Ο Κωνσταντίνος Βασιλακάκος είναι ο νεαρός φωτογράφος που πήρε μία απόφαση την οποία οι περισσότεροι στην ηλικία του δύσκολα θα έμπαιναν στη διαδικασία να σκεφτούν, εγκαταλείποντας την αστική ζωή για χάρη του ορεινού τοπίου. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνος του στο χωριό Πετρίλο Καρδίτσας, από όπου είναι και η καταγωγή του, το οποίο μετρά περίπου 15 μόνιμους κατοίκους. Εκεί, ασχολείται με τη φωτογραφία του μαγικού έναστρου ουρανού, όπως αυτός φαίνεται από τις κορυφές των βουνών στα Άγραφα, αφιερώνοντας πολλές νύχτες στις απομονωμένες περιοχές. 

Ήδη από μικρή ηλικία οραματιζόταν τον εαυτό του να ζει στο χωριό και είχε την ανάγκη να αφοσιωθεί σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, που θα τον έκανε να νιώθει πλήρης. Σαν παιδί, οι επισκέψεις με την οικογένειά του στο Πετρίλο ήταν συχνές, κάτι που συνέβαλε στο να το αγαπήσει και να το αισθανθεί κομμάτι του. Στη συνέχεια, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Άρτα, τις οποίες και εγκατέλειψε στην πορεία, αφού σταδιακά ανακάλυψε τι είναι αυτό που πραγματικά τον γεμίζει: οι εντυπωσιακές φωτογραφίες, η ηρεμία του βουνού και η ψυχική υγεία που προσφέρει αυτός ο τόπος!

Τι σας οδήγησε στο να μετακομίσετε στο ορεινό χωριό Πετρίλο με τόσους λίγους κατοίκους και έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής; Ήταν μία δύσκολη απόφαση;

Η απόφαση ήταν η πιο εύκολη της ζωής μου. Δύσκολο ήταν να καταφέρω να έρθω στο χωριό και να αρχίσω να ζω εδώ. Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου ζουν στην Αμφίκλεια, από όπου κατάγεται και η μητέρα μου. Όταν άρχισα να έρχομαι εντατικά στο χωριό και όταν πέρασα εδώ τον πρώτο χειμώνα το 2013, τα πράγματα δεν ήταν και πολύ απλά. Το να έρθω στο Πετρίλο είναι εύκολο μιας και ήταν όνειρο ζωής. Εκεί που δυσκολεύτηκα είναι ότι έπρεπε να μάθω πράγματα που δεν ήξερα. Για παράδειγμα να φτιάξω τα ξύλα του χειμώνα. Στην Αμφίκλεια τα αγοράζαμε και αυτό ήταν όλο, ενώ αντίθετα εδώ στο χωριό αναγκάστηκα να μάθω να κόβω, να τα σκίζω με το τσεκούρι και να τα οργανώνω. Να φανταστείς πως ακόμα και σήμερα μαθαίνω πολλά για τις υπόλοιπες καθημερινές ασχολίες.

Υπήρξε κάτι που αρχικά εμπόδισε την προσαρμογή σας εκεί; Νιώθετε ότι σας λείπει ο ρυθμός της πόλης και οι παλιές σας συνήθειες;  

Αυτό που ήταν δύσκολο στο να ζήσω εδώ ήταν το γεγονός ότι δεν ήξερα σχεδόν τίποτα. Δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω τον χειμώνα, τι προετοιμασίες χρειαζόταν καθώς και το τι σημαίνει πραγματικά ο χειμώνας. Βλέπεις, όταν αφήνεις το σπίτι, όπου ο μπαμπάς τα ξέρει όλα και εσύ είσαι σαν τον Βούδα που ζούσε σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, κι έρχεσαι εδώ πρέπει να σκεφτείς τα πάντα. Αν δεν έχεις κάποιον κοντά σου να σου μάθει κάποια βασικά στοιχεία, τα μαθαίνεις μόνος σου ακόμη και μέσα από τα λάθη. Όπως σου είπα, 7 χρόνια μετά από τον πρώτο χειμώνα μαθαίνω συνεχώς και κάτι νέο. Για παράδειγμα πριν λίγο καιρό ανακάλυψα πως το να καις φλούδες από έλατο στο τζάκι έχει την καλύτερη θερμική απόδοση. Από την άλλη, όχι, δε νιώθω πως μου λείπει κάτι. Όταν αισθάνομαι κάτι τέτοιο πηγαίνω στην Αθήνα, για παράδειγμα όταν χρειάζομαι ρούχα ή ορειβατικό εξοπλισμό. Αυτό που μπορώ να πω ότι μου λείπει είναι αυτή η άνεση του να υπάρχει ένα... ανθρώπινο cafe που να φτιάχνει όλα αυτά τα εδέσματα από καφέδες, γλυκά και τα συναφή, καθώς και κάποιες στιγμές, τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Πόσο χρόνο σκοπεύετε να αφιερώσετε μένοντας στο Πετρίλο; Φαντάζεστε τον εαυτό σας να μένει μόνιμα στο χωριό αυτό;  

Μέχρι να φτάσω στο πυρ το εξώτερο (γέλια)! Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν όνειρο να έρθω να ζήσω εδώ στο χωριό. Ήταν το μόνο μέρος που μπορούσα να ταυτίζω τον εσωτερικό μου κόσμο με την πραγματικότητα. Δεν έχω βρει άλλη τοποθεσία όπου να νιώθω τόσο όμορφα. Το να μην ζω στο Πετρίλο είναι σαν να είμαι μια μάζα χωρίς καμία από τις αισθήσεις της που απλά επιβιώνει.

Ζώντας σε έναν τέτοιο τόπο είναι λογικό να έχετε αποκτήσει μία ιδιαίτερη σχέση με το βουνό και το ορεινό τοπίο. Τι έχει να προσφέρει στην ψυχολογία ενός ανθρώπου;

Τα βουνά έχουν πολλά να διδάξουν στον καθένα μας. Έχω 6 χρόνια που ανεβαίνω στις κορυφές τους και κοιμάμαι έξω στη φύση. Τα βουνά με έκαναν έναν καλύτερο άνθρωπο, πιο απλό, πιο ήρεμο, πιο παθιασμένο. Μου έδειξαν πόσο μικρός και αδιάφορος είναι ο κόσμος όταν, πάνω από αυτόν, το σύμπαν λάμπει για σένα. Το πρόβλημα είναι ότι βιώνουμε εποχές όπου ο άνθρωπος έχει χάσει το πραγματικό νόημα της ζωής και δεν έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του. Ανεβαίνει στο βουνό μόνο και μόνο για να ανέβει μια κορυφή και έπειτα φεύγει. Αυτό που μου έμαθε η διαμονή στην κορυφή είναι όλο αυτό που είμαι τώρα, η προσωπικότητά μου. Η ιδιότητά τους είναι ότι μπορούν να σε ολοκληρώσουν, να σου δείξουν τι πάει να πει ελευθερία, τι πάει να πει ζωή και τι είναι ο θάνατος και είναι ο καλύτερος γιατρός για την ψυχή. Θα ήθελα να πω πιο πολλά άλλα δεν θα τελειώσω ποτέ να γράφω. Το μόνο που θα ήθελα να τονίσω, με πολλή αγάπη σε όποιον διαβάσει αυτή τη συνέντευξη είναι να κάνει στον εαυτό του δώρο μια νύχτα έξω στην κορυφή ενός βουνού!

Ας περάσουμε και στη φωτογραφία... Πότε αποφασίσατε ότι είναι κάτι με το οποίο θέλετε να ασχοληθείτε και ποια ήταν τα ερεθίσματα που οδήγησαν σε αυτό;  

Βγάζω φωτογραφίες το χωριό από όταν είχε η οικογένειά μου μια κάμερα με φιλμ, μία απλή compact φωτογραφική μηχανή και μου άρεσε πάντα να το φωτογραφίζω, γιατί μου έλειπε όταν δεν ήμουν εδώ. Αλλά από την περίοδο που βγήκαν τα κινητά με κάμερα, έβγαζα συνέχεια φωτογραφίες χωρίς όμως να έχω κάτι να εξελίξω. Πιο εντατικά άρχισα να ασχολούμαι το 2012, όταν είχα σκεφτεί να κάνω ρεπορτάζ για το Πετρίλο, όπου και ξεκίνησα να βιντεοσκοπώ. Είδα πως είχα καλύτερη κλίση στις φωτογραφίες, πάρα στο βίντεο τότε. Έβγαζα με την κάμερα που είχα και όταν κάποια στιγμή έμαθα ότι μπορώ να φωτογραφίσω και τον νυχτερινό ουρανό, αγόρασα την πρώτη μου DSLR κάμερα. Κατάφερα να αποτυπώσω τα αστέρια τον Δεκέμβριο του 2012 και από εκεί και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους...

