Είναι Κυριακή βράδυ, ο καιρός μουντός και η πόλη ενοχλητικά ήρεμη και ήσυχη. Είναι μια αίσθηση περίεργη, πρωτόγνωρη για όλους. Ζώντας στην καρδιά της Νέας Υόρκης εν μέσω COVID-19 αντιλαμβάνεσαι πως η πόλη δεν φτιάχτηκε για να κινείται με "social distancing" περιορισμούς και να βρίσκεται σε "lockdown". Το Μεγάλο Μήλο είναι άλλωστε η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Ήταν (και είναι) το κέντρο του κόσμου για οτιδήποτε αναζητά κανείς: τέχνη, μουσική, οικονομία, τεχνολογία, κουλτούρα, γαστρονομία. Γεμάτη χρώμα, ήχους, κόσμο, σφύζει από ζωή... Αλλά τώρα έχουν παγώσει τα πάντα.

Το να ζεις και να δουλεύεις ως ξένος στην Αμερική, και ακόμη περισσότερο στη Νέα Υόρκη, με τη Μεταναστευτική Βίζα Εργοδοσίας, είναι μία δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία, μια εμπειρία από μόνη της. Όταν έναν χρόνο πριν άφηνα το Λονδίνο (μετά από έξι χρόνια) για να ζήσω στο Μανχάταν, είχα μια τρομερή επιθυμία για να κυνηγήσω τα όνειρά μου, "to live the American dream". Όμως τα πλάνα όλων άλλαξαν. Τα media μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τις εξελίξεις, ενώ η ζωή βρίσκεται σε μια πρωτόγνωρη παύση. Ζούμε ιστορικές στιγμές, αλλά νιώθω πως είναι πιο εύκολο να διαβάζεις ιστορία παρά να είσαι κομμάτι της όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες εξελίξεις. Αν και η Νέα Υόρκη αποτελεί την επιτομή της «σκληρής αγάπης» που δείχνει μια πόλη προς τους κατοίκους της και είναι το (μέχρι τώρα) επίκεντρο της πανδημίας, όλοι προσβλέπουμε σε καλύτερες μέρες. Δεν θα το βάλουμε κάτω.

Όλοι έχουμε ευθύνη προς τους εαυτούς μας και τους γύρω μας. Η δική μου ευθύνη είναι να απομονωθώ για το καλό μου και των γύρω μου και να δουλεύω με τον ίδιο ζήλο. Αν και νέα ηλικιακά, ανήκω στην κατηγορία "high risk" του COVID-19 λόγω ιατρικού ιστορικού. Έτσι, παρά τις δυσκολίες, το ότι μπορώ να γράφω αυτό το άρθρο και να δουλεύω από το σπίτι μου με κάνουν ευγνώμων. Ζώντας στην Αμερική με κλειστά σύνορα κι έχοντας την οικογένεια και τους φίλους σου σε άλλη ήπειρο, σε κάνει να σκεφτείς πολλά για το τι τελικά είναι σημαντικό, ενώ μαθαίνεις να διαχωρίζεις ποια μπορείς να ελέγξεις και ποια όχι. Χρειαζόμαστε σε αυτήν την εποχή –περισσότερο από ποτέ– συμπόνια, στήριξη και υποστήριξη.

Ως Design Director της ΙΒΜ iX NYC βλέπω πως μέσω της τεχνολογίας και του design αλλάζουμε τον κόσμο. Είχα συνηθίσει να ταξιδεύω τακτικά σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όπως φαίνεται η νέα «κανονικότητα», που συμπεριλαμβάνει το "remote working", ήρθε για να μείνει. Έτσι, δουλεύω με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, καθορίζοντας τους νέους τρόπους εργασίας εξ αποστάσεως. 

Ανέκαθεν πίστευα πως όσο έχεις όρεξη και ζωή μέσα σου, οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, ακόμα και όταν ο κόσμος κυριολεκτικά καίγεται. Έτσι έδωσα πρόσφατα μία ομιλία με θέμα το "creativity and resilience", με σκοπό να ωφεληθεί έστω και ένα άτομο από τις εμπειρίες που έχω αποκτήσει. Θέλω να προσφέρω όσο μπορώ. Να στηρίξω και να εμπνεύσω όσο περισσότερους designers γίνεται εξ αποστάσεως, μεταφέροντας το ίδιο μήνυμα με το οποίο συνεχίζω την πορεία μου: «δεν μπορείς να γίνεις αυτό που δεν μπορείς να δεις».

Με αφορμή την τρέχουσα κρίση, μας δίνεται στην Ελλάδα μια ευκαιρία να αλλάξουμε κάποια πράγματα προς το καλύτερο. Πριν το ξέσπασμα του COVID-19 με ρώτησαν τι πρόταση θα έκανα στην ελληνική κυβέρνηση και η απάντησή μου ήταν να επενδύσει στην εκπαίδευση και ακόμη περισσότερο στην ψηφιακή εκπαίδευση, καθώς είναι ακρογωνιαίος λίθος σε οποιαδήποτε συζήτηση περιστρέφεται γύρω από βασικότερο παράγοντα ανάπτυξης της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό. Η χώρα μας υστερεί ακόμα στις ψηφιακές δεξιότητες. Αυτό επιβεβαιώνει ο ΟΟΣΑ στην ετήσια έκθεσή του, σημειώνοντας πως τα επόμενα χρόνια χώρες όπως η δική μας θα αντιμετωπίσουν σοβαρό ψηφιακό χάσμα στην αγορά εργασίας. Τρεις μήνες μετά τον COVID 19, θα απαντούσα το ίδιο. Ομολογώ πως η Ελλάδα έκανε απίστευτη δουλειά στο να μεταφέρει πολλές δουλειές «στο σπίτι» σε πολύ περιορισμένο χρόνο. Όταν με ρωτάνε για την Ελλάδα, πάντα λέω πόσο αγαπώ τη χώρα μου και πόσο ικανοί και πολυμήχανοι είμαστε ως σύνολο ενάντια σε έναν κοινό «εχθρό». Σε αυτήν την περίπτωση ο εχθρός είναι ο ιός και το πώς ανταποκρίθηκε η χώρα μας έγινε πανευρωπαϊκό παράδειγμα.

Αυτή η πόλη είναι τόσο όμορφη και συνάμα τόσο ανθεκτική. Στο ξεκίνημα του COVID-19 δημοσιεύτηκε ένα βίντεο από την κυβέρνηση της Νέας Υόρκης με τον τίτλο «NY Τough». Βλέποντάς το δάκρυσα, καθώς περιγράφει με τόσο συγκινητικό και κινηματογραφικό τρόπο την ψυχή αυτής της πόλης και τους κατοίκους της. Το μήνυμα δίνει ελπίδα: «Είμαστε Νεοϋορκέζοι, έχουμε μάθει να είμαστε ανθεκτικοί και θα το περάσουμε ενωμένοι. Μαζί.». Οι μέρες τους τελευταίους τρεις μήνες κυλάνε όσο πιο «κανονικά» γίνεται. Περίπατος στο πανέμορφο Central Park με μάσκες, γάντια αποφεύγοντας ακόμα και την όποια τυχαία οπτική επαφή. Τα Σαββατοκύριακα γεμίζει με ζωή και από κόσμο που περνάει δίπλα από τις ταμπέλες "Stay 6 ft apart. Stay home. Stay safe".

Υπάρχει ένα ρητό που πρωτοάκουσα εδώ: «Ζήσε στη Νέα Υόρκη, αλλά φύγε πριν σε κάνει δύσκολο και σκληρό. Ζήσε στη βόρεια Καλιφόρνια, αλλά φύγε πριν σε κάνει μαλθακό.» Η Νέα Υόρκη λοιπόν και ο COVID-19 μου έμαθαν πολλά μέσα σε έναν χρόνο. Όμως πάνω από όλα μου έμαθαν πως δεν εγκαταλείπεις ποτέ. Ανυπομονώ για τη μέρα που θα περπατήσω έξω στους δρόμους και θα νιώσω ξανά την αστείρευτη ενέργεια αυτής της πόλης και των κατοίκων της.

About

H Ράνια Σβορώνου ξεκίνησε την καριέρα της ως γραφίστρια στην Αθήνα, μετέπειτα σπούδασε και δούλεψε στο Λονδίνο και πλέον βρίσκεται στα κεντρικά γραφεία της IBM στη Νέα Υόρκη, κερδίζοντας τον τίτλο μιας από τις γυναίκες κάτω των 30 που καθορίζουν τις ψηφιακές εξελίξεις παγκοσμίως. Είναι ομιλήτρια TEDx και σε παγκόσμια συνέδρια της τεχνολογίας, φιλοξενούμενη λέκτορας κι επιχειρηματικός μέντορας σε μερικά από τα κορυφαία πανεπιστήμια παγκοσμίως κι έχει προσκληθεί ως κριτής και μέντορας σε "hackathons" κι εκδηλώσεις στην Ευρώπη. Πιο πρόσφατα, ήταν ομιλήτρια σε ένα από τα μεγαλύτερα συνέδρια τεχνολογίας κι επιχειρηματικότητας της Ασίας στο Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης "Digital Thailand Bing Bang 2019".

Η Ράνια Σβορώνου έχει αποσπάσει πολυάριθμα βραβεία προς αναγνώρισή της ως μία από τους καλύτερους στον χώρο του digital & της τεχνολογίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει διακριθεί για μία ακόμη φορά ως μία από τις 100 γυναίκες που καθορίζουν το μέλλον της τεχνολογίας στη Μεγάλη Βρετανία και ήταν η μοναδική Ελληνίδα σε αυτήν τη λίστα.

Στόχος της είναι να βοηθήσει στη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στο design και τις επιχειρήσεις και να ενδυναμώσει περισσότερες γυναίκες, ώστε να εισέλθουν στον κόσμο του design και της τεχνολογίας. Έχει δώσει συνεντεύξεις κι έχει εμφανιστεί στους The Times, BBC, Fortune, Huffington Post, The Evening Standard, The DRUM, People, WIRED, TechCrunch, Gala Magazine, Influencers και σε πολλά ακόμα.