«Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τη ζωή μιας επιχειρηματίας του χώρου της μόδας ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να δώσει δύναμη στις γυναίκες να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο με τόλμη. Το πρόβλημα είναι ότι είναι τόσο ρηχό, όσο ένα κουταλάκι του γλυκού» δηλώνει η δημοσιογράφος της "The Guardian", Helen Lewis, σχολιάζοντας το βιβλίο της Sophia Amoruso με τίτλο #GirlBoss, που κυκλοφόρησε το 2014. Με αφορμή την πρώτη επίσημη παρουσίασή του στην Ελλάδα, από την Key Books, στο The Cube της Αθήνας την περασμένη Πέμπτη, σκαλίσαμε λίγο τη μνήμη μας για να θυμηθούμε, τι ήταν αυτό που εκτόξευσε στην κορυφή τη μικροκαμωμένη, αντισυμβατική ιδρύτρια του Nasty Gal και πόσο η απίθανη ιστορία της επιτυχίας της μπορεί να μας συγκινήσει στα αληθινά.

Η Ελληνοαμερικανίδα (με ρίζες σε Ιταλία και Πορτογαλία επίσης) Sophia Amoruso γεννήθηκε το 1984 στις ΗΠΑ από μητέρα ελληνικής καταγωγής (Ντίνα Κουρεμέτη) και κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να μεταμορφωθεί από ένα κορίτσι που έφυγε από το σπίτι της στα 17 και που ζούσε σαν τυχοδιώκτρια κλέβοντας προϊόντα από το σούπερ μάρκετ, σε διευθύνουσα σύμβουλο μιας επιχείρησης εκατομμυρίων δολαρίων. Το Nasty Gal γεννήθηκε το 2006 από την αγάπη της για τα vintage ρούχα. Στην ουσία μεταπωλούσε επώνυμα παλιά ρούχα που έβρισκε σε κοντινά καταστήματα αφού πρώτα τα μεταποιούσε, μέσω του e-Βay. Αν και η Sophia Amoruso ήταν μια κακή μαθήτρια με αντιδραστική συμπεριφορά και μηδενικό μέλλον –για τους καθηγητές της- κατόρθωσε με την ιδέα της αυτή να γίνει σε λίγα χρόνια εκατομμυριούχος, ως η Founder & Executive Chairman (Former CEO) μιας ισχυρής εταιρίας με 400 άτομα προσωπικό και γραφεία 6.000 τ.μ. στο Λος Άντζελες. Ναι ξέρουμε, η ιστορία μοιάζει με χολιγουντιανή ταινία μόνο που το παραμύθι της χλιδής για την "40 under 40" της θρυλικής λίστα του Fοrbes έληξε χωρίς ένα φαντασμαγορικό happy end. Το 2016 η εταιρία της κόντεψε να χρεωκοπήσει. Διότι τα τοίχη της επιτυχίας της δεν είχαν χτιστεί με γερές βάσεις, σπουδές, πολλά χρόνια δουλειάς, κόπου και εμπειριών παρά χάρη σε με μια συγκυρία της τύχης, με μια έξυπνη μεν ιδέα αλλά χωρίς τα απαραίτητα –όπως αποδείχτηκε- επιχειρηματικά εφόδια που θα εξασφάλιζαν την υγιή ανάπτυξη και μακροβιότητα. Έτσι, η καλή οργάνωση της εταιρείας, τα υψηλά κόστη λειτουργίας και τα προβλήματα με τους εργαζόμενους την οδήγησαν στο να αποσυρθεί από τη θέση της CEO. 

Βέβαια, παρά το γεγονός της αποχώρησής της από τη Nasty Gal, η Sophia Amoruso παρέμεινε εκατομμυριούχος. Με τα έσοδα του βιβλίου της #Girlboss δημιούργησε το «GirlBoss Foundation», ένα ίδρυμα που έχει σκοπό να στηρίζει τη νέα γενιά γυναικών, χρηματοδοτώντας μέσω αιτήσεων μεμονωμένα πρότζεκτ. Και φυσικά δεν είναι υπερβολή να δηλώσει κανείς, πως η Sophia Amoruso αποτελεί ένα case study καθώς, εκτός από την είσοδό της στη λίστα του Forbes και την τεράστια –έστω για κάποια χρόνια- επιχειρηματική της επιτυχία, η ιστορία της είχε μια κάποια επιρροή στις νεαρές “αντισυμβατικές” millenials, που δεν είχαν τις προδιαγραφές για σπουδές στο Χάρβαρντ και μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα -ήθελαν απλά να περνούν καλά, να κάνουν μια δουλειά που να αγαπάνε και να βγάλουν πολλά χρήματα. Αλλά για μια στιγμή, μήπως αυτό δεν ακούγεται κάπως ρηχό; Ακόμη και η ζωή της που έγινε σειρά ("GirlBoss") στο Netflix, με τη Charlize Theron στο τιμόνι της παραγωγής, τελικά κράτησε μόνο για μια σεζόν, καθώς η πλατφόρμα θεώρησε ότι «ένα πανάκριβο show που απευθύνεται σε μεγάλο κοινό είναι οκ αλλά ένα πανάκριβο show που απευθύνεται σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων είναι δύσκολο να δουλέψει για πολύ καιρό, ακόμη και για εμάς». 

Εν κατακλείδι, σκέφτομαι ότι όσα και να πέτυχε η γυναίκα αυτή, ήταν μάλλον μια ευτυχής συγκυρία της εποχής του ίντερνετ και των επιχειρηματικών ευκαιριών που προέκυψαν από τη χρήση του διαδικτύου, που άνοιξε χρυσές ευκαιρίες για όσους είχαν φυσικά το επιχειρηματικό δαιμόνιο, την καινοτομία και την τόλμη να εφαρμόσουν την ιδέα τους –και αυτή να πιάσει τόπο. Ωστόσο, η υπέρλαμπρη μεν, σύντομη δε πορεία της δείχνει πώς "κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας". Ωραία τα έξυπνα τσιτάτα τύπου «κάνε τη μοναδικότητα σημαία σου» και «να ποντάρεις μόνο στον εαυτό σου» (λες και δεν τα ξέραμε από πριν) αλλά η πραγματική μαγκιά για κάθε επιτυχημένο άνθρωπο –ανεξαρτήτως φύλου- είναι η διάρκεια. Έτσι μόνο ένα στόρι (love story ή success story) μπορεί να έχει νόημα να διδάσκεται στα «θρανία» της ζωής -και στις κόρες μας.