Προέρχεται από μια πολύ καλλιτεχνική οικογένεια που της εμφύσησε την περιέργεια και την αγάπη για την τέχνη και τη μουσική. Και οι δύο γονείς της Ελένης Πίττα ήταν καλλιτέχνες και έχει πολύ πρώιμες αναμνήσεις από τη μητέρα της που δημιουργούσε έργα τέχνης στο σπίτι, ζωγράφιζε, έκανε prints με πεπιεσμένα λουλούδια, ακόμη και γλυπτική με ζύμη ψωμιού. Μεγαλώνοντας στο Λονδίνο τη δεκαετία του '70, ήταν αναμφίβολα μια τεράστια επιρροή και υπήρχε ένας συνεχής βομβαρδισμός έντονων και συνεχώς μεταβαλλόμενων στιλ, μόδας, μουσικής και πολλών πολιτισμών. Όλα ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους, η μουσική δημιουργούσε τάσεις της μόδας και το αντίστροφο. Η πληθώρα της διαφορετικότητας ήταν αναπόφευκτη. Από πάντα ένοιωθε μια έλξη για την αντίθεση μαύρου και λευκού αφού τα προεφηβικά της χρόνια ήταν στην εποχή της μουσικής Mod, που ουσιαστικά ο ενδυματολογικός κώδικας ήταν άσπρο και μαύρο. Μια δημιουργική προσωπικότητα μας συστήνεται...

Ποια είναι τα αγαπημένα σου υλικά, πώς κατέληξες σ’ αυτά και τι είναι αυτό το ξεχωριστό που σου προσφέρουν; 

Μου αρέσει να δουλεύω με ακρυλικά, πλαστικά, pvc, ξύλο.Τα ξεχωρίζω γιατί είναι σκληρά υλικά, που μπορούν να διαμορφωθούν και να διατηρήσουν τη φόρμα τους. Είναι «υπάκουα» και μου επιτρέπουν την ακρίβεια και την κατεύθυνση που φαντάζομαι για τη δουλειά μου.

Τι μέρος της ζωής σου καταλαμβάνει η τέχνη;

Θα έλεγα ολόκληρη. Η δημιουργικότητα και η καλλιτεχνική έκφραση είναι πανταχού παρούσα. Μουσική, μόδα, τηλεόραση, κινηματογράφος ακόμα και μαγειρική. Ό,τι κάνουμε κάθε μέρα είναι έκφραση και η έκφραση είναι τέχνη.

Όταν έρχεται η μαγική στιγμή που ένα έργο ολοκληρώνεται, τι νιώθεις;

Ανακούφιση, αλλά δυστυχώς όχι αυτοπεποίθηση, ούτε ικανοποίηση. Σπάνια είμαι απόλυτα ικανοποιημένη με το τελικό αποτέλεσμα, μπορώ πάντα να βρω λάθος και περιθώρια βελτίωσης. «Μη φοβάσαι την τελειότητα, δεν θα την φτάσεις ποτέ», λέει ο Salvador Dali και το πιστεύω απόλυτα.

Yπάρχει όριο στη δημιουργικότητα;

Με τίποτα. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ξεκίνησε και σίγουρα δεν υπάρχουν όρια ή τέλος στη δημιουργικότητα. Ο απόλυτος σκοπός της τέχνης είναι ο μη περιορισμός. Υπάρχουν βέβαια μέρες που δεν υπάρχει έμπνευση, αλλά και μέρες που υπάρχει. Είναι μια σταθερά για νέες ιδέες, νέους τρόπους έκφρασης και αποκάλυψης μιας ιδέας ή συναισθήματος.

Ποιες είναι οι σωστές δόσεις ενέργειας που διαθέτεις στην τέχνη, και σε όλα τα υπόλοιπα;

Όλοι έχουμε πολυάσχολη, περίπλοκη και απαιτητική ζωή. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να γνωρίζεις πόση ενέργεια ή προσοχή πρέπει να δώσεις στο καθετί που καταπιάνεσαι. Τι είναι αρκετό, τι είναι υπερβολικό. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει απάντηση. Μαθαίνουμε συνεχώς καθώς μεγαλώνουμε, να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ αυτού που χρειάζεται και αυτού που απαιτείται από εμάς. Νομίζω ότι για τις περισσότερες γυναίκες τα επίπεδα ενέργειάς μας δοκιμάζονται στα άκρα σε καθημερινή βάση. Είμαστε πολύ χαρισματικό φύλο και η λέξη όχι είναι δύσκολο να συμπεριληφθεί στο λεξιλόγιό μας.

