Ο Έλληνας δικηγόρος, εγκληματολόγος, συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας και βιβλίων για την αισθητική του εγκλήματος, εμπνευστής της έννοιας “criminart” και μέλος της Crime Writers’ Association, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, διαπρέπει εδώ και μια δεκαετία στην Πόλη του Φωτός. Γεννημένος στο Ηράκλειο της Κρήτης, μετακόμισε στη γαλλική πρωτεύουσα για το διδακτορικό του και πλέον έχει καταφέρει να κερδίσει με τις ιστορίες του κοινό και κριτικούς.

Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη συγγραφή;

Από μικρός μού άρεσε να διηγούμαι ιστορίες. Στη γειτονιά όπου μεγάλωσα, μάζευα τους φίλους μου και τους εξιστορούσα ό,τι μου κατέβαινε στο κεφάλι. Την πλούσια φαντασία μου, ενισχυμένη απ’ τη λογοτεχνία, δεν είχα χρόνο να την καταγράψω στο χαρτί, λόγω σπουδών στη Νομική και την Εγκληματολογία, κι έπειτα εξαιτίας της δουλειάς μου ως ποινικολόγου. Όταν πριν από μια δεκαετία πήγα στο Παρίσι για το διδακτορικό μου στην Εγκληματολογία, βρήκα επιτέλους χρόνο και νέες εμπνεύσεις, κι έτσι γεννήθηκαν τα αστυνομικά και τα δοκίμια για την αναπαράσταση του εγκλήματος στην Τέχνη. Η υποδοχή από το γαλλικό κοινό και τους κριτικούς υπήρξε πολύ θετική, κι έτσι αποφάσισα να αφοσιωθώ στη συγγραφή. Η σχέση μου με αυτό που κάνω ξεκίνησε χάρη στη Γαλλία και διατηρείται χάρη στη στήριξη των αναγνωστών παγκοσμίως.

Μόλις κυκλοφόρησε στη γαλλική του εκδοχή το «Μυθιστόρημα με κλειδί», που το αναγνωστικό κοινό αγάπησε πέρσι στην Ελλάδα. Τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον τίτλο;

Πράγματι πρωτοκυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις Μίνωας το 2021, σήμανε την επιστροφή μου στην ελληνική εκδοτική πραγματικότητα. Πρόκειται για τίτλο με διττό νόημα. Από τη μία, μας φανερώνει το κίνητρο της δολοφονίας που βρίσκεται στο κέντρο της αφήγησης, μιας και το θύμα, η Λούσι Ντέιβις, μια αγγλίδα δημοσιογράφος, δολοφονήθηκε προκειμένου να μην ολοκληρώσει ένα μυθιστόρημα με κλειδί, που ήταν, δηλαδή, βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις. Από την άλλη, με κάθε στοιχείο που ανακαλύπτει ο αστυνόμος Μάρκου στο νησί όπου βρίσκεται αποκλεισμένος παρέχονται στον αναγνώστη «κλειδιά» για να ξεκλειδώσει ο ίδιος το μυστήριο, ενώ την τελική λύση παρέχει ένα... κανονικό κλειδί! Στα γαλλικά αλλά και στα γερμανικά ο τίτλος έχει αλλάξει στο “Qui a tué Lucy Davis?” («Ποιος δολοφόνησε τη Λούσι Ντέιβις;») για τους Γάλλους και “Mord unter griechischer Sonne” («Φόνος κάτω απ’ τον ελληνικό ήλιο») για τους Γερμανούς.

Στο νέο σας μυθιστόρημα, «Στον 5ο όροφο της Νομικής», θέτετε το ερώτημα αν υπάρχει το τέλειο έγκλημα. Υπάρχει τελικά;

«Στον 5ο όροφο της Νομικής», που μόλις κατέφτασε απ’ τις εκδόσεις Μίνωας, αναρωτιόμαστε μαζί με τον αστυνόμο Μάρκου, ο οποίος αναζητά τον δράστη μιας διπλής δολοφονίας στον Τομέα Εγκληματολογίας Αθηνών, τι είναι το τέλειο έγκλημα. Την απάντηση σε αυτά, αλλά και στο ερώτημα αν υπάρχει τελικά το τέλειο έγκλημα, σας αφήνω να την ανακαλύψετε διαβάζοντας το βιβλίο!

Και ποιος υπήρξε ο ρόλος της Γαλλίας στην εξέλιξή σας ως συγγραφέα;

Καταρχήν, με «έχρισε» συγγραφέα. Εκεί βρήκα τον χρόνο να γράψω, εκεί ανακάλυψα την έμπνευση να συνδυάσω το έγκλημα με την Τέχνη, χάρη στα μουσεία του Λούβρου και του Orsay, δημιουργώντας την έννοια “criminart”. Εκεί κυκλοφόρησαν οι πρώτες μεγάλες εμπορικές μου επιτυχίες και σε αυτήν κέρδισα τα πρώτα μου βραβεία (Εθνικό Βραβείο Δοκιμιακής Λογοτεχνίας για το “Scènes de crime au Louvre”/«Σκηνικά Εγκλήματος στο Λούβρο» και το βραβείο της Ακαδημίας του Βαρ για το «Στον 5ο όροφο της Νομικής»).

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022