Νιώθει πολίτης του κόσμου. Από μικρός έτσι ένιωθε, καθώς ταξίδευε με την οικογένειά του συνέχεια. Σε ηλικία 5 χρονών είχε ήδη επισκεφτεί σχεδόν όλη την Ευρώπη. Θυμάται με ανακούφιση την εποχή που οι γονείς του δέχτηκαν την τρελή ιδέα να παρατήσει το ελληνικό πανεπιστήμιο και να φύγει στο εξωτερικό έχοντας ήδη φοιτήσει τα μισά χρόνια του Πολυτεχνείου.

Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης είναι ένας αρχιτέκτονας που εξερευνά την ιδέα του βουνού, του σύννεφου και της ιστοσελίδας, όσο τα κτίρια, τα δέντρα και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Διατηρεί ένα ευέλικτο πειραματικό γραφείο στην Αθήνα, ένα εργαστήριο αφοσιωμένο στη μελέτη του σύγχρονου οικοσυστήματος, που κατοικεί μεταξύ τοπίου και οθόνης. Συχνά, λειτουργεί στη διασταύρωση δυο συστημάτων, τέχνης και αρχιτεκτονικής, εικονικού και πραγματικού, κτιρίου και φύσης, κατασκευής και ερείπιου. Το μέσο αυτής της μελέτης είναι σχεδόν πάντα η κατοίκηση, είτε αυτή είναι κατοίκηση κτιρίων, ιδεών, συννέφων, χώρων, επίπλων, βίντεο, διαδικτυακών κοινοτήτων αλλά και εκθέσεων. Παράλληλα με όλα αυτά, γράφει, αναρτά και διδάσκει. H δουλειά του ήδη χαίρει υψηλής εκτίμησης από τον κόσμο της διεθνούς αρχιτεκτονικής, -αυτό, άλλωστε, αποδεικνύει και η πρόσφατη συμμετοχή του στην Biennale της Βενετίας. «Με προσκάλεσαν οι επιμελητές Πάνος Δραγώνας και Άννα Σκιαδά να παρουσιάσω τη διπλή μελέτη “Trollcasino”. Πρόκειται για μια έρευνα πάνω σε δυο ιστορικά κτίρια της Αθήνας, την πολυκατοικία Χαρά στην Πατησίων και το καζίνο του Μοντ Παρνές. Μέσα από αυτά τα δυο κτίρια εξετάζω μέρος της ιστορίας της πόλης και πώς έφτασε στη σημερινή της κατάσταση. Η Χαρά αναφέρεται κυρίως στην αστική κρίση της πόλης, τη μετανάστευση και ίσως την εγκατάλειψή της, ενώ το Καζίνο εξετάζει την οικονομική κρίση.

“Fantastic Solutions”

Η έκθεσή του, που παρουσιάζεται στην gallery Ζήνα Αθανασιάδου, πήρε τον τίτλο της σαν απάντηση σε όλα αυτά που συμβαίνουν και αποτελεί μια διέξοδο από την κρίση. Είναι μια πρόσκληση να σκεφτούμε για λίγο άλλα πράγματα εκτός από τα καθημερινά μας προβλήματα. Η έκθεση οργανώνεται σαν μια σειρά από αρχιτεκτονικές λύσεις σε θέματα που δε διατυπώνονται ποτέ, ώστε ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι απαντάει το κάθε έκθεμα. Τα έργα είναι κυρίως μακέτες αρχιτεκτονικές, αλλά υπάρχουν και έπιπλα και μεγάλες εκτυπώσεις, κάπως σαν ψηφιακές τοιχογραφίες. «Αρκετές από τις μακέτες-μικρογλυπτα βρίσκονται μέσα σε ξύλινες προθήκες, δημιουργώντας μικρά περιβάλλοντα. Αυτό είναι κάτι που το είχα χρησιμοποιήσει πολύ παλιά και τώρα, μετά από σχεδόν 20 χρόνια, επανήλθε στη δουλειά μου».

Η διαχείριση του χώρου

Η ιδέα της δημιουργίας περιβάλλοντος υπήρχε πάντα στη δουλειά μου, γιατί φαντάζομαι πάντα τα κτίρια σαν νέους τόπους, σαν μέρη που μπορώ να επισκεφτώ, ακόμα κι αν είναι ψηφιακά. Η τέχνη και η αρχιτεκτονική είναι και τα δύο εργαλεία που χρησιμοποιώ για την αφήγηση του έργου μου, που είναι και ο τελικός σκοπός. Καθένα είναι μια μικρή ιστορία, όπως π.χ. το έργο της πρόσκλησης, όπου αδειάζω ένα δοχείο λευκή μπογιά πάνω σ’ ένα ιστορικό κτίριο στη Γενεύη. Αυτό ήταν μια πρόταση του 2000, όπου ήθελα να κάνω μια αρχιτεκτονική η οποία να αποτελείται από μία και μόνο χειρονομία.

Η έμπνευση

Το έργο μου με βοηθάει να εξελιχτώ έτσι ώστε να εξελίσσω περαιτέρω το ίδιο το έργο. Είναι μια συνεχής αναζήτηση, δε βλέπω τη δουλειά σαν εργασία, αλλά σαν έρευνα. Η έμπνευση έρχεται από παντού, από βιβλία που διαβάζω ή κτίρια που επισκέπτομαι, ακόμα και από όνειρα που συζητώ με τον ψυχαναλυτή μου.

Το μέλλον

Δε νιώθω ότι έχω κατακτήσει τίποτα, εκτός από μια σειρά από ενδιαφέροντα κι ένα πολύ καλό δίκτυο φίλων με τους οποίους συνεργάζομαι κατά καιρούς. Δεν κάνω σχέδια για το μέλλον, εκτός αν πρόκειται για διακοπές και ταξίδια αναψυχής. Θέλω να πάω στην Ινδία, στην Ταϊλάνδη, ξανά στην Αμερική και κάποια στιγμή στην Αφρική.

About Έργα και μελέτες του Ανδρέα Αγγελιδάκη έχουν παρουσιαστεί στα Centre d’art contemporain στην Γκρενόμπλ, MU Foundation στην Αιντχόβεν, Fargfabriken στη Στοκχόλμη, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Tέχνης στην Αθήνα, Biennale Βενετίας 2000, Biennale Σάο Πάολο 2002, Experimenta Design Biennale Λισσαβόνα, Netherlands Architecture Institute, καθώς και στα περιοδικά L’Arca, Purple, Interview, Arkitekten, New York Times, Visionaire, Citizen K, Contemporary, Arftforum, Metropolis M, Textfield κ.ά. Το 2008, συμπεριλήφθηκε στη σειρά Design Documents του εκδοτικού οίκου DAMDI (Κορέα) με την πρώτη του μονογραφία με τίτλο “Internet Suburbia”.

Αγαπημένο design object Η χρυσή καρέκλα της Μαρίνας Καρέλλα

Bιβλίο Simulations, Jean Baudrillard

Μουσική M.Ward

Εστιατόριο Feeder at Breeder

Designer Gaetano Pesce

Fashion designer Acne

Αξεσουάρ iPhone

Artist Angelo Plessas

Έκθεση που δεν ξεχνώ General Idea στο Musée de la Ville de Paris

Κτίριο SESC Pompeia της Lina Bo Bardi στο Sao Paolo

Χρώμα Μαύρο

Καλλιτεχνική περίοδος 1970-1980

Ιδανικό μέρος για να ζω Νέα Υόρκη

Αγαπημένος χώρος στο σπίτι Καναπές

Ξενοδοχείο Bayerischer Ηof στο Μόναχο

Gadget iPad

Ταινία Holy Mountain του Alejandro Jodorowsky

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ iPhone

Αρχιτέκτονας Sou Fujimoto

Νέο deco trend Χρυσά σκουπίδια

Άρωμα Νυχτολούλουδα

Next top προορισμός Το εγώ

Next step Μπροστά

Το πιο τρελό μου όνειρο είναι… να πετάω

Απόλαυση είναι… η στιγμή που τελειώνει το μάθημα yoga

Αγάπη είναι… μέσα σου

Ευτυχία είναι… να μη σε νοιάζει

Ζω για να… ζω

Motto Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΙΩΑΝΝΑ ΡΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