Ο Matthieu Blazy ξέρει ακριβώς τι κάνει. Πάντα. Τα έχει όλα τόσο αβίαστα μελετημένα που πριν ακόμα τελειώσει το ένα show του περιμένουμε για το επόμενο. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και στην πρώτη του επίδειξη ως καλλιτεχνικός διευθυντής του γαλλικού οίκου Chanel. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να εισάγει το κοινό στο όραμά του. Η πρόσκληση που δημιούργησε ήταν ένα ασημένιο μενταγιόν σε σχήμα μικρού σπιτιού, χαραγμένο με το διπλό “C” του οίκου, στο οποίο -αν κοίταζες προσεκτικά μέσα από το παράθυρό του- αποκαλύπτονταν η ημερομηνία και η τοποθεσία της επίδειξης. Ένα αντικείμενο που έκρυβε μυστικά, όπως και η ίδια η ιστορία της Chanel.

Το maison Chanel είναι τεράστιο με μια ιστορία, η οποία δεν μετράει μόνο πολλές δεκαετίες αλλά και σημαντικές στιγμές που έχουν αλλάξει το ρου στην ιστορία της μόδας. Ακόμη κι αν κανείς δεν έχει στην κατοχή του ένα ταγέρ ή μια 2.55 τσάντα, το όνομα Chanel είναι συνώνυμο της γυναικείας κομψότητας, από το άρωμα μέχρι το κραγιόν, αποτελεί ένα παγκόσμιο πολιτισμικό σύμβολο.

Μετά την εμβληματική εποχή του Karl Lagerfeld και, φυσικά, τη θεμελιώτρια Gabrielle “Coco” Chanel, η οποία επαναστάτησε στη γυναικεία ενδυμασία καταργώντας κορσέδες και περιορισμούς, το «βάρος» της συνέχειας είναι τεράστιο. Κι όμως, ο Blazy, που μέχρι πρότινος βρισκόταν στο τιμόνι της Bottega Veneta, κατάφερε να κάνει την πρόκληση αυτή να μοιάζει με... φυσική συνέχεια.

Γεννημένος στο Παρίσι, ο σχεδιαστής έχει να εξιστορήσει μία εντυπωσιακή διαδρομή από την αρχή της καριέρας του μέχρι και σήμερα. Από τον Raf Simons και τη Phoebe Philo στη Celine μέχρι τον Calvin Klein και τον Maison Margiela, όπου ανανέωση τη σειρά Artisal, πάντα κατάφερε να ξεχωρίζει. Ένας από τους σημαντικότερους - αν όχι ο σημαντικότερος - σταθμός στην καριέρα του ήταν η θητεία του στη Bottega Veneta, όπου απέδειξε τη δεξιοτεχνία του δημιουργώντας οπτικές ψευδαισθήσεις, ακριβώς όπως τα τζιν από δέρμα που έγιναν viral. Κάποτε το περιοδικό New York τον είχε χαρακτηρίσει ως «τον πιο διάσημο σχεδιαστή που δεν έχετε ακούσει ποτέ». Είναι πλέον ξεκάθαρο πως αυτός ο χαρακτηρισμός, ανήκει ξεκάθαρα στο παρελθόν. 

Το σκηνικό στο Grand Palais ήταν αντάξιο της παράδοσης του οίκου. Ένας λαμπερός γαλαξίας, με τεράστιες φωτεινές σφαίρες να αιωρούνται πάνω από ένα κατάμαυρο, γυαλιστερό πάτωμα που θύμιζε τον έναστρο ουρανό. Ο Blazy, εμπνευσμένος από τη γοητεία της Coco Chanel για το διάστημα, ήθελε, όπως δήλωσε, «να δημιουργήσει κάτι καθολικό, ένα όνειρο, κάτι έξω από τον χρόνο».

Η συλλογή ξεδιπλώθηκε σε τρία κεφάλαια: Un Paradox, Le Jour και L’Universel. Στο πρώτο, ο σχεδιαστής αφηγήθηκε μέσα από τα ρούχα την ερωτική ιστορία της Coco Chanel με τον Άγγλο παίκτη πόλο Boy Capel, τον οποίο χαρακτήρισε «τον πιο σημαντικό της σύντροφο». Τα πρώτα looks κινούνταν σε ανδρικές γραμμές, με πουκάμισα Charvet -φόρος τιμής στην ιστορική παριζιάνικη εταιρεία- και ταγέρ από tweed με μια χαλαρή, σχεδόν δανεισμένη από εκείνον γραμμή.

Στο Le Jour, ο Blazy εξερεύνησε την ιδέα της διαδοχής και της μνήμης. Σε αυτό το κεφάλαιο τα κομμάτια έμοιαζαν να έχουν χρησιμοποιηθεί , αγαπηθεί και κληροδοτηθεί, όπως μια τσάντα 2.55 με φυσική φθορά ή ένα ταγέρ με «ξεφτισμένες» ραφές που προδίδουν τη ζεστασιά του χρόνου. Πρόκειται για μια ωδή στην ανεπιτήδευτη διαχρονική κομψότητα. 

Η τρίτη πράξη, L’Universel, ήταν ένα ξέσπασμα χρώματος και δεξιοτεχνίας. Φορέματα από διάφανα υφάσματα στολισμένα με απλικέ λουλούδια, tweed σε πλέξη κροσέ, και μια τελική εμφάνιση που έκλεψε την παράσταση: η Awar Odhiang με ένα φόρεμα που κατέληγε σε καταιγισμό από πολύχρωμα φτερά –-το περίφημο “Piña Colada dress”, όπως το αποκαλούσε η ομάδα του Blazy. Το φινάλε, με τη μοντέλο να χαμογελά και να χορεύει κάτω από το φως, σήμανε μια στιγμή καθαρής χαράς και νίκης.

Με μουσική υπόκρουση το εμβληματικό “Rhythm is a Dancer” του 1992, η πασαρέλα ολοκληρώθηκε με αίσθηση ελευθερίας και ανανέωσης. Ήταν το τελευταίο μεγάλο ντεμπούτο ενός fashion month γεμάτου αλλαγές -και ίσως το πιο ανακουφιστικό. Οι σχεδιαστές έχουν πλέον βρει τη θέση τους και η μόδα ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα.

Μετά το τέλος του show μία σκέψη πέρασε από το μυαλό μου. Ο Matthieu Blazy ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η Chanel και η Chanel ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο Blazy. Οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν και ήταν σαν να βρέθηκαν στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Στα επόμενα που ανυπομονούμε να έρθουν.

Φωτογραφίες: Courtesy of Chanel