Οι σκέψεις γύρω από το ερώτημα που βασανίζει τα περισσότερα γυναικεία -και όχι μόνο- μυαλά υπάρχουν για χρόνια, ιδιαίτερα μετά τη χειραφέτηση εκατομμύρια γυναικών, οι οποίες βγήκαν μαζικά στην αγορά εργασίας τη δεκαετία του '70. Και ποιο είναι αυτό: Καριέρα ή Οικογένεια; 

Σήμερα, συναντάμε αυτά τα ίδια μυαλά πιο ανοιχτά από ποτέ και έτοιμα να κυριαρχήσουν, πετυχαίνοντας ό,τι θελήσουν. Είναι γεγονός ότι από το '90 και έπειτα, οι γυναίκες κατάφεραν όχι απλά να εργάζονται, αλλά να κατέχουν ηγετικές θέσεις που συνήθως καλύπτονταν από άντρες, αλλά και να έχουν μια πιθανότητα να γίνουν ανταγωνιστικές σε ένα ανδροκρατούμενο χώρο. Γυναίκες αρχηγοί κρατών -πάρτε για παράδειγμα την πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας-, σπουδαίοι δικηγόροι, ιατροί και πολλές ακόμη ιδιότητες, που στο παρελθόν φάνταζε αδιανόητο να τις προσδιορίζουν. 

Ας αφήσουμε, όμως στην άκρη παλιά ζητήματα περί σεξιστικής ισότητας κι ας επικεντρωθούμε στο αιώνιο ερώτημα -το οποίο παρεμπιπτόντως θεωρώ, πως δε θα χρειαζόταν να θέτουμε εάν είχαμε φτάσει στο απόγειο της ατομικής ελευθερίας και πραγματικής ισότητας των φύλων.

Ξεπερνώντας τα παραπάνω φεμινιστικά ψήγματα, αποφασίζω να απαντήσω με την εξής ιδέα: Καριέρα ή οικογένεια, δεν έχει σημασία. Το κύριο μέλημα μου είναι γιατί πρέπει να δοθεί μια απάντηση και να γίνει η διάκριση ανάμεσα σε δύο άνισες και ανόμοιες περιστάσεις. Αρχικά είναι άδικο να συγκρίνουμε δύο πράγματα που φέρνουν τελείως διαφορετικά αποτελέσματα. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να επιλέξει ή το ένα ή το άλλο όταν δε βρίσκει κοινό παρονομαστή ανάμεσα τους. Πως ζητάμε από τις γυναίκες να το κάνουν;

Career Woman 

Ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Στις μέρες μας όλο και περισσότερες γυναίκες ακολουθούν ή τουλάχιστον ονειρεύονται το δρόμο μιας επιτυχημένης καριέρας. Πολλές από αυτές θυσιάζουν πολύτιμο χρόνο της προσωπικής τους ζωής -και όχι δεν αναφέρομαι μονάχα στην εύρεση ενός συντρόφου- προκειμένου να λάβουν επιτέλους την αύξηση που επιθυμούσαν τόσο καιρό ή το corner office που από την πρώτη στιγμή λαχτάρισαν. Οι ίδιες γυναίκες λοιπόν, δεν αμφισβήτησαν ποτέ τους εαυτούς τους σε ό,τι αφορά το μητρικό τους ένστικτο. Πολλές από αυτές το έχουν, ανεξαρτήτου επαγγελματικού status. Το κοινό τους σημείο; Όλες τους δυσκολεύονται να ενδώσουν σε αυτό, γιατί κάποιος άλλος διάλεξε για αυτές. Ποιος; Η κοινωνία. 

Είναι αλήθεια λοιπόν, ότι πολλές καριερίστες αποφασίζουν να αποκλείσουν το ενδεχόμενο ενός παιδιού, γιατί η κοινωνία τους δίδαξε πως θα τα καταφέρουν καλύτερο χωρίς αυτό. Πλέον, μετά από χιλιάδες προσπάθειες αλλαγής αυτής της κοινωνικοπολιτικής άποψης συναντάμε διάσημες και επιτυχημένες social media stars να αναδεικνύουν με κάθε ευκαιρία την οικογενειακή τους ευτυχία, ενώ παράλληλα διοικούν επιχειρήσεις-κολοσσούς. Μπορεί να διαφωνώ με την εμπορευματοποίηση αυτού του προβληματισμού, αλλά συμφωνώ με τη συνολική ιδέα. Ναι -γιατί μπορεί να έχει δεκάδες υπαλλήλους- αλλά αφού καταφέρνει η Kylie Jenner να διοικεί μια εταιρεία ενός δισεκατομμυρίου έχοντας ένα κοριτσάκι 1,5 έτους, τότε μπορείτε κι εσείς. Πολλές φορές δεν είναι η βοήθεια ή τα χρήματα, αλλά η διάθεση να διαμορφώσετε τη ζωή σας όπως θέλετε που κάνει τη διαφορά!

Σκεφτείτε εάν ρωτήσετε επιτυχημένες γυναίκες με οικογένεια ποια είναι η μυστική συνταγή, δε θα ξέρουν να σας απαντήσουν. Γιατί η μυστική συνταγή κρύβεται μέσα τους και πραγματοποιείται χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Είναι η ημέρα που ξενύχτησαν παραπάνω στη δουλειά, γιατί πίστεψαν πραγματικά σε εκείνο το project και είναι και η νύχτα που δεν έκλεισαν μάτι, φροντίζοντας για κάποιο καπρίτσιο του μικρού τους, αφού ήθελαν μόνο να το δουν να χαμογελάει. Γιατί σε κάποια πράγματα δε χωράει χρονοδιάγραμμα ευτυχίας.

Desperate Housewifes 

Στην αντίπερα όχθη υπάρχει η πλευρά των γυναικών που απολαμβάνει την "ηγεσία" του σπιτιού. Η δημιουργικότητα τους ξεκινάει και σταματάει στους ανθρώπους που έχουν γύρω τους και αυτό είναι ένα από τα πιο ευπρόσδεκτα συναισθήματα στον πλανήτη. Η ανάγκη για φροντίδα -όταν έρχεται εκούσια- είναι το μεγαλύτερο αίσθημα προσφοράς. Δεν μπορώ να φανταστώ, ότι εν έτη 2019 υπάρχουν γυναίκες που αναγκαστικά εγκατέλειψαν τη δουλειά τους για να κάνουν οικογένεια. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η επιλογή είναι ανοικτή, πλήρως αποδεκτή και από τη στιγμή που καλύπτει συναισθηματικά και ηθικά έναν άνθρωπο έχει τη δική της θέση στην κοινωνία.

Η καριέρα δε συντηρεί μονάχα το μύθο της οικονομικής ανεξαρτησίας, αλλά και την ανάγκη για επίτευξη των στόχων, που πολλές φορές πιστέψαμε ότι δε θα καταφέρουμε. Ωστόσο, εάν κατηγορούμε συνεχώς τρίτους για την επιλογή της στέρησης των παραπάνω λόγω οικογενείας, τότε μάλλον κρυβόμαστε πίσω από ένα βαθύ πέπλο δικαιολογιών, που μας αποτρέπει από το να δούμε την αλήθεια: ότι δεν είναι όλες οι γυναίκες ίδιες και φτιαγμένες για οικογένεια ή καριέρα αντίστοιχα, ωστόσο διακρίνονται όλες από μία κοινή ανεξαρτησία και δύναμη, σε όποιον δρόμο κι αν βαδίζουν!