Μια καθημερινή στιγμή παρατήρησης μετατράπηκε σε ζωγραφική πράξη για τον Φίλιππο Θεοδωρίδη, εμπνέοντας την καλλιτεχνική αρχή του. Η αφετηρία του έργου του, όπως περιγράφει ο ίδιος, προέκυψε από ένα οικείο, σχεδόν διαλογιστικό, βλέμμα που έριξε στη ζωή: «Παρατήρησα τις αποχρώσεις του πράσινου κάτω απ’ τον ήλιο και τις σκιές που σχημάτιζε το ένα φύλλο μέσα απ’ το άλλο. Τα οργανικά σχήματα των φύλλων συχνά φέρνουν στο μυαλό την ανθρώπινη φιγούρα». Από αυτήν τη διαδικασία γεννήθηκε μια σειρά έργων που εξερευνούν τη σχέση ορατού και αόρατου, ύλης και διαφάνειας, σιωπής και ήχου.

Ο τίτλος της έκθεσης “The Sound of the Leaves Between” μιλά για τον «ήχο των φύλλων ανάμεσα». Πώς τον ορίζετε; 

Ο ήχος είναι κάτι εσωτερικό και μεταφορικό για εμένα. Φαντάστηκα πως τα κενά ανάμεσα στα φύλλα μπορεί να δημιουργήσουν έναν χώρο -ή μάλλον δημιουργούν έναν χώρο-, στον οποίο μπορεί να χωρέσει ένας ήχος ή μια μουσική. Στα έργα μου θεωρώ ότι υπάρχει κίνηση, η οποία υποκινείται από έναν ήχο και μια μουσική. 

Ζείτε και εργάζεστε στην Αθήνα, αλλά το έργο σας μοιάζει να ανήκει στη φύση. Πού βρίσκετε σήμερα το «πράσινο» μέσα στην πόλη; 

Το πράσινο αυτή την φορά το βρήκα στο μπαλκόνι μου και στα φύλλα μιας ορχιδέας στο σαλόνι. Αυτό ήταν το πολύ ενδιαφέρον, καθώς κάτι που είχα μπροστά μου δεν το πρόσεχα τόσο καιρό. Τα φύλλα και τα φυτά είναι ένα στοιχείο που προϋπήρχε σε παλιότερες εικονογραφήσεις και πίνακες που είχα κάνει. Πάντα με γοητεύει η απλότητα των φύλλων, το χρώμα, οι σκιές και το παιχνίδι που κάνουν με το φως. Παραπέμπουν και σε κάτι χιουμοριστικό, κι αυτό έχει ενδιαφέρον. Ακόμη και τα πιο αφαιρετικά μου έργα θεωρώ ότι μοιάζουν με κάθετα τοπία, καθώς έχουν να κάνουν με ένα σώμα ή κάποια στοιχεία που απλώνονται μέσα στον χώρο. 

Η Τέχνη σήμερα καλείται να «ανθίσει» μέσα σ’ έναν κόσμο γεμάτο ταχύτητα, εικόνες και πληροφορία. Ποιον ρόλο πιστεύετε ότι μπορεί να έχει ο καλλιτέχνης σε αυτήν την πραγματικότητα; 

Με την τεχνητή νοημοσύνη η πραγματικότητα κατακερματίζεται, η έννοια της αλήθειας γίνεται όλο και πιο προβληματική και ο καλλιτέχνης οφείλει να καταθέτει αυτό που πιστεύει ο ίδιος ότι τον αφορά, τη δική του αλήθεια. Η Τέχνη πρέπει να λειτουργεί σαν μια υπενθύμιση και να είναι το έναυσμα για να μη μένουμε αδιάφοροι. Δεν έχω αυταπάτες ότι η Τέχνη θα αλλάξει τον κόσμο ή θα τον σώσει. Μακάρι ένας θεατής να βγει από μια αίθουσα κινηματογράφου, από μια γκαλερί, να διαβάσει ένα βιβλίο, ή ένα ποίημα, να ακούσει ένα τραγούδι, κι αυτό να τον πάει παραπέρα στη σκέψη του και στο πώς βλέπει τα πράγματα.

Πώς νιώθετε που επιστρέφετε με αφορμή αυτή την έκθεση στη Θεσσαλονίκη; 

Είναι η τρίτη μου ατομική έκθεση στη Nitra Gallery και μια καλή ευκαιρία να επισκεφτώ και τη Θεσσαλονίκη, η οποία κάθε φορά με συναρπάζει και μου αφήνει μια αίσθηση πολύ διαφορετική από της Αθήνας. Ο κόσμος είναι πολύ δεκτικός και περίεργος να έρθει να δει τι κάνω.

Info: Η έκθεση “The Sound of the Leaves Between” στη Nitra Gallery Θεσσαλονίκης θα διαρκέσει έως τις 2 Δεκεμβρίου 2025

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2025