H Ελένη Σιμώνη γεννήθηκε πριν από 27 χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή, τα όνειρα της ήταν «ροζ», κάτι το οποίο χρησιμοποιεί πολύ συχνά στους πίνακες της, καθώς είναι μία πολλά υποσχόμενη ζωγράφος. Όπως όλοι οι καλλιτέχνες, έτσι και η Ελένη είχε από πολύ μικρή «μέσα» της το μικρόβιο του ζωγράφου, το οποίο εξελισσόταν καθώς περνούσαν τα χρόνια. Πλέον έχει προσαρμόσει την τέχνη της και στις ανάγκες της εποχής αλλά και στην αγάπη της για τη μόδα. Παρόλο που πέρασε τα 8 τελευταία χρόνια της ζωής της στο Λονδίνο, δε μπόρεσε να αφήσει πίσω της την πόλη της, η οποία είναι και το σημείο αναφορά της, όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η πολυπράγμων Ελένη δε σταματάει να εξελίσσεται και να σκέφτεται συνεχώς το επόμενο βήμα της. Γι’ αυτό, αλλά και για όλα όσα αγαπάει στη Θεσσαλονίκη μας μιλάει παρακάτω...

Γεννήθηκα ένα Σάββατο στη Θεσσαλονίκη το 1994, σε μία μονοζυγωτική εγκυμοσύνη διδύμων, που δυστυχώς επέζησα μόνο εγώ.

Όταν ήμουν παιδί ονειρευόμουν περίπου τα ίδια πράγματα που ονειρεύομαι και τώρα, "ένα αιώνιο ροζ"... Κάτι που έχω καταλάβει πως ξεπροβάλλει πολύ συχνά στους πίνακες μου. Ονειρευόμουν πως όταν μεγαλώσω δεν θα επιτρέπω να υπάρχει βία στον κόσμο.

Η αγαπημένη μου γειτονιά της Θεσσαλονίκης είναι το κέντρο στο οποίο μεγάλωσα. Μία βόλτα στο κέντρο της πόλης είναι πάντα αναζωογονητική και εμπνευστική για μένα -μ' αρέσει να παρατηρώ τα διατηρητέα κτίρια, τα οποία ξεπροβάλλουν σε κάθε δρόμο. Στην καραντίνα είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω ξανά την αξία της απεραντοσύνης που σου προσφέρει η παραλία –κάτι που στο Λονδίνο μου είχε λείψει όλα αυτά τα χρόνια.

Σπούδασα στο University of the Arts, London. Το πρώτο μου πτυχίο ήταν στη Διαφήμιση και το μεταπτυχιακό μου ήταν βασισμένο στην Ψυχολογία και την εφαρμογή της στη μόδα. Οι σπουδές μου ήταν κάτι που απόλαυσα ιδιαιτέρως και μου έμαθαν πολλά. Έμενα στο Λονδίνο τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής μου για δουλειά μετά τις σπουδές. Το Λονδίνο ήταν επίσης ένα «μάθημα» από μόνο του που μου άλλαξε πάρα πολύ την οπτική μου.

Η σχέση μου με τη ζωγραφική ξεκίνησε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με τη γιαγιά μου τη Λένα. Καθόμασταν και ζωγραφίζαμε με τις ώρες. Εγώ κυρίως τους γονείς μου όταν λείπανε, σπιτάκια, ηλιοβασιλέματα. Στην εφηβεία μου συνεχίστηκε να είναι ο τρόπος που εκφράζω τις σκέψεις για κάποιους άμοιρους έρωτες. Στο πανεπιστήμιο ήρθα πιο κοντά στο digital art και στην καλλιτεχνική επιμέλεια, που μου έδωσε την ευκαιρία να καταλάβω πολύ καλύτερα την έννοια της ιδέας και την ικανότητα της τέχνης να δημιουργήσει κίνηση και να επηρεάσει. Στη συνέχεια, η τέχνη για μένα πήρε άλλη μορφή εφόσον δούλεψα πολύ κοντά στον διάσημο φωτογράφο David Sims, ο οποίος μου άνοιξε τελείως το μυαλό για την ομορφιά στη μόδα και την αξία της πρωτοτυπίας των συναισθημάτων.

Η πορεία μου συνεχίστηκε με το να δουλεύω σε μία μικρή, γυναικοκρατούμενη εταιρία, όπου φέρναμε σε επαφή καλλιτέχνες με διάφορες εταιρείες μόδας, luxury, εστίασης κ.ά. που θα επωφελούνταν και οι δύο με τη συνεργασία και τη δημιουργία σχέσεων και εμπειριών. Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε συζητήσεις για τους πελάτες μας έτσι ώστε με την τέχνη των δημοσίων σχέσεων να καταφέρουν να εδραιώσουν και σε άλλες περιπτώσεις να διατηρήσουν την επιτυχία τους -μεταξύ αυτών η gallery Unit London, τα ξενοδοχεία Belmond, η gallery Lazinc, το Fortnum and Mason, η Montblanc, το Make a Wish κ.ά. Η σχέση μου με τη ζωγραφική, την τέχνη και όλους όσους εργάζονται γι’ αυτήν ήταν πάντα γεμάτη αγάπη, πίστη και σεβασμό επειδή είναι μία κινητήριος δύναμη για μένα.