Γιατί το έργο σου είναι κυρίως black & white; 

Γιατί είναι τα μόνα «χρώματα» που είναι απόλυτα αντίθετα. Όταν όμως συνδυάζονται δημιουργούν το πιο δυναμικό και δυνατό αποτέλεσμα. Αν και τόσο αντιφατικά, μαζί, δίπλα-δίπλα, αποτελούν μια εκρηκτική δύναμη και πάνω από όλα, το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο.

Πώς έχει επηρεάσει ο τόπος που ζεις, το έργο σου; 

Η ηρεμία στην Ελλάδα είναι λίγο πιο συγχωρητική. Υπάρχει περισσότερος χώρος και χρόνος. Η ποιότητα ζωής είναι υπέροχη και επομένως αφήνει λίγο περισσότερο χρόνο για προσωπική δημιουργικότητα.

Πώς αισθάνεσαι όταν βλέπεις ένα έργο σου σε κάποιον χώρο; 

Σοκ! Αλλά είναι υπέροχο συναίσθημα. Μόνο τότε αρχίζω να αντλώ κάποια εμπιστοσύνη σε αυτό που έχω κάνει. Είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση να ξέρεις ότι ακόμα κι αν είναι μόνο το άλλο άτομο που του αρέσει η δουλειά σου, αυτό είναι αρκετό και ίσως κάνεις κάτι σωστά.

Ποιες συνεργασίες σου ξεχωρίζεις και τι έχεις αποκομίσει από αυτές μέχρι τώρα; 

Ήμουν πολύ τυχερή που δούλεψα με υπέροχους ανθρώπους, που με βοήθησαν και με καθοδήγησαν. Όλοι χρειαζόμαστε ομοϊδεάτες ανθρώπους γύρω μας και να μας καταλαβαίνουν. Η τελευταία μου έκθεση στο Christina Lappa Galleries, στην Αθήνα ήταν μια πραγματικά διασκεδαστική και εξαιρετικά θετική εμπειρία.

Τι σημαίνει Ελλάδα για σένα; 

Σκέτη απόλαυση!

Ποια είναι τα επόμενά σου βήματα; 

Εκπαιδεύοντας τον εαυτό μου πιο καλλιτεχνικά, έχω μεγάλη περιέργεια για οτιδήποτε έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα. Μαθαίνοντας πώς φτιάχνονται τα πράγματα, μαθαίνοντας να ερωτεύομαι νέα υλικά και να δουλεύω με αυτά. Τόσα πολλά πράγματα, τόσες πολλές ιδέες…. Θα ήθελα την ευκαιρία να δημιουργήσω μεγαλύτερα έργα τέχνης, εγκαταστάσεις ενδεχομένως γλυπτική.

Τι περιλαμβάνει η χαρά της ζωής; 

Κρασί!

Ποιος είναι ο ορισμός της ομορφιάς για εσένα; 

Ευτυχία, αυτοπεποίθηση και άνεση.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ;

Ο άντρας μου και εγώ ταξιδεύουμε πολύ. Έχουμε πάει σε μερικές απίστευτες χώρες και συναντήσαμε μοναδικούς ανθρώπους καθώς προσπαθούμε πάντα να επισκεπτόμαστε τα πιο παράξενα και απομακρυσμένα μέρη ενός τόπου. Περιττό να πω ότι σπάνια ακούμε συμβουλές και τείνουμε να τολμάμε σε μέρη που είναι λίγο επικίνδυνα. Ενδεχομένως να ετοιμάσουμε τα βαλίτσα για ένα μήνα μέσω του Μεξικού και της Γουατεμάλας. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλά για να απαριθμήσω και δεν θα μπορούσα να πω ποιο είναι πιο επικίνδυνο. Ελπίζω δε ότι ο κατάλογος θα γίνει μεγαλύτερος...

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ...

Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.

Κάτι για το οποίο είσαι περήφανη...

Οι γιοί μου… cliché αλλά αληθινό!

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια...

Με μακριά μοβ μαλλιά και χίπικα ρούχα, σε ένα σπιτάκι σε ένα ελληνικό νησί, χωρίς συμβουλές από κανέναν και παραβιάζοντας όλους τους κανόνες