Η συγκεκριμένη κατοικία, συνολικού εμβαδού 97 τ.μ., κατασκευασμένη το 1967, αποτέλεσε χώρο διαβίωσης των προηγούμενων γενιών της οικογένειας. Κύριο στοιχείο της ήταν ο μακρύς και στενός διάδρομος (χολ), σε συνδυασμό με τα υποφωτισμένα και ανεπαρκούς μεγέθους δωμάτια, χαρακτηριστικό παράδειγμα τυπολογίας κατοικιών εκείνης της εποχής. Τέλος, υπήρχε εξωτερική σκάλα στον ακάλυπτο που συνέδεε την ταράτσα με τον υπόλοιπο κατοικία. Με αυτά τα δεδομένα, αποφασίστηκε από τους ιδιοκτήτες, να ανακαινιστεί πλήρως η μονοκατοικία με σκοπό να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες της οικογένειας και να αποκτήσει έναν νέο χαρακτήρα, επηρεαζόμενος από τη φωτεινότητα, τη λειτουργικότητα και τη λιτότητα.

Σε αυτό το έργο πραγματοποιήθηκε καθαίρεση όλης της εσωτερικής τοιχοποιίας και οργανώθηκε η κάτοψη της κατοικίας εκ νέου. Βασική αρχή της αρχιτεκτονικής σκέψης, ήταν η ενοποίηση των χώρων και η απλοποίηση της κίνησης σε αυτούς. Οι σχεδιαστικές σκέψεις σε ότι αφορά στο εσωτερικό της κατοικίας, ήταν η μεταφορά και ενοποίηση της κουζίνας, με το καθιστικό - τραπεζαρία, βελτιώνοντας σημαντικά την λειτουργικότητα και αισθητική των τριών αυτών κύριων χώρων.

Απαραίτητη ήταν, η δημιουργία ενός δεύτερου συμπληρωματικού λουτρού στον προθάλαμο – είσοδο της κατοικίας. Επίσης, προστέθηκε ένα νέο παιδικό υπνοδωμάτιο, διαμορφωμένο με custom ξύλινες κατασκευές. Τέλος, καταργήθηκε η εξωτερική σκάλα του ακάλυπτου για λόγους ασφαλείας και πραγματοποιήθηκε επέκταση του κεντρικού κλιμακοστασίου, όπου εκεί διαμορφώθηκε το roof garden.

Παράλληλα με το επίπεδο της κάτοψης, αναδιαμορφώθηκαν και οι όψεις της οικίας. Στην πρόσοψη, κατά μήκος της οποίας χωροθετείται καθιστικό - τραπεζαρία – κουζίνα δημιουργήθηκε ένα μεγάλο τρίφυλλο επάλληλα συρόμενο άνοιγμα με και στο πάρκο, δίνοντας έμφαση στη με το εξωτερικό τοπίο. 

Το μεγάλο δεύτερο άνοιγμα που υπήρχε στον ίδιο χώρο επιμελήθηκε σε δύο μικρά κατακόρυφα, δημιουργώντας ένα σκηνογραφικό φόντο. Ένα τρίτο άνοιγμα προστέθηκε στη βορινή πλευρά της κουζίνας για την ενίσχυση του φωτός και της διαμπερότητας. Στόχος των επεμβάσεων στις όψεις της οικίας ήταν η ομοιόμορφη διάχυση του φυσικού φωτός, το οποίο με τη σειρά του συντελεί στην ενοποίηση των χώρων, επιτρέποντας την άφιξη της φωτεινότητας συνολικά στο διαμέρισμα.

Η αρχιτεκτονική ενισχύεται από την επιλογή των υλικών στοχεύοντας στη σαφήνεια των γεωμετριών. Η επιλογή κοινού ξύλινου πατώματος σε όλο το διαμέρισμα εκτός των μπάνιων σε συνδυασμό με τις παστέλ επιλογές χρωμάτων στην τοιχοποιία, αποτέλεσε ένα εξαιρετικό φόντο για την υποδοχή των χειροποίητων ξύλινων κατασκευών της εισόδου, της κουζίνας, της τραπεζαρίας και των ντουλαπιών των υπνοδωματίων. 

Η στρατηγική επιλογή των πλακιδίων στην κουζίνα και στα μπάνια δίνουν έμφαση στη μικρή κλίμακα και στη λεπτομέρεια της εναλλαγής των υλικών. Οι λινές κουρτίνες γήινων χρωμάτων, η στρογγυλή αναπαλαιωμένων τραπεζαρία και τα ιδιαίτερα αντικείμενα διακόσμησης συνεχίζουν την αφήγηση του συνεκτικού design.

Εν κατακλείδι, οι προαναφερόμενοι αρχιτεκτονικοί χειρισμοί συντελούν στη δημιουργία ενός ήσυχου, φυσικού, οικείου και χειροποίητου περιβάλλοντος, πλαισιώνοντας το «όλο» σκηνικό κατοίκησης. 

Ανακαλύψτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες!