Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε από ένα σημαντικό νέο που μοίρασε απλόχερα χαρά σε όλους εμάς που παλιούς fans του Πικ Νικ Urban Festival: φέτος το Φεστιβάλ επιστρέφει στον… τόπο του εγκλήματος, στον αρχαιολογικό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς, εκεί όπου πρωτοξεκίνησε 13 χρόνια πριν! Το opening act είναι σήμερα το βράδυ και η πόλη ετοιμάζεται να ζήσει ξανά τη μοναδική εμπειρία μιας συλλογικής γιορτής, με σινεμά και μουσική σε ένα εμβληματικό χώρο, γεμάτο ιστορία και ενέργεια αιώνων, κάτω από τον καλοκαιρινό έναστρο ουρανό της Θεσσαλονίκης.
Με αφορμή αυτή την επιστροφή αλλά και την ανοδικη πορεία και εξέλιξη του Φεστιβάλ μέσα στα χρόνια, ζητήσαμε από τον Κωνσταντίνο Κουλουζάκη, founder, δημιουργικό νου και ψυχή του Πικ Νικ Urban Festival, να κάνει μια αναδρομή, να «βουτήξει» στο παρελθόν, στις αναμνήσεις και στην καρδιά του, και να μοιραστεί με τους αναγνώστες του GLOW τις πιο σημαντικές προσωπικές στιγμές αυτής της διαδρομής.
Κάτωθι τα 10 highlights, όπως μας τα διηγήθηκε ο ίδιος!
1.Η σπίθα στη Βαρκελώνη
«Η ιδέα για το Πικ Νικ γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, μέσα από το event Sala Montjuïc. Ήταν μια μαγική εμπειρία: υπαίθριες προβολές σε έναν ιστορικό χώρο με τον κόσμο να γεμίζει το γρασίδι, να μοιράζεται φαγητό, να γελάει και να ζει τη βραδιά σαν μια γιορτή. Εκεί ήρθα σε επαφή και σε συνεργασία με την ομάδα του Sala Montjuïc και κατάλαβα πόσο δυνατή μπορεί να είναι η σύνδεση του σινεμά με τον δημόσιο χώρο. Τότε ήταν που σκέφτηκα: “Γιατί όχι και στη Θεσσαλονίκη;”. Δεν ήταν μια απλή ιδέα· ήταν η στιγμή που το όραμα άρχισε να παίρνει σχήμα.
2.Οι πρώτες προτάσεις για αρχαιολογικούς χώρους
Οι πρώτες κρούσεις έγιναν στη Θεσσαλονίκη, σε τοπικούς φορείς και φυσικά στην Εφορεία Αρχαιοτήτων. Παράλληλα, ήρθαμε σε επαφή με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για να δοθούν οι πρώτες άδειες. Σήμερα, το να βλέπουμε εκδηλώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους φαντάζει σχεδόν δεδομένο, ένα κεκτημένο. Τότε όμως δεν ήταν καθόλου εύκολο. Μιλούσαμε για σινεμά και μουσική μέσα σε μνημεία που μέχρι τότε έμοιαζαν αυστηρά και απόμακρα. Θυμάμαι την αμηχανία, τα ερωτηματικά, τις απορίες στα βλέμματα. Κι όμως, αυτή η δυσκολία μάς έδωσε την ώθηση να το παλέψουμε περισσότερο. Γιατί ξέραμε ότι, αν πετύχει, θα ανοίξει έναν δρόμο και για άλλους μετά από εμάς.
3.Η Ρωμαϊκή Αγορά – το πρώτο «σπίτι»
Το 2012 η Ρωμαϊκή Αγορά έγινε το σαλόνι μας. Ήταν το μεγάλο στοίχημα: να ανοίξουν οι χώροι, να δοθεί ζωή σε ένα μνημείο που μέχρι τότε έμοιαζε αυστηρό και απόμακρο, και να ζήσουμε όλοι μαζί μια κοινή εμπειρία. Εκείνη τη χρονιά, χιλιάδες άνθρωποι άπλωσαν κουβέρτες, μοιράστηκαν φαγητό, γέλιο, μουσική και σινεμά κάτω από τον ουρανό της πόλης. Μόνο στην πρώτη διοργάνωση μετρήσαμε πάνω από 4.000 θεατές. Ήταν κάτι απίστευτο, η στιγμή που καταλάβαμε ότι το Πικ Νικ είχε γεννηθεί για να μείνει. Ότι η πόλη διψούσε πραγματικά για μια τέτοια συνάντηση.
4.Το κλείσιμο για έργα
Όταν η Ρωμαϊκή Αγορά έκλεισε για έργα, ήταν σαν να χάσαμε το πρώτο μας σπίτι. Εκεί όπου γεννήθηκε το Πικ Νικ, εκεί που αποδείξαμε ότι μπορείς να ζήσεις μια τέτοια εμπειρία μέσα σε ένα μνημείο, ξαφνικά δεν ήταν πια διαθέσιμο. Ήταν μια δύσκολη στιγμή, σχεδόν απογοητευτική, ήταν αβέβαιο αν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Όμως τότε καταλάβαμε κάτι ουσιαστικό: το Πικ Νικ δεν ήταν απλώς ένας χώρος. Ήταν ήδη μια ιδέα, μια νοοτροπία, μια συλλογική επιθυμία. Και οι ιδέες δεν «κλείνουν» ποτέ – βρίσκουν τον τρόπο να συνεχίσουν να υπάρχουν.
5. Η Αρχαία Δωδώνη
Η εμπειρία της Αρχαίας Δωδώνης έμεινε χαραγμένη μέσα μου. Το να στήνεις το Πικ Νικ σ’ έναν από τους πιο ιερούς και συμβολικούς χώρους της Ελλάδας δεν είναι απλώς μια διοργάνωση, είναι σχεδόν τελετουργία. Εκεί ένιωσα με όλη μου τη δύναμη ότι το φεστιβάλ μπορεί να ταξιδέψει παντού. Ότι δεν έχει όρια, μπορεί να ριζώσει σε κάθε τόπο με ιστορία και να τον μετατρέψει σε σκηνή για κοινή εμπειρία. Ήταν μια στιγμή που μου επιβεβαίωσε, πως το Πικ Νικ είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα φεστιβάλ, είναι ένας τρόπος να ξανασυνδεθούμε με τον χώρο και με τον χρόνο.
6. Η Αθήνα - το Πάρκο του Μεγάρου Μουσικής
Η μεταφορά της ιδέας στην Αθήνα, στο Πάρκο του Μεγάρου Μουσικής, ήταν μια αποκάλυψη. Κατάλαβα ότι το Πικ Νικ δεν ανήκει μόνο στη Θεσσαλονίκη, μπορεί να μιλήσει σε κάθε κοινό, σε κάθε πόλη. Να βλέπεις οικογένειες, παρέες, νέους και μεγαλύτερους να κάθονται όλοι μαζί στο γρασίδι, να μοιράζονται εικόνες και μουσικές, αυτό είναι που δίνει δύναμη σε μια τέτοια ιδέα. Στην καρδιά της πρωτεύουσας, ανάμεσα σε δέντρα και ουρανό, ένιωσα ότι το Πικ Νικ έχει φωνή που μπορεί να ακουστεί παντού.
7. Η Νέα Παραλία – η νέα πνοή
Η μεταφορά στη Νέα Παραλία ήταν ένα κομβικό σημείο για το Πικ Νικ. Από τη μία χάσαμε το πρώτο μας σπίτι στη Ρωμαϊκή Αγορά, από την άλλη όμως βρεθήκαμε ξαφνικά στο πιο ζωντανό σημείο της πόλης, δίπλα στη θάλασσα. Και αυτό μας έδωσε μια τεράστια ώθηση. Η αίσθηση να βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους να γεμίζουν τον χώρο, να απλώνουν τις κουβέρτες τους δίπλα στο νερό και να ζουν τη μουσική και το σινεμά σαν μια μεγάλη παρέα, ήταν συγκλονιστική. Εκεί το φεστιβάλ μεγάλωσε πραγματικά· μετρήσαμε πάνω από 6.000 θεατές κάθε χρονιά. Η Νέα Παραλία μας χάρισε αυτή τη νέα πνοή και μας έδειξε, ότι το Πικ Νικ είχε πλέον γίνει σημείο αναφοράς για τη Θεσσαλονίκη.
8.Η μουσική, οι καλλιτέχνες και οι φίλοι μας
Από την πρώτη στιγμή η μουσική ήταν η «ψυχή» του Πικ Νικ. Οι πρώτες μπάντες που πίστεψαν στην ιδέα, χωρίς να ξέρουν πού θα μας βγάλει, είναι για μένα κομμάτι της ιστορίας του φεστιβάλ. Κάθε χρόνο νέοι καλλιτέχνες έρχονται, ανεβαίνουν στη σκηνή, μας εμπνέουν, μας θυμίζουν, γιατί ξεκινήσαμε το φεστιβάλ. Αλλά δεν είναι μόνο οι μουσικοί. Είναι και οι άνθρωποί μας, οι φίλοι, οι συνεργάτες, οι εθελοντές, ο κόσμος που κάθε φορά είναι εκεί, γεμίζει τον χώρο, απλώνει τις κουβέρτες του και στηρίζει με την παρουσία του. Χωρίς αυτούς το Πικ Νικ δε θα ήταν το ίδιο. Είναι η δική τους ενέργεια που κάνει το φεστιβάλ να ζει και να αναπνέει.
9. Η φετινή επιστροφή – opening night στη Ρωμαϊκή Αγορά
Σήμερα επιστρέφουμε εκεί που όλα ξεκίνησαν: στη Ρωμαϊκή Αγορά. Είναι μια στιγμή συμβολική και ταυτόχρονα συγκινητική, γιατί ξανανοίγουμε τον χώρο που αποτέλεσε το πρώτο μας «σπίτι». Αυτή η βραδιά λειτουργεί σαν prelude για όσα θα ακολουθήσουν, κλείνοντας το καλοκαίρι με τον πιο όμορφο τρόπο.
Η μουσική φέτος έρχεται με τους Polkar, που φέρνουν την ενέργεια και τη χαρά τους σε μια σκηνή που θα είναι γεμάτη χαμόγελα. Παράλληλα, η συνεργασία μας με το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας φέρνει στον κόσμο μικρές ιστορίες με μεγάλη δύναμη, που «δένουν» με το πνεύμα του Πικ Νικ. Και φυσικά, η μεγάλη προβολή της βραδιάς η «Casablanca» μια ταινία ορόσημο για το σινεμά, που συνεχίζει να μας συγκινεί και να μας ενώνει γενιές ολόκληρες.
Αυτή η επιστροφή στη Ρωμαϊκή Αγορά είναι για μένα κάτι παραπάνω από μια προβολή. Είναι μια υπενθύμιση για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια ιδέα, όταν την αγκαλιάσει η πόλη.
10.Το «Πάμε Πλατεία» και η νέα διάσταση
Φέτος, ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο με το project “Πάμε Πλατεία”. Η ιδέα είναι να «απλώσουμε» το Πικ Νικ ακόμη πιο πολύ μέσα στην πόλη, στις πλατείες και στις γειτονιές της. Να μη μείνει μόνο σε εμβληματικούς χώρους, αλλά να αγκαλιάσει την καθημερινότητα του δημόσιου χώρου, εκεί όπου οι άνθρωποι συναντιούνται πραγματικά.
Έτσι, το φεστιβάλ αποκτά μια νέα διάσταση: δεν είναι απλώς ένα διήμερο ή μια μεγάλη βραδιά, αλλά μια διαρκής γιορτή του δημόσιου χώρου, που μπορεί να ταξιδέψει παντού, στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Το “Πάμε Πλατεία” θα κορυφωθεί με το μεγάλο κλείσιμο στις 28 Σεπτεμβρίου, με την πολύτιμη υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης και των συνεργατών μας. Μια στιγμή που θα δώσει τον τόνο για το πώς θέλουμε να συνεχίσουμε στην κοινή αστική μας καθημερινότητα: πιο ανοιχτοί και συλλογικοί, πιο κοντά στην πόλη και στους ανθρώπους της.»
Info: Περισσότερες πληροφορίες για το σημερινό Opening Night στη Ρωμαϊκή Αγορά (πρόγραμμα & εισιτήρια) εδώ.
