Το ταξίδι της Βασιλικής Τζουμερκιώτη ξεκίνησε στο Μεσολόγγι, το μέρος που γεννήθηκε, μεγάλωσε και επιστρέφει όσο μπορεί πιο συχνά. Άλλωστε οι φωτογραφήσεις για τις συλλογές της γίνονται πάντα σε κάποιο από τα τοπία του. Είναι ένας μαγικός τόπος. Από τη μία η ιστορία της πόλης, πάντα παρούσα, κι από την άλλη οι φυσικές ομορφιές ενός απέραντου υγροβιότοπου με χρώματα που συνεχώς αλλάζουν και ποτέ δεν είναι ίδια. Αυτές οι εναλλαγές είναι που της προκαλούν μια αίσθηση ελευθερίας και ξυπνούν μέσα της καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Ας μπούμε όμως λίγο περισσότερο στον δημιουργούν κόσμο της...

Ποιο είναι το background σου και πως αυτό εξελίχθηκε σε σχέση με τη μόδα;

Αν και είχα ήδη πάρει την απόφαση να ασχοληθώ με την μόδα, θέλησα να κάνω το προπτυχιακό μου στην Ελλάδα. Σπούδασα βιομηχανικό σχέδιο στη Σύρο. Εκεί, πλέον άρχισα σιγά σιγά να ωριμάζω και να διαμορφώνω την προσωπική μου καλλιτεχνική ταυτότητα. Ένα τέτοιο νησί, με τέτοια αισθητική ακόμη και στις πιο μικρές καθημερινές στιγμές, δεν θα μπορούσε παρά να με επηρεάσει σχεδιαστικά. Γι’ αυτό μάλλον και οι Κυκλάδες ήταν στο κέντρο της πρώτης μου συλλογής μαντηλιών. Η βάση της ήταν το κυκλαδίτικο ειδώλιο που θέλησα να φέρω στο σήμερα, με μια πιο σύγχρονη και παιχνιδιάρικη διάθεση.

Στη συνέχεια, έφυγα στο Λονδίνο για να κάνω μεταπτυχιακό στο Kingston University London με αντικείμενο το fashion design. Δεν περιορίστηκα σε αυτό, η μόδα πάντοτε εξελίσσεται και πάντα προχωράει. Έκανα για παράδειγμα μαθήματα στο Central Saint Martins, πάνω στο fashion και textile design. Το τέλος των σπουδών μου ήρθε σε μία περίοδο δύσκολη για να επιστρέψω στην Ελλάδα. Τότε αποφάσισα να παραμείνω στο Λονδίνο, όπου άρχισα πλέον να εξελίσσω την καλλιτεχνική μου ταυτότητα, που είχε ως βάση την Ελλάδα και την πολιτιστική της κληρονομιά, συνδέοντάς την με την κοσμοπολίτικη διάθεση της μητρόπολης που ζω. Παράλληλα, εργάστηκα ως designer και stylist σε fashion brands. Έχει πολύ ενδιαφέρον να συνεργάζομαι με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ανταλλάσσοντας διαφορετικές κουλτούρες και εμπειρίες.

Κάπου εκεί άρχισα πλέον να μορφοποιώ την ιδέα μου για τα μεταξωτά μαντήλια, με τα οποία ξεκίνησα το Vasiliki Design. Το μαντήλι ήταν και παραμένει για μένα ένας καμβάς, πάνω στον οποίο μπορώ να αποτυπώσω ελεύθερα τις εικόνες που έχω μέσα μου, τα χρώματα και όσα θέλω να εκφράσω κάθε φορά. Την ίδια ώρα, μιλάμε για ένα αξεσουάρ που είναι διαχρονικό, αφορά γυναίκες και άντρες και στην ουσία είναι ένα κόσμημα, που δεν έχει εποχή ή ημερομηνία λήξης και μπορεί να φορεθεί με πολλούς τρόπους. Το μόνο που χρειάζεται είναι προσοχή και φροντίδα.

Πόσο εύκολο είναι να δημιουργεί κανείς στην ελληνική μόδα και όταν φτάνει η στιγμή που ολοκληρώνεις ένα project πως νοιώθεις;

Προσωπικά, ως designer από την Ελλάδα με έδρα το Λονδίνο, θεωρώ πολύ ενδιαφέρον να μπερδεύω διαφορετικές κουλτούρες και να «παντρεύω» τον ελληνικό πολιτισμό με την πολυπολιτισμικότητα της μητρόπολης που ζω. Είναι μια διαδικασία πολύπλοκη που μου προκαλεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, αφού δεν υπάρχουν όρια στη δημιουργικότητα.

H φετινή συλλογή τι διαφορετικό έχει να διηγηθεί.

Οι συλλογές μου διαμορφώνονται σε κύκλους, που δεν ακολουθούν απαραίτητα το ημερολόγιο της μόδας ανά εποχή. Κάθε κύκλος έχει μία κεντρική ιστορία, εμπνευσμένη από την Ελλάδα, που αναπροσαρμόζω με βάση τις επιρροές μου, σχεδιαστικές, κοινωνικές και καλλιτεχνικές. Η τελευταία μου συλλογή, «Διονύσια», είναι εμπνευσμένη από τον θεό Διόνυσο, τον θεό του κρασιού και της διασκέδασης. Πιο συγκεκριμένα, δανείστηκα στοιχεία όπως τα σταφύλια, το κρασί και προσωπογραφίες του Διόνυσου, τα οποία προσάρμοσα στο σήμερα, πάντα κρατώντας μια παιχνιδιάρικη διάθεση.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σου και ποιο είναι το είδος γυναίκας που αγαπάς και σε εμπνέει;

Θα έλεγα η επιμονή και η υπομονή κάθε φορά για να πετύχω τους στόχους μου. Επίσης δεν φοβάμαι να πειραματιστώ, οπότε δεν βάζω όρια όταν σχεδιάζω. Προφανώς με εμπνέουν οι δυναμικές γυναίκες, ανεξαρτήτως κουλτούρας, που έχουν όμως τη δική τους προσωπική ταυτότητα στο στυλ.

Μίλησέ μου για το αφήγημα στα prints που σχεδιάζεις και πώς έχουν εξελιχθεί στη διάρκεια του χρόνου;

Κάθε φορά ξεκινάω από το concept, από μια ιδέα. Το storytelling είναι πολύ σημαντικό για μένα. Μου δίνει κατεύθυνση σχεδιαστικά, αυτή τη ροή που επιτρέπει στον άλλον να καταλάβει το σχέδιό μου. Παράλληλα, σε κάθε νέο μαντήλι συνεχίζω να πειραματίζομαι σε σχεδιαστικές τεχνικές και να εμπλουτίζω τις συνθέσεις μου με λεπτομέρειες και χρώματα.

Πώς νοιώθεις όταν βλέπεις γυναίκες να φορούν τα φουλάρια σου;

Μεγάλη χαρά. Στη συνέχεια, παρατηρώ πώς το χρησιμοποιούν, πώς το συνδυάζουν. Με ενθουσιάζει να βλέπω το ίδιο μαντήλι να γίνεται τελείως διαφορετικό, όταν κάθε γυναίκα το προσαρμόζει στο στυλ της και την προσωπικότητά της. Αυτό είναι και το ζητούμενο.

Από που αντλείς έμπνευση;

Αντλώ έμπνευση από την αρχαία Ελλάδα, τις τοιχογραφίες και τους μύθους της. Κάθε στοιχείο που συναντώ στην ελληνική μυθολογία μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο έμπνευσης. 

Τι άλλο σχεδιάζεις εκτός από φουλάρια;

Στην παρούσα φάση σχεδιάζω μεταξωτά φουλάρια, μπαντάνες από μίξη βαμβακιού με μετάξι και εσάρπες από μίξη μαλλιού με μετάξι. 

Δώσε μας τον δικό σου ορισμό για την ομορφιά. 

Θα δανειστώ τα λόγια της Audrey Hepburn, “Ομορφιά είναι να είσαι η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σου, μέσα και έξω”

Ποια είναι τα επόμενά σου βήματα;

Πέρα από τα μαντήλια, που θα συνεχίσω να σχεδιάζω, στόχος μου είναι να επεκταθώ και στα ρούχα. Γενικά σκοπεύω να μεγαλώσω το Vasiliki Design.

Ένα έργο τέχνης που έμεινε στη μνήμη σου;

Ο «Bacchus», του Caravaggio, όπου και πήρα έμπνευση και για το σχεδιασμό του μαντηλιού «Symposium».

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου φουλάρι;

Όλα τα μαντήλια μου είναι «παιδιά» μου και τα αγαπώ, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, όλα έχουν μια διαφορετική ιστορία.

Και ποιο το αγαπημένο σου project ever;

Το αγαπημένο μου project μέχρι στιγμής, ήταν το Cycladic Wonderland, γεμάτο κυκλαδίτικες επιρροές και χαρούμενα χρώματα. Ήταν και η πρώτη συλλογή, οπότε είχε πολύ κόπο και αγωνία μέχρι να κυκλοφορήσει.

Φοράς πράγματα για χρόνια κι αν ναι, ποιο αξεσουάρ από αυτά ξεχωρίζεις;

Το 2012 είχα πάρει μια κόκκινη τσάντα από το τότε ελληνικό brand Ippolito που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Τόσα χρόνια μετά, είναι ακόμα σαν καινούρια και τη φοράω όλο τον χρόνο.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια; Τι θα ήθελες να έχεις δημιουργήσει μέχρι τότε;

Θα ήθελα να έχω μεγαλώσει το brand μου και να έχω κάνει καλές συνεργασίες. Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήθελα να δημιουργήσω οικογένεια.

Υπάρχει η Ελλάδα στο έργο σου;

Η Ελλάδα παίζει κυρίαρχο ρόλο και είναι η βάση για όλες τις συλλογές μου.

Το αγαπημένο σου μέρος σε όλο τον κόσμο;

Το πατρικό μου στο Μεσολόγγι.

Το τελευταίο αντικείμενο που αγόρασες;

Το τελευταίο μου απόκτημα είναι ένα χαρακτικό του Έλληνα χαράκτη Απόστολου Κούστα, όπως επίσης για τις γιορτές αγόρασα κι ένα ζευγάρι σκουλαρίκια από το brand του Έλληνα σχεδιαστή και φίλου μου, FEGGERI.

Περιέγραψέ μου με τρεις λέξεις τον εαυτό σου.

Δραστήρια, ονειροπόλα, ανήσυχη

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ;

Να ξεκινήσω να δουλεύω στην μόδα. Αν και όταν συνέβη, είχα άγνοια κινδύνου.

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;

«Υπομονή κι επιμονή και θα πετύχεις». 

Κάτι για το οποίο είσαι περήφανη;

Για το ότι έχω φτάσει μέχρι εδώ επαγγελματικά. 

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε...

Με καφέ.

και θα τελείωνε…

Με κρασί. Διονυσιακά πράγματα!

Info: www.vasilikidesign.com