Ένα ιστορικό κτίριο, η Αγορά Μοδιάνο, κάνει επανεκκίνηση τον Οκτώβρη, με σύγχρονο προφίλ, χάρη στη στήριξη του Ομίλου Fais, ξεδιπλώνοντας ατελείωτες μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν της πόλης και κάνοντας την καρδιά της να χτυπά πιο δυνατά. Κάποια από τα σημαντικά πρόσωπα που ασχολήθηκαν με τη διαδικασία της αναγέννησής της μας μιλούν για τη δημιουργική τους διαδρομή.
Πρόκειται για έναν ζωντανό θρύλο. Θυμάμαι σαν όνειρο την ατμόσφαιρα της περίφημης και πολυσύχναστης κεντρικής αγοράς τροφίμων, που ο έντονος χαρακτήρας της είχε ισχυρό εμπορικό αντίκτυπο σε όλη τη γύρω περιοχή. Ένας γοητευτικός, ζωντανός μικρόκοσμος, και μαζί ένας καταιγισμός από χρώματα, με τα πλούσια εμπορεύματα τοποθετημένα με μαεστρία σε τάξη. Ένα περιβάλλον με δυνατές φωνές από τους πωλητές που διαλαλούσαν τα είδη τους, μυρωδιές ανάκατες και, με έναν τρόπο, αρμονικά δεμένες, που «τρυπούσαν» τα ρουθούνια στο δευτερόλεπτο, μόλις περνούσες το κατώφλι. Αλλά κι ένας παράδεισος γεύσεων, όπου πάντα έπρεπε να γίνει η απαραίτητη δοκιμή και να υπάρξει διαπραγμάτευση για την ένταση της μυρωδιάς ή της οξύτητας. Μια έκρηξη των αισθήσεων συνέβαινε εκεί, στους φρεσκοπλυμένους διαδρόμους της Αγοράς Μοδιάνο, που λειτουργούσε καταιγιστικά, σαν στρόβιλος που σε συνέπαιρνε - μνήμη που δύσκολα ξεχνιέται, γιατί τα περιλάμβανε όλα. Τα καταστήματα με τον σπάνιο χαρακτήρα τους διένυσαν μια ζωή ολόκληρη συντροφιά με τους ιδιοκτήτες τους, υποστηρίζοντας εμπορικές συναλλαγές που έμοιαζαν ν’ ανήκουν σε άλλες εποχές.
Aυτός ο άλλος κόσμος, ο μαγικός, που φιλοξενήθηκε για πολλά χρόνια σ’ ένα από τα ωραιότερα κτίρια της πόλης μας, σύντομα πρόκειται να κάνει restart και ν’ αλλάξει σελίδα στην ενδιαφέρουσα και πλούσια διαδρομή του. Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθούμε την αποκατάσταση του μνημείου να εξελίσσεται και, μέρα με τη μέρα, να μεταλλάσσεται σ’ ένα αληθινό κόσμημα. Οι εργασίες ξεκίνησαν εσωτερικά και τότε όλοι, ως περαστικοί, με κλεφτές ματιές, προσπαθήσαμε να «ζυγίσουμε» τα μεγέθη των νέων καταστημάτων ή να μαντέψουμε τις χρήσεις του ξύλινου παταριού, που φανέρωνε λίγο λίγο τη νέα κατάσταση. Αργότερα, κι η όψη αποκαλύφθηκε ανανεωμένη, με τον φωτισμό να προστίθεται και ν’ αρχίζει να ολοκληρώνει μια εικόνα που μαγεύει.
Για την ομάδα του Ομίλου Fais, που αγάπησε το έργο, η αναβίωση υπήρξε ένα στοίχημα και όλοι οι άνθρωποι που συμμετείχαν έβαλαν τα δυνατά τους για να δημιουργήσουν το εξαιρετικό, ο καθένας στον τομέα του. Μια σύγχρονη αγορά τροφίμων, με σεβασμό στη σημαντική ιστορία του κτιρίου και στον συμβολισμό που αυτό κατέχει ως ένα εμβληματικό εμπορικό σημείο της Θεσσαλονίκης, ξεπροβάλλει με νέο χαρακτήρα και πολυπολιτισμική ταυτότητα.
Η Αγορά Μοδιάνο, διατηρώντας την παλιά της αίγλη, γίνεται ένας πραγματικός παράδεισος για τους λάτρεις του φαγητού και παράλληλα ένας ζωντανός χώρος κοινωνικής συνάθροισης και ψυχαγωγίας, που αντανακλά τον δυναμισμό της πόλης.
Ο Γενικός Διευθυντής του Ομίλου Fais, κος Χασδάι Καπόν, ως προς το τι επιτυγχάνεται μέσα από την ανακαίνιση και επαναλειτουργία της Αγοράς αναφέρει ότι φέρνει: «Μια σειρά από οφέλη. Αρχικά, αποκαθίσταται ο διαταραγμένος αστικός ιστός σ’ ένα πολύ κεντρικό σημείο και παραδίδεται στους κατοίκους και τους επισκέπτες το No1 ελληνικό μνημείο με εμπορικό χαρακτήρα. Νέος παλμός χτυπά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μέσα από ένα σύγχρονο concept που ενώνει το χθες με το σήμερα.Ακόμη, 75 μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, 300 νέες θέσεις εργασίας και εκατομμύρια κόσμου, ετοιμάζονται να φέρουν τεράστια δυναμική στην οικονομία της πόλης. Η ιδιωτική πρωτοβουλία του Ομίλου Fais να πιστέψει στο όνειρο, να αναλάβει το ρίσκο της επένδυσης, θα δει ύστερα από 6 έτη τα αποτελέσματά της. Αποστολή της νέας γενιάς της Αγοράς Μοδιάνο είναι να προσφέρει στους επισκέπτες εκλεκτές ελληνικές και πολυπολιτισμικές εμπειρίες, από την αγορά προϊόντων έως γεύσεις, εκδηλώσεις και διασκέδαση, σ’ ένα ιστορικό περιβάλλον υψηλής αρχιτεκτονικής, που αντανακλά τον πολιτιστικό δυναμισμό του πιο αισιόδοξου προσώπου της Θεσσαλονίκης».
Η ιστορία
Η κατασκευή της, με αρχιτέκτονα τον William Oliphant, ξεκίνησε το 1922 στην πυρίκαυστο ζώνη της πόλης, που είχε καταστραφεί ολοσχερώς από την πυρκαγιά του 1917, στο σημείο όπου βρισκόταν η Συναγωγή Talmud Torah - εκεί το σχέδιο του αρχιτέκτονα και αρχαιολόγου Ernest Hebrard προέβλεπε την ανάπτυξη παζαριών. Στα σχέδια, ο τίτλος της στη γαλλική ήταν “Bazar Central Salonique”. Το 1925, ο Eli Modiano ολοκλήρωσε την κατασκευή του επιμήκους κτιρίου με υπόγειο και εσωτερικά μπαλκόνια, συνολικής έκτασης περίπου 2.707 τ.μ., και τα εγκαίνια πραγματοποιηθήκαν το 1930 με μια μεγάλη γιορτή. Η Αγορά Μοδιάνο, η πρώτη παραδοσιακή αγορά τροφίμων και η μεγαλύτερη κλειστή αγορά στα Βαλκάνια, συνδέθηκε στενά με την ιστορία της Εβραϊκής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Από την αρχή διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη ζωή και τη λειτουργία του εμπορικού κέντρου, καθώς στέγαζε τα καλύτερα προϊόντα και αποτελούσε ένα σημαντικό σημείο της αγοράς της πόλης. Το 1983 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο κτίριο και το 1995, ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, διότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα κτίσματος αγοράς με στοά.
Η εικόνα της Αγοράς Μοδιάνο στην πορεία άρχισε ν’ αλλάζει και να υποβαθμίζεται, μέχρι το 2017, οπότε πέρασε επίσημα στα χέρια του Ομίλου Fais. Με τη νέα της μορφή, στο ισόγειο της στοάς θα λειτουργούν περίπου 80 καταστήματα, ομαδοποιημένα ανάλογα με το είδος των τροφίμων που διαθέτουν, ενώ στους δύο εξώστες στο βόρειο και νότιο τμήμα θα βρίσκονται καταστήματα εστίασης. Το όραμα του ομίλου να επαναπροσδιορίσει, εκατό χρόνια μετά τα πρώτα φιλόδοξα σχέδια του ιδρυτή του, αυτό το αρχιτεκτονικό μνημείο, μετατρέποντάς το σε μια αληθινή αξία για την πόλη, μοιάζει να έχει πετύχει στο μέγιστο - τουλάχιστον στα ζητήματα αισθητικής. Είμαι σίγουρη ότι με την επανεκκίνηση της Αγοράς ο κόσμος θα αγκαλιάσει και την εμπορική της διάσταση σαν ένα αναπόσπαστο και πολυαγαπημένο σημείο της πρόσφατης Ιστορίας μας. Σηματοδοτώντας τη νέα εποχή του μνημείου, θα ξαναγίνει ορόσημο και σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, προσφέροντας στους επισκέπτες της τη μοναδική εμπειρία της γαστρονομικής κουλτούρας της.
Τhe faces behind the big project
Δημήτρης Τριάντος Επικεφαλής Μηχανικός της Έμμετρον
Ήταν πρόκληση για εσάς η ανάθεση της κατασκευής της Αγοράς; Υπήρξαν τυχόν δυσκολίες, οι οποίες ξεπεράστηκαν;
Η αποκατάσταση της Αγοράς Μοδιάνο, χωρίς να αποτελεί ένα ιδιαίτερα μεγάλο έργο, είχε αρκετές και σημαντικές ιδιαιτερότητες που έπρεπε να ξεπεραστούν. Η πρώτη και βασική ήταν η πολύ κακή κατάσταση του κτιρίου και ειδικότερα ο στατικός φορέας του, που είχε κριθεί δομικά επικίνδυνος και απαιτούνταν η καθαίρεση και ανακατασκευή μεγάλου μέρους του. Σε αντίστοιχη κατάσταση βρίσκονταν τα δίκτυα, τα οικοδομικά στοιχεία, όπως δάπεδα, τοιχοποιίες, υαλοστάσια, ρολά. Δεν υπήρχαν -δεν απαιτούνταν όταν κατασκευάστηκε- συστήματα πυρασφάλειας, πυρόσβεσης και πυρανίχνευσης. Το κτίριο είναι διατηρητέο μνημείο, με αποτέλεσμα οι διαδικασίες εγκρίσεων και αδειοδότησης να είναι εξαιρετικά σύνθετες και χρονοβόρες, ενώ απαιτήθηκε, μεταξύ άλλων, η έκδοση δύο υπουργικών αποφάσεων.
Μεγάλο στοίχημα ήταν και να πειστεί για την ανάγκη της αποκατάστασης, της ανακαίνισης και για το βέλτιστο της λύσης που προτάθηκε, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων σε διάφορους φορείς αλλά και ιδιωτών, που σχετίζονται με το έργο. Πρέπει να σημειωθεί ότι, όταν ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με την Αγορά, το κτίριο λειτουργούσε με καταστήματα περίπου στο 35% των χώρων του, καθώς επίσης ότι η ιδιοκτησία του κατανέμεται σ’ ένα μεγάλο πλήθος συνιδιοκτητών εξ αδιαιρέτου.
Οι ανωτέρω, αλλά και πλήθος άλλων προκλήσεων, όπως η πανδημία, τα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα και οι ελλείψεις σε υλικά, η θέση του έργου στο κέντρο της πόλης, με περιορισμένες προσβάσεις, με βεβαρημένη κυκλοφορία, ξεπεράστηκαν από το πάθος του κυρίου του έργου, της ομάδας μελέτης και κατασκευής, αλλά και της αγάπης και του ενδιαφέροντος των ανθρώπων στις περισσότερες υπηρεσίες, που πίστεψαν σ’ αυτό και θέλησαν να το δουν να λειτουργεί ξανά.
Μιλήστε μας για τις αξίες που θεωρείτε αδιαπραγμάτευτες στη διαχείριση του εργοταξίου και της τελικής εικόνας του έργου.
Η πρώτη και κυριότερη είναι η ασφάλεια των εργατών και του προσωπικού. Ειδικότερα, το συγκεκριμένο έργο ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο, με καθαιρέσεις μεγάλου μέρους του φορέα, οι οποίες έπρεπε να γίνουν χειρουργικά, με ενίσχυση του εναπομείναντα φορέα και ανακατασκευή του αφαιρούμενου. Και όλα αυτά εντός του κτιρίου, με τη στέγη και το υπόλοιπο κτίριο πάνω από τα κεφάλια μας! Η δύσκολη και επικίνδυνη αυτή φάση διήρκησε 16 μήνες και ευτυχώς δεν υπήρξε ατύχημα. Πέραν αυτής, σημαντικότερη αξία έχει η επιμονή στη λεπτομέρεια και την ποιότητα της εργασίας, ώστε να βγαίνει το «μεράκι», που νομίζω φαίνεται στην τελική εικόνα του έργου.
Μια ανάσα πριν από την τελική παράδοση, τι θεωρείτε σημαντικότερο απ' όσα έχετε καταφέρει;
Το σημαντικότερο που έχουμε καταφέρει με το έργο δεν είναι μόνο η διάσωση από την κατάρρευση και η αποκατάσταση ενός κτιρίου που αποτελεί ζωντανή Ιστορία για την πόλη, αλλά και η επαναλειτουργία με τις ίδιες χρήσεις, ώστε να συνεχίσει να συνεισφέρει στην Ιστορία της πόλης και των ανθρώπων της.
Ποιο σημείο του κτιρίου είναι το δικό σας αγαπημένο;
Νομίζω ότι έγινε εξαιρετική δουλειά σε όλο το έργο. Οι όψεις του κτιρίου ήταν πανέμορφες και αναδείχτηκαν εξαιρετικά με την αποκατάσταση, όμως προσωπικά αγαπάω το νέο στοιχείο που προστέθηκε, το «ξύλινο πατάρι» και το μαρμάρινο λογότυπο της Μοδιάνο στο δάπεδο της κεντρικής πλατείας.
Τι αποκομίσατε από τους ανθρώπους που συμμετείχαν;
Θα ήθελα να αναφερθώ στους αφανείς ήρωες, που τα ονόματά τους δε αναφέρονται στις δημοσιεύσεις: στους μηχανικούς του εργοταξίου, στους υπεργολάβους, στα συνεργεία και στους προμηθευτές, που σε μια δύσκολη περίοδο κατάφεραν να ολοκληρώσουν το έργο στον χρόνο ρεκόρ των 24 μηνών. Από την εργοταξιακή ομάδα μηχανικών θα ήθελα να εξαίρω τον εργοταξιάρχη Στέφανο Παπαοικονόμου και την Αννέτα Βάσιου, που πραγματικά έδωσαν την ψυχή τους στο έργο.
Μόρφω Παπανικολάου Αρχιτέκτονας
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά ιστορικά κτίρια της πόλης αναπλάθεται και επαναπροσδιορίζεται, διατηρώντας τη χρήση και την ταυτότητά του. Πόσο σημαντικό είναι για έναν αρχιτέκτονα να του εμπιστεύονται ένα τέτοιο εμβληματικό έργο και σε ποιες αξίες στηριχθήκατε, ώστε ο ανασχεδιασμός του να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα;
Είναι πολύ σημαντικό! Τα συναισθήματα είναι μεικτά: θαυμασμός και αίσθημα ευθύνης. Θαυμασμός για το μνημείο και ευθύνη σε όσους μας εμπιστεύθηκαν για την ανάδειξή του, την αναβάθμιση με σύγχρονους όρους και τη δυνατότητα επαναλειτουργίας του. Αυτός ο θαυμασμός και η ευθύνη είναι που μας έδωσαν αστείρευτη ενέργεια και την επιμονή για δουλειά που απαιτούσε το εγχείρημα. Ήταν μια ευκαιρία, τόσο οι αρχιτέκτονες, σε συνεργασία με την Π. Θεολογίδου, όσο και οι υπόλοιπες ειδικότητες, να γνωρίσουμε σε βάθος την ιστορία του μνημείου και να μάθουμε από αυτήν.Αδιαπραγμάτευτες -στο πλαίσιο του εφικτού- παραμένουν οι αξίες του ίδιου του μνημείου, όπως αυτές αναδείχθηκαν στη διάρκεια της έρευνας, αξιολόγησης και σχεδίασής του, αλλά και οι υλικές και άυλες ποιότητές του.
Εδώ και καιρό παρατηρούμε την Αγορά να εξελίσσεται μέρα με τη μέρα σ’ ένα αληθινό αρχιτεκτονικό κόσμημα. Tι ήταν αυτό που πάνω απ’ όλα θελήσατε να πετύχετε και πώς το καταφέρατε;
Η γνώμη σας καθησυχάζει λίγο τις αγωνίες και την ένταση που βιώνουμε όλοι οι συντελεστές αυτού του εγχειρήματος. Τι πετύχαμε; Υπάρχει ένα αθέατο τμήμα του κτιρίου, το επίπεδο του υπογείου, το οποίο ανακαινίστηκε πλήρως, με έναν ευφυή τρόπο, τόσο από πλευράς στατικής, μηχανολογικής προσέγγισης όσο και κατασκευαστικής μεθόδου. Η φροντίδα της αρχιτεκτονικής, ώστε να υπάρξει ένας λιτός -φαινομενικά- ισόγειος χώρος, μετέτρεψε το υπόγειο σ’ ένα σύγχρονο και λειτουργικό backstage. Ταυτοχρόνως, θα μπορούσα να ξεχωρίσω δύο στοιχεία. Πρώτον, την ενίσχυση της στατικής επάρκειας του κτιρίου, χωρίς να υπάρχει παραμόρφωση στο ορατό και επισκέψιμο τμήμα του, με διατήρηση της αρχικής μορφής και ύλης. Και δεύτερον, τη δημιουργία της υπερυψωμένης «πλατείας που αιωρείται» πάνω από τα καταστήματα του ισογείου, με στόχο να ενισχύσει την ατμόσφαιρα του χώρου και να δημιουργήσει τον δημόσιο χώρο της Αγοράς.
Ποια αρχιτεκτονικά στοιχεία του κτιρίου ήταν πιο σημαντικό να διατηρηθούν και να αναδειχθούν μέσα από τις παρεμβάσεις που κάνατε;
Η Αγορά μοιάζει να είναι ένα απλό στη σύλληψή του κτίριο, αποδεικνύεται όμως ιδιαίτερα σύνθετο ως προς την κατασκευαστική του πρωτοτυπία. Γι’ αυτό, υπήρξε φροντίδα της ενίσχυσης και διατήρησής του από όλους τους εμπλεκόμενους στο έργο συντελεστές. Με πιο αρχιτεκτονικούς όρους, το στοιχείο που αποτελεί «μοναδική χωρική ατμόσφαιρα» είναι ο εσωτερικός του χώρος, με το μεγάλο ύψος, τον εκκλησιαστικού τύπου φυσικό φωτισμό και τα λεπτεπίλεπτα μεταλλικά δικτυώματα των στεγών. Αυτήν την ατμόσφαιρα επιχειρήσαμε ν’ αναδείξουμε με τις προτάσεις μας.
Είναι το αποτέλεσμα αντάξιο των προσδοκιών σας και με ποιον τρόπο θα αναβαθμίσει το κέντρο της πόλης;
Σε ένα τόσο δύσκολο έργο, οι συμβιβασμοί μοιάζουν αναπόφευκτοι. Στο πλαίσιο αυτό, το να πετύχει μια πρόταση μετασχηματισμού ενός χώρου χωρίς εκπτώσεις στις αξίες του μνημείου είναι κάτι σημαντικό. Η επαναλειτουργία της Αγοράς, παρά τους δύσκολους καιρούς, θα βοηθήσει στην αισθητική και οικονομική αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής.
Ποιο ξεχωρίζετε ως το πιο δυνατό σημείο του κτιρίου; Ελπίζω η «υπερυψωμένη πλατεία» να ισορροπήσει αρμονικά με το πολύβουο περιβάλλον της αγοράς τροφίμων και οι νέοι επιχειρηματίες και επισκέπτες της να πλέκουν νέες, ενδιαφέρουσες ιστορίες, που θα υφαίνονται με τις παλιές.
Θα αλλάζατε κάτι;
Τη χρονική στιγμή που συνέβη η υλοποίηση του έργου. Μιλάω μεταφορικά, αλλά λόγω της πανδημίας και του πολέμου, με δυσκολία παράδοσης υλικών, κάποιες επιλογές προσαρμόστηκαν στις δυνατότητες αυτών των καιρών. Δεν αλλάζει η δυναμική αυτού του χώρου. Η αγάπη της πόλης για την Αγορά, σε συνδυασμό με τη φροντίδα των ιδιοκτητών και των επιχειρηματιών, αναμένεται να τη ζωντανέψουν.
Ελευθερία Ντεκώ Σχεδιάστρια Φωτισμού
Πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη και ποιες προτεραιότητες θέσατε, ώστε ο φωτισμός του έργου να είναι ο καλύτερος δυνατός;
Η Αγορά ή Στοά Μοδιάνο, ένα μνημείο που συνδέεται άρρηκτα με την έννοια του χρόνου και τη Νεότερη Ιστορία της Θεσσαλονίκης, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κτίρια της πόλης. Ένα σημείο-μνημείο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, που ανακαινίστηκε με εξαιρετική ευαισθησία και σεβασμό στην ιστορικότητα, κι όχι μόνο, από το αρχιτεκτονικό γραφείο της κ. Παπανικολάου, επαναπροσδιορίζεται, διατηρώντας τη χρήση και κυρίως την ταυτότητά του. Σε αυτήν την προσπάθεια, το δικό μας μέλημα ως μελετητών φωτισμού ήταν η ανάδειξη των αρχιτεκτονικών στοιχείων εσωτερικά και των όψεων εξωτερικά, με λειτουργικό αλλά κυρίως διακριτικό φωτισμό, ώστε να μην αλλοιώνεται η μορφή και χωρίς να είναι ορατά κατά το πλείστον τα φωτιστικά σώματα που θα τον εξυπηρετήσουν. Η εγκατάσταση αυτών, μάλιστα, όφειλε να μην «τραυματίσει» το κέλυφος του κτιρίου, παρά μόνο στα απολύτως απαραίτητα σημεία για την ηλεκτροδότησή τους. Επίσης, διακοσμητικά φωτιστικά επελέγησαν με άξονα την ιστορικότητα του κτιρίου και τον τύπο του, αλλά και τη σύγχρονη πλέον λειτουργία του. Για το «πάντρεμα» του σύγχρονου με το παλιό, που όμως δεν το αντιγράφει αλλά το υποδηλώνει, επιλέξαμε να σχεδιάσουμε φωτιστικά σώματα που παραπέμπουν σε εκείνα του παρελθόντος. Κάθε project που αναλαμβάνουμε το αντιμετωπίζουμε με προσοχή και υπευθυνότητα. Τα έργα-μνημεία, βέβαια, όπως και τα ιστορικά κτίρια της χώρας μας, επιβάλλουν μια επιπλέον φροντίδα και σεβασμό. Αδιαπραγμάτευτη αξία, η λιτότητα και ως αρχές φωτισμού, αυτές που την υπηρετούν. Η ευθύνη μας απέναντι σ’ ένα τόσο εμβληματικό έργο είναι αναμφισβήτητα μεγάλη, αλλά ταυτόχρονα και χαρά και ικανοποίηση, όταν πετυχαίνουμε τον στόχο μας.
Τι πετύχατε ως προς τις ιδιαιτερότητες που είχε στον φωτισμό η στοά;
Κάθε μελέτη φωτισμού έχει διαφορετικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες, όπως περιορισμούς και δυσκολίες. Ειδικά όταν μιλάμε για τον επαναπροσδιορισμό ενός κτιρίου με ιστορία, η διατήρηση της παλιάς του αίγλης και ομορφιάς είναι το μεγαλύτερο στοίχημα! Οι περιορισμοί που επιβάλλονται και υποβάλλει ένα διατηρητέο κτίριο-μνημείο στον μελετητή είναι πολλοί. Ο σεβασμός τους είναι για εμάς αδιαπραγμάτευτος. Το κύριο μέλημά μας, λοιπόν, να διατηρήσουμε κι εμείς όσο το δυνατόν αναλλοίωτο τον χαρακτήρα της στοάς ήταν οδηγός στη μελέτη μας. Μέσα από σχέδια και δοκιμές μπορούμε να πούμε πως το αποτέλεσμα έχει δικαιώσει τον στόχο κι ανυπομονούμε να το μοιραστούμε με τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης και τους επισκέπτες της Αγοράς.
Υπάρχουν σημαντικά σημεία του κτιρίου που βοηθήσατε να αναδειχθούν με το φως;
Ένα κτίριο πρέπει να αντιμετωπίζεται ολιστικά, όσον αφορά στη μελέτη φωτισμού του. Πόσο μάλλον η Αγορά Μοδιάνο, που είναι από τα κτίρια τα οποία αφήνουν το αρχιτεκτονικό τους στίγμα. Κάθε τμήμα του έχει ιδιαίτερη και ταυτόχρονα ξεχωριστή σημασία. Αναδείξαμε τα μέρη του με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορεί να προσφέρει μια συνολική εικόνα και εμπειρία στον επισκέπτη, φωτίζοντας τον χώρο με κατάλληλη εστίαση και ένταση σε σχέση με την αναγλυφότητα και την πλαστικότητα των αρχιτεκτονικών στοιχείων του κτιρίου. Οι δύο όψεις-είσοδοι της Αγοράς είναι πολύ χαρακτηριστικές και ιδιαίτερα ορατές από τους περαστικούς. Η ανάδειξή τους τις νυχτερινές ώρες, με σύγχρονο τρόπο, που, όμως, δε θα αλλοιώνει το ύφος του κτιρίου, ήταν μια πρόκληση. Η στοά εσωτερικά με τον κεντρικό και τους παράπλευρους διαδρόμους ήταν επίσης ένα στοίχημα, ώστε να υποστηριχθεί ο αρχιτεκτονικός ρυθμός με τον φωτισμό, ή και με τα διακοσμητικά φωτιστικά σώματα, όπως και η φωτοδότηση της υπέροχης οροφής, με έναν ομοιόμορφο αλλά διακριτικό τρόπο, που δε θα φαίνεται η πηγή. Αλλά δημιουργήθηκε ταυτόχρονα και καινοτομία, καθώς αναδεικνύουμε την αρχιτεκτονική της οροφής και με τον φωτισμό της πετυχαίνουμε και διάχυτη φωτοδότηση του χώρου, χωρίς θάμβωση ή όχληση.
Κεντρική φωτογραφία: Όλγα Δέικου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022
