H αντανάκλαση στο νερό δυο νέων γυναικών, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, έκανε τις καρδιές μας να σκιρτήσουν. Θα τα καταφέρουν; Εκείνες κοιτάχτηκαν στα μάτια με αυτοπεποίθηση και βούτηξαν στο νερό με απόλυτο συγχρονισμό υπό τη μελωδία του Μίκη Θεοδωράκη και των «Χαρταετών», αναδεικνύοντας για άλλη μία φορά τη στοχοπροσήλωσή τους, τη δύναμη, την τέλεια συνεργασία τους και την ψυχική τους αντοχή. Πήραν την έκτη θέση στον κόσμο και τώρα βρίσκονται στο μεταίχμιο μιας απόφασης: θα εξακολουθήσουν να μας συγκινούν με τις θεαματικές χορογραφίες τους στην πισίνα ή θα βάλουν πλώρη για νέες περιπέτειες;

Το μέλλον της καλλιτεχνικής κολύμβησης

Ξεκινώντας από την παιδική τους ηλικία στον ίδιο σύλλογο, η 26χρονη σήμερα Σοφία Μαλκογεώργου παρακολουθούσε τις προπονήσεις της 30χρονης Ευαγγελίας Πλατανιώτη. Αργότερα, η συμμετοχή και των δύο στην Εθνική Ομάδα ενίσχυσε τη φιλία τους και τις έκανε ένα σώμα, στέρεο και δυνατό. Η καλλιτεχνική κολύμβηση με την οποία ασχολούνται, ένα άθλημα απαιτητικό, δυναμικό και πολλές φορές σκληρό στο προπονητικό κομμάτι, έχει πια μέλλον στην Ελλάδα και οι ίδιες χαίρονται ιδιαίτερα γι' αυτό. Η Σοφία λέει αμέσως με ενθουσιασμό: «Υπάρχει αρκετό μέλλον, υπάρχουν ταλέντα, υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται, φέρνουν επιτυχίες και μετάλλια, μάλιστα πρόσφατα οι νεάνιδες πήραν το χρυσό. Ωστόσο, θα μπορούσαν να ασχολούνται περισσότερα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, γιατί δεν είναι τόσο διαδεδομένο άθλημα και δεν προβάλλεται αρκετά. Για τις επιτυχίες που φέρνουμε είναι κρίμα που οι φορείς δεν ανταποκρίνονται αντίστοιχα. Είναι ένα όμορφο άθλημα, πάρα πολύ δύσκολο και θεαματικό». Εδώ η Ευαγγελία συμφωνεί: «Η Ελλάδα έχει πολύ καλό υλικό, το βλέπουμε κάθε χρονιά που εμφανίζεται και ένα νέο αστέρι. Είναι όμως ένα άθλημα πάρα πολύ δύσκολο, στο τέλος φαίνεται η ομορφιά και η χάρη, αλλά απαιτεί πολλή ψυχική δύναμη και σωματική αντοχή, πολύ καλή φυσική κατάσταση, καρδιοαναπνευστική αντοχή, επομένως και η στήριξη θα πρέπει να είναι ανάλογη. Στο μέλλον υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και θα δούμε πολλά νέα ταλέντα να εξελίσσονται».

Δυσκολίες, εμπόδια και αδικίες

Οι δυσκολίες του αθλήματος και τα εμπόδια ωστόσο δε λείπουν. Η «σκληρή» πραγματικότητα είναι η ελλιπής στήριξη για να έρθουν σημαντικές διακρίσεις, αλλά και να επιβιώσουν οι ίδιοι οι σύλλογοι και οι αθλητές. Και η αλήθεια είναι ότι χωρίς τη οικονομική στήριξη πώς μπορούν να έρθουν διακρίσεις από τους αθλητές; Η Ευαγγελία δεν έχει ψευδαισθήσεις: «Οι αθλητές χρειάζονται καλές συνθήκες, υλικοτεχνική υποδομή και στήριξη από την Πολιτεία, ώστε να αλλάξει ο αθλητικός νόμος στο κομμάτι της επαγγελματικής τους αποκατάστασης. Να μπορεί να στηρίζει τους αθλητές που φέρνουν διακρίσεις και να μην αναγκάζονται να σταματούν σε νεαρή ηλικία αναζητώντας εργασία επειδή δεν μπορούν να τα συνδυάσουν και τα δύο. Θεωρώ ότι ο αθλητικός νόμος έχει περιθώρια βελτίωσης. Για παράδειγμα, εγώ είμαι πρώτη στον κόσμο και δε λαμβάνω ούτε ένα ευρώ, αν και το άθλημά μου είναι ολυμπιακό, το αγώνισμά μου ωστόσο δεν είναι (σ.σ.: σόλο). Επίσης, παρά τις συμμετοχές στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις διακρίσεις μου, δεν έχω κάποια θέση ώστε να μου εξασφαλίσει ότι μπορώ να συνεχίσω τον αθλητισμό, ζω με τον φόβο και την ανησυχία του τι θα κάνω επαγγελματικά στο μέλλον. Ή έστω ως επιβράβευση για τις προσπάθειές μου από το 2007 που φοράω το εθνόσημό μου».

