O αριθμός 1 στο μικροσκοπικό κόκκινο φόντο του μπορεί να πιάνει μόνο ελάχιστο χώρο στην οθόνη, στην πραγματικότητα, όμως, πρωταγωνιστεί, καθώς το βλέμμα σου πηγαίνει ενστικτωδώς εκεί. Η αξία του μηδενίζεται όταν ανοίγοντάς το διαπιστώνεις πως ο αποστολέας δεν είναι άλλος από τη φίλη, συνάδελφο ή ξεχασμένο συμμαθητή -οποιονδήποτε άλλον εκτός από το online φλερτ σου. Διαφέρει άραγε αυτό το αίσθημα απογοήτευσης, στιγμιαίας ή βαθύτερης, από το αντίστοιχο που νιώθαμε πριν λίγα χρόνια, περιμένοντας υπομονετικά πάνω από τη συσκευή του κινητού για εκείνο το sms που δεν ερχόταν ποτέ; Και ήταν μήπως διαφορετικά στη δεκαετία του '90 ή ακόμα παλιότερα, που το κάθε ντριν του τηλεφώνου έμοιαζε όλο και πιο υποσχόμενο, μέχρι τουλάχιστον να αποδειχτεί αν πράγματι στην άλλη άκρη της γραμμής σε περίμενε αυτός που του είχες δώσει το τηλέφωνό σου σ' ένα μικρό, διπλωμένο χαρτάκι; Κοιτάζοντας λίγο βαθύτερα, το ερώτημα δεν είναι το κατά πόσο έχουν αλλάξει οι μορφές επικοινωνίας -αυτό είναι προφανές-, αλλά κατά πόσο η ουσία του φλερτ παραμένει η ίδια, ανάλογα με τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της κάθε γενιά.

MOBILE REALITY

Αν θέλουμε να εντοπίσουμε το πρώτο ορόσημο στις αλλαγές του φλερτ των τελευταίων δεκαετιών, τότε θα μνημονεύσουμε τις κινητές συσκευές, που μπορεί να μην είχαν καν έγχρωμες οθόνες, μας μύησαν, όμως, με επιτυχία στον κόσμο της γρήγορης επικοινωνίας. Η επανάσταση που έφεραν τα κινητά, όταν μας κατέκλυσαν στις αρχές των 00's, δεν περιοριζόταν στο να απομακρυνθείς ανενόχλητα από το σταθερό τηλέφωνο, αλλά είχες τον δικό σου προσωπικό αριθμό, στον οποίο μπορούσαν να σε βρουν ανά πάσα στιγμή. Όχι πως και στο παρελθόν δεν μπορούσε να συντηρηθεί ένα φλερτ μέσω σταθερού τηλεφώνου -εδώ μπορούσε να διατηρηθεί μέσω αλληλογραφίας-, ήταν, όμως, πιο δύσκολο, χρονοβόρο, ακόμα και κοστοβόρο σε σχέση με το σήμερα. 

Ξεσκονίζοντας τις δικές μας αναμνήσεις, θα θυμηθούμε πως το φλερτ ξεκινούσε από τη δουλειά ή το σχολείο για να περάσει στο τηλέφωνο, το οποίο συχνά είχε έναν ρόλο άκρως διεκπαιρεωτικό, προκειμένου να κλειστεί το επόμενο ραντεβού ή απλά για να ειπωθεί μια καληνύχτα. Καρτοτηλέφωνο, κέρματα στο περίπτερο, ογκώδεις συσκευές με καντράν και φουσκωμένοι λογαριασμοί, ουσιαστικά πλαισίωναν την όλη διαδικασία του φλερτ που γινόταν κυρίως μέσω βλεμμάτων, μισόλογων σε κοινούς γνωστούς και περισσότερο ή λιγότερο αποφασιστικές προσεγγίσεις. Παράλληλα, η έλευση των κινητών ξόρκισε κι ένα μεγαλύτερο άγχος: αυτό της προφορικής επικοινωνίας, καθώς εγκαινίασε τα γραπτά μηνύματα, που συχνά η ανταλλαγή τους αποτελεί και το εγκυρότερο τεστ πνευματικής εγγύτητας -σίγουρα εγκυρότερο από το να ανταλλάξεις τρεις κουβέντες μέσα σε σύννεφα καπνού και τη δυνατή μουσική στο μπαρ να σε κάνει να ντρέπεσαι να ρωτήσεις για 2η φορά «τι είπες;». Τα sms -και στη συνέχεια τα messages- με τα αινιγματικά «τι κάνεις;» ή τα δειλά «κοιμάσαι;» αποτέλεσαν θέμα ανάλυσης μεταξύ φιλενάδων, με ξεκάθαρους νικητές τα ερωτήματα: «τι να απαντήσω;» και «τι να εννοεί άραγε;».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡO ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 132 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017