Μέσα από την τέχνη μου προσπαθώ να εκφραστώ. Τον Μάιο του 2020, γυρίζοντας από το Λονδίνο στη Θεσσαλονίκη με την τελευταία πτήση πριν το lockdown κατάλαβα ότι ο λόγος που γυρίζω είναι γιατί είναι σημαντικό για μένα σε μία τέτοια στιγμή να είμαι κοντά στους δικούς μου αλλά και κοντά στο «κέντρο μου». Αποφασίζοντας ότι γυρίζω στην Ελλάδα μόνιμα ένιωθα μία απερίγραπτη θέληση να το αποτυπώσω. Αποφάσισα αναπολώντας τις παλιές στιγμές και σκεπτόμενη με αγωνία και μια δόση ευτυχίας τις καινούριες εμπειρίες, να επεξεργαστώ κάποιες ιδιαίτερα αγαπημένες μου φωτογραφίες με λάδια. Έτσι δημιουργήθηκε η τεχνική που ουσιαστικά με ξεχώρισε. Άρχισα να «χαϊδεύω» πρόσωπα των αγαπημένων μου ανθρώπων και τοποθεσιών πάνω σε φωτογραφίες με ένα πινέλο και γαλάζιο, κίτρινο, ροζ λάδι δημιουργώντας ένα πολύ «ισορροπημένο» αποτέλεσμα μεταξύ της αλήθειας και της σκέψης μου. Αυτή η τεχνική μου ζητήθηκε και για φωτογραφίες άλλων – και έτσι άρχισα να ασχολούμαι και με τα Custom Made έργα, τα οποία έχουν επίσης μεγάλη επιτυχία και μου δίνουν ιδιαίτερη χαρά.

Αντλώ έμπνευση από προσωπικές στιγμές κυρίως. Με ενδιαφέρει να ερευνώ την αύρα του καθενός, τους έρωτες, τα όνειρα. Μ' αρέσει με την τέχνη μου να κάνω ανθρώπους να βγαίνουν από το σώμα τους και να ονειρεύονται. Για μένα οι άνθρωποι είναι πηγή έμπνευσης. Θεωρώ πως η τέχνη στην εποχή μας έχει κάτι πολύ προσωπικό και αυτό με ιντριγκάρει σαν θεατή και σαν δημιουργό.

Η απήχηση των Ελληνικών τεχνών στο εξωτερικό ανέκαθεν ήταν καλή λόγω της προίκας των προγόνων μας. Αυτή τη στιγμή ως μια καλλιτέχνης που πάντα δηλώνει την εθνικότητα της, δεδομένο ότι και η τέχνη μου είναι πολύ επηρεασμένη από την Ελλάδα – μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι των τεχνών πάντα εκτιμάνε τη χώρα μας, αυτοί που έχω γνωρίσει εγώ τουλάχιστον. Γενικά πιστεύω όμως πως λόγω του διαδικτύου, του Instagram και της όλης κατάστασης, πρέπει οι Έλληνες καλλιτέχνες να ανοίξουμε πιο πολύ τα φτερά μας και να έρθουμε σε επαφή με μεγάλα ονόματα από gallery, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, νέους και παλαιότερους του χώρου. Ζούμε σε μία εποχή που η πληροφορία είναι εφήμερη, αλλά η επικοινωνία εύκολη οπότε πιστεύω πως είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας το τι πρεσβεύουμε ως Έλληνες και ως άνθρωποι κυρίως. Εγώ είχα την τύχη να κάνω κάποιες σημαντικές γνωριμίες για την καριέρα μου όσο ζούσα στο Λονδίνο και με έχουν βοηθήσει πολύ. Είμαι πάντα ανοιχτή για συμβουλές, συζήτηση και tips για οποιονδήποτε μπορεί να εμπνευστεί από κάτι δικό μου @simoni_studio -πιστεύω ακράδαντα στο «ευ αγωνίζεσθαι», ειδικά σε έναν τόσο ανταγωνιστικό κόσμο, όσο αυτόν της τέχνης.

Το αγαπημένο κομμάτι στην τέχνη μου είναι η στιγμή που χωρίς λογική, αλλά μόνο με το ένστικτο ξέρω όταν ένας πίνακας μου είναι έτοιμος.

Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο αυτήν την περίοδο είναι να βγαίνω κάθε Πέμπτη με τις φίλες μου για κρασάκια και να κάνουμε «heart to heart»! Δεν είναι τίποτα το ίδιο μέσω FaceTime δυστυχώς. Αυτό όμως που με χαροποιεί είναι το ότι κάποια δεδομένα πράγματα μπόρεσα να τα εκτιμήσω πιο πολύ από ποτέ.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις τελειώσει το lockdown είναι να ταξιδέψω σε όλα τα μέρη που ονειρεύομαι, να αγκαλιάσω πολλούς ανθρώπους και να κάνω ένα τρελό Party.

Μέσα στην καραντίνα κατάλαβα πως ο σκύλος μου ο Spot είναι ένας βασικός λόγος που «άντεξα», καθώς ήταν μία ανεξέλεγκτη πηγή γλυκιάς πληροφορίας, αγάπης και ζεστασιάς.

Μία online έκθεση που προτείνω ανεπιφύλακτα αυτήν την εποχή είναι αυτή του London Paint Club, όπου εμπεριέχονται τρία δικά μου έργα –από τα πολύ αγαπημένα μου. