Έχοντας μόλις αναλάβει μια σειρά από projects για τον εορτασμό των 100 χρόνων του Κολεγίου Ανατόλια και μετρώντας ήδη κάποια σημαντικά έργα εντός κι εκτός των ορίων της Θεσσαλονίκης που φέρουν την ισχυρή τους ταυτότητα, είναι μια δημιουργική ομάδα της πόλης που έχει να πει πολλά και σπουδαία.

Το Post-Spectacular Office, (Στέργιος Γαλίκας, Εβελίνα Γαραντζιώτη, Έλλη Χρηστάκη) ξεκίνησε το 2018, και οι τρεις αρχιτέκτονες, γνωρίζοντας από τη σχολή και το σημείο στο οποίο συναντήθηκαν ήταν η αγάπη τους για τον εκθεσιακό σχεδιασμό και την τέχνη. Η σκέψη που έκαναν τότε, ότι με το έργο τους συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον ήταν η αφετηρία του κι αυτό που συνεχίζει να τους εξελίσσει.

Ποια είναι τα highlights της πορείας σας; Μιλήστε μας για κάτι που δε θα ξεχάσετε ποτέ;

Έλλη: Δε θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που μου πρότειναν ο Στέργιος και η Εβελίνα να ενωθούμε για να κάνουμε μαζί αφίσες και υφασμάτινες θήκες.

Εβελίνα: Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μέρα, που η Έλλη είπε «ναι, πάμε να το κάνουμε!».

Πώς προέκυψε η συνεργασία με το κολέγιο Ανατόλια, τι ακριβώς πρεσβεύει και πόσο εξιτάρει τη δημιουργικότητά σας;

Η συνεργασία προέκυψε μετά από κάλεσμα του Ανατόλια. Είναι ένα πολύ σημαντικό project για εμάς που εμπεριέχει εκπαίδευση, πολιτισμό, ιστορία, teenage angst που είναι πράγματα που μας εξιτάρουν. Αισθανόμαστε ότι συμμετέχουμε σε κάτι σημαντικό.

Ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης και του design στη ζωή μας σήμερα και πώς διαφοροποιείται στο πέρασμα του χρόνου;

Η τέχνη και το design ως πολιτικές, συλλογικές πράξεις είναι διαχρονικά δομικό κομμάτι της ζωής, εκούσια ή ακούσια. Το ενδιαφέρον με όλα αυτά, αλλά και το διασκεδαστικό, είναι όταν για λίγο αισθανθείς ότι αφορούν εσένα προσωπικά και συνδεθείς με ένα έργο τέχνης, μπορείς να νιώσεις τρομερή ώθηση.

Ποια projects που φέρουν την υπογραφή σας ξεχωρίζετε και γιατί;

Ο σχεδιασμός της οπτικής ταυτότητας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για τις σεζόν 2018-2022, ο σχεδιασμός του Pelosof, η συμμετοχή μας στη μουσειογραφική ομάδα και η γραφιστική μελέτη για το Νέο Κυπριακό Μουσείο στη Λευκωσία, ο σχεδιασμός του περιοδικού Archisearch για το οποίο βραβευτήκαμε με το Grand Prix Red Dot 2022, αποτελούν milestones για διαφορετικούς λόγους. Ήταν projects που μετά από αυτά πάντα κάτι άλλαζε. Ο τρόπος συνεργασίας μας, τα μέσα έκφρασης που χρησιμοποιούσαμε, η σχέση μας με τον κόσμο του σχεδιασμού. Οι άνθρωποι πίσω από αυτά τα projects, όλοι οι συνεργάτες μας, είναι καθοριστικοί για την πορεία μας.

Πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που εκφράζεστε με τα χρόνια και τι είδους εξέλιξη παρατηρείτε στο έργο σας;

Ο τρόπος που εκφραζόμαστε εξαρτάται από το αντικείμενο με το οποίο καταπιανόμαστε εκείνη τη στιγμή. Είμαστε εθισμένοι στην πρώτη παρόρμηση που ξεκινάει τη διαδικασία. Η σχεδιαστική διαδικασία έχει πολλές φάσεις, υπάρχει πολλή αναμονή και πολλοί άνθρωποι που εμπλέκονται. Είναι μόνιμη μας επιδίωξη να αλλάζουν τα μέσα μας, τα εκφραστικά εργαλεία μας και οι τρόποι μας. Σαν μια αντίσταση στην στασιμότητα, μια ανάγκη να ανακαλύπτουμε νέους τρόπους βίωσης της καθημερινότητας μας. Δεν μας αφορούσε ποτέ ένα συγκεκριμένο στυλ και η υιοθέτησή του. Το έργο μας σε σχέση με παλιότερα δεν είναι απαραίτητα καλύτερο ή χειρότερο, είναι μάλλον διαφορετικό.

Ποια από όλες τις τέχνες προτιμάτε και γιατί;

Αντλούμε πολύ έμπνευση από τις εικαστικές τέχνες και την μόδα και ίσως γι’ αυτό το ύφασμα είναι το νούμερο ένα υλικό μας σε όλες τις εφαρμογές του. Σχεδιάζουμε πάνω σε υφάσματα, καλύπτουμε τους τοίχους με αυτά, τυλίγουμε αντικείμενα και τώρα σχεδιάζουμε ένα wearable piece για τοίχο.

Ένα dream project;

Έλλη: Να σχεδιάσουμε τα σκηνικά μιας συναυλίας ραπ.

Εβελίνα: Να σχεδιάσουμε κάτι στα βουνά της Ηπείρου.

Σχεδιάζετε κάτι άλλο;

Αυτή την περίοδο μαζί με την ταυτότητα για τα 100 χρόνια του Ανατόλια, σχεδιάζουμε και την σχετική έκθεση που θα γίνει στο Βυζαντινό Μουσείο. Ετοιμάζουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον σε συνεργασία με το Momus, σχεδιάζουμε το τυπογραφείο της Future Format στην Πάτρα, interiors κατοικιών στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, ένα καφέ στο κέντρο της πόλης και επίσης ολοκληρώνεται ένα πολύ αγαπημένο μας project, ένα κτίριο, εκθετήριο πέτρας στην Πάρο.

Ποια είναι η σχέση σας με τη μόδα; Τι είναι αυτό που κάνει ένα αντικείμενο ξεχωριστό και υπάρχουν fashion αξεσουάρ που φοράτε για χρόνια;

Έλλη: Η βασική μου στολή είναι παντελόνι, πουλόβερ, μαύρο μποτάκι. Μου αρέσει να προσθέτω στοιχεία πάνω σε αυτή την βάση σαν να επιλέχθηκαν από παιδική ντουλάπα. Πλαστικά λουλούδια για κολιέ, φιόγκοι στα μαλλιά, δύο όμοιοι κότσοι αντί για έναν.

Εβελίνα: Το λευκό φαρδύ πουκάμισο και το μαύρο σακάκι. Τα φοράω εμμονικά χρόνια τώρα. Συμπυκνώνουν μάλλον για μένα όλα όσα αγαπάω στον κόσμο της μόδας: είναι αντικείμενα μεταιχμιακά, ανάμεσα στο κλασικό και το τωρινό, στην αυστηρή φόρμα και την ελευθερία κινήσεων, ανάμεσα στο επίσημο και το καθημερινό. Είναι άχρονα, άφυλα, ουδέτερα αλλά έντονα, αδιάφορα αλλά σημαντικά.

Το αγαπημένο σας μουσείο/gallery και μια έκθεση που δε θα ξεχάσετε ποτέ;

Έλλη: Το σπίτι του Τσαρούχη και η αναδρομική έκθεση για τον Στέργιο Δελιαλή στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης

Εβελίνα: To Neues Museum στο Βερολίνο γιατί ο χειρισμός του κελύφους αφηγείται μια παράλληλη ιστορία της πόλης και του κόσμου και η έκθεση της Valie Export στην Αυστρία στο Belvedere το 2010. Μέσα από έναν πλουραλισμό μέσων, το μήνυμα της ήταν πάντα το ίδιο σταθερό και το ίδιο δυνατό.

Ποιος είναι ο ορισμός της ομορφιάς για εσάς;

Έλλη: Η αίσθηση ότι είσαι ο εαυτός σου.

Εβελίνα: Όμορφο είναι αυτό που μου δίνει χαρά.

Η αλλαγή που θα θέλατε να δείτε να συμβαίνει;

Έλλη: Όλοι οι δρόμοι να φωτίζονται με ψυχρό φωτισμό και όλες οι πλατείες με θερμό

Εβελίνα: Η αναγνώριση της σημασίας του ενδιάμεσου, κοινού-κενού χώρου παντού: στον σχεδιασμό, στην καθημερινότητα, στην επικοινωνία.

Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει ποτέ;

Έλλη: Να μην παίρνω πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μου.

Εβελίνα: Δεν μου την έδωσε κάποιος, την υιοθέτησα μόνη μου: whatever works.

Περιγράφοντας τον εαυτό σας με τρεις λέξεις...

Έλλη: Αισιόδοξη, επιπόλαιη, χωρίς μεγάλες δηλώσεις.

Εβελίνα: Ανυπόμονη, παρατηρητική, in progress.

Τι περιλαμβάνει η χαρά της ζωής;

Έλλη: Βιβλία και αδελφές.

Εβελίνα: Τηγανιτές πατάτες και την αίσθηση ότι μετέχω κάπου.

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας artpiece και τι θέση έχει στη ζωή σας;

Έλλη: Τα έργα του Γιώργου Γεροντίδη που έχω στο σπίτι μου και τα έργα του Cy Twombly, που βλέπω στον ύπνο μου.

Εβελίνα: Τα ηπειρώτικα υφαντά της γιαγιάς μου της Αντριανής. Είναι για μένα μια υπόμνηση ρίζας, σχολαστικότητας και μιας χειροπιαστής σχέσης με τα πράγματα.

Τα επόμενά σας σχέδια;

Ετοιμάζουμε τον νέο μας χώρο στην Αθήνα στην περιοχή της Κυψέλης... Ανυπομονούμε!

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε... Και θα τελείωνε...

Έλλη: Με βουτιά στην θάλασσα... με συζητήσεις.

Εβελίνα: Με ανακουφίζουν οι άδειες μέρες, χωρίς πρόγραμμα. Οι μέρες που ακυρώνονται σχέδια. Επίσης, μου αρέσει ο ήλιος. Οπότε μια τέλεια μέρα δεν έχει αρχή μέση και τέλος, απλά κάνει πολλή ζέστη.