Τι είναι αυτό που σας έχει μαγέψει στην φωτογράφιση του φυσικού τοπίου και όχι τόσο στα πορτρέτα;

Το γεγονός ότι είναι ατόφιο. Η φωτογραφία τοπίου έχει να κάνει καθαρά και μόνο με τον καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει αδιάφορο τοπίο ή τοπίο που είναι πιο όμορφο, αλλά μόνο η ικανότητα ή μη να τα απαθανατίσουμε. Όσον αφορά τους ανθρώπους, για να πετύχεις μια σωστή φωτογραφία και όχι μια εικόνα, χρειάζεται μεγάλη διαδικασία. Πρέπει να συγχρονιστούν οι ψυχές του καλλιτέχνη με του μοντέλου και να υπάρχει σωστό θέμα φωτογράφισης, σωστός φωτισμός... Στα τοπία είναι όλα πιο απλά, είναι τέλεια κάθε στιγμή! Το πότε θα βγάλουμε τη φωτογραφία είναι καθαρά προσωπικό θέμα, απλά έχουμε συνηθίσει να βγάζουμε τις προκαθορισμένες ώρες και αυτό είναι όλο. Από την άλλη, μου αρέσει να φωτογραφίζω τους χωριανούς μου, μιας και καταφέρνω να αποτυπώνω την ψυχή τους στα καρέ μου. Τέλος, είχα λατρέψει να βγάζω πορτραίτα ήταν όταν ήμουν στο Θιβέτ. Εκεί μπορούσες να δεις όλη την ψυχή ενός ανθρώπου στα μάτια του.

Και πότε έγινε η πρώτη «επαγγελματική» απόπειρα για να δημιουργηθεί ένα πλήρες φωτογραφικό album του νυχτερινού ουρανού;

Αυτό είναι κάτι που εμπλουτίζεται κάθε φορά που βγάζω μια νυχτερινή φωτογραφία. Άρχισα να φωτογραφίζω το 2012 το νυχτερινό ουρανό και από τότε έχω μια συλλογή που κάποια στιγμή σκοπεύω να εκθέσω δημόσια.

Είναι στα σχέδιά σας να φωτογραφίσετε τον ουρανό και από άλλες οπτικές ανά τον κόσμο;     

Μα φυσικά! Αυτό άλλωστε είναι το όνειρο μου, να μπορώ να φωτογραφίζω όλο τον κόσμο από τις ψηλές κορυφές μέχρι τα πέρατα της Άπω Ανατολής! Ο λόγος που δεν το κάνω ακόμα είναι κυρίως το οικονομικό κομμάτι της υπόθεσης, διαφορετικά τώρα που σου τα λέω αυτά θα ήμουν στο Θιβέτ...

Ποια στοιχεία ξεχωρίζουν κατά τη γνώμη σας την φωτογραφία από άλλες μορφές τέχνης, όπως η ζωγραφική και ο κινηματογράφος;

Πολύ καλή ερώτηση! Θα έλεγα η ψυχή και η προσωπική πινελιά του φωτογράφου. Η φωτογραφία είναι κάτι το αιώνιο, είναι η τέχνη της αφαίρεσης. Σε αντίθεση με τη ζωγραφική που προσθέτεις πράγματα στον καμβά σου, στη φωτογραφία αφαιρείς από το κάδρο σου και εστιάζεις κάπου συγκεκριμένα. Αυτό την καθιστά ιδιαίτερη είναι ότι δίνει τη δυνατότητα να αποτυπώσουμε τον νυχτερινό ουρανό και να τον μελετήσουμε σε βάθος.

Θεωρείτε πως τα Social Media και ειδικότερα το Instagram είναι ένα κατάλληλο μέσο για να αναδειχθούν τέτοιου είδους επαγγελματικές δουλειές;  

Προς το παρόν ναι. Το Instagram, αν βέβαια κάποιος το λειτουργήσει σωστά, μπορεί να γίνει ένας καλός τρόπος προώθησης της δουλειάς μας, μέχρι να το καταστρέψει και αυτό ο Zuckerberg με extra χρηματική πληρωμή. Από την άλλη, το YouTube είναι επίσης μια καλή περίπτωση που αν χρησιμοποιηθεί ορθά, μεθοδικά και με στόχο μπορεί κάποιος να συγκεντρώσει τόσο κοινό, όσο και έσοδα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην υπόθεση των likes. Αυτά ποτέ δεν έκαναν την απλή εικόνα μία καλή φωτογραφία, αλλά υποδηλώνουν απλώς ότι αρέσει σε κάποιον και ως εκεί. Είναι σημαντικό να μην μας επηρεάζουν και να συνεχίσουμε να κάνουμε καλή δουλειά! Τα social media με βοήθησαν να έρθω σε επαφή με κόσμο, να γνωρίσω νέα πράγματα και να προωθήσω τη δουλειά μου, όμως χρειάζεται προσοχή για να μην πέσουμε στην παγίδα να αναλωθούμε αποκλειστικά σε αυτά.

Έχετε κάνει και διάφορα tutorials φωτογραφίας, ποιες βασικές συμβουλές θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να αρχίσει να ασχολείται με τον φωτογραφικό φακό;  

Να το κάνει για τον εαυτό του. Να βγάλει την ψυχή του πάνω στη φωτογραφία, τη φαντασία του καθώς και τον εσωτερικό του κόσμο, τα συναισθήματα, τους φόβους του, τα πάντα. Να είναι σαν ένα ημερολόγιο όπου με τις φωτογραφίες του θα αιχμαλωτίζει τα συναισθήματα του. Ανεξάρτητα με το αν θα θέλει να το δει πιο επαγγελματικά ή όχι. Απλά να είναι ατόφιος, γνήσιος και να μην αντιγράφει. Αν δεν βάλεις την ψυχή σου στις φωτογραφίες πάντα θα  είναι «κενές» και κάτι θα λείπει.

Δώστε μας μερικά χρήσιμα tips για να βγάζουμε καλύτερες φωτογραφίες του φυσικού τοπίου και του πανέμορφου ουρανού, ακόμα και με πιο απλό εξοπλισμό.  

Όλα όσα είπαμε, αλλά κυρίως χρειάζεται να προσέχετε το κάδρο σας. Στη φωτογραφία πρέπει να αφαιρούμε στοιχεία. Δώστε βάση σε αυτό λοιπόν, το παν είναι ένα κάδρο που ξέρει να σταθεί στο μάτι και να το καθηλώσει. Επιπλέον, να παρατηρείτε την έκθεση, δηλαδή να προσπαθείτε οι φωτογραφίες σας να μην είναι «καμένες» από τον ήλιο ή να μην είναι υπερβολικά σκοτεινές. Μελετήστε το φως και επιλέξτε τι θα φωτογραφίσετε σύμφωνα με αυτό. Ακόμη, πρέπει να πιστέψετε σε αυτό που κάνετε και να το αγαπήσετε. Είναι απολύτως φυσιολογικό να κάνουμε λάθη, αλλά θα πρέπει ο κάθε ενασχολούμενος να μαθαίνει από αυτά και να γίνεται καλύτερος. Σημαντικό είναι επίσης να πειραματιστείτε, να φωτογραφίσετε ό,τι βλέπετε μπροστά σας από εναλλακτικές οπτικές, με διαφορετικό φωτισμό και ό,τι άλλο σκεφτείτε. Δοκιμάστε καινούργια πράγματα, μην μένετε πάντα στα ίδια. Τέλος, κάντε αυτοκριτική αλλά με μέτρο. Σκοπός είναι να γίνουμε καλύτεροι καλλιτέχνες, όχι να τα βάλουμε με τον εαυτό μας, ενώ δε θα πρέπει να ξεχνάμε τη συνεχή ενασχόληση. Θέλει μελέτη η φωτογραφία, δεν είναι κάτι απλό. Θέλει να βγάζεις φωτογραφίες, να σκέφτεσαι τι λάθη κάνεις, να τα προβλέπεις και πολλά ακόμη!

Ποια είναι τα επόμενά σχέδιά σας; Ετοιμάζετε κάποιο εξίσου εντυπωσιακό project που πρέπει να περιμένουμε; 

Βεβαίως! Τώρα έχουν αρχίσει όλα. Έχω σκεφτεί διαφορά project που έχουν να κάνουν με βουνά, την ορειβασία, τα timelapse και την αστροφωτογραφία. Προς το παρόν έχω επικεντρωθεί στο κανάλι που έχω στο YouTube, το «Μόνιμος Κάτοικος Πετρίλου», όπου ανεβάζω βίντεο στα οποία παρουσιάζω το χωριό μου. Πέρα από αυτό, θα ήθελα να κάνω εκθέσεις φωτογραφίας, να «χαθώ» στα Ιμαλάια και να γίνω καλύτερος από αυτό που είμαι. Γενικά προσπαθώ να μιλάω με πράξεις για τα σχέδια μου παρά με λόγια.

Βρείτε τον Κωνσταντίνο Βασιλακάκο στα Social Media: Facebook: Κωνσταντίνος Βασιλακάκος, Instagram: konstantinos.vasilakakos Twitter: @Kon_Vasilakakos