Με την αδιάλειπτη προσπάθεια, την αποφασιστικότητα και την αγάπη τους για τον αθλητισμό έχουν καταφέρει να αφήσουν το στίγμα τους στον εγχώριο αλλά και διεθνή χώρο του αθλητισμού. Όμως, τι έχει αποτυπωθεί από τις συμμετοχές τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Η Ευαγγελία είναι σαφής: «Και οι τέσσερις Ολυμπιάδες ήταν πολύ διαφορετικές για μένα, μου άφησαν το δικό τους στίγμα. Με τη Σοφία αυτό που ζήσαμε ήταν πάρα πολύ δυνατό. Είχαμε θέσει πολύ ψηλά τον στόχο και πιστεύαμε πάρα πολύ σε αυτό που κάναμε. Γι’ αυτό και δώσαμε την ψυχή μας και το κάναμε με πολλή αγάπη. Ήταν ένας γολγοθάς με καθημερινές οκτάωρες προπονήσεις. Το ranking δεν ήταν αυτό που θέλαμε, αλλά η επίδοσή μας μας αφήνει χαρούμενες. Ήταν από τις καλύτερες θέσεις που έχει φέρει η Ελλάδα». Η πρώτη συμμετοχή της Σοφίας στους Ολυμπιακούς της προκάλεσε πολύ έντονα συναισθήματα: «Ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα είχε την ευκαιρία να φέρει ένα μετάλλιο, ήταν στις δυνατότητές μας, το πιστεύαμε, το ξέραμε, γνωρίζαμε τους αντιπάλους μας, είχαμε τις πιο δύσκολες χορογραφίες στον κόσμο. Σίγουρα η έκτη θέση είναι μεγάλη επιτυχία αλλά μας άφησε και μια πικρία».

Για τα κορίτσια αξίζουν μόνο δάκρυα συγκίνησης για όσα έχουν καταφέρει να πετύχουν, όσο κι αν στο Παρίσι αδικήθηκαν και η έκτη θέση δεν ήταν αντιπροσωπευτική της δυναμικής τους. «Με γυμνό μάτι φαινόταν πεντακάθαρα ότι δεν κάναμε λάθος και μας έκανε εντύπωση το πώς τρεις κριτές που είδαν το βίντεο τρεις φορές δεν αντελήφθησαν ότι οι κωδικοί άσκησης εκτελέστηκαν σωστά. Με την ένσταση που κάναμε, το ξαναείδαν, μας ζήτησαν συγγνώμη και δικαιολογήθηκαν ότι, λόγω της ταχύτητας δεν το παρατήρησαν, ήταν απροσεξία τους. Μας επηρέασε όλο αυτό ψυχολογικά, όχι όμως τόσο, ώστε να επηρεάσει την απόδοσή μας. Μπήκαμε περισσότερο “πεινασμένες” σε όλο αυτό, με περισσότερη θέληση, ορμή και πάθος», καταλήγει η Ευαγγελία, ενώ η Σοφία νιώθει υπερήφανη για «το πώς δέσαμε σε αυτήν τη διαδρομή, τις σχέσεις που χτίσαμε, πώς εξελιχθήκαμε και τι καταφέραμε στο τέλος».

Οι αυριανοί στόχοι

Πώς αυτές οι δύο νέες γυναίκες οραματίζονται το μέλλον τους; Η Σοφία βρίσκεται σε μια περίοδο που προβληματίζεται για το αν θα συνεχίσει ή εάν θα αναζητήσει κάτι άλλο, ώστε να έχει μια πιο άνετη ζωή. «Δε γνωρίζω ακόμη, χρειάζομαι ένα διάλειμμα. Έκλεισε ένας ολυμπιακός κύκλος, ξεκινά ένας επόμενος, δεν έχω προλάβει ακόμη να ηρεμήσω και να σκεφτώ τι θα ήθελα να κάνω», λέει, ενώ η Ευαγγελία αποκαλύπτει ότι πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν της κάναμε την ίδια ερώτηση, θα απαντούσε ότι «δε θα συνέχιζα σε καμία περίπτωση μετά το Παρίσι. Το τι θα κάνουμε στο μέλλον είναι λίγο μπερδεμένο. Θα μπορούσαμε να πάμε στο Λος Άντζελες το 2028, γιατί είμαστε ένα πολύ δυναμικό ντουέτο. Αν αποφασίσουμε να συνεχίσουμε, θα το κάνουμε μόνον για τον στόχο: το χρυσό μετάλλιο».

Για καλό σκοπό

Η Ευαγγελία και η Σοφία συνδυάζουν την αγάπη τους για τον αθλητισμό με έναν μοναδικό σκοπό, θέλοντας να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο σχετικά με την ασφάλεια στο νερό. Η Ευαγγελία είναι σίγουρη ότι στο μέλλον θα ήθελε να ασχοληθεί με την προσφορά, προσπαθώντας να κατανοήσει τι είναι αυτό «που μου βγάζει τον καλύτερό μου εαυτό. Με τη Σοφία είμαστε ambassadors στον μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό Safe Water Sports. Είναι κάτι που μας αντιπροσωπεύει, αφορά το υγρό στοιχείο. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική η ασφάλεια στο νερό, ειδικά στην Ελλάδα που περιβάλλεται από θάλασσα. Επειδή είμαι πολύ ευαισθητοποιημένη στο κομμάτι του περιβάλλοντος, μπορεί να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο στο μέλλον». Η Σοφία θα προτιμούσε να ασχοληθεί με «την αθλητική παιδεία, την προώθηση του αθλητισμού σε μικρές ηλικίες», αλλά σε προσωπικό επίπεδο και, έχοντας σπουδάσει Χρηματοοικονομικά και Τραπεζική στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, θα ήθελε να κάνει ένα μεταπτυχιακό.

Αξίες, ήττες, νίκες, φιλίες και εξέλιξη

Τα κορίτσια γνωρίζουν πολύ καλά πως για να φτάσουν στο μέλλον πρέπει να αξιοποιήσουν το παρελθόν. Εξελίχθηκαν δυναμικά, αναπτύχθηκαν και προόδευσαν λαμβάνοντας διεθνή αναγνώριση και για την κοινή τους πορεία μόνον θετικό πρόσημο έχουν. «Είναι φοβερή η εξέλιξή μας, το πώς ξεκινήσαμε στο Παγκόσμιο στην Ντόχα και πώς καταλήξαμε στους Ολυμπιακούς στο Παρίσι. Ξεκινήσαμε μην μπορώντας να βγάλουμε τις χορογραφίες, ούτε καν σε μικρά κομμάτια, και φτάσαμε στο Παρίσι όχι απλώς να μπορούμε να τις εκτελέσουμε ξεπερνώντας τους εαυτούς μας, αλλά είχαμε και την αυτοπεποίθηση να το κάνουμε δυνατά. Εξελιχθήκαμε αυτούς τους μήνες, γίναμε ένα». Η Σοφία είναι πολύ περήφανη για όλο αυτό που κατάφεραν μαζί, ως ντούετο. «Ήταν η πρώτη μου Ολυμπιάδα, ήταν μια στιγμή που δε συγκρίνεται με τίποτα. Αυτή η χρονιά θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα μου».

Ο αθλητισμός τις βοήθησε να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους. «Εχουμε πάρει αξίες, έχουμε μάθει να είμαστε πολύ πειθαρχημένες. Θέλουμε συνεχώς να γινόμαστε καλύτερες, μέρα με την ημέρα να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και να μη μένουμε στάσιμες», λέει η Σοφία και η Ευαγγελία εξηγεί πώς ο πρωταθλητισμός της έμαθε να διαχειρίζεται τις ήττες της: «Μου έμαθε ότι, για να πετύχω κάτι που θεωρώ σπουδαίο, θα πρέπει να επιμείνω, θα πρέπει να χάσω πολλές φορές και μέσα από τις αποτυχίες να δω πώς θα γίνω καλύτερη. Εξέλιξα πολύ αυτό το κομμάτι, το πώς διαχειρίζομαι τις ήττες μου και πώς να πάω παρακάτω, το πώς αφιερώνομαι σε αυτό και πόσο στοχοπροσηλωμένη πρέπει να μείνω. Αυτό το κουβαλάς για όλη σου τη ζωή και δεν μπορείς να το αλλάξεις».

Τι δίνει δύναμη σε αυτές τις αθλήτριες να αντιμετωπίζουν με ευελιξία τα δύσκολα και να γιορτάζουν με χάρη τις επιτυχίες τους; Η Σοφία πιστεύει ότι η φιλία είναι η κινητήριος δύναμη και είναι ευγνώμων για «τους ανθρώπους που είναι κοντά σε όλο αυτό που περνάς και ξέρεις ότι θα είναι και την επόμενη μέρα εκεί. Είμαι πολύ ευγνώμων για τη φιλία μου με την Ευαγγελία». Και η Ευαγγελία θεωρεί πως οι κανόνες μιας καλής φιλίας και συνεργασίας θα πρέπει να περιέχουν συστατικά όπως «ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη, ενσυναίσθηση, σεβασμό. Έχω περάσει πολλά σκαμπανεβάσματα στο κομμάτι της φιλίας, μου αρέσει να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο».

Τέλος, στην ερώτηση μου για το αν κάποιος τους ζητούσε να πουν για ποιο πράγμα θα ρίσκαραν στη ζωή τους και οι δύο συμφωνούν, απαντώντας με τις τρεις ανθρώπινες και αναλλοίωτες διαχρονικές αξίες: «Για τον έρωτα, την οικογένεια και τις φιλίες».

Credits

Κεντρική φωτογραφία: Σοφία: Φόρεμα με έναν ώμο Simkhai, Attica | Ευαγγελία: Φόρεμα Burberry, Luisa

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΤΟ AMALIA HOTEL ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗΣ

Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη | Styling Ναταλία Μπαλτά | Hair & Make up Γιάννης Σίσκος (D- Tales)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024