Υπάρχουν άνθρωποι που αντλούν δύναμη από τις αναμνήσεις τους κι άλλοι, που ζουν για να δημιουργούν νέες, πιο φρέσκες, διαφορετικές. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, είναι ξεκάθαρο πως αυτό ισχύει σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Ακόμη κι ο κόσμος του θεάματος και του cinema αλλάζει, χωρίς αυτό να σημαίνει πως κάνει πολλά steps μπροστά. Παλιές ταινίες και σειρές, sequels, reboots, ταινίες franchise. Το τελευταίο διάστημα, το σύνδρομο της νοσταλγίας έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο και σίγουρα, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αυτή τη στιγμή στον κινηματογράφο ή σε γνωστές πλατφόρμες, όπως το Netflix, οι ταινίες που προβάλλονται έχουν «άρωμα» από το παρελθόν και μας γυρίζουν μερικά χρόνια πίσω. Πρόκειται για μία συνειδητή επιλογή ή είναι αναγκαίο κακό;

Αναμνήσεις και συναισθήματα!

Επιστροφή στο παρελθόν;

Τα τελευταία χρόνια ήταν απαιτητικά, ήταν δύσκολα, ήταν γεμάτα με μικρές προκλήσεις για όλους τους ανθρώπους και κάπως έτσι, δημιουργήθηκε ένα έντονο αίσθημα νοσταλγίας για το παρελθόν. Για τις πιο ξέγνοιαστες ημέρες, για τότε που δεν υπήρχαν πανδημίες, πόλεμοι και περιορισμοί. Οι άνθρωποι, έχουμε την τάση να συνδέουμε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μας με αρώματα, με ταινίες, με σειρές κι ίσως γι᾽αυτό αισθανόμαστε την ανάγκη να παρακολουθήσουμε ξανά μία παλιά, αγαπημένη, κλασική movie, γι' αυτό λέμε «ναι» στις ίδιες σειρές που έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Αντίστοιχα και το ίδιο το Hollywood δείχνει να... επιμένει στα παλιά κι αντί να παρουσιάσει νέες, πρωτότυπες ιδέες, επιλέγει τα sequels, τα reboots και τις ταινίες franchise. Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε δει μία σειρά από reunions, όπως η λατρεμένη σειρά Friends ή η ταινία του Harry Potter και reboots των πιο hot series, όπως το And Just Like That και το Gossip Girl.

Την ίδια στιγμή, πολύ σύντομα θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τα sequels των Dirty Dancing, Enchanted και Legally Blonde και κάπως έτσι, όλο αυτό δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα. Έχουν ξεμείνει από ιδέες οι μεγάλοι σεναριογράφοι και παραγωγοί ή απλά αντιλαμβάνονται τη νοσταλγική διάθεση του κοινού, προσπαθώντας να την εξαργυρώσουν με κάθε τρόπο; Το Hollywood λατρεύει τα sequels! Το περασμένο καλοκαίρι, ήταν αφιερωμένο σε αυτά, καθώς κυκλοφόρησαν -χωρίς υπερβολή- οι περισσότερες blockbuster movies ever, με το κοινό να σπεύδει με τεράστιο ενδιαφέρον στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μερικές από αυτές έκαναν ξανά επιτυχία, ωστόσο, άλλες απογοήτευσαν, καθώς δεν είχαν ουσιαστικά να προσφέρουν τίποτα περισσότερο, από ό,τι είχαμε δει μέχρι σήμερα.

Η εξήγηση 

Κι όμως υπάρχει απάντηση κι εξήγηση για όλα τα παραπάνω! Η νοσταλγία είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί στον κόσμο, είναι κάτι που μας γεμίζει με χαρά και με θετικά συναισθήματα. «Η νοσταλγία είναι η πιο δυνατή αίσθηση. Μας πάει πίσω σε μια στιγμή της ζωής μας η οποία μας δίνει τη δυνατότητα να συνδέσουμε το παρελθόν μας με το παρόν μας με πολύ έντονο τρόπο. Αυτή η σύνδεση αυξάνει την απόλαυσή μας όταν βλέπουμε τέτοιο περιεχόμενο και φέρνει περισσότερη χαρά στην εμπειρία», εξηγεί CMO του Fandom, Stephanie Fried, παρουσιάζοντας τη δική της οπτική. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται κι η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια, Tamara Sears, που υποστηρίζει πως η απάντηση βρίσκεται στην πανδημία, στην οικονομική κρίση και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κόσμος: «Ίσως οι καταναλωτές περιεχομένου να μην παίρνουν τόσα ρίσκα, σε μία περίοδο με τόσες πολλές οικονομικές δυσκολίες. Μπορεί να παραμείνουν σε ό,τι είναι γνωστό και οικείο, ιδιαίτερα αν τους επαναφέρει σε μια εποχή που τα πράγματα φαίνονταν καλύτερα».

Υπάρχει -βέβαια- κι η άλλη όψη του νομίσματος, καθώς και τα ίδια τα studios κι οι δημιουργοί, διστάζουν να πουν το «ναι» σε νέες, μεγάλες παραγωγές που συνοδεύονται από ρίσκο κι επενδύουν σε ταινίες και σειρές που γνωρίζουν καλά κι έχουν αγαπηθεί από τον κόσμο. Το make the long story short, επιλέγουν την ασφάλεια κι όχι τις fresh ideas. «Γίνεται όλο και πιο ριψοκίνδυνο για τα studios να παράγουν ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός από τις υπηρεσίες streaming, όπως το Netflix. Τώρα που οι άνθρωποι ξέρουν ότι μπορούν να παρακολουθήσουν κάτι στο σπίτι, είναι λιγότερο διατεθειμένοι να βγουν έξω και να δουν κάτι αν δεν τους ταιριάζει πραγματικά. Μία ή δύο αποτυχημένες ταινίες, μπορούν να καταστρέψουν ένα studio. Με τόσους πολλούς κινδύνους, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τα studios προτιμούν σχεδόν πάντα κάτι ασφαλές ή σίγουρο», εξηγεί ο Bob Woolsey, διοικητικός διευθυντής και διευθυντής παραγωγής στο Vancouver Film School. Έχουμε μπει σε μία νέα εποχή, είτε μας αρέσει, είτε όχι...

Πάντα θα αισθανόμαστε την ανάγκη να δούμε κάτι φρέσκο, κάτι νέο, κάτι που θα μας ταξιδέψει πολύ μακριά. Πάντα θα θέλουμε να δημιουργούμε νέες εμπειρίες κι αναμνήσεις. Ποτέ -όμως- δε θα πάψει να υπάρχει αυτή η νοσταλγία για το παρελθόν, τότε που όλα έμοιαζαν πολύ πιο αισιόδοξα, που ήταν όλα διαφορετικά. Ίσως αυτό που χρειαζόμαστε -λοιπόν- είναι η ισορροπία. Θέλουμε τις νέες παραγωγές, τις fresh ideas, τα πρωτότυπα σενάρια, σε συνδυασμό με τα sequels και τα reboots. Το Hollywood ποντάρει στη νοσταλγία, αλλά μέχρι πότε;