O Σπύρος Χάλαρης ξεκίνησε ως ένα τυχαίο instagram “crash”. Όπως ακριβώς αυτές τις on- of-a-kind περιπτώσεις καλλιτεχνών, που χάρη στη δυναμική και το connectivity της συγκεκριμένης πλατφόρμας, ανακαλύπτεις σε fast forward ρυθμούς και ξαφνικά κάνεις γεμάτος περιέργεια scroll , γιατί θέλεις να μάθεις τα πάντα για τη δουλειά τους. Όταν συνειδητοποίησα, ότι υπογράφει το παραμυθένιο, extravagant visual illustration των Christmas Windows των Printemps, εντυπωσιάστηκα. Το επόμενο βήμα, χωρίς δεύτερες σκέψεις, ήταν να τον αναζητήσω. Και έτσι έγινε. Είναι Έλληνας, είναι νέος, είναι χαρισματικός, ισορροπημένος, «μιλάει» με τη δύναμη της εικόνας του, ζει μεταξύ Νέας Υόρκης και Λονδίνου, έχει συνεργαστεί με την avant garde της luxury βιομηχανίας της μόδας και του lifestyle (μεταξύ των οποίων με τους Dolce & Gabbana, Tom Ford, Salvatore Ferragamo, Sephora, Shiseido, Harrods, Printemps, Walt Disney, Samsung, Vogue και Sunday Times), υπογράφει με την ιδιότητα multi-disciplinary Illustrator and Art Director, ενώ τα basic εργαλεία του είναι δύο Apple υπολογιστές, δύο Wacom tablets, χαρτί και μολύβι. Το αποτέλεσμα; Σκέτο εκτόπισμα. Η συνέχεια, δική του.
Σπύρο, πως ξεκινάει η διαδρομή αυτή; Ήταν ροπή, ταλέντο, επιθυμία; Δεν νομίζω, ότι ήταν απαραίτητα ροπή προς το graphic design, νομίζω ήταν μια έλξη προς οτιδήποτε ήταν visual και creative, έτσι ξεκίνησα σπουδές στη γραφιστική, οι οποίες ήταν το intro στον χώρο του illustration.
Ο κώδικας “multi-disciplinary Illustrator and Art Director” πως σπάει; Η δουλειά μου απαιτεί τη δημιουργία εικόνων, είτε έχει να κάνει με το image making ενός brand, είτε δημιουργία καλλιτεχνικού περιεχομένου. Ο όρος multi-disciplinary πρόκυπτε διότι σχεδόν κάθε ένα από τα project τα οποία δουλεύω απαιτούν διαφορετικές εκτελέσεις και διαφορετικά media, και αρκετά τη δική μου καλλιτεχνική διεύθυνση.
Τι είδους project αναλαμβάνεις; Υπάρχει κάποια κατηγορία που απολαμβάνεις ή που σε ιντριγκάρει περισσότερο; Aπό editorial, print & digital campaigns, animation film και moving image content, το καλό με την δουλειά μου είναι το κάθε project έχει το δικό του challenge. Λόγω της μίξης των media, μεταξύ print και social, απολαμβάνω τα τελευταία τα projects στα οποία έχω την ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι, το οποίο θα έχει ζωή σε διαφορετικές πλατφόρμες, με διάφορες μορφές.
H εξειδίκευση στο fashion illustration στο University of the Arts του Λονδίνου πως προέκυψε; Πριν το UA, είχα ξεκινήσει να δημιουργώ illustrations για νέους σχεδιαστές που είχαν βάση το Λονδίνο. Το UA είναι το μόνο, η τουλάχιστον ήταν, πανεπιστήμιο το οποίο είχε course πάνω στο fashion illustration, και έτσι ήταν μια ευκαιρία να εξερευνήσω ακαδημαϊκά πια τον χώρο του Illustration.
Πώς θα περιέγραφες το μωσαϊκό του Λονδίνου, ως κουλτούρα, ως attitude, ως αγορά και συμπεριφορά γύρω από τους graphic designers και fashion illustrators; Το Λονδίνο έχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο αντίληψης και ανταπόκρισης σχετικά με τον χώρο του Illustration αλλά και των τεχνών γενικότερα. Για μένα ήταν ένα φανταστικό creative hub, το οποίο προσπάθησα να εκμεταλλευτώ στο maximum και να δω, τι θα κολλήσει. Γνώρισα και συνεργάστηκα με σχεδιαστές και καλλιτέχνες από όλους τους χώρους -νέους και μη-, είχα την εμπειρία του να δουλέψω για μια σεζόν στον οίκο Alexander Mcqueen, και να είμαι εκεί στην creative γέννηση του Mr. Porter (Net-a-Porter group). Έτσι, λίγο από εδώ και λίγο από εκεί, βοηθήθηκα να δω προς τα που θέλω να οδηγήσω τη δουλειά μου.
H Νέα Υόρκη, πώς συμπληρώνει το παζλ; Η Νέα Υόρκη είναι το sequel μου, και ναι το γραφείο μου ξεκίνησε στο Λονδίνο, και κινείται ανάμεσα στις δυο πόλεις, το ίδιο και εγώ.
Ποιο ήταν το project που σου έδωσε το boost και την αναγνωσιμότητα, ώστε να αρχίσουν να σε αναζητούν τα up-scale brands; Ήταν μια σειρά από δουλειές, οι οποίες ήταν προσωπικά boost αλλά και ταυτόχρονα, άνοιξαν εισαγωγές με διαφόρους μελλοντικούς πελάτες. Τα illustrated facade για το Mayfair Hotel του Λονδίνου το 2011, η δυο σεζόν συνεργασίας με το Harrods, και στη συνέχεια καμπάνιες για τα Sephora και Bloomingdale's στη Νέα Υόρκη. Η συνεκτικότητα της δουλειάς είναι καλύτερο publicity από οποιοδήποτε PR.
Θα ήθελες να μου δώσεις το στίγμα της τελευταίας σου συνεργασίας με τα Printemps; Το Printemps είναι μια συνεργασία-σχέση που πάει πίσω αρκετά χρόνια. Έτσι, μετά από διάφορα projects, στην αρχή του χρόνου είχα την τιμή να με καλέσουν να δημιουργήσω το μεγαλύτερο project της χρονιάς, που είναι η Χριστουγεννιάτικη καμπάνια και φυσικά, οι ιστορικές του βιτρίνες στη Haussmann Boulevard.
Απ' όσο διαβάζω, υπάρχει και background στο πεδίο έντυπα/editorial. Πως προκύπτει; Ως Illustrator δουλεύω συστηματικά με διάφορα έντυπα κατά περιόδους, και με κάποια έντυπα έχω συνεχή συνεργασία, όπως για παράδειγμα το Variety. Ξεκίνησα με μια σειρά από πορτραίτα για τη στήλη "My First Time in Variety", όπου διάφοροι διεθνώς καταξιωμένοι ηθοποιοί (Sir Ian McKellen, Charlotte Rampling) θυμούνται την πρώτη φορά, όπου το περιοδικό τους ανέφερε για τη δουλειά τους. Η σειρά συνέχισε επιτυχώς με πολλά περισσότερα πορτραίτα, αλλά και προσωπικά email από κάποιους από τους ίδιους τους ηθοποιούς για το πορτραίτο τους, το όποιο τώρα έχουν στην κατοχή τους. Μια πολύ ωραία στιγμή, η όποια πιστεύω ενισχύει τις δυνατότητες του έντυπου και δείχνει, πώς η δουλειά σου μπορεί να ταξιδέψει με μη digital ρυθμούς.
Τα αγαπημένα σου έντυπα by far σε επίπεδο αισθητικής ή/και περιεχομένου; Purple και New Yorker.
Αλήθεια, τι μπορεί να σε ιντριγκάρει και να σου γεννήσει έμπνευση; Δώσε μου ένα παράδειγμα. Ο David Hockney!
Πες μου τις πιο επιδραστικές φιγούρες του κλάδου σου; Τουλάχιστον αυτές που εκτιμάς και φιλτράρεις εσύ. Jean-Philippe Delhomme και M/M Paris.
Αλήθεια, όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, πώς θες να τον περνάς; Με ένα dirty Martini.
Τέλος, κοιτώντας μπροστά, ποια πρόκληση σε περιτριγυρίζει; Προκλήσεις πολλές, με μεγαλύτερη από αυτές την επικαιρότητα και την εξέλιξη της δουλειάς μου με τον χρόνο.
