Το Women On Top προέκυψε από την ανάγκη της δημοσιογράφου Στέλλας Κάσδαγλη να βρει υποστήριξη για το πώς θα μπορούσε να συνδυάσει την επαγγελματική με την οικογενειακή της ζωή, μόλις η ίδια έγινε μητέρα. Μαζί με την Πηνελόπη Θεοδωρακάκου - συνιδρύτρια- κινούν τα ηνία ενός οργανισμού που αποσκοπεί σ’ έναν κόσμο όπου όλες οι γυναίκες θα έχουμε ίσες ευκαιρίες.

Mέσα από το Women On Top, ποιος είναι ο κύριος στόχος σας;

Π. Θ.: Να ανοίξουμε περισσότερο τη συζήτηση για την έμφυλη ισότητα. Στα άμεσα σχέδιά μας είναι δύο έρευνες που θα υποστηρίξουν αυτήν την προσπάθεια. Άλλο μεγάλο μας όραμα είναι η δημιουργία του Women Work Hub, ενός πυρήνα όπου θα μπορούμε να παρέχουμε co-working με φύλαξη παιδιών.

«Μας ενδιαφέρει το πώς μια γυναίκα θα έχει ίσες ευκαιρίες για να βρει δουλειά, στην οποία θα αμείβεται ισότιμα, θα έχει τη δυνατότητα να επενδύσει στην προσωπική και οικογενειακή της ζωή και φυσικά να εξελιχθεί, όπως θα μπορούσε να κάνει στη θέση της ένας άνδρας». Στ. Κ.

Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κοινωνία στα θέματα ισότητας;

Π. Θ.: Γίνονται βήματα προς τα μπροστά, αλλά και προς τα πίσω. Και οι αλλαγές αυτές έχουν έρθει κυρίως από διεκδικήσεις των ίδιων των γυναικών. Για μένα η λέξη-κλειδί είναι η επαγρύπνηση. Αυτό που γίνεται στην Αμερική με τις εκτρώσεις μάς οδηγεί δεκαετίες πίσω. Να πω για το Ιράν; Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε, και χρειάζεται όλο αυτό να είναι και θεσμικά κατοχυρωμένο, αλλά με πρακτική εφαρμογή, γιατί η αλήθεια είναι ότι το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα, σε σχέση με άλλες χώρες, είναι από τα καλύτερα.

Στ. Κ.: Αυτό που βλέπω είναι ότι αντιμετωπίζουμε αυτά τα ζητήματα ως γυναικεία, οπότε αφήνουμε τις γυναίκες να συζητάνε και να βρίσκουν λύσεις γι’ αυτά. Άντρες δε συμμετέχουν, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Και αυτό είναι πρόβλημα, γιατί εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να τα λύσουμε όλα μόνες μας, αλλά κι επειδή, όταν ασχολούμαστε εμείς αποκλειστικά, δημιουργείται μια δυσπιστία απέναντι στα θέματα ισότητας. Οπότε το ερώτημα είναι κατά πόσο θα μπορέσουμε να φτάσουμε στο βάθος που χρειάζεται, για να φέρουμε μια ουσιαστική αλλαγή. Βλέπεις ότι στο Ιράν συμμετέχουν και άντρες στις διαδηλώσεις, όμως αντίστοιχες κινήσεις δε συμβαίνουν σε άλλες χώρες. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι είναι ένα κοινωνικό και όχι ένα γυναικείο ζήτημα.

«Ποτέ κανένας αγώνας της Ιστορίας δε θα πετύχαινε τους στόχους του αν δεν ξεκινούσε από τα άτομα τα οποία είχαν το εμπόδιο. Αλλά, από το #MeToo και μετά, συνειδητοποιούμε ότι μόνες μας δεν τα μπορούμε όλα, χρειαζόμαστε συμμάχους». Π. Θ.

Από όσα μοιράζονται μαζί σας οι γυναίκες, ποια θεωρείτε ότι είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον επαγγελματικό στίβο;

Στ. Κ.: Πρώτο είναι η συμφιλίωση επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, κι αυτό έχει να κάνει με το πώς κατανέμουμε τη φροντίδα στην κοινωνία μας συνολικότερα. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, που επηρεάζει τη δυνατότητα των γυναικών να ανελιχθούν, τα επαγγέλματα που επιλέγουν και το πώς πληρώνονται. Αυτό έχει στη ρίζα του και το δεύτερο μεγαλύτερο κομμάτι, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, που ακόμη επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας και τη μεταχείριση των γυναικών. Σε σχέση με το πώς προχωράμε, σίγουρα έχουν γίνει βήματα, όμως η συζήτηση έχει ανοίξει στα αστικά κέντρα. Καμιά φορά ξεχνάμε ότι η κατάσταση στην περιφέρεια μπορεί να είναι πολύ διαφορετική.

Ας περάσουμε στο multitasking…

Π. Θ.: Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η ανισοκατανομή των ευθυνών φροντίδας. Ότι μια εργαζόμενη μητέρα έχει να γυρίσει σπίτι και να «δουλέψει» διπλή βάρδια. Πρέπει να μάθουμε να εφαρμόζουμε να μην κάνουν οι γυναίκες περισσότερο multitasking, αλλά οι άντρες, το άλλο μισό, να αναλάβουν ισότιμα τις ευθύνες φροντίδας.

«Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να κατηγορούμε τον φεμινισμό. Μπορεί να έχει πάρει μία διαφορετική έννοια μέσα στα χρόνια, αλλά στην καρδιά του είναι η διεκδίκηση της ισότητας των φύλων και τίποτα παραπάνω». Στ. Κ.

Συζητώντας για τη μητρότητα, πώς βλέπετε μέσα από την εμπειρία σας την κοινωνία να ανταποκρίνεται στο συγκεκριμένο θέμα;

Στ. Κ.: Δε νομίζω ότι έχουμε προχωρήσει, ιδιαίτερα για δύο λόγους. Ο ένας είναι διότι δυσκολευόμαστε να δούμε τη γυναίκα ως κάτι άλλο πέρα από μητέρα. Αισθανόμαστε ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κάθε ρόλου της, οπότε αυτό χρωματίζει και την αντιμετώπισή μας απέναντι σε όλες. Ο δεύτερος είναι ότι συζητάμε για τις γυναίκες λες και είναι οι μόνες γονείς. Αν δε δούμε πώς οι άντρες μπορούν να συμμετάσχουν στη φροντίδα της οικογένειάς τους, τότε οι γυναίκες δεν μπορούν να εξελιχθούν σε άλλους τομείς. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022