Λένε πως οι άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα είναι τέλεια συνδεδεμένοι με το σύμπαν, αφού αντιλαμβάνονται την οντότητά του κι έχουν άμεση σχέση με τη φύση. Η Ζωή Πολυζοπούλου μυήθηκε στον κόσμο των τετράποδων σε μικρή ηλικία, όταν έφτασε στα χέρια της ένα βιβλίο κτηνιατρικής. «Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα το ότι οι κτηνίατροι δεν μπορούν να ρωτήσουν τους ασθενείς τους για το πρόβλημα υγείας τους, αλλά θα πρέπει να το ανακαλύψουν μόνοι τους στη διάρκεια της εξέτασης», αναφέρει. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντική είναι η συνέπεια στην επίτευξη προσωπικών στόχων, αλλά και η μεγάλη σημασία που αποκτά η επιτυχία όταν προέρχεται από σκληρή δουλειά. 

Καθορίζοντας την πορεία της

Η Ζωή Πολυζοπούλου είναι κάτι παραπάνω από απλή ακαδημαϊκός. Έχει επιτύχει να μετατρέψει το επάγγελμά της σε λειτούργημα μέσω της διπλής ιδιότητάς της. «Πιστεύω ότι το να είμαι ταυτόχρονα κλινικός κτηνίατρος και ακαδημαϊκός είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Αναζητώ πάντα την ισορροπία στη λεπτή γραμμή μεταξύ της ακαδημαϊκής διδασκαλίας και της εκπαίδευσης με την προοπτική της προσφοράς στην καθημερινή πράξη. Θεωρώ ότι έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να μεταφέρω τον ενθουσιασμό μου στους νέους συναδέλφους διασκεδάζοντας όποιες αμφιβολίες ή προβληματισμούς μπορεί να έχουν για τη μελλοντική τους επαγγελματική δραστηριότητα. Άριστοι δεν είναι μόνο όσοι κατακτούν την πρώτη θέση αλλά κι εκείνοι που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους προσπαθώντας. Χαίρομαι πολύ όταν οι συζητήσεις που είχαμε κάποια στιγμή τούς βοήθησαν να λάβουν σωστές αποφάσεις ή έστω να βγουν από διλήμματα που θεωρούσαν αδιέξοδα», μου εξηγεί.

Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντα ρόδινα. Η ίδια παραδέχεται πως πέρασε από πολλές προκλήσεις και αμφισβητήσεις ως γυναίκα σ' έναν ανδροκρατούμενο επιστημονικό χώρο: «Οι δυσκολίες ήταν αρκετές στην αρχή της σταδιοδρομίας μου και σε μεγάλο βαθμό οφείλονταν στο ότι τότε το επάγγελμα του κτηνιάτρου θεωρούνταν παραδοσιακά ανδρικό και δύσκολο να υπηρετηθεί από μια γυναίκα. Ευτυχώς, αυτό έχει αλλάξει σημαντικά, όπως φαίνεται και στην πλέον πρόσφατη (2018) έρευνα της Πανευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των Ευρωπαίων Κτηνιάτρων (FVE), όπου ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των εργαζόμενων κτηνιάτρων όλων των ειδικοτήτων είναι πλέον γυναίκες. Στους νέους κτηνιάτρους αυτό το ποσοστό είναι ακόμη μεγαλύτερο φθάνοντας και το 75%. Η τάση αυτή φαίνεται ότι συνεχίζεται και σήμερα, κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το μέλλον της Κτηνιατρικής είναι γένους θηλυκού! Βέβαια, ακόμη και σήμερα υπάρχουν ανισότητες, με τους άνδρες κτηνιάτρους να έχουν μεγαλύτερους μισθούς σε ποσοστό 12%, όμως αυτό ελπίζω ότι θα αλλάξει πολύ σύντομα».

Success Story

Ρωτώντας την για την τελευταία επαγγελματική της επιτυχία και την εκλογή της στη θέση της Προέδρου του European Board of Veterinary Specialisation (EBVS) -του οργανισμού που συντονίζει κι επιβλέπει όλες τις κτηνιατρικές ειδικότητες στην Ευρώπη-, μου αποκαλύπτει μ’ ενθουσιασμό τα σχέδιά της: «Απώτερος στόχος μου είναι η αναγνώριση των κτηνιατρικών ειδικοτήτων σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Η εκλογή μου αντανακλά την επιβράβευση των προσπαθειών μου τα τελευταία 20 χρόνια και την αναγνώριση όχι μόνο από τους έλληνες αλλά και τους ευρωπαίους εξειδικευμένους κτηνιάτρους. Από αυτήν τη θέση θα προσπαθήσω να συμβάλω στην ευρεία αναγνώριση του έργου μας, που αποσκοπεί στην προσφορά υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στους κτηνιάτρους και το φιλόζωο κοινό, αλλά και την ενημέρωση των φοιτητών μας για τις επαγγελματικές δυνατότητες που μπορεί να τους προσφέρει η εξειδίκευση σε συγκεκριμένους τομείς».

Greeks do it Better

Διαπρέποντας εκτός συνόρων, αναγνωρίζει επίσης το αίσθημα επιφυλακτικότητας που κυριαρχούσε ως προς τη χώρα μας και τους εκπροσώπους της στην Ευρώπη, κάτι που, ωστόσο, όπως παρατηρεί η ίδια, έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια: «Αυτή η θετικά προσκείμενη κλίση οφείλεται στην υπευθυνότητα, τον δυναμισμό και τη δημιουργικότητά μας. Πέρα από τους πλέον προβεβλημένους ομοεθνείς μας υπάρχουν πάρα πολλοί ακόμη, που, παρότι δεν είναι γνωστοί για τα επιτεύγματά τους στο ευρύ κοινό, συνεχίζουν το έργο τους προάγοντας τον χώρο που υπηρετούν αλλά και τη χώρα που εκπροσωπούν. Ως πολύ αντιπροσωπευτικό παράδειγμα μπορώ να αναφέρω τον συνάδελφο και φίλο Άλμπερτ Μπουρλά, που έγινε γνωστός πρόσφατα εξαιτίας της πανδημίας, παρά τη μακρόχρονη εξαιρετική επιστημονική και επαγγελματική του πορεία. Είμαι σίγουρη ότι στο άμεσο μέλλον θα δούμε ακόμη περισσότερους έλληνες νέους επιστήμονες να διακρίνονται και πέραν των συνόρων μας».

Προσωπική Υπόθεση

Επιβεβαιώνοντας την αρχική μου πρόβλεψη, η Ζωή Πολυζοπούλου είναι μια γυναίκα που συνδέεται με το περιβάλλον γύρω της, αφουγκράζεται τη φύση, καθώς, όπως μου εξομολογείται, συχνά καταφεύγει σε αυτήν. «Η ημέρα μου αρχίζει όμορφα, επειδή μένω σε περιοχή εκτός της πόλης, με περισσότερη ηρεμία και επαφή με τη φύση. Αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό στην περίοδο των περιοριστικών μέτρων που αναγκαστικά μεγάλο μέρος της εργασίας μου γινόταν από το σπίτι. Ωστόσο, κάνω συχνά διαλείμματα για ν’ αποφορτιστώ κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ή συναντώντας φίλους και συναδέλφους». Για το μέλλον, η ίδια θέτει σε προτεραιότητα την ανάδειξη του επιστημονικού της έργου, θέλοντας ν’ αφήσει τη δική της κληρονομιά. Όπως χαρακτηριστικά μού εκμυστηρεύεται, «αυτό που επιθυμώ περισσότερο είναι να ολοκληρώσω την επεξεργασία του προσωπικού μου αρχείου με υλικό που έχω συγκεντρώσει από την κλινική και εργαστηριακή μου ενασχόληση, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για την εκπαίδευση των φοιτητών μας αλλά και σε προγράμματα διά βίου μάθησης που θα απευθύνονται σε όλους τους επαγγελματίες κτηνιάτρους».

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022