Ξεδιπλώνοντας το πολύπλευρο ταλέντο του, ο Γιώργος Νανούρης συνεχίζει να δημιουργεί και να εξελίσσεται, κόντρα στις αντιξοότητες της εποχής. Ευγενικός και φιλομαθής, μια ήρεμη δύναμη στον χώρο του θεάτρου, με τη φρέσκια ματιά και την ευρηματικότητά του έχει ήδη αφήσει το προσωπικό του σκηνοθετικό ίχνος.
Τον γνωρίσαμε από την παράσταση «Κατερίνα», όπου «φωτίζοντας» τις πτυχές της διπολικής πρωταγωνίστριας -κυριολεκτικά- μ’ έναν φακό, κατόρθωσε να κερδίσει τις καρδιές του κοινού και τον ενδιαφέρον μας. Από τότε μέχρι σήμερα, ο δρόμος του Γιώργου Νανούρη είναι στρωμένος μ’ επιλογές που ολοένα και ανεβάζουν τον πήχη ψηλότερα. Πρόσφατα, ανέβηκε μέσω streaming η παράσταση «Γυάλινος Κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς, που σκηνοθέτησε στο Εθνικό Θέατρο, τον Μάρτιο ακολουθεί η «Δέσπω», η πρώτη όπερα της οποίας έχει τη σκηνοθετική επιμέλεια, για την Εθνική Λυρική Σκηνή, ενώ το καλοκαίρι, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα ανεβάσει στην Επίδαυρο την «Ιφιγένεια εν Ταύροις».
Τι σου έμαθε ως σκηνοθέτη, αλλά και ως άνθρωπο ο «Γυάλινος Κόσμος»;
Ήταν η πιο ιδιαίτερη συνθήκη που έχουμε ζήσει. Μέχρι και τη γενική πρόβα ήμασταν όλοι με μάσκες, ξέραμε ότι θα κάνουμε πρεμιέρα χωρίς κοινό κι έπρεπε να τηρηθεί αυστηρά το θέμα της απόστασης και της επαφής. Αυτό το τελευταίο, αρχικά, με δυσκόλεψε πάρα πολύ, μέχρι που αποφάσισα να κάνω αυτήν την άβολη κατάσταση το concept της παράστασης. Στην ουσία, με οδήγησε να σκεφτώ διαφορετικά, να ψάξω περαιτέρω και νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα βγήκε πολύ πιο ενδιαφέρον. Αν, λοιπόν, έμαθα κάτι από τον «Γυάλινο Κόσμο», είναι να μην τα παρατάω στη δυσκολία και να προσπαθώ, αντί να τη βλέπω με φόβο, να την κάνω σύμμαχο και να σκεφτώ πώς θα μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω υπέρ μου. Σε αυτήν την περίπτωση τουλάχιστον ο τρόπος αυτός απέδωσε.
Μίλησέ μας λίγο για τη νέα σου δουλειά, τη σκηνοθεσία της όπερας «Δέσπω» στην Εθνική Λυρική Σκηνή; Πώς προέκυψε;
Γίνεται με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Βασίζεται στο γνωστό δημοτικό τραγούδι για την ιστορία της Δέσπως, που πολέμησε γενναία, κι όταν τελειώσανε τα πυρομαχικά της, αντί να παραδοθεί στους Τούρκους, κλείστηκε στον Πύργο του Δημουλά με τα γυναικόπαιδα και του έβαλε φωτιά. Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ όπερα στην ΕΛΣ. Συνέβη έπειτα από ένα ραντεβού με τον κ. Κουμεντάκη κι αισθάνομαι ότι μ’ εμπιστεύτηκε περισσότερο απ’ όσο εγώ τον εαυτό μου. Ελπίζω να φανώ αντάξιος αυτής της εμπιστοσύνης.
Υπήρξε κάποιο κομμάτι της όλης διαδικασίας που να σε δυσκόλεψε ιδιαίτερα;
Τόσο το θέμα και η εποχή, την οποία θέλαμε μ’ έναν τρόπο ν’ αποδώσουμε μεν, αλλά να μην βγει φολκλόρ, όσο και όλο το τεχνικό κομμάτι, που είναι εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι έχω κάνει εως τώρα.
Οι παραστάσεις πλέον ανεβαίνουν μέσω streaming, λόγω των μέτρων για τον κορωνοϊό. Ο κόσμος ανταποκρίνεται με την ίδια θέρμη στις διαδικτυακές μεταδόσεις τους; Τι διαπιστώνεις από την εμπειρία σου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι πολύ θετικός με όλο αυτό, όμως είναι ένας τρόπος κι εμείς να υπάρξουμε, αλλά και το κοινό να κρατήσει επαφή με το θέατρο, μέχρι να ξανανοίξουν τα θέατρα. Η δική μας εμπειρία με τον «Γυάλινο Κόσμο» ήταν πέρα από το αναμενόμενο, καθώς έκανε τον μεγαλύτερο αριθμό εισιτηρίων απ’ όλες τις παραγωγές του Εθνικού, κάτι που μας έδωσε πολλή χαρά και συγκίνηση. Επιπρόσθετα, μας είδε κόσμος από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και από πολλές χώρες του εξωτερικού, πράγμα πρωτόγνωρο για όλους μας. Ήταν συγκλονιστικό, όμως, ανυπομονώ να ξαναπαίξουμε με το κοινό στην πλατεία.
Το καλοκαίρι, αν όλα πάνε καλά, θα αναλάβεις τη σκηνοθεσία της «Ιφιγένειας εν Ταύροις» στην Επίδαυρο, που αναβλήθηκε πέρσι λόγω των υγειονομικών μέτρων. Ανυπομονείς;
Ανάλογα με την εποχή, οι προτεραιότητες και η αγωνίες μας αλλάζουν. Αυτήν τη στιγμή, νοιάζομαι πρώτα απ’ όλα για το να πάνε όλα καλά, να τελειώσει το θέμα με τον ιό, να μην υπάρξουν άλλα θύματα και να επιστρέψουμε όλοι στις ζωές μας. Και ναι, φυσικά μετά από αυτά, ανυπομονώ και για την Επίδαυρο.
Από την υποκριτική στη σκηνοθεσία: πότε κατάλαβες ότι θέλεις να σκηνοθετείς και πώς έγινε αυτή η στροφή;
Όλο αυτό που έχει προκύψει είναι κάτι που ούτε εγώ περίμενα ότι θα συμβεί ούτε το επιδίωξα. Μου το έφερε η ζωή και τα τελευταία χρόνια το απολαμβάνω όλο και περισσότερο. Δε χρειάζεται να βάλω κάποια ταμπέλα ή όριο. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να παίζω στις παραστάσεις μου, όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενό μου. Όταν θελήσω να το κάνω, θα γίνει. Όπως κι αν θελήσω να σταματήσω ν’ ασχολούμαι για ένα διάστημα με το θέατρο, θα το γίνει κι αυτό, επίσης. Δε με αφορά καμία εσωτερική δέσμευση και καμία απόφαση. Η ζωή μάς δείχνει, άλλωστε, διαρκώς ότι όλα ανατρέπονται. Το μόνο που έχω πραγματικά ανάγκη είναι η ελευθερία μου. Έτσι, λοιπόν, έχω απαλλαγεί τα τελευταία χρόνια από τέτοιες σκέψεις που στην πραγματικότητα λειτουργούν ως βαρίδια.
Πες μας κάτι για σένα, που δεν είναι γνωστό στον πολύ κόσμο.
Δεν έχω καμία εσωτερική επιθυμία να ξέρει πολλά ο κόσμος για μένα και να μοιράζομαι δημόσια πληροφορίες που είναι ιδιωτικές. Κι όχι επειδή έχω κάτι να κρύψω. Απλώς, μου φαίνεται πολύ περίεργο άνθρωποι που δε γνωρίζω να ξέρουν για μένα πράγματα για τα οποία δικαιούνται να έχουν γνώση μόνο οι κοντινοί μου. Όπως, επίσης, δε θέλω να μοιράζομαι τη γνώμη μου δημόσια για όποιο θέμα προκύπτει γύρω μας. Προτιμώ την ησυχία και τη σιωπή. Ιδανικά, θέλω το κοινό να γνωρίζει τη δουλειά μου μόνο και τίποτα άλλο. Κάποιος που παρατηρεί τις παραστάσεις μου, νομίζω, μπορεί να καταλάβει ποιος είμαι. Εκεί λέω πολλά για μένα.
Info: Η παραγωγή «Δέσπω-Ελληνικοί χοροί» θα παρουσιάζεται μέσω της GNO TV.
Φωτογραφία Πορτρέτου: Γιώργος Καπλανίδης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021
