Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και πολλοί γονείς με ρωτάνε αναφορικά με το θέμα της ύπαρξης του Αγ. Βασίλη. Ακούνε και διαβάζουν διάφορες απόψεις, για το αν πρέπει να πουν την αλήθεια στο παιδί τους ή όχι. Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν πρέπει ποτέ να λέμε ψέματα στα παιδιά και ενισχύοντας την άποψη πως ο Αγ. Βασίλης υπάρχει, τα κοροϊδεύουν. Φοβούνται πως όταν καταλάβουν πως αυτό δεν ισχύει, θα ματαιωθούν, θα κατηγορήσουν το γονιό και αυτό θα αποτελέσει ένα πλήγμα στην εμπιστοσύνη μεταξύ τους.
Τα παιδιά όμως ζουν σε ένα κόσμο που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη φαντασία, σε σχέση με τους ενήλικες. Αυτό τους επιτρέπει να κατανοήσουν τι συμβαίνει γύρω τους μέσα από ένα πιο ασφαλές πρίσμα, να εφαρμόσουν τις γνώσεις που αποκτούν, να λύσουν προβλήματα και να ενσωματώσουν, με πιο εύκολο για εκείνα τρόπο, τις εμπειρίες τους στη μαθησιακή διαδικασία. Μέσα από το παιχνίδι και το συμβολικό παιχνίδι, αναπαριστούν και κατανοούν το πώς λειτουργούν οι ανθρώπινες σχέσεις, πώς διαμορφώνεται η πραγματικότητα και σταδιακά ανακαλύπτουν τον εαυτό τους μέσα στο σύνολο.
Η φαντασία των παιδιών εξελίσσεται κι ενδυναμώνεται μέσα από τις ιστορίες και τα παραμύθια, γιατί καταργούν τον χωροχρόνο και τα μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση, όπου όλα είναι εφικτά. Μέσα σε αυτά συναντούμε εικόνες (αρχέτυπα) που υπάρχουν στο συλλογικό ασυνείδητο και ακουμπούν στην ψυχή όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως από την κουλτούρα, την εθνικότητα, τη θρησκεία τους. Γι' αυτό και διασχίζουν αναλλοίωτα τον χρόνο, μέσα από τις διηγήσεις της μιας γενιάς στην επόμενη. Ένα τέτοιο παραμύθι είναι και του Άγιου Βασίλη. Μπορεί όχι με τη σημερινή μορφή του, αλλά σαν παρουσία ενός καλού γέροντα που μοιράζει δώρα στα παιδιά. Και με τον τρόπο αυτό, τα παιδιά μπαίνουν στον χώρο της μαγείας! Έναν κόσμο πολύτιμο, στον οποίο δεν θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί κάποια στιγμή ο ρεαλισμός, η πραγματικότητα, η ασχήμια, το κακό που τελικά νικάει το καλό, θα βρεθούν ενώπιον τους και θα τα υποχρεώσουν να παραδεχτούν ότι τα παραμύθια δεν λένε την αλήθεια. Τουλάχιστον όχι πάντα!
Στο μυαλό των παιδιών που ταξιδεύει σε χώρες μαγικές, όπου υπάρχουν νεράιδες και ξωτικά και καλοί μάγοι, που πάντα νικούν εκείνους που έχουν κάνει τα κακά ξόρκια, υπάρχει μια δύναμη και μια ελπίδα, που τα βοηθούν να ανταπεξέλθουν σε έναν κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα γύρω τους και τα γεμίζει ευθύνες. Τα παλαιότερα χρόνια, διατηρούσαν αυτή την παιδικότητα για μεγαλύτερο διάστημα, ενώ τώρα, όλα τους πιέζουν να μεγαλώσουν. Οι σχολικές απαιτήσεις, η απουσία των εργαζόμενων γονιών που τα αναγκάζει να ανταπεξέρχονται πολύ νωρίτερα σε υποχρεώσεις που δεν τους αναλογούν, η απεριόριστη ενημέρωση που τα υποχρεώνει να αντικρίσουν την αλήθεια της πραγματικότητας, πολλές φορές με σκληρό τρόπο. Και κάπου μέσα σε όλη αυτή τη δίνη της καθημερινότητας, βρίσκεται ένα παραμύθι για να κάνει τα μάτια τους να λάμπουν από προσμονή.
Κάποιοι γονείς ανησυχούν πως ένα παιδί που πιστεύει στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη, θα ματαιωθεί όταν π.χ. οι συμμαθητές του πουν πως κάνει λάθος και το κοροϊδέψουν. Υπάρχουν όμως τόσοι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να κοροϊδέψει τα πιστεύω ενός παιδιού, αν εκεί στοχεύει. Ως γονείς, ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά των αποφάσεών μας. Όταν τον γιο μου απασχόλησε αυτό το θέμα, τον ρώτησα αν εκείνος θέλει να πιστεύει πως υπάρχει και απάντησε θετικά. Του απάντησα πως τότε μπορεί να το πιστεύει. Με τον ίδιο τρόπο, όταν κάνουμε βόλτα στο δάσος, ψάχνουμε για νεράιδες και προσπαθούμε να μαντέψουμε που είναι τα σπίτια τους ανάμεσα στα φύλλα και τα κλαδιά και πως ξαπλωμένες στην αιώρα τους, από ιστό αράχνης, μας κρυφοκοιτάζουν!
Η εμπιστοσύνη που χτίζεται ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, δεν θα έπρεπε να είναι τόσο επιφανειακή, ώστε εκείνα να την χάσουν επειδή οι ενήλικες τους επιτρέπουν να γεύονται τον κόσμο των παραμυθιών. Τα παιδιά που έχουν την τύχη να μεγαλώνουν σε συναισθηματικά υγιείς οικογένειες, διατηρούν αυτές τις ζεστές μνήμες των Χριστουγέννων ως μια παρακαταθήκη για το μέλλον τους. Επιτρέποντάς τους να θεωρούν για κάποια χρόνια πως η μαγεία υπάρχει, τους δίνουμε τη δυνατότητα να διατηρήσουν ένα κομμάτι της μέσα τους και στην ενήλική τους ζωή. Να διατηρήσουν ένα κομμάτι της ελπίδας και της ομορφιάς που θα τα βοηθήσει να αναπτύξουν την ευαισθησία τους, την καλοσύνη αλλά και τη δημιουργική τους σκέψη.
Όσο ένα παιδί μεγαλώνει άλλωστε, ο ρόλος της φαντασίας, μειώνεται και ο ρεαλισμός αυξάνεται, κάτι που οφείλεται στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Έτσι το παιδί είναι από μόνο του σε θέση να το κατανοήσει. Δεν υπάρχει λόγος να το πιέσουμε να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα από έναν τόσο όμορφο μαγικό κόσμο!
“...Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή γιατί είναι αμίλητη και προχωράει…”
Γιώργος Σεφέρης, «Ο τελευταίος σταθμός»
Bio
Η Ροζελίνα Φιλιππίδου ξεκίνησε ως χορεύτρια και τελείωσε την Ανώτερη Επαγγελματική Σxολή Χορού του Δήμου Σταυρούπολης. Στη συνέχεια, απέκτησε πτυχίο ψυχολογίας (BSc Honours in Psychology) και μεταπτυχιακούς τίτλους στη Θεραπεία Μέσω Θεάτρου και Κίνησης (Drama and Movement Therapy) και στις Μεθόδους Έρευνας στην Ψυχολογία (MSc Psychological Research Methods). Έχει επίσης εκπαιδευτεί στη μέθοδο τραυματοθεραπείας EMDR. Έχει συμμετάσχει με παρουσιάσεις, εργαστήρια και ως μέλος επιστημονικών επιτροπών σε πλήθος εθνικών κι ευρωπαϊκών συνεδρίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης, αρθρογραφεί περιστασιακά σε περιοδικά κι εφημερίδες. Ως ψυχοθεραπεύτρια έχει εργαστεί με παιδιά, εφήβους και ενήλικες σε θεραπευτικά κέντρα, ψυχιατρικές κλινικές, στέγες ανηλίκων, στο ψυχιατρικό τμήμα του Ιπποκρατείου Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και είναι επιστημονική συνεργάτης της Β’ Ψυχιατρικής Κλινικής Α.Π.Θ. Διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη, όπου διεξάγει ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες δια ζώσης και διαδικτυακά. Επίσης είναι επιστημονική υπεύθυνη του ινστιτούτου ΕΠΙΝΕΙΟ, όπου παρέχονται όλες οι θεραπευτικές υπηρεσίες σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Είναι μέλος του Ελληνικού Συλλόγου Θεραπευτών μέσω Τέχνης, του BADTh (British Association of Dramatherapists) και του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων.
