Η προσωπική σφραγίδα αποτελεί σήμα κατατεθέν σε μια καλλιτεχνική διαδρομή, αφήνοντας ανεξίτηλη τη ματιά του δημιουργού προς τον κόσμο. Ο Κολομβιανός καλλιτέχνης και γλύπτης Fernando Botero αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας προσωπικότητας, η οποία κατάφερε να χαράξει τη δική της αυτοκρατορία στην παγκόσμια δημιουργική σκηνή, χάρη στο ξεχωριστό ύφος του "Boterismo", μέσα από το οποίο παρουσίαζε μια διαφορετική απεικόνιση σε αντικείμενα και ανθρώπους. Η χθεσινή θλιβερή είδηση του θανάτου του έκανε από τα πρώτα λεπτά τον γύρο του διαδικτύου και επιβεβαιώθηκε από την κόρη του,Lina Boterο, μέσα από επίσημη ανακοίνωση σε διάφορα μέσα ενημέρωσης της Κολομβίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η ίδια δήλωσε στον κολομβιανό ραδιοφωνικό σταθμό Caracol ότι ο πατέρας της άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Παρασκευής σε νοσοκομείο του Μονακό ύστερα από επιπλοκές πνευμονίας σε ηλικία 91 ετών. Ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε επίσης από τον στενό του φίλο και συνιδιοκτήτη γκαλερί Τέχνης στο Χιούστον, Mauricio Vallejo. Ο Πρόεδρος της Κολομβίας, Gustavo Petro, προχώρησε και αυτός στις σχετικές δημόσιες ανακοινώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Ένα στιλ πρωτότυπο και αναγνωρίσιμο 

«Η επιτυχία του ήταν πραγματικά τεράστια. Ο Fernando Botero δημιούργησε ένα μοναδικό στιλ, το οποίο είναι πρωτότυπο και εύκολα αναγνωρίσιμο». Αυτή ήταν η φράση - κλειδί, η οποία αποτυπώνει την καλλιτεχνική φιλοσοφία του, μέσα από τα λόγια του γιου του, Juan Carlos, σε μια βιογραφία του πατέρα του, η οποία δημοσιεύτηκε το 2010. Κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του διαδρομής, ο Botero απεικόνιζε πολιτικούς, ζώα, αγίους και σκηνές από την παιδική του ηλικία σε μια διογκωμένη και πολύχρωμη μορφή που κατάφερνε να είναι γνώριμη στους αποδέκτες των έργων του. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο καλλιτέχνης απέκτησε παγκόσμια φήμη και επιρροή, παρά την ταπεινή του καταγωγή, και οι πίνακές του εκτέθηκαν σε μουσεία σε όλο τον κόσμο, ενώ τα επιβλητικά χάλκινα γλυπτά του βρίσκονται στα πάρκα και τις λεωφόρους πολλών ευρωπαϊκών και λατινοαμερικανικών πρωτευουσών.

Επανάσταση σε κάθε δημιουργική έκφραση

Ο Fernando Botero Angulo γεννήθηκε στις 19 Απριλίου 1932 στην πόλη Μεντεγίν της Κολομβίας. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν παιδί. Ένας θείος του τον έγραψε σε ένα ιησουιτικό γυμνάσιο, ενθάρρυνε τα καλλιτεχνικά του ενδιαφέροντα και τον στήριξε για δύο χρόνια καθώς σπούδαζε για να γίνει ταυρομάχος. Σκηνές ταυρομαχιών εμφανίζονται σε μερικά από τα πρώτα του έργα, και ακολούθησε τις ταυρομαχίες σε όλη του τη ζωή. Αφού δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Πάμπλο Πικάσο και η μη συμμόρφωση στην Τέχνη», ο Botero αποβλήθηκε από το σχολείο των Ιησουιτών, επειδή εξέφραζε ιδέες που θεωρούνταν μη θρησκευτικές. Μεταξύ των πρώτων επιρροών του ήταν ο κυβισμός, οι μεξικανικές τοιχογραφίες και η pinup art του Alberto Vargas, του οποίου τα σχέδια "Vargas girl" είδε στο περιοδικό Esquire. Άρχισε να δημοσιεύει εικονογραφήσεις σε μια τοπική εφημερίδα ενώ ήταν ακόμα έφηβος, εργάστηκε ως σκηνογράφος και το 1951 μετακόμισε στην πρωτεύουσα Μπογκοτά. Μετά την πρώτη του ατομική έκθεση εκεί, μετακόμισε στο Παρίσι και πέρασε αρκετά χρόνια ζώντας εκεί και στη Φλωρεντία της Ιταλίας.

Αρκετά έργα του διακρίθηκαν για την ξεχωριστή ματιά του με χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Mona Lisa, Age Twelve". Το 1961, η επιμελήτρια της Νέας Υόρκης Dorothy Miller το αγόρασε για το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Ήταν μια εκπληκτική επιλογή, καθώς ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός ήταν τότε η μόδα και το πρόχειρο πορτρέτο του, το οποίο απεικόνιζε ένα παιδί με παχουλό μάγουλο έμοιαζε παράταιρο. Τοποθετήθηκε σε έκθεση ενώ η αυθεντική Μόνα Λίζα εκτίθετο στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης.

Κριτική και αντιπαράθεση 

Ο Botero πάντα εξέφραζε το παράπονό του όσον αφορά τη στάση των κριτικών απέναντι στα δημιουργήματα και στην καλλιτεχνική του φιλοσοφία. Μια κριτική για την έκθεση του Hirshhorn είχε τίτλο "Botero, εκατό χιλιάδες δολάρια για έναν πίνακά του στην Ουάσιγκτον". Αυτό αντανακλούσε την άποψη ορισμένων κριτικών ότι το έργο του κ. Botero ήταν κοινότυπο, αυτοαναφορικό και εκτός επαφής με τα ζωντανά ρεύματα της σύγχρονης τέχνης. "Οι κριτικοί πάντα έγραφαν με οργή και μανία για μένα, σε όλη μου τη ζωή", γκρίνιαξε ο κ. Μποτέρο. Γράφοντας στην London Evening Standard το 2009, ο καλλιτεχνικός συγγραφέας Godfrey Barker θαύμασε: "Ουάου, τον απεχθάνονται"."Οι αρχιερείς της σύγχρονης τέχνης στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη δεν μπορούν να τον ανεχτούν γιατί αψηφά όλα όσα πιστεύουν", έγραψε ο κ. Barker. "Τον μισούν περισσότερο επειδή είναι πλούσιος, μια τεράστια εμπορική επιτυχία, εύχρηστος στο μάτι και πολύ δημοφιλής στους απλούς ανθρώπους".

Κεντρική φωτογραφία: Mark Lennihan / Associated Press