Το ωάριο είναι ένα από τα πολυτιμότερα κύτταρα του γυναικείου οργανισμού και βρίσκεται στην ωοθήκη από τη στιγμή της δημιουργίας του, κατά την εμβρυϊκή ζωή της γυναίκας, μέχρι την ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας ή της ατρησίας (καταστροφής) του. Δυστυχώς, οι γνώσεις των γυναικών για τις ωοθήκες τους και τα ωάρια ιστορικά ήταν και παραμένουν περιορισμένες και προέρχονταν από τις προφορικές συζητήσεις με τις μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες, δεδομένου ότι το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης ήταν ταμπού και απουσίαζε παντελώς από τη διδακτέα ύλη του σχολείου.
Το ταξίδι ενός ωαρίου
Τα ωάρια στις γυναίκες δημιουργούνται όταν είναι στην κοιλιά της μητέρας τους (3ος -7ος μήνας κύησης). Την περίοδο αυτή δημιουργούνται 5-7 εκατομμύρια ωάρια. Στη συνέχεια, ο οργανισμός σταδιακά απορρίπτει αυτά που δε θεωρεί καλής ποιότητας, ώστε την ημέρα της γέννησής τους οι γυναίκες να έχουν στις ωοθήκες (θήκες αβγών) τους περίπου 1 εκατομμύριο ωάρια. Έκτοτε, και σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, οι γυναίκες δεν μπορούν να δημιουργήσουν καινούρια ωάρια, ενώ σταθερά καταναλώνουν κάθε μήνα περίπου 1.000. Από αυτά τα 1.000 ωάρια, στη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας μπορεί να ωριμάσουν και να δώσουν εγκυμοσύνη μόνο 1-2 σε κάθε κύκλο. Όλα τα υπόλοιπα υφίστανται ατρησία και εκφυλίζονται. Η διαδικασία αυτή είναι μη αναστρέψιμη και γενετικά προκαθορισμένη από γονίδιο που βρίσκεται στο χρωμόσωμα Χ. Έτσι, την ημέρα της εμμηναρχής (όταν αρχίζει η περίοδος) στις ωοθήκες των γυναικών έχουν μείνει περίπου 450 χιλιάδες ωάρια τα οποία θα καταναλωθούν σε 450 εμμηνορρυσιακούς κύκλους. Η μόνη περίοδος που εικάζεται ότι δεν καταναλώνονται μαζικά ωάρια είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης. Από τα παραπάνω δεδομένα γίνεται αντιληπτό ότι η αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας διαρκεί μέχρι τα 43 χρόνια της, ενώ για κάθε προηγηθείσα τελειόμηνη κύηση κερδίζει έναν επιπλέον χρόνο γονιμότητας. Έτσι, στο βιβλίο Guiness αναφέρεται μία Ινδιάνα που έμεινε έγκυος στην ηλικία των 64 χρόνων, πλην, όμως, είχε ήδη γεννήσει 29 παιδιά. Ωάρια στην ωοθήκη (1.000-2.000) μπορεί να υπάρχουν και στη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, όμως δεν είναι λειτουργικά, είναι κακής ποιότητας και δεν απαντούν στις ορμόνες.
Τα υπέρ και τα κατά των ωαρίων
Το ωάριο είναι από τα μεγαλύτερα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού, δημιουργείται στην εμβρυϊκή ηλικία και αποθηκεύεται στην ωοθήκη σε άωρη μορφή μέχρι τη στιγμή της έναρξης ωρίμανσης και κατανάλωσης που καθορίζεται από τις ορμόνες του εγκεφάλου. Η δημιουργία όλων των ωαρίων πριν από τη γέννηση και η αποθήκευσή τους στην ωοθήκη προσφέρουν το πλεονέκτημα πως οτιδήποτε συμβεί στη ζωή της γυναίκας (ασθένειες, φυσικά φαινόμενα κ.λπ.), πλην χειρουργικής επέμβασης, τα ωάρια δεν επηρεάζονται και υπάρχει δυνατότητα θεραπευτικής υποβοήθησης σε περίπτωση προβλήματος. Αντίθετα, το μειονέκτημα είναι ότι όταν αυτά καταναλωθούν, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα δημιουργίας νέων.
Η ποιότητα μετράει
Αναμφισβήτητα, η ηλικία δείχνει την ποιότητα των ωαρίων. Όσο μεγαλύτερη η ηλικία τόσο αυξάνει το ποσοστό κακής ποιότητας των ωαρίων που υπάρχουν στις ωοθήκες. Σαν παράδειγμα αναφέρεται ότι, εάν μία ωοθήκη έχει 100 ωάρια και η ηλικία της γυναίκας είναι 27 ετών (pick γονιμότητας), τότε θεωρούμε ότι τα 70 από αυτά (70%) είναι καλής ποιότητας. Αντίθετα, στα 100 ωάρια γυναίκας ηλικίας 40 ετών το ποσοστό καλής ποιότητας πέφτει στο 20%-30%. Η ποσοστιαία πτώση της ποιότητας των ωαρίων αρχίζει ελαφρά από την ηλικία των 30 χρόνων, επιδεινώνεται μετά τα 35 και είναι απότομη μετά τα 40.
Οι θεωρίες για την πτώση της ποιότητας των ωαρίων
«Δύο είναι οι επικρατέστερες θεωρίες γι’ αυτό» εξηγεί ο Καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας Α.Π.Θ. Γιάννης Πράπας, MD-PhD και συνεχίζει: «Η πρώτη θεωρεί ότι τα προβληματικά ωάρια είναι από τη γέννησή τους προβληματικά, ωριμάζουν πιο δύσκολα, γενετικά είναι αμφίβολης ικανότητας (αποβολές) και ο οργανισμός δεν τα χρησιμοποιεί, επειδή αρχικά προτιμά τα καλής ποιότητας, τα οποία ωριμάζουν πιο εύκολα, με μικρότερες δόσεις ορμονών και είναι γενετικά ασφαλή. Η άλλη άποψη αφορά στο ότι με την πάροδο του χρόνου ο μεταβολισμός των κυττάρων που θρέφουν τα ωάρια (κοκκώδη κύτταρα, κύτταρα διαφανούς ζώνης κ.λπ.) αλλοιώνεται αρνητικά και σε συνδυασμό με τις επίκτητες μεταλλάξεις που συμβαίνουν de facto στη ζωή του ανθρώπου οδηγεί στην πτώση της ποιότητα των ωαρίων.»
Μέτρηση ποσότητας και ποιότητας
Ο κανόνας της διερεύνησης θεωρεί ότι η ορμόνη AMH (Antimullerian Hormone), που ελέγχεται στο αίμα μας, δείχνει την ποσότητα των ωαρίων που υπάρχουν στις ωοθήκες, ενώ η ηλικία της γυναίκας μας δείχνει την ποιότητά τους.
Εμμηνορρυσιακός κύκλος και «παράθυρο» γονιμότητας
Χρονικά η πιθανότητα επίτευξης εγκυμοσύνης εξαρτάται από την ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας και τη συνύπαρξη σπερματοζωαρίων εντός των σαλπίγγων. Το ωάριο από τη στιγμή της ωοθυλακιορρηξίας και την είσοδό του στη σάλπιγγα είναι διαθέσιμο προς γονιμοποίηση από το σπερματοζωάριο. Η διαθεσιμότητα αυτή διαρκεί περίπου 6-8 ώρες και στη συνέχεια κλείνει τις πύλες εισόδου. Αντίθετα, το σπερματοζωάριο διατηρεί τη γονιμοποιητική του ικανότητα μέχρι 96 ώρες. Κατά συνέπεια, όπως και στη ζωή, το σπερματοζωάριο είναι αυτό που περιμένει για πολλές ώρες «καραούλι», ώστε να διεισδύσει εντός του ωαρίου. Έτσι, σε όλες τις μεθόδους γονιμοποίησης (σεξουαλική επαφή, σπερματέγχυση, εξωσωματική γονιμοποίηση) το 6ωρο υποδεκτικότητας του ωαρίου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο κανόνας της συχνότητας σεξουαλικών επαφών για την επίτευξη εγκυμοσύνης είναι από τη 10η έως την 20ή ημέρα του κύκλου, μία επαφή ανά τριήμερο. Με τον τρόπο αυτόν είμαστε σίγουροι ότι, όταν εμφανιστεί η υποδεκτικότητα του ωαρίου θα υπάρχουν κινητά σπερματοζωάρια στη σάλπιγγα ικανά να γονιμοποιήσουν το πιθανά καλό ωάριο.
Τα ωάρια καταψύχονται
Η κατάψυξη ωαρίων θεωρείται πλέον επέμβαση ρουτίνας, ενώ η κατάψυξη ωοθηκικού ιστού είναι μέθοδος σε ερευνητική φάση. Βάσει της ελληνικής νομοθεσίας η διατήρηση και χρήση των κατεψυγμένων ωαρίων επιτρέπεται μέχρι την ηλικία των 50 χρόνων. Έτσι, με τη μέθοδο της κατάψυξης των ωαρίων υπάρχει η δυνατότητα τεκνοποίησης μέχρι αυτήν την ηλικία, δεδομένου ότι η δυνατότητα της μήτρας να κυοφορήσει δεν επηρεάζεται από την ηλικία της γυναίκας. «Για την κατάψυξη των ωαρίων η καλύτερη περίοδος είναι η ηλικία κάτω των 35 ετών και η γυναίκα πρέπει να υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση για τη λήψη τους. Τα ωάρια που συλλέγονται υποβάλλονται σε ειδική επεξεργασία κατάψυξης, η οποία ονομάζεται υαλοποίηση (vitrification). Η μέθοδος αυτή που άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα από τις αρχές του 2004, από την ομάδα του κέντρου εξωσωματικής γονιμοποίησης ΙΑΚΕΝΤΡΟ, έχει το προτέρημα ότι η επιβίωση των καταψυχθέντων ωαρίων κατά την απόψυξη ξεπερνά το 96%, ενώ τα ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα των φρέσκων ωαρίων.» μας εξηγεί ο Καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας Α.Π.Θ. Γιάννης Πράπας, MD-PhD.
Κατάψυξη ωαρίων και ποσοστά εγκυμοσύνης
«Από τα στατιστικά μας, και αντίστοιχα άλλων μεγάλων κέντρων της Ευρώπης και της Αμερικής, φαίνεται ότι μία γυναίκα μέχρι 35 ετών εάν συλλέξει με τη μέθοδο της εξωσωματικής και καταψύξει 18-20 ωάρια, έχει πιθανότητες μελλοντικής επίτευξης εγκυμοσύνης 75%-80%, που είναι αντίστοιχες με ό,τι συμβαίνει στη φύση. Ο αριθμός αυτός των ωαρίων μπορεί να επιτευχθεί με μία προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης ή σε ορισμένες περιπτώσεις με δύο. Δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα για γυναίκες που κάνουν κατάψυξη σε ηλικίες μεγαλύτερες των 35 ετών, πλην, όμως, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά σε όσες κάνουν κατάψυξη ωαρίων σε ηλικία άνω των 40 ετών.» λέει ο καθηγητής.
Βάσει των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών των τελευταίων ετών, όσες δεν έχουν αποκτήσει παιδί μέχρι την ηλικία των 32 ετών θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά την κατάψυξη ωαρίων, ώστε να διατηρήσουν ακέραιες τις πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που εταιρίες-κολοσσοί (Amazon και Google) προσφέρουν ως bonus δωρεάν στις υπαλλήλους τους 2-3 κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης για κατάψυξη των ωαρίων τους.
Ευχαριστούμε τον Καθηγητή Μαιευτικής-Γυναικολογίας Α.Π.Θ. Γιάννη Πράπα, MD-PhD, για τις πληροφορίες.
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. και εξειδικεύτηκε στη Μαιευτική-Γυναικολογία. Το ενδιαφέρον του για την υπογονιμότητα τον οδήγησε το 1985 στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε υστεροσκοπήσεις του J. Hamou και, στη συνέχεια, δούλεψε στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας) σε θέματα υποδεκτικότητας του ενδομητρίου. Η βασική εξειδίκευσή του στα προβλήματα υπογονιμότητας κι εξωσωματικής γονιμοποίησης πραγματοποιήθηκε στο Bordeaux της Γαλλίας. Ακολούθησε 6μηνη μετεκπαίδευση στο Βέλγιο, στη Μονάδα Ανδρολογίας κι Εξωσωματικής Γονιμοποίησης. Έκτοτε, επισκέφθηκε διάφορα πρωτοπόρα κέντρα εξωσωματικής γονιμοποίησης και το 1996 παρακολούθησε ως Fellowship τις εργασίες του τμήματος Reproductive Endocrinology του Πανεπιστημίου Yale.
Info: Αγ. Βασιλείου 4, Χαριλάου, τηλ. 2310 325525, www.iakentro.com, info@iakentro.com
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022
