Η ιστορία της ξεκινά στην Κρήτη, με πρωταγωνιστή τον παππού της, ο οποίος καθημερινά κι αδιάλειπτα την προετοίμαζε για τα έδρανα των δικαστηρίων. Ήταν ό,τι είχε ονειρευτεί για κείνη - εκεί τη φανταζόταν να διαγράφει την καριέρα της. Στα δικά της όνειρα, ωστόσο, κυριαρχούσε η μόδα. Η ίδια θυμάται να ζητάει από τη μητέρα της να της αγοράσει ξενόγλωσσα περιοδικά, κυρίως τα αγγλικά Vogue και Elle, με το πρόσχημα ότι τη βοηθούσαν να εκπαιδευτεί στη γλώσσα. Κάθε φορά που έπιανε στα χέρια της ένα απ’ αυτά, η διαδικασία που ακολουθούσε ήταν πολύ συγκεκριμένη: ξεφύλλιζε πρώτα τις σελίδες μόδας και μετά καθόταν με τις ώρες σε αυτήν με τους τίτλους των συντελεστών και προβληματιζόταν τι απ’ όλα αυτά θα ήθελε να γίνει και με ποιον τρόπο θα μπορούσε να το πετύχει.

Όταν ήρθε η στιγμή που θα ανακοίνωνε τι επρόκειτο να σπουδάσει, δήλωσε πως θα ξεκινούσε με σπουδές Marketing, πηγαίνοντας στο Deree, για να συνεχίσει στη Saint Martins του Λονδίνου, όπου έκτοτε η ενασχόλησή της με το κομμάτι της Fashion Industry θα ήταν μονόδρομος. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα, ασχολήθηκε αρχικά με το management καλλιτεχνών μόδας. Στην πορεία, ήρθε το “10AM” και η ανάγκη του να στεγαστεί κάπου την οδήγησε στο επόμενο project της, το “10AM Lofts”, το οποίο ξεκίνησε ως ανάγκη και κατέληξε να είναι ένας καμβάς ανεξάντλητης δημιουργίας κι έμπνευσης. Πρωτοπόρος και με πνεύμα ανήσυχο, η Εύα Παπαδάκη διαθέτει αυτήν την ιδιαίτερη ματιά στα πράγματα, συστήνοντας concepts τολμηρά, ανατρεπτικά και με πολλές δόσεις του δικού της υπέροχα δομημένου καλλιτεχνικού κόσμου.

Πώς προέκυψε η έμπνευση και στη συνέχεια η υλοποίηση του “10AM Lofts”; 

Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό; Νομίζω η διαφορετικότητα των χώρων του έγκειται στην προσωπική σχέση μου με αυτούς. Δεν τους σκέφτηκα ποτέ με εμπορικό τρόπο. Από τη στιγμή που μπήκα στο κτίριο, ξεκίνησε μια «σχέση» αλληλοσεβασμού. Αφουγκραζόμασταν τις ανάγκες του και μεταμορφωνόμασταν χέρι χέρι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προσωπικοί, οικείοι, ζωτικοί χώροι.

Όταν ήρθε αυτή η μαγική στιγμή που το project ολοκληρώθηκε, πώς νιώσατε;

Δε νιώθω ότι έχει ολοκληρωθεί, αντιθέτως, αισθάνομαι ότι μόλις ξεκίνησε! Αν και έχει παραδοθεί αρχιτεκτονικά, τώρα θεωρώ πως ξεκινάει η μεγάλη πρόκληση, το επόμενο δημιουργικό ταξίδι, που αφορά στο να δώσουμε πνοή και ζωή σ’ αυτούς τους χώρους μέσα από δρώμενα που θα προγραμματιστούν και θα υλοποιηθούν εκεί.

Υπήρξαν συγκεκριμένα βήματα που ακολουθήσατε για την επιτυχή αξιοποίηση του κτιρίου και ποιες αξίες τηρήσατε αδιαπραγμάτευτες; 

Η ανάγκη μου ήταν πολύ συγκεκριμένη: να μην παραβιαστεί η αρχιτεκτονική του, να σταθώ «τίμια» σε αυτήν τη σχέση αλληλοσεβασμού που ανέφερα νωρίτερα. Ήθελα να τιμήσω αυτό το αμιγώς ‘70s κτίριο, διατηρώντας το στην πιο ακατέργαστη αλλά και ταυτόχρονα λειτουργική μορφή του. Επιθυμούσα ο κόσμος που θα το επισκέπτεται να νιώθει ότι απλά το ξεσκονίσαμε και μπήκαμε μέσα!

Όπως αποδεικνύει η πορεία σας, έχετε μια ιδιαίτερη αγάπη στο interior design. Τι σημαίνει για εσάς; 

Είναι τρόπος ζωής! Το σπίτι μας είναι το καταφύγιό μας, άρα ό,τι επιλέγουμε να τοποθετήσουμε μέσα σ’ αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Είναι όλα όσα κουβαλάμε: οι εμπειρίες, τα ταξίδια, τα συναισθήματα, οι αναμνήσεις, οι αξίες μας.

Και η σχέση σας με την τέχνη; 

Είναι ο απόλυτος soulmate μου, μία σχέση απόλυτης ελευθερίας, πέρα από το απτό και το λογικό, χωρίς όρια, χωρίς «πρέπει», χωρίς νόμους, χωρίς επιχειρήματα. Υπάρχει για να κινεί την ψυχή μου, να την ταξιδεύει, να την ψυχαγωγεί και να τη συγκινεί.

Μιλήστε μας για την Αθήνα, την πόλη όπου επιλέξατε να ζείτε. Τι είναι αυτό που σας έχει προσφέρει;

«Συστηθήκαμε» όταν ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 6 ετών, όταν οι γονείς μου με παρέδωσαν στην αεροσυνοδό και ταξίδεψα στην πρωτεύουσα για να κάνω Πρωτοχρονιά με τον αγαπημένο μου θείο και τη σύζυγό του. Έκτοτε, σχεδόν κάθε Πρωτοχρονιά ήταν συνυφασμένη με αυτήν - παιχνίδια, φώτα, στολίδια, γέλια, φωτογραφίες, εκδρομές, Άγιος Βασίλης. Όταν πλέον στα 18 ήρθα μόνη μου για σπουδές, συνδέθηκα μ’ αυτές τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, με τη χαρά και τον ενθουσιασμό. Η Αθήνα είναι μια πόλη άναρχη στη βάση της. Αυτή η αναρχία για μένα μεταφράστηκε σε απόλυτη ελευθερία: να ζεις, να δοκιμάζεις, να μαθαίνεις, να εξελίσσεσαι και να δημιουργείς.

Ας περάσουμε στη σχέση σας με τα μοντέρνα αντικείμενα, όπως και μ’ αυτά που έχουν να διηγηθούν μια ιστορία. Τι σύνδεση υπάρχει ανάμεσα στο παλιό και στο νέο; 

Τα αντικείμενα που επιλέγεις να τοποθετήσεις στους χώρους είναι ουσιαστικά η ζωή που επιλέγεις να δώσεις σ’ αυτούς. Εγώ -κατά κύριο λόγο- επιλέγω αντίκες - αντικείμενα που φέρουν ιστορία, που έχουν αγαπηθεί από διαφορετικούς ανθρώπους στο πέρασμα των χρόνων, κι αυτή η αγάπη και η φροντίδα τα έκανε να επιβιώσουν και να φτάσουν σε μένα πάλι από αγάπη. Όταν τοποθετείς αυτά τα παλιά κομμάτια μέσα σ’ έναν καινούριο χώρο, δημιουργείς το οικείο, το γνώριμο, το ζεστό. Εναρμονίζεις το παρελθόν με το μέλλον.

Ως προς τις συνεργασίες σας, υπήρξαν κάποιες που αποτέλεσαν πρόκληση για εσάς; 

Θα έλεγα ότι οι συνεργασίες οφείλουν να έρχονται πάντα με ένα στοιχείο πρόκλησης, απ’ την άποψη ότι σε καλούν ν’ αναμετρηθείς, ν’ αμφισβητήσεις ή να επανεξετάσεις τις δυνάμεις σου και την επάρκειά σου. Η συνεργασία μου στο κομμάτι της παραγωγής για το show του οίκου Dior στο Καλλιμάρμαρο, πέρσι το καλοκαίρι, ήταν σίγουρα μια μεγάλη πρόκληση για μένα. Έπρεπε να σταθούμε και οι δύο πλευρές στο ύψος των περιστάσεων μιας πολύ σημαντικής διοργάνωσης. Για εκείνους ήταν μια στιγμή που ήξεραν ότι θα γραφτεί με κεφαλαία γράμματα στην ιστορία του οίκου, και για μένα και την ομάδα μου, μια πρόκληση να καταφέρουμε να βοηθήσουμε αυτήν την ιδιαίτερη διοργάνωση να λάμψει όπως της αξίζει. Ήταν μια μοναδική κι εξαιρετικά τιμητική εμπειρία, που άνοιξε μέσα μου νέα παράθυρα γνώσης.

Αν θα περιγράφατε με τρεις λέξεις τον εαυτό σας;

Τελειομανής, ονειροπόλα, παρορμητική.

Και τα επόμενα σχέδιά σας ποια θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι; 

Να δημιουργήσω το “10AM experience” μέσα στους χώρους, που θα είναι προσβάσιμο στο κοινό σε καθημερινή βάση. Θέλω οι Δευτέρες στα “10ΑΜ Lofts” να μη θυμίζουν Δευτέρες, και η δημιουργικότητα να μην έχει ταβάνι! Τo όνειρό μου, ωστόσο, το τοποθετώ στην Κρήτη, την αφετηρία μου. Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι ένα υπέργειο κατάλυμα με θέα το Λυβικό πέλαγος!

Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο που δεν αποχωρίζεστε ποτέ ή και ένα αξεσουάρ που φοράτε για χρόνια; 

Οι βέρες της γιαγιάς και του παππού μου. Είναι σαν να φέρω μαζί μου τον μεταξύ τους -και μεταξύ μας- άχρονο, απαράβατο έρωτα.

Το αγαπημένο σας μουσείο, gallery ή έκθεση; 

Χωρίς δεύτερη σκέψη η Kannal του Axel Vervoordt στην Αμβέρσα. Ο χώρος λειτούργησε αρχικά το 1857 ως αποστακτήριο βύνης. Το 2017, οι βιομηχανικές αποθήκες και τα σιλό του σιταριού από σκυρόδεμα μετατράπηκαν από τον Vervoordt σ’ έναν οικισμό με gallery και working και living spaces. Η ξενάγησή μου εκεί ήταν εμπειρία ζωής. Το όραμα κι ο σεβασμός με τον οποίο ο άνθρωπος αυτός δημιούργησε έναν σύγχρονο οικισμό πάνω σε μια βιομηχανική πολιτιστική κληρονομιά σε συνέπαιρνε. Ένα project που ο ίδιος δούλευε για περίπου 50 χρόνια, πριν το ολοκληρώσει και το παρουσιάσει στο κοινό.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει για εσάς… 

το «μαζί». Το να συναντάς ανθρώπους στην πορεία της ζωή σου με τους οποίους να συνδέεσαι πυρηνικά, να συνυπάρχεις, να συμπορεύεσαι, να συνδημιουργείς.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχετε κάνει; 

Ταξίδεψα από την Αθήνα στη Λισαβόνα για ένα blind date. Είμαι Τοξότης!

Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

Να μην μπαίνω στο “ring” κάθε φορά που με προκαλούν, αλλά μόνο όταν κι αν εγώ το επιλέξω.

Κάτι για το οποίο είσαστε περήφανη; 

Για την ομάδα μου, τους ανθρώπους που έχω επιλέξει και μ’ έχουν επιλέξει να πορευόμαστε μαζί επαγγελματικά και προσωπικά.

Μια τέλεια μέρα για εσάς θα ξεκινούσε και θα τελείωνε… 

Στην Κρήτη. Θα ξεκινούσε πίνοντας καφέ στο σπίτι της Μαρίας, της παιδικής μου φίλης, παρέα με την Αντωνία και την Άρτεμι, αγναντεύοντας το Λυβικό πέλαγος. Θα τελείωνε αγκαλιά με τον ανιψιό μου, τον Κωνσταντίνο, στην αυλή μας, να μετράμε αστέρια και να ονειρευόμαστε τα ταξίδια που θα κάνουμε μαζί όταν μεγαλώσει!

Ανακαλύψτε στη gallery περισσότερες φωτογραφίες!

Credits 

Φωτογραφία πορτρέτων: Thanassis Krikis

Styling: Marilena Karagianni

Make up & Hair Hara Papanikolaou

Φωτογραφία interiors: Salva Lopez @salvalopez

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 2022