Μόλις πριν από δύο εβδομάδες, στη στέψη του βασιλιά Καρόλου Γ', η πριγκίπισσα της Ουαλίας χαρακτηρίστηκε "τέλεια". Παρά τους ισχυρισμούς του πρίγκιπα Χάρι ότι η κουνιάδα του δεν είναι οπαδός του να μοιράζεται το lip gloss της, ήταν σαφές από την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης και τα σχόλια στο διαδίκτυο ότι την ίδια μέρα που ο Κάρολος έλαβε το στέμμα του, η Κέιτ έγινε η πραγματική βασίλισσα της καρδιάς μας.

Προχωρώντας, όμως, σε αυτή την εβδομάδα η Κέιτ πλέον χαρακτηρίζεται "χειριστική" για την ίδια ακριβώς εμφάνιση για την οποία την επαινέσαμε! Το έγκλημά της; Όπως φαίνεται, έκανε ολόκληρη την τελετή να αφορά τον εαυτό της. Στην πραγματικότητα, όπως ισχύει για πολλές διάσημες γυναίκες, το πραγματικό αδίκημα της Kate ήταν ότι έλαβε πάρα πολλά θετικά σχόλια. Έτσι, η επόμενή της εμφάνιση-έκπληξη στη Eurovision αντιμετωπίστηκε με ισχυρισμούς ότι προσποιήθηκε τις ικανότητές της στο πιάνο και tweets που ανέφεραν: "Θα έπρεπε να μείνει στο να βγαίνει φωτογραφίες με θυμωμένο βλέμμα σε σικ άμαξες". Μάλλον, κάποιοι δεν έχουν ενημερωθεί ότι οι γυναίκες μπορούν να έχουν πολλαπλά ταλέντα και εκφράσεις προσώπου.

Στη συνέχεια, υπήρξε η διαμάχη για τη Μικρή Γοργόνα, κατά την οποία το Page Six ανέφερε ότι η ταινία περιείχε "συγκρίσεις μεταξύ της Meghan Markle και του πρίγκιπα Harry" και ισχυρίστηκε ότι μια σκηνή περιλάμβανε μια ευθεία σπόντα στην Kate. Η εν λόγω σκηνή είναι αυτή όπου ο Έρικ προσπαθεί να μαντέψει το όνομα της Άριελ, αφού εκείνη έδωσε τη φωνή της στη μάγισσα της θάλασσας, την Ούρσουλα. Σύμφωνα με το Page Six, το πρώτο όνομα που μάντεψε ήταν "Diana", ακολουθούμενο από το "Katherine". Φυσικά, η διαδικτυακή αφήγηση εξαπλώθηκε γρήγορα, με όλους να αναφέρουν την τελευταία "διαμάχη" της Kate. Αυτή η διαδικτυακή αφήγηση κατά της Κέιτ συνεχίστηκε, με ακόμη μια αναφορά στην πριγκίπισσα της Ουαλίας στη νέα κατασκοπευτική σειρά δράσης του Amazon Prime, Citadel, η οποία παρά το γεγονός ότι είναι μια από τις πιο ακριβές τηλεοπτικές σειρές που έχουν γυριστεί ποτέ, δεν είναι άμοιρη μισογυνιστικού σεναρίου.

Αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο συμπεριφοράς - για το οποίο κατά καιρούς πολλοί από εμάς είναι ένοχοι- συμβαίνει κάθε φορά που μια γυναίκα που βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας και λαμβάνει υπερβολικά μεγάλη θετική προσοχή. Είναι σαν να νιώθουμε την ανάγκη να τις βάλουμε πίσω σε ένα κουτί και να τους υπενθυμίσουμε ποιος είναι πραγματικά in charge.

Η Hailey Bieber είναι ακόμα μια γυναικεία διασημότητα που έχουμε εξυψώσει σε απλησίαστα επίπεδα. Αντιγράφοντας τα πάντα, από τα νύχια της μέχρι τη ρουτίνα του μακιγιάζ της, μόνο και μόνο για να την χαρακτηρίσουμε "mean girl" και να δηλώσουμε ότι η iconic εποχή της τελείωσε λόγω της υποτιθέμενης διαμάχης της με τη Selena Gomez. Ωστόσο, για παράδειγμα, δεν παρακολουθήσαμε την ίδια περιφρόνηση ούτε για τον Harry Styles ούτε για τον Zayn Malik μετά τον τσακωμό τους. 

Αυτά τα πρωτοσέλιδα υποδεικνύουν ότι εξακολουθούμε να ζούμε σε έναν μισογυνιστικό κόσμο και ενδεχομένως ο λόγος που καταβροχθίζουμε αυτού του είδους το περιεχόμενο είναι επειδή αυτά τα στερεότυπα των φύλων έχουν σκοτώσει τη δική μας αυτοπεποίθηση.

Ως γυναίκες ανησυχούμε διαρκώς για το αν είμαστε υπερβολικές. Οι άνδρες χαρακτηρίζονται διεκδικητικοί και γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ενώ οι γυναίκες αυταρχικές και επιθετικές. Είναι αυτού του είδους η γλώσσα που μας εμποδίζει να μελετήσουμε την καριέρα των ονείρων μας ή να μιλήσουμε σε καταστάσεις που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα, από φόβο μήπως χαρακτηριστούμε "υστερικές". Ακόμα και αν με κάποιο τρόπο αντιταχθείτε σε αυτά τα στερεότυπα, θα συναντήσετε συνεχώς τη συζήτηση "Μπορούν οι γυναίκες να τα έχουν όλα;", προτού ξεφύγετε από τα όριά σας.

Ίσως το αποτέλεσμα του ότι δεν διδαχτήκαμε ποτέ την αξία μας είναι ότι εμείς, με τη σειρά μας, νιώθουμε την ανάγκη να καταπιέσουμε τις άλλες γυναίκες για τη δική τους αξία. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για έναν κύκλο και καθώς γράφω αυτό το κείμενο, η Kate Middleton φαίνεται ότι έχει τιμωρηθεί κατάλληλα και είναι και πάλι στην επικαιρότητα χάρη στο ροζ φόρεμά της και την εμφάνισή της στην ανθοκομική έκθεση του Chelsea. Οι απαντήσεις βρίσκονται παντού και πουθενά. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αμφισβητήσουμε τη δική μας συμπεριφορά και να ελπίζω ότι οι αλγόριθμοι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά μας.