Οι σπουδές ποτέ δεν καθορίζουν το μέλλον ενός ανθρώπου. Είναι φορές που όλα ανατρέπονται, προκύπτουν νέες ανάγκες και τα όνειρα έρχονται στο επίκεντρο. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να τα ακολουθήσεις και να μην του γυρίσεις την πλάτη. Κάπως έτσι ήρθαν τα πράγματα και στην περίπτωση του Γιάννη Λαγωνίδη, με τη ζωή να επιφυλάσσει νέα σχέδια γι' αυτόν, τα οποία ο ίδιος ακολουθεί μ' επιτυχία.

Είναι ο άνθρωπος πίσω από το FabricBasics Vintage στη Θεσσαλονίκη (Σωκράτους 10), της γωνίας με τα πιο ιδιαίτερα vintage items στην πόλη. Μια επίσκεψη εκεί αρκεί για να νιώσει κανείς πως βρίσκεται σε μια άλλη εποχή από το παρελθόν και να ανακαλύψει μοναδικούς «θησαυρούς». Τέτοια καταστήματα προωθούν το sustainability, που στις μέρες μας έχει κάνει τους πάντες να μιλούν γι' αυτό, ενώ αποτελεί προτεραιότητα στον χώρο της μόδας και του lifestyle, γενικότερα.

Ο ίδιος μάς μιλάει για την αγάπη του για τη μόδα και το πάθος του για το vintage, αποκαλύπτει τους στόχους και τα όνειρά του και περιγράφει τη σχέση του με τη Θεσσαλονίκη!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο κέντρο της Βέροιας, αλλά και στην οδό Σβόλου στη Θεσσαλονίκη, στη γειτονία της γιαγιάς μου. Η αλήθεια είναι πως στο μυαλό μου έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα η γειτονία της γιαγιάς μου κι αυτό διότι συνηθίζαμε να ερχόμαστε σχεδόν κάθε Κυριακή από μικρά παιδία στο σπίτι της και να τρώμε τα καταπληκτικά πολίτικα φαγητά της. Η αναμνήσεις μου συνδέονται άμεσα με τα σιροπιαστά γλυκά της και το φούσκωμα που νιώθαμε όλα μας από το πολύ φαγητό.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι αυτή επί των οδών Αγγελάκη και Τσιμισκή. Εκεί μετακόμισα ως φοιτητής στην πρώτη μου σχολή, εκεί έζησα χαρές και λύπες, εκεί πέρασα οχτώ ολόκληρα χρόνια. Την είδα να αλλάζει μορφές, κόσμο, πνοή.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω πολλά πράγματα. Θυμάμαι πως ήθελα να γίνω συγγραφέας, δικηγόρος, αστροφυσικός. Φυσιολογικό θα πει κανείς! Ποιο άτομο μέχρι τα 18 του χρόνια ξέρει με μεγάλη σιγουριά τι επάγγελμα θα ήθελε να ακολουθήσει για τα επόμενα 40+ χρόνια της ζωής του;

Σπούδασα μέχρι τα 23 μου στο πρώην ΤΕΙ Θεσσαλονίκης , Ηλεκτρονικών Μηχανικών. Έπειτα, αποφάσισα να διακόψω τις σπουδές μου γιατί αντί να με γεμίζουν ψυχολογικά, αντιθέτως, με άδειαζαν. Πήρα ένα διάλειμμα, άρχισα να ασχολούμαι με την ηθική μόδα, τα επαναχρησιμοποιούμενα ρούχα και με το επιχειρείν σ' ένα πολύ πρώιμο στάδιο. Τότε ανακάλυψα πως βρήκα την κλίση μου. Βρήκα αυτό που με γεμίζει και θέλω να ακολουθήσω για τα επόμενα χρόνια. Ξεκίνησα σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και, παράλληλα, άνοιξα τη μικρή μου επιχείρηση με vintage ρούχα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το FabricBasics Vintage είναι ένα όνειρο που ζωντάνεψε τυχαία.

Τη σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη θα τη χαρακτήριζα σαν μια σχέση μητέρας και γιού! Κάποιες φορές θέλω να φύγω και κάποιες θέλω να μείνω για πάντα. Την αγαπώ την πόλη αυτή. Αγαπώ τα μικρά συνοικιακά της μαγαζιά, την παραλία της μεσημέρι Κυριακής. Αγαπώ το στιλ πολλών ανθρώπων της. Την ιστορία της. Ναι, ως άνθρωπος βαριέμαι εύκολα και θέλω να αλλάζω παραστάσεις, αλλά μέσα μου υπάρχουν κάποιες σταθερές που δεν αλλάζω εύκολα και μια από αυτές είναι η Θεσσαλονίκη.

Η μόδα για εμένα είναι έκφραση κατά κύριο λόγο. Είναι εποχή που έρχεται και φεύγει. Η μόδα είναι ένα κοινωνικό status. Έχει πολλά πρόσωπα - άλλοτε χρησιμοποιούμε το ένα άλλοτε το άλλο.

Το FabricBasics Vintage προέκυψε κυρίως από την αγάπη μου για τη μόδα και τη βαθιά νοσταλγία που τρέφω σαν άνθρωπος για το παρελθόν. Ήταν μια μέρα του 2019 που αποφάσισα να πουλήσω κάποια μοναδικά ρούχα μου σε ένα marketplace και κάποια να τα δωρίσω. Ανακάλυψα την μαγεία των μεταχειρισμένων vintage ρούχων. Το ένα έφερε το άλλο και αγάπησα την διαδικασία εύρεσης τέτοιων ρούχων , όλο και σε πιο μεγάλη ποσότητα. Όποτε το αποφάσισα τέλος της χρονιάς αυτής να ξεκινήσω το FabricBasics.

Vintage για εμένα σημαίνει ένα ρούχο ένα αξεσουάρ να έχει μείνει στον χρόνο πάνω από 20 χρόνια. Μέσα στη λέξη vintage περικλείονται αναμνήσεις δεκαετιών, ταξίδια πολλών ανθρώπων και πολλά συναισθήματα αυτών.

Αντλώ έμπνευση από την καθημερινότητα κι από τα social media. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο των social υπάρχουν ακατέργαστα διαμάντια.

Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου είναι η επαφή με τον κόσμο, αλλά και τα mini ταξίδια που πραγματοποιώ για να βρω τα ρούχα μου. Οι απόψεις που ανταλλάζουμε , τα γέλια , οι προβληματισμοί , οι ιδέες, είναι κάποιους από τους λόγους που αγαπώ τον κόσμο που έρχεται στο μαγαζί.

Μια τάση που θα ήθελα να μην υπάρχει είναι η τάση που δημιουργείται μέσα από τη γρήγορη μόδας. Όταν ο κόσμος ψωνίζει ρούχα μόνο και μόνο για να μοιάζει και να νιώθει σαν τον άλλον που φόρεσε το ίδιο ρούχο. Να νιώθει πως ανήκει σε αυτήν την ομάδα.

Το style icon μου το τελευταίο διάστημα ο ηθοποιός Jacob Elordi.

Ένα όνειρό μου που έχει γίνει πραγματικότητα είναι η πνευματική ολοκλήρωση. Αν και όχι σε απόλυτο βαθμό, αλλά σ' ένα βαθμό που με κάνει χαρούμενο. Ακόμα έχω χρόνο, έχω να δω και να πάρω πολλά.

Στο μέλλον θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Παράλληλα, θα ήθελα να ανακαλύψω και να περπατήσω απάτητους προσωπικούς δρόμους.

Το big dream μου δεν είναι και τόσο big πραγματικά. Δεν αναζητώ ούτε δημοσιότητα ούτε φήμη ούτε κάτι παρόμοιο. Το όνειρό μου είναι να είμαι καλά ψυχικά και σωματικά, να κάνω αυτό που αγαπώ και να μπορεί να με συντηρεί και να έχω τους αγαπημένους μου ανθρώπους κοντά μου.

Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν ψυχικού χαρακτήρα. Το μόνιμο άγχος και οι κρίσεις πανικού με βάραιναν σε κάθε μου επαγγελματική και μη απόφασή μου. Παρόλα αυτά, είναι κάτι που ακόμα δουλεύω με τον ψυχολόγο μου.

Μου αρέσει να ξεκλέβω χρόνο και να ταξιδεύω. Αν και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος, συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να κάνει πλάνα για ταξίδια. Να αφήνω για λίγες μέρες το μαγαζί , όσο μπορεί να γίνει αυτό φυσικά όντας το πρόσωπο πίσω από το brand.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει καλό φαγητό, ένα απογευματινό aperitivo, καλή παρέα κι όμορφη μουσική.

Ένας χώρος τέχνης της πόλης που αγαπώ είναι το Kato, ο πολυχώρος που έχει δημιουργήσει ένα από τα αγαπημένα μου café-bar της πόλης, το Πικ-απ.

Ένας άνθρωπος-μέντορας για μένα είναι είναι ο πατέρας μου. Θυμάμαι από τότε που ήμουν μικρός να με συμβουλεύει και να με οδηγεί σε μονοπάτια δημιουργικά. Τότε φυσικά δεν είχα την ικανότητα να εκτιμώ και να αναγνωρίζω αυτές τις κινήσεις του. Μεγαλώνοντας, το κατάλαβα. Ο πατέρας μου είναι ο άνθρωπος που θα ήθελα να γίνω στο μέλλον.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το stereo και η Μικρή Φρίντα. Στο Stereo συχνάζω από όταν ήρθα στην πόλη φοιτητής οπότε κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Την Μικρή Φρίντα την λάτρεψα όταν ήρθα και άνοιξα το φυσικό κατάστημα της εταιρείας μου στην ίδια γειτονία με το café. Κάθε πρωί πηγαίνοντας να πάρω τον καφέ μου, μιλάω με τα παιδία εκεί και ανταλλάζουμε τα νέα που μπορεί να έχουμε.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι είναι το πάρκο της ΧΑΝΘ. Εκεί συνηθίζω να κάνω βόλτα με τον σκύλο μου τα τελευταία χρόνια. Ένα πολύ όμορφο σημείο μέσα στη πόλη.

H καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι να μην εμπιστεύομαι πολύ γρήγορα τους ανθρώπους.

Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου είναι η επάφη με τον κόσμο που θέλει να γνωρίσει τον όμορφο κόσμο των vintage ρούχων. Φυσικά, δε θα παραλείψω και την αγάπη μου να ταξιδεύω και ψάχνω συνέχεια μοναδικά ρούχα για τους πελάτες μου.

Η κινητήριος δύναμή μου είναι τα παιδιά μου. Τα δύο κορίτσια μου. Η Σάμη και η Λέιλα. Η γάτα και η Σκυλίτσα μου. Μου δίνουν κάθε πρωί δύναμη να σηκωθώ και να ξεκινήσω τη μέρα μου.

Η κομβική στιγμή στην πορεία μου θα έλεγα πως ήταν στην πρώτη COVID-19 καραντίνα. Τότε γύρισα τη ζωή μου 180 μοίρες και άλλαξα πολλά στην καθημερινότητά μου. Χωρίς να ξέρω πως θα συνεχίσει και αν οι αποφάσεις μου θα δώσουν θετικά αποτελέσματα.

Ένα 24ωρό μου περιλαμβάνει όχι και πολλά. Είμαι αρκετά σπιτόγατος ως άτομο. Γι' αυτόν το λόγο προτιμώ να περνάω πολύ χρόνο μέσα στο σπίτι μου παίζοντας PlayStation και βλέποντας ταινίες. Η καθημερινή τριβή με πελάτες με κάνει να εκτιμώ ακόμα παραπάνω τον χρόνο που περνάω μόνος μου ή με αγαπημένα πρόσωπα.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να πηγαίνω για φαγητό με στα ταβερνάκια της Άθωνος με την καλή μου φίλη την Μαρία. Παρόλο που δε πηγαίνουμε σε καθημερινό επίπεδο, φροντίζουμε μέσα στο μήνα να επισκεπτόμαστε τα ταβερνάκια της όμορφης πλατείας. Είναι το δικό μας session.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί κάποιος να κάνει μια βόλτα από την Νέα παραλία έως την άνω πόλη. Υπάρχει τόση ιστορία να δει κανείς. Είναι μια πόλη multicultural κι αυτός είναι ο λόγος που μου αρέσει αρκετά.

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη θα ήταν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Είναι ένα θέμα το οποίο ασχημαίνει την πόλη μας. Περισσότερα δρομολόγια, περισσότερα μέσα για να εξυπηρετούν τον κόσμο. Αν και είναι μια πόλη που περπατιέται εύκολα υπάρχουν πολλά όμορφα σημεία της που πρέπει να αφιερώσεις ώρα για να μπορέσεις να φτάσεις με τα Μ.Μ.Μ.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο δεκτική στα καινούρια πράγματα που έρχονται. Συνηθίζω να βλέπω μια καθυστερημένη ανταπόκριση σε νέα trends.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις αυτές θα ήταν, ρομαντική, οικεία και πολυμορφική.