Η αντίθεση ανάμεσα στον μαξιμαλισμό που από τη φύση του έχει ένας χώρος παλαιοπωλείου και στα έργα της εικαστικού εκμηδενίζεται χάρη στα έντονα χρώματα και τη διαφάνεια των δεύτερων, που αποκαλύπτουν έναν αθέατο πλουραλιστικό χαρακτήρα. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, η Νικομάχη Καρακωστάνογλου-Μπουτάρη ξεκίνησε τις σπουδές της στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) και συνέχισε στο Λονδίνο σπουδάζοντας Public Art στο Chelsea School of Art και Γλυπτική στο Wimbledon School of Art. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της γνώρισε και βιώσε την αντίληψη για τον σχεδιασμό της “Γλυπτικής του Χώρου”, που καθόρισε την καλλιτεχνική πορεία της. Στο νέο της project με τίτλο “Martinos Through the Eyes of Nicomachi, Confronting Maximalism”, στο γνωστό παλαιοπωλείο της Αθήνας, κατορθώνει να κερδίσει το δύσκολο στοίχημα της αρμονικής συνύπαρξης δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων.

Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και σε τι ακριβώς αφορά;

Το project αφορά έναν εννοιολογικό και εικαστικό διάλογο ανάμεσα στον μαξιμαλισμό που εξ ορισμού έχει ένα παλαιοπωλείο και το μινιμαλισμό των σχεδίων μου. Μέσα στο project αυτό κινούμαι με ένα διττό ρόλο, αυτόν του επιμελητή και αυτόν του καλλιτέχνη».

Που συναντιούνται τα δικά σας έργα με τη συλλογή του Μαρτίνου; Με ποιον τρόπο συνυπάρχουν αρμονικά και ποιες είναι οι νέες δυναμικές που αναδεικνύονται;

Μαγεμένη από τον εκλεκτικιστικό χαρακτήρα της συλλογής Μαρτίνος, προσπαθώ να αναδείξω πιθανές συγγένειες. Πάνω σε αυτόν το άξονα εγκαθιστώ τις γυμνές φιγούρες μου στον οθωμανικό οντά, αναπτύσσω μια αρμονική σύνθεση ανόμοιων γυναικείων πορτρέτων από το 19^ο αιώνα ως σήμερα, ενώ γοητευμένη από την πληθωρικότητα των «ελληνιστικών» και το συναίσθημα ακραίου φιλελληνισμού για τη χρυσή εποχή που τα διακατέχει, τα ανασυνθέτω ακουμπώντας τα δίπλα στα δικά μου χρυσά σχέδια. Οι λιτές φόρμες, τρισδιάστατες και διάφανες, ξεχειλίζουν από έντονα χρώματα αποκαλύπτοντας έτσι έναν αθέατο πλουραλιστικό χαρακτήρα, ο οποίος συνυπάρχει αρμονικά με τη ποικιλότητα του παλαιοπωλείου.

Πώς προκύπτουν τα σχέδιά σας; Πώς επιλέγετε τη θεματική ενότητα με την οποία θέλετε να ασχοληθείτε;

Ως γλύπτρια δημιουργώ σχέδια, ξέρετε οι γλύπτες κάνουν σχέδια, όχι ζωγραφικά έργα. Τα σχέδιά μου λοιπόν είναι διάφανα, τρισδιάστατα και αποτυπώνουν μια στιγμή υψηλής δόνησης, το αποτέλεσμα από έναν διαλογισμό, την επιθυμία. 

Ποιες είναι οι βασικές πηγές εμπνευσης στη δουλειά σας; Υπάρχουν κάποιοι κοινοί τόποι στους οποίους επιστρέφετε;

Ο άνθρωπος, η αλήθεια, το κάλλος και το φως.

Σπουδάσατε τέχνη στον δημόσιο χώρο και γλυπτική στο Λονδίνο. Πώς επηρρέασαν οι σπουδές σας και τα βιώματά σας την εικαστική σας φιλοσοφία;

Σπούδασα την εποχή που στη Βρετανική εικαστική σκηνή μεσουρανούσαν οι Young  British Artists. Όπως μπορείτε να φανταστείτε για εμένα που ερχόμουν από μια χώρα που η κλασσική γλυπτική έχει τόσο μεγάλη παράδοση ήταν απολύτως λυτρωτικό σε σχέση  με τον τρόπο έκφρασης και διαμόρφωσης της δικής μου εικαστικής γλώσσας.

Τι είναι εκείνο που σας παρακινεί στην τέχνη; Ποια ανάγκη σας καλύπτετε μέσω της ενασχόλησή σας με αυτήν;

Η στιγμή της αποτύπωσης. Τη στιγμή εκείνη ζω μια άλλη παράλληλη, καινούρια στιγμή υπέρτατης ευεξίας που είναι η ίδια η χαρά της δημιουργίας. Πιστεύω ότι είναι μεγάλη ευχή και κατάρα η καλλιτεχνική κλίση καθώς όταν την εξυπηρετείς σε οδηγεί σε ανύπωτες στιγμές πληρότητας, ενώ όταν την αγνοείς σε καταδιώκει ανελέητα.

Έχετε κάποια μελλοντικά σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Θέλω τα σχέδιά μου να αλλάξουν κλίμακα, να μεγαλώσουν και να αρχίσουν να ξεδιπλώνονται μέσα σε δημόσιους,  κοινοχρήστους χώρους.

Info: Στο παλαιοπωλείο Μαρτίνος, Πινδάρου 24 Κολωνάκι. Διάρκεια: έως 28 Απριλίου 2018.