Πριν από 8 χρόνια βρισκόταν σε ένα φλεγόμενο αυτοκίνητο μπροστά από μια τράπεζα. Μόλις στα 21 της χρόνια άλλαξε η ζωή της ριζικά και σήμερα μιλά στο GLOW, με χιούμορ, ένταση, αυτοσαρκασμό και αισιοδοξία, χωρίς μοιρολατρία, για το πώς είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου με αναπηρία.

Ποιος όρος είναι για σένα ο ορθότερος, πώς να σε αποκαλώ χωρίς να ενοχληθείς; 

Πες με ΑμεΑ, άτομο με αναπηρία, αποκάλεσέ με όπως θέλεις, αλλά το ζητούμενο είναι ένα: μπορώ να έχω πρόσβαση και να είναι τα πράγματα πιο λειτουργικά και πιο normal για μένα;

Η λέξη «καροτσάκι» σου προκαλεί εκνευρισμό; 

Όχι, δε μου προκαλεί εκνευρισμό, αλλά τη θεωρώ αστεία. Το σωστό είναι «αμαξίδιο», επειδή το χειρίζεται το ίδιο το άτομο, το καροτσάκι είναι κάτι το οποίο το χρησιμοποιείς για να μεταφέρεις κάτι…

Είσαι η πρώτη γυναίκα σε αμαξίδιο που υποδύεται μια γυναίκα σε αμαξίδιο, χωρίς να είσαι ηθοποιός. Ένιωσες απόλυτα ταυτισμένη με τον ρόλο; 

Ο ρόλος που υποδύομαι δεν έχει σχέση με τη δική μου αναπηρία, έχουμε και οι δύο παραπληγία, αλλά είναι διαφορετικές οι συνθήκες. Μου άρεσε όλη η εμπειρία και πιστεύω ότι ο κόσμος θα μπορέσει να κατανοήσει καλύτερα τις επιπλέον ανάγκες και την εικόνα ενός ανάπηρου μέσω της σειράς.

Πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει η αντίληψη του κόσμου γύρω από την αναπηρία; 

Όσο δε βλέπεις ανθρώπους έξω σε διαφορετική κατάσταση και με διαφορετικό τρόπο κίνησης, δε θα αλλάξει τίποτα. Αν δεν οικειοποιηθούν όλοι την εικόνα του ανάπηρου, δε θα απομυθοποιηθεί η αναπηρία.

Κάνεις σκι, kitesurf, καταδύσεις, μόντελιγκ, είσαι αθλήτρια ξιφασκίας, παίζεις μπάσκετ στην κατηγορία Α΄ Εθνικής…

Ο αθλητισμός υπήρχε στη ζωή μου και μου άρεσε, δε θα μπορούσα μετά το ατύχημα να μην ασχοληθώ με αυτόν.

Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με την ξιφασκία; 

Δοκίμασα αρκετά αθλήματα μέχρι να το επιλέξω. Συνέχισα να παίζω μπάσκετ, όπως και πριν, αλλά ήθελα και ένα ατομικό σπορ. Η ξιφασκία ήταν αυτό που με κέρδισε άμεσα, γιατί θέλει καθαρό μυαλό και τρομερή αυτοσυγκέντρωση, κάτι που για εμένα ήταν πρόκληση.

Ο αγώνας σου για αυτοσυνείδηση και την αποδοχή του εαυτού σου πόσο δύσκολος ήταν; 

Μετά το τροχαίο κι όλα αυτά που συνέβησαν, πιστεύω ότι το αντιμετώπισα ρεαλιστικά. Είπα ότι έμεινα ανάπηρη, αλλά τόσο ώστε να είμαι λειτουργική. Αυτό που με χαροποιεί είναι ότι προσπαθώ να κάνω την ελληνική κοινωνία να εξοικειωθεί με την εικόνα μου.

Δέχτηκες βοήθεια για να το διαχειριστείς όλο αυτό; 

Όχι, είμαι άνθρωπος που μοιράζομαι τα πάντα και μιλάω ανοιχτά. Είχα τους γονείς μου, τους φίλους μου, έπειτα γνώρισα τον παραολυμπιονίκη Μάκη Καλαρά που με βοήθησε πολύ. Μάλλον θα έπρεπε να κάνω, για να ανακαλύψω γιατί το διαχειρίστηκα με αυτόν τον τρόπο, και δεν περιθωριοποιήθηκα (γελάει). Δεν είπα ποτέ στον εαυτό μου: «Γιατί σε μένα;». Δηλαδή, «γιατί όχι και σε μένα;».

Η εικόνα του σώματός σου μετά το ατύχημα επηρέασε την αυτοπεποίθηση σου; 

Δεν κόλλησα με την εικόνα μου, δεν αισθάνθηκα ποτέ άβολα για το σώμα μου. Άλλωστε, δεν ήταν ποτέ το όπλο μου για να πετύχω κάτι, πιστεύω στο μυαλό μου, προτιμώ να αναγνωρίζουν σε εμένα ότι είμαι έξυπνη.

Σε σχέση με τη σεξουαλικότητα…

Ισορροπία. Δεν έχει αλλάξει η σεξουαλική μου ζωή! Δε μου πέρασε από το μυαλό καν ότι μπορεί να μην αρέσει το σώμα μου, υπάρχει και αυτή η εκδοχή, αλλά υπάρχει και το πώς νιώθω εγώ.

Πώς φροντίζεις τον εαυτό σου; 

Με τον αθλητισμό. Η γυμναστική ομορφαίνει τους ανθρώπους, ανεβαίνει η αυτοπεποίθησή σου, κι αυτό εκπέμπει υγεία από μέσα. Επίσης, πρέπει να τα έχεις και καλά με τον εαυτό σου, διαφορετικά δε θα θέλεις να βάλεις ούτε μάσκαρα. Από την αρχή δεν το άφησα να με αφήσει. Έτσι, φροντίζω το δέρμα μου, τα μαλλιά μου, τρώω όσο το δυνατόν καλύτερα, κάνω τα βασικά πράγματα που θα έκανε και μια γυναίκα. Για να νιώθω εγώ ωραία. Αγαπάω τον εαυτό μου και τον περιποιούμαι πρωτίστως για μένα, όχι για τους άλλους.

Τα tattoos στα πόδια συμβολίζουν κάτι; 

Το σώμα μου έχει τη δική του ιστορία, έχει σημάδια που αποτυπώνουν ότι κάτι έγινε, αλλά τα κατάφερα. Σε όλο μου το δεξί πόδι, μέχρι τον γλουτό, είχα εγκαύματα και ήταν σαν ανάγλυφος χάρτης. Και αφού θα συνυπάρχω σε όλη μου τη ζωή με το σώμα και τα σημάδια του, σκέφτηκα να κάνω κάτι που θα μου αρέσει να βλέπω. Μια πεταλούδα, ένα σκαθάρι με ανοιχτά φτερά που συμβολίζει την αναγέννηση και την εξέλιξη. Τη λέξη «Bad ass». Μία κλεψύδρα που απεικονίζει τον χρόνο, τριαντάφυλλα που μου αρέσουν και χέρια που κάνουν χειραψία και υποδηλώνουν ότι έκανα deal με τη νέα μου ζωή.

Η Μάρω Βαμβουνάκη αναφέρει: «Όλοι μας ζούμε δύο ζωές, η δεύτερη ξεκινά από τη στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι έχουμε μόνο μία ζωή». Σωστά, επειδή μια φορά έρχεσαι στη ζωή, από τα τόσα εκατομμύρια σπερματοζωάρια εσύ ήσουν το πιο δυνατό, που κατάφερες να έρθεις στον κόσμο, make it count, όχι για τους άλλους, για σένα. Στο τέλος, κάθε βράδυ είσαι εσύ και οι επιλογές σου.

Credits 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ

STYLING: ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΠΑΛΤΑ | HAIR & MAKE UP: ΡΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ (D-TALES)

Μπλούζα και φούστα, Karl Lagerfeld

Sneakers Isabel Marant, Grigio

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ MAIOY 2023