Ζούμε σε μία εποχή πολύ ιδιαίτερη, όπου όλοι έχουν μία άποψη, αλλά δε θέλουν να ακούσουν τον διπλανό τους, όπου η κακία περισσεύει, όπου ο σχολιασμός ξεφεύγει από τα όρια. Ζούμε σε μία εποχή όπου ο καθένας αισθάνεται ικανός να κρίνει πολύ άσχημα τον άλλον, χωρίς να σκεφτεί, χωρίς να υπολογίσει το πόσο σκληρά είναι αυτά που λέει. Γιατί όμως; Για ποιο λόγο θεωρούμε -όλοι μας- πως πρέπει πραγματικά να έχουμε λόγο για όλους και για όλα; Είναι ο Covid-19 που μας πίεσε πολύ ψυχολογικά κι όχι μόνο; Είναι η αβεβαιότητα κι οι δυσκολίες που βιώνουμε καθημερινά; Κανείς δεν ξέρει.
Με αφορμή πάντως το πρόσφατο σχόλιο-απάντηση του Γιώργου Καπουτζίδη, στο πλαίσιο της βραδιάς της Eurovision, είδαμε -για μία ακόμη φορά- την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Ένας άνθρωπος απάντησε με τον πιο όμορφο τρόπο σε ένα κάκιστο -το λιγότερο- σχόλιο και ξαφνικά, πολλοί, βρίσκοντας πεδίο δράσης μέσα από τα social media βιάστηκαν ξανά να τον κρίνουν πολύ εύκολα κι αυστηρά.
Τελικά θα αλλάξει ποτέ η κοινωνία μας;
Το σχόλιο και η... πληρωμένη απάντηση
O Γιώργος Καπουτζίδης είναι ένας από τους ανθρώπους που έχουν μιλήσει ανοικτά για τη σεξουαλικότητά του. Γνωρίζει ποια είναι η ταυτότητά του και προφανώς δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να μιλήσει ακόμη και δημόσια γι' αυτήν. Την ώρα -λοιπόν- που ο γνωστός ηθοποιός παρουσίαζε τον 66ο διαγωνισμό της Eurovision μαζί με τη Μαρία Κοζάκου, αναφέρθηκε σε έναν χρήστη, ο οποίος σε σχόλιό του τον χαρακτήρισε «κακιά αδερφή». Ένας άνθρωπος δηλαδή, θεώρησε πολύ ευγενικό να στείλει αυτό το μήνυμα σε έναν άλλο άνθρωπο, τον οποίο δε γνωρίζει καν προσωπικά, όχι ότι αν τον γνώριζε θα άλλαζε κάτι και πήρε την καλύτερη απάντηση.
«Την Πέμπτη που σχολίαζα τη Σουηδία, κάποιος μου έγραψε ότι είμαι κακιά αδερφή. Αδερφή είμαι, αλλά είμαι καλή. Κι όμορφη και έξυπνη και επιτυχημένη. Και μη σοκάρεστε, αυτά πρέπει να τα συζητάμε και να τα συζητάμε ανοιχτά. Αν δεν τα συζητήσουμε, τότε δεν θα τα αντιμετωπίσουμε ποτέ», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Καπουτζίδης. Δεν προσέβαλε κανέναν, δεν ήταν επιθετικός, δεν μίλησε με κακία. Επιστράτευσε το χιούμορ του κι απάντησε σε ένα από τα πολλά σχόλια που -προφανώς- δέχεται κι ο ίδιος καθημερινά μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα λόγια του ήταν πολύ απλά, είπε τη δική του αλήθεια και την πραγματικότητα με ένα χαμόγελο, που δεν ήταν ψεύτικο. Ήταν μία ωραία και προφανώς, διαφορετική στιγμή σε μία λαμπερή βραδιά, που είχε τη δική της, ξεχωριστή σημασία.
Τι μας σοκάρει περισσότερο;
Ο γνωστός καλλιτέχνης, απάντησε σε ένα πολύ άσχημο σχόλιο στη διάρκεια μίας live μετάδοσης, θέλοντας να στείλει το δικό του μήνυμα σε ανθρώπους που ίσως βρίσκονται σε ανάλογη θέση, αλλά δεν απαντούν στις προσβολές. Διστάζουν, καταπιέζονται και πονούν, επειδή δεν μπορούν να μιλήσουν. Ενδεχομένως να τον ενδιέφερε πολύ λιγότερο το να απαντήσει στο συγκεκριμένο σχόλιο. Ενδεχομένως να ήθελε απλά να περάσει το δικό του μήνυμα σε κάθε ελληνικό σπίτι, σε κάθε άνθρωπο που παρακολουθούσε εκείνη την ώρα τη βραδιά της Eurovision. Ακόμη και να μη συμβαίνει όμως αυτό, γιατί δεν έχει απλά το δικαίωμα να σχολιάσει ένα προσβλητικό -για τον ίδιο- σχόλιο; Γιατί είναι ΚΑΙ αυτό κατακριτέο; Γιατί τέλος πάντως δε μας σοκάρει περισσότερο το γεγονός ότι κάποιος θεωρεί τόσο φυσιολογικό το να προσβάλλει έναν άνθρωπο για τη σεξουαλικότητά του;
Τα δημόσια πρόσωπα εκτίθενται κι όπως δέχονται την αποθέωση, έτσι μπορεί και να βρεθούν στο στόχαστρο για πολύ λάθος λόγους. Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να απαντούν. Δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να σχολιάζουν όσα λέγονται ή γράφονται, ότι δεν είναι σε θέση να αντιδρούν. Στην προκειμένη περίπτωση ο Γιώργος Καπουτζίδης απάντησε και σχολίασε την προσβολή. Όπως πρέπει να κάνει ένα παιδί στο σχολείο που δέχεται bullying, ένας άνθρωπος στο δρόμο, στη δουλειά του, οπουδήποτε. Μπαίνοντας στο δεύτερο μισό του 2022, πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σχολιάσει τις σεξουαλικές προτιμήσεις των άλλων. Αλλά επίσης, πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε taboo αυτά τα θέματα. Ερωτήματα όπως το "γιατί τώρα", "γιατί πάλι", "γιατί ξανά" εξακολουθούν να υπάρχουν και συχνά συνοδεύουν εξομολογήσεις και τοποθετήσεις γυναικών και ανδρών που μιλούν δημόσια για τις επιθέσεις που δέχθηκαν, για το bullying, για τον ρατσισμό και για πολλά άλλα, όμως η απάντηση είναι μία και ξεκάθαρη: Γιατί όχι τώρα; Γιατί όχι πάντα;
Όταν σταματήσουν ορισμένοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο, να θεωρούν τον εαυτό τους πιο σημαντικό απ' όσο πραγματικά είναι, τότε δε θα χρειάζεται -πια- να τους απαντά κανείς δημόσια ή μη. Μέχρι τότε, μακάρι να υπάρχουν ακόμη περισσότεροι σαν τον Γιώργο Καπουτζίδη...
