Η απλότητα, τα τοπία, τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα, η αστραφτερή θάλασσα του Αιγαίου, η ξενοιασιά, αυτά ορίζουν τα δικά μας καλοκαίρια. Κάπως έτσι μάθαμε να ζούμε ελεύθερα, απολαμβάνοντας τις ομορφιές του νησιού μας. Αυτόν τον κυκλαδίτικο τρόπο ζωής, το slow living, θέλουμε να μεταδώσουμε στους επισκέπτες μας μέσα από τη φιλοξενία μας. Κι έχοντας, πάντα, αυτό ως οδηγό δημιουργήσαμε το Cycladica». H Λασκαρίνα Διδώνη είχε την τύχη να μεγαλώσει σε μια οικογένεια που αγάπησε και σεβάστηκε το νησί της Σαντορίνης, αξιοποιώντας και αναπαλαιώνοντας κάποιες ιδιοκτησίες εκεί, που σήμερα υπηρετούν την ελληνική φιλοξενία ως ένα από τα πιο αναγνωρισμένα και βραβευμένα destination brands, το Cycladica. Η ίδια μάς αφηγείται...

Αναγνωρίζοντας ότι ο πραγματικός προορισμός κάθε ταξιδιού είναι η γνωριμία με την αυθεντικότητα του κάθε τόπου!

My story

Η μητέρα μου, φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής, ταξίδεψε τη δεκαετία του ‘60 στη Σαντορίνη, για να μελετήσει τη μοναδική αρχιτεκτονική του νησιού, με τα υπόσκαφα σπίτια λαξευμένα στην τέφρα του ηφαιστείου. Το ταξίδι με το πλοίο από τον Πειραιά διαρκούσε τότε 20 ώρες, πιάνοντας ενδιάμεσα πολλά από τα Κυκλαδονήσια. Με την άφιξη του πλοίου στην Καλντέρα, ένα αυγουστιάτικο ξημέρωμα, μαγεύτηκε από την ομορφιά, τις γεωλογικές στρώσεις της λάβας -κόκκινες και μαύρες να λαμπυρίζουν- και πάνω ψηλά μια σειρά από άσπρα σπίτια να μοιάζουν αγκιστρωμένα με πείσμα στα κατάλοιπα των ηφαιστειακών εκρήξεων του παρελθόντος. Τότε, η Οία, εγκαταλελειμμένη ύστερα από τους σεισμούς του 1956, φάνταζε στα μάτια της, όπως μου διηγείται, μια Πομπηία. Σπίτια κλειστά, ερείπια παντού, κάτοικοι λιγοστοί, χωρίς ηλεκτρικό και νερό, το οποίο μάλιστα συνέλεγαν από τη βροχή στις στέρνες κάθε σπιτιού. Αυτή η αυθεντικότητα, η «αρχιτεκτονική γλυπτική», όπως λέει η ίδια, με τα υπόσκαφα, τα καπετάνοσπιτα, τους θόλους και τα σταυροθόλια, τη συγκίνησε βαθύτατα και αμέσως αγόρασε τα ερείπια του φούρνου του χωριού, με τα σπίτια του φούρναρη και τους βοηθητικούς χώρους, προκειμένου να τ’ αναστηλώσει διασώζοντάς τα.

My home

Από τότε μέχρι σήμερα, αυτά τα κτίσματα διατηρούν σχεδόν όλα τα σημαντικά μορφολογικά τους στοιχεία. Ο μικρός φούρνος έγινε το δωμάτιό μου όταν γεννήθηκα, ο μεγάλος, που ήταν επενδυμένος με την κόκκινη λάβα -από τους μεγαλύτερους του νησιού και κατασκευασμένος πριν από 200 χρόνια- έγινε το καθιστικό μας, το ζυμωτήριο -όπου παρασκευάζονταν οι χαρακτηριστικές κριθαροκουλούρες- έγινε το δωμάτιο των γονιών μου, η στέρνα και η παραστιά (παλιά κουζίνα) είναι όλα στη θέση τους. Προσπαθούμε να διατηρήσουμε την αυθεντικότητα των χώρων αυτών, αναδεικνύοντας την ομορφιά της πλαστικότητας της κατασκευής. Η εφευρετικότητα και η φαντασία, μαζί με τη χρήση των ηφαιστειακών υλικών από τους παλιούς ντόπιους τεχνίτες, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα σπάνιας ομορφιάς, ένα μάθημα Αρχιτεκτονικής και έμπνευσης για νέες δημιουργίες.

The cave house

Στην κορφή μιας συστάδας σπηλιών, όπου κάποτε ήταν το παλιό αρτοποιείο του οικισμού, και μόλις μια στιγμή από τον κεντρικό πεζόδρομο της Οίας, βρίσκεται αυτή η αξιοθαύμαστη οικία γλυπτικής αισθητικής. Αρχικά ανακαινισμένη για προσωπική χρήση από ντόπιους τεχνίτες, συνδυάζει τέλεια το παραδοσιακό στιλ με την άνεση. Η πλαστικότητα των μορφών, η χρήση τοπικών τεχνικών, τα χτιστά κρεβάτια και τα έπιπλα-αντίκες μαζί με τα σύγχρονα και χρηστικά αντικείμενα επιτυγχάνουν τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στην κομψότητα και την άνεση. Η σπηλιά διαθέτει δύο ιδιωτικές κρεβατοκάμαρες, μία εκ των οποίων στην πραγματικότητα παλιότερα ήταν η στέρνα, που τώρα μετατράπηκε σε υπόσκαφο δωμάτιο. Ενώνονται μεταξύ τους με μονοπάτι που δημιουργήθηκε φυσικά από τη δομή του βράχου και το οποίο συνδέει τις δύο σπηλιές που σχηματίζουν αυτό το σπίτι, χωρίς παρεμβάσεις στο αρχικό αρχιτεκτονικό σχέδιο.

Στο οργανικό υπόλευκο σαλόνι δημιουργήθηκε μια ζεστή και χαλαρωτική γωνιά από τους δύο μεγάλους χτιστούς καναπέδες-κρεβάτια και το τετράγωνο τραπέζι από οξιά. Στο πλάι, ένα συμπαγές τραπέζι φαγητού από βελανιδιά περιβάλλεται από ξύλινο και χτιστό πάγκο και ακριβώς δίπλα βρίσκεται το πλήρως εξοπλισμένο κουζινάκι, μ’ ένα παράθυρο που βλέπει στο μοναδικής ομορφιάς ηφαίστειο.

Το μπάνιο, λαξευμένο μέσα στο βουνό με τη λευκή τοπική τεχνική της τσιμεντοκονίας, παντρεύεται αρμονικά με το μάρμαρο από την Κρήτη κι έναν χειροποίητο νιπτήρα από το ίδιο υλικό.

The outdoor

Στους εξωτερικούς χώρους, οι αυλές εκτείνονται σε διαφορετικά επίπεδα, κυριολεκτικά στο χείλος της καλντέρας, δημιουργώντας μοναδικές γωνιές και άνετους χώρους καθιστικού. Ως κομμάτι του βράχου εναρμονίζεται και το ιδιαίτερο τζακούζι, με ανεμπόδιστη θέα στο ηφαίστειο και τη μοναδική Καλντέρα της Σαντορίνης.

Κεντρική Φωτογραφία: Η θέα που απολαμβάνει κανείς από το μπαλκόνι της καλντέρας είναι καθηλωτική, συνώνυμη με την ανείπωτη ομορφιά του ελληνικού καλοκαιριού.

Φωτογραφία: Γιώργος Σφακιανάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 161 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020