Κοιτάζοντας ώρες ατέλειωτες έξω από το παράθυρο τις εναλλαγές στα χρώματα της γαλλικής φύσης, από μικρό κορίτσι η Άλκηστις Πουλοπούλου έπλαθε όνειρα να δραπετεύσει στην πρωτεύουσα, το Παρίσι, για να γίνει ηθοποιός. Έτσι κι έγινε, μόνο που πια το σενάριο της ζωής και της καριέρας της γράφεται στην Αθήνα!
Γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά η ξαφνική ασθένεια του πατέρα της, ανάγκασε ολόκληρη την οικογένειά τους να μετακομίσει στην Αμερική κοντά στον παππού και τη γιαγιά. Μετά την απώλειά του, η μητέρα της προσπάθησε να ξαναφτιάξει τη ζωή της με έναν Γάλλο επιχειρηματία. Αφού έμειναν όλοι μαζί για μισό χρόνο στον Καναδά, μετακόμισαν στη Γαλλία, πρώτα στο Παρίσι και μετά στην εξοχή, όπου ο πατριός της διατηρούσε ένα μεγάλο σπίτι. «Δεν μπορώ να πω ότι είχα εύκολα παιδικά χρόνια. Ήταν ταραγμένα και νομίζω ότι ένα παιδί δε θέλει να μετακινείται πολύ. Χρειάζεται τη σταθερότητα ενός σπιτιού, μιας οικογένειας, κι εγώ όλα αυτά δεν τα είχα, αλλά έτσι μεγάλωσα, κι αυτό διαμόρφωσε την προσωπικότητά μου. Τελικά, ό,τι δε μου άρεσε σαν παιδί, τώρα είναι σαν μια ανάγκη. Χρειάζομαι να φεύγω όταν είμαι πολύ καιρό σε ένα περιβάλλον», λέει.
Η ζωή της στη μικρή πόλη όπου κάηκε η Ιωάννα της Λωρραίνης ήταν μονότονη. Μπροστά στο παράθυρο του δωματίου της, η Άλκηστις διάβαζε λογοτεχνία και ταυτιζόταν με αυτές τις γυναίκες που βαριόντουσαν την κοινωνία στην οποία ζούσαν και θέλανε να πάνε στο Παρίσι για να ζήσουν κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον, πιο ανεξάρτητο. Η πρώτη της επαφή με το σανίδι έγινε στα 7 της και, όταν τελικά τα κατάφερε και βρέθηκε ως φοιτήτρια Ιστορίας της Τέχνης και Γλωσσολογίας στη Σορβόννη, παρακολουθούσε ταυτόχρονα -στα κρυφά- μαθήματα υποκριτικής: «Ήμουν πολύ ντροπαλή. Ήθελα να δοκιμάσω την υποκριτική για να καταλάβω αν θα μπορούσα να ασχοληθώ με αυτήν, όμως ένιωθα ότι δεν μπορώ. Η δουλειά του ηθοποιού είναι ένα επάγγελμα, το οποίο ουσιαστικά την ντροπή την αποβάλλει. Αναγκάζεται ο ηθοποιός να εκτεθεί, και για έναν ντροπαλό άνθρωπο είναι τεράστια πρόκληση, αλλά, όταν μεταμορφώνεται, μεταμφιέζεται και τα καταφέρνει. Τον πρώτο χρόνο έτρεμα να ανέβω στη σκηνή. Μου πήρε τρία χρόνια να το ξεπεράσω. Είχα τεράστια θέληση. Μια φλόγα που μ’ έκανε να προχωρήσω».
Όσο η ίδια αγωνιζόταν να νικήσει τους φόβους της και να κατακτήσει τις φιλοδοξίες της, λάμβανε απροσδόκητα μηνύματα πως βρισκόταν στον σωστό δρόμο. Τρεις φορές τη σταμάτησαν στο Παρίσι για casting σε ταινίες που αναζητούσαν διακαώς κοκκινομάλλες. Ήταν από αυτά τα τυχερά, αν και η ίδια έχασε τις ευκαιρίες της, γιατί, όπως αποκαλύπτει, επέτρεψε στο άγχος της να την κερδίσει. «Μετά γνώρισα μία κοπέλα, τη Φένια Παπαδόδημα, η οποία είχε τελειώσει το Conservatoire, και ήθελε να ξεκινήσει μια παράσταση στο Αμόρε στην Ελλάδα, την οποία θα τη συλλαμβάναμε μαζί. Έτσι, ήρθε η πρώτη μου επαγγελματική επαφή με το θέατρο και κάπως μαγικά έμεινα στην Ελλάδα».
Σήμερα τη συναντάμε πια σε ρόλους σε σπουδαίες παραγωγές, όπως οι «17 Κλωστές» σε σκηνοθεσία του μοναδικού Τσαφούλια, η “So Long, Marianne” για τη ζωή του Λέοναρντ Κοέν και το “Ça c'est Paris”, που μιλάει για το γαλλικό καμπαρέ, από τους δημιουργούς του “Call My Agent”. «Το να γίνω ηθοποιός που ονειρεύτηκα και νόμιζα ότι δε θα τα κατάφερνα, το έκανα πραγματικότητα», δηλώνει.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ALEX KAT
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025
