Σε μια καθηλωτική συνέντευξη που προβλήθηκε στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» με την Αθηναΐδα Νέγκα, η γνωστή ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου έσπασε τη σιωπή της και μίλησε ανοιχτά για μια συγκλονιστική κι επίπονη προσωπική διαδρομή της: την πολυετή σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη στην παιδική της ηλικία. Κοιτάζοντας κατάματα την αλήθεια της, περιέγραψε τη σιωπηλή κόλαση που έζησε από τα 4 έως τα 14 της χρόνια, περνώντας το δικό της ηχηρό μήνυμα που αξίζει να ακουστεί.
Ξεκινώντας την εξομολόγησή της, ανέφερε: «Είμαι ένα κακοποιημένο παιδί. Έχω περάσει πολύ άσχημα στην παιδική μου ηλικία. Μπορεί να τραβάω αυτούς τους ανθρώπους. Έχω από όλες τις μορφές κακοποίησης. Νόμιζα -μέχρι πρόσφατα- ότι δεν μου είχε αφήσει τίποτα αυτό το πράγμα, ότι το είχα ξεπεράσει, επειδή έχω κάνει 200 χρόνια ψυχοθεραπεία. Φαινόταν σαν να είναι όλα εντάξει, σαν να το είχα τακτοποιήσει. Και πρόσφατα κατάλαβα πως όχι μόνο δεν το έχω τακτοποιήσει, αλλά ότι έχει αφήσει μέσα μου έναν κακοποιητή, έναν θύτη που τον κουβαλάω μέσα μου. Από τέσσερις διαφορετικούς άντρες το βίωσα, από τα 4 έως τα 14».
Και κάπως έτσι, με τα πρώτα της λόγια, μιλάει για κάτι με το οποίο πολλοί θα μπορούσαν να ταυτιστούν αν έχουν βιώσει μια παρόμοια, τόσο δυσάρεστη κατάσταση. Η επιτυχημένη ηθοποιός κάνει λόγο για μια πιθανή έλξη ανθρώπων με κακοποιητική συμπεριφορά. Και πράγματι, σε μια τόσο ευαίσθητη δεκαετία της ζωής ενός ανθρώπου, διαδέχονται τα βιώματα το ένα το άλλο, ορίζεται το πώς βλέπει τον κόσμο γύρο του και, τελικά, διαμορφώνεται η συμπεριφορά του. Ένα μικρό παιδί θα μπορούσε κάλλιστα να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως αυτή η συμπεριφορά είναι φυσιολογική - έτσι είναι η ζωή από τη στιγμή που βλέπει τους μεγαλύτερους να την αντιμετωπίζουν κατ' αυτόν τον τρόπο. Κι έτσι, λοιπόν, στεκόμαστε στη φράση της «όλη αυτή η κατάσταση έχει αφήσει μέσα μου έναν κακοποιητή, έναν θύτη που τον κουβαλάω μέσα μου», επιβεβαιώνοντας πόσο αναπόφευκτο είναι ένα θύμα να υιοθετήσει συμπεριφορές που υπέστη από τον θύτη του, χωρίς καμία τέτοια πρόθεση, χωρίς ποτέ να το κάνει εσκεμμένα.
Κεφάλαιο ψυχοθεραπεία. Η ίδια αναφέρεται σε «200 χρόνια» δουλειάς με τον εαυτό της και τους δαίμονές της. Κι όμως, στην προκειμένη περίπτωση ακόμα και μια αιωνιότητα θα μπορούσε να μην είναι αρκετή όσο κι αν πιστεύεις ότι το έχεις ξεχάσει. Όλα βασίζονται στην ευαισθησία αυτής της ηλικίας, στο πολυπόθητο «μετατραύμα». Η δουλειά που γίνεται με έναν ειδικό, υπάρχουν και φορές που δεν μπορεί «σβήσει» όσα προηγήθηκαν. Ο καθένας από εμάς χρειάζεται διαφορετική διαχείριση και είναι άλλες οι καταστάσεις που θα έκαναν "trigger" ώστε να ξυπνήσουν μνήμες που θα θέλαμε να θάψουμε.
Η Μαρίνα Καλογήρου ανέφερε πως προσπαθούσε να διαχειριστεί τα δύσκολα βιώματα της παιδικής της ηλικίας, χωρίς τότε να καταλαβαίνει πόσο βαθιά την πλήγωσαν. Μόνο πρόσφατα, μέσα από την ψυχοθεραπεία, κατάφερε να συνειδητοποιήσει το βάθος της επίδρασης που είχαν πάνω της. Εξομολογήθηκε ακόμα ότι, για να μπορέσει να αντέξει, ταυτίστηκε με αυτούς που την πλήγωσαν και είχε συνηθίσει να ωραιοποιεί την κατάσταση, φτάνοντας στο σημείο να λέει ψέματα ακόμα και στον ίδιο της τον εαυτό. Σύμφωνα με τα δικά της λόγια: «Ήταν σεξουαλική η κακοποίηση. Συνέβαινε και για εμένα ήταν δεδομένο, δεν είχα καταλάβει ότι μου είχε κάνει κακό. Ο ένας με κακοποιούσε κατ' εξακολούθηση...
...Το είπα στη μαμά μου πολύ αργότερα. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 3 και έχω μία πολύ αγαπημένη μητριά. Δεν το συζήτησα ποτέ μαζί της. Όταν συνειδητοποίησα πολύ πρόσφατα πόσο κακό μου έχει κάνει και άρχισα να το λέω στις φίλες μου και να μην ντρέπομαι, μου είπαν πάρα πολλοί ότι τους έχει συμβεί και σε εκείνους».
Mια πραγματική κατάθεση ψυχής στην οποία η ίδια προβαίνει για πρώτη φορά και που λίγο πριν ολοκληρώσει τον λόγο της επί του θέματος, είπε: «Οι άνθρωποι που με κακοποίησαν ήταν δύο φίλοι της οικογένειας και δυο συγγενείς. Εμένα η αντίδρασή μου τότε ήταν “αφού αντέχω, θα το φάω”. Δε θυμάμαι να μου είχαν πει να μην το πω πουθενά, αλλά μπορεί και να μου το είχαν πει. Αυτό που θυμάμαι είναι απλώς να αντέχω. Το ότι έχω εισπράξει κακοποίηση και ότι το έχω μέσα μου το κατάλαβα πριν από έναν μήνα. Δεν το είχα μπλοκάρει, πίστευα ότι δεν μου έχει αφήσει κάτι μέσα μου κακό. Το δούλεψα στην ψυχοθεραπεία και για να το αντιμετωπίσω έκανα ταύτιση με τους θύτες. Δεν βλέπω κανέναν πια από αυτούς. Δεν είχα ποτέ τη διάθεση για εκδίκηση. Με επηρέασε τρομερά. Έχω μια συγκλονιστική ψυχοθεραπεύτρια, το βρήκαμε κατά λάθος. Βρήκαμε την ωραιοποίηση που κάνω στη ζωή, δεν βλέπω την πραγματικότητα και ενώ εγώ είχα σημαία την αλήθεια και ξαφνικά κατάλαβα ότι λέω ψέματα και στον ίδιο μου τον εαυτό, έδινα έμφαση μόνο στο καλό και τα κακά τα αφήνω πίσω. Μέσω της ωραιοποίησης το βρήκαμε...
...Της είχα πει για την παρενόχληση... Καταλάβαμε ότι εγώ ζούσα μία φρικτή κατάσταση, την οποία έκανα ότι δεν τη ζούσα, σώπαινα κι έφτιαχνα έναν δικό μου φανταστικό τρόπο».
Κι εδώ είναι που μπαίνουν στο «παιχνίδι» και οι συγγενείς, οι άνθρωποι που πολλές φορές υποχρεωνόμαστε να αποκαλούμε «οικογένεια». Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής: Τι μπορεί να ξεστομίσει ένα μικρό παιδί στους γονείς του όταν νομίζει πως έτσι έχουν τα πράγματα; Κι αν καταφέρει και το κάνει μεγαλώνοντας, μήπως θα σκεφτεί πως κανείς δε θα το πιστέψει;
Βρίσκοντας τώρα τη δύναμη, η Μαρίνα Καλογήρου μιλά ανοιχτά για όλα αυτά που πρέπει να ακούγονται δυνατά. Δίπλα σε κάθε γυναίκα, σε κάθε άνθρωπο, σε όλους μας.
Κεντρική φωτογραφία: Nikos Koustenis/Instagram
