Συνεχίζοντας τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης «Δείπνο Ηλιθίων», σε σκηνοθεσία του Σπύρου Παπαδόπουλου, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης μας μίλησε για το βαθύτερο νόημα του έργου, το οποίο έκανε πρεμιέρα πριν λίγες μέρες στην πόλη μας και το Θέατρο Αριστοτέλειον, τον ρόλο του στην παράσταση, τη Θεσσαλονίκη και όσα ετοιμάζει μέσα στους επόμενους μήνες.

Το πασίγνωστο έργο του Francis Weber συνδυάζει άφθονα κωμικά στοιχεία με δόσεις αλήθειας και ρεαλισμού, στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα σχετικά με τον σεβασμό στην ανθρώπινη φύση. Η υπόθεση θέλει έναν πλούσιο μεγαλοεκδότη στο Παρίσι να οργανώνει κάθε εβδομάδα ένα ιδιαίτερο δείπνο, κατά το οποίο ο καθένας από τους συνδαιτυμόνες βρίσκει από έναν ανυποψίαστο καλεσμένο και γελούν κρυφά εις βάρος τους. Στο τέλος, αυτός που έχει φέρει τον πιο τέλειο «ηλίθιο», στέφεται νικητής. Τελικά όμως, ο χαμένος δεν είναι πάντα αυτός που περιμένουμε και οι ρόλοι εύκολα αντιστρέφονται...

Μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει το έργο διαχρονικό;

Είναι έργο του οποίο η βάση του είναι ο άνθρωπος , μιλάμε για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και να αντιλαμβανόμαστε την ανθρώπινη αξία -και τη σωματική και την ψυχική- και να μη θεωρούμε ότι κάποιος άνθρωπος είναι ανώτερος από κάποιον άλλον. Το έργο βασίζεται στην απόλυτη ανθρωπιά και στην απόλυτη ειλικρίνεια γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι ζούμε μέσα σ’ ένα ψέμα. Όταν λοιπόν τα πράγματα έρχονται και μας βρίσκουν και αποκαλύπτονται όλες οι αλήθειες είναι αυτό που σου δίνει τελικά τη σταθερή δύναμη να πιστέψεις τελικά στην ίδια τη φύση του ανθρώπου κι όχι σ’ έναν μύθο του.

Οπότε, δεν ξέρω αν το Δείπνο Ηλιθίων θα είναι για πάντα διαχρονικό ή όχι, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι η επιτυχία του έργου βασίζεται στη σκέψη μας πάνω στο έργο, στη σκηνοθετική ματιά του Σπύρου Παπαδόπουλου και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερθήκαμε όλοι απέναντι στο κείμενο, το οποίο δεν έχει καμία υπερβολή ή υπερπροβολή χαρακτήρων ή πραγμάτων. Έχει να κάνει με τον απόλυτο γνώμονα της αλήθειας, ο οποίος αυτός και από μόνος του, δημιουργεί στα πιο κωμικά του μια ευχάριστη και μια διασκεδαστική αριθμολογία και κατάσταση, αλλά και στην ουσία του δημιουργεί και μια περίεργη λύπη, γιατί είναι πολύ εύκολο να γελάσεις με κάποιον άλλον, εκτός τελικά αν αυτός ο άλλος είσαι εσύ.

Οπότε, στέλνει το μήνυμα ότι τελικά στη ζωή τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνονται και οι ρόλοι πολύ συχνά αντιστρέφονται.

Ακριβώς. Εγώ παρατήρησα όλες τις άλλες φορές που έχει ανέβει το αντίστοιχο έργο –κινηματογραφικά και μη- και για κάποιο λόγο ο κάθε άνθρωπος που ερχόταν αντιμέτωπος με το κείμενο είχε μια φασική διάθεση. Εμείς αυτή τη φορά παίζουμε την αλήθεια του.

Η δική σας ζωή μέχρι τώρα σας το έχει αποδείξει αυτό;

Εγώ δε μεγάλωσα ποτέ με την αξία ότι οι άνθρωποι είναι κατώτεροί μου. Ή ότι εγώ είμαι κατώτερος κάποιων άλλων. Δηλαδή ο πατέρας μου και η μάνα μου δε μου έδωσαν ποτέ τέτοιες αξίες. Για μένα, στα μάτια μου, είναι όλα ίσα. Απλά κάποιοι άνθρωποι έχουν χαρίσματα σε ορισμένα πράγματα και τους θαυμάζω και τους αγαπώ γι’ αυτό. Μέχρι εκεί.

Πείτε μου δυο λόγια και τον ρόλο σας. Υπάρχει κάτι που σας δυσκόλεψε όσο προετοιμάζεστε;

Δεν υπάρχει τίποτα εύκολο γενικά. Εγώ μέχρι αυτή τη στιγμή στη ζωή μου δεν έχω μπει στη διαδικασία να επιλέξω εύκολες διαδρομές. Κι όσες φορές το προσπάθησα, ήταν κάτι μάταιο και δε βγήκε πουθενά. Για το συγκεκριμένο έργο προετοιμάστηκα όπως προετοιμάζομαι τόσα χρόνια της ζωής μου απέναντι σ’ έναν ρόλο. Πρέπει να με πείθει το παραμύθι, σαν πρώτη φάση και μετά δε θα σας αποκαλύψω ποτέ.

Όταν δεν βρίσκεστε πάνω στο σανίδι, που σας πετυχαίνει κανείς;

Συνήθως με μια βόλτα με τη μοτοσυκλέτα, αλλά στη Θεσσαλονίκη πάω βόλτα με τα πόδια. Αυτό που μου αρέσει εδώ είναι ότι με ευχαριστεί να την περπατάω, σε σύγκριση με την πόλη της Αθήνας που είναι χαοτική και γεμάτη με δρόμους. Η Θεσσαλονίκη είναι δομημένη έτσι που είναι πολύ ευχάριστο να την περπατήσεις.

Ετοιμάζετε κάτι άλλο αυτήν την περίοδο;

Ετοιμάζω μια παράσταση την οποία σκηνοθετώ στο Θέατρο Σταθμός, λέγεται Χόμο Γκρέκο, του Βαγγέλη του Αλεξανδρή και του Οδυσσέα του Ανδριανού και θα κάνω άλλη μια παράσταση μετά την Κυριακή των Βαΐων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Γαΐτανάκι του Σνίτσλερ σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Info: Θέατρο Αριστοτέλειον, Εθνικής Αμύνης 2. Παραστάσεις: 26/9-14/10, Κυριακή & Τετάρτη: 20:00, Πέμπτη & Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:30 & 21:00.

Παίζουν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Βασίλης Ρίσβας, Άννα Μενενάκου, Χρήστος Σπανός, Ξανθή Γεωργίου, Δημήτρης Μαυρόπουλος