Είμαι χειρουργός, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη κι είχα την τύχη να ζήσω πολλά χρόνια στο Λονδίνο, όπου εξειδικεύτηκα και εξελίχθηκα ως άνθρωπος, ενώ παράλληλα γέμισα με εικόνες και εμπειρίες, που αμφιβάλλω αν θα είχα την ευκαιρία να τα ζήσω εάν δεν ανήκα στη γενιά του λεγόμενου brain drain.
Συγχρόνως, είχα την επιλογή να αποφασίσω με την οικογένεια μου να επιστρέψω στην Ελλάδα πριν μερικούς μήνες συμμετέχοντας και πάλι σε μια άλλη τάση, αυτή τη φορά του brain gain. Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων δικαιώνουν αυτήν την επιλογή μας και θα εξηγήσω τους λόγους, κάνοντας ένα αναπόφευκτο και τελείως ειλικρινές crash test ανάμεσα σε Ελλάδα και Αγγλία, καθώς και τους πρωθυπουργούς & τις ομάδες τους. Φυσικά, κάτι τέτοιο το κάνω απελευθερωμένος από κομματικά κριτήρια και με καθαρή επιστημονική και ανθρώπινη σκέψη.
Η Ελλάδα έχει δεχτεί πολύ bad press τα τελευταία χρόνια, αρνητική κριτική δηλαδή, που είναι και δικαιολογημένη ως ένα σημείο. Αντίθετα, στην Αγγλία υπήρχε ανέκαθεν η υπεροψία, ότι εφόσον γίνεται κάτι στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Λονδίνο είναι πολύ πιθανό να είναι καλύτερο συγκρινόμενο με άλλες χώρες, και αυτό αφορά όλους τους τομείς. Ιδιαίτερα σε σύγκριση με κάτι ελληνικό, ούτε λόγος. Με μία δόση αποικιακής νοσταλγίας εξάλλου αποφασίστηκε και προχώρησε και το άρμα του Brexit. Ωστόσο, οι τελευταίες εβδομάδες αναδεικνύουν, ότι η Ελλάδα αποδεικνύεται ίσως ως ο Δαυίδ που με ευελιξία προχωράει μπροστά και η Μεγάλη Βρετανία ο Γολιάθ που κάπου τελικά χάνει το παιχνίδι.
Το NHS, δηλαδή το αγγλικό σύστημα υγείας είναι εξαιρετικό -αν και γραφειοκρατικό κάποιες φορές. Δεν αποτελείται όντως από μέλη-«Θεούς», άλλα από ανθρώπους που οι δυνάμεις τους έχουν κάποιο όριο. Παρόμοια λοιπόν, υπάρχει όριο σε κρεβάτια μονάδων εντατικής θεραπείας, προσωπικό κτλ. Το ελληνικό σύστημα υγείας έχει γνωστές αδυναμίες, παρόλα αυτά έχει προσωπικό που βάζει πλάτη οπότε χρειαστεί.
Η όλη διαφορά στο πως εξελίσσεται μέχρι τώρα η κατάσταση έγκειται, κατά τη γνώμη μου καθαρά στον αρχηγό, στον στρατηγό, δηλαδή στον πρωθυπουργό και στο επιτελείο του. Ως πολίτης μιας χώρας, θεωρώ ότι δουλειά του αρχηγού της είναι να την οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι -πάντα με ασφάλεια-, στα εύκολα αλλά και κυρίως στα δύσκολα, να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις για τους πολίτες της, να παρέχει το αίσθημα ασφαλείας και να αποπνέει σοβαρότητα, ώστε να πειθαρχείς σε αυτό που σου ζητάει να κάνεις.
Αυτή την ασφάλεια, ζώντας πλέον στην Ελλάδα με την οικογένεια μου την αισθάνθηκα με τον σημερινό μας πρωθυπουργό και το λέω δημόσια μακριά από, κομματικές πεποιθήσεις. Αντίθετα ακούω τον Βρετανό πρωθυπουργό στα δικά του διαγγέλματα και αφενός αναρωτιέμαι αν έχει επίγνωση του τι ακριβώς λέει, αφετέρου η στρατηγική του φαίνεται να αλλάζει μέσα σε λίγες ημέρες, ενώ το σύστημα υγείας ολόκληρης της χώρας διακατέχεται από κλίμα πανικού για να αντιμετωπίσει το «τσουνάμι» που έρχεται επιστρατεύοντας μέχρι και 65.000 συνταξιούχους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, φοιτητές και ούτω καθεξής.
Στενοχωριέμαι για το δεύτερο μου σπίτι, την Αγγλία που τόσο με έχει επηρεάσει. Το σπίτι, όπου γεννήθηκε η κόρη μας και όπου έζησα μερικά από τα πιο υπέροχα, δημιουργικά χρόνια μου. Αναρωτιέμαι που θα οδηγηθεί η κατάσταση...
Οι Άγγλοι λένε "Let's cross that bridge when we get to it'", με άλλα λόγια «Ας δούμε πως θα περάσουμε τη γέφυρα όταν φτάσουμε εκεί», εννοώντας φυσικά, ότι θα αντιμετωπίσουμε το προβλήματα, μόνο όταν αυτό εμφανιστεί. Ανησυχώ μήπως ακολούθησαν αυτήν την ιδιαίτερη τακτική και τώρα...
Info
Dr Αλέξανδρος Γιακουστίδης MD PhD FRCS
Γενικός Χειρουργός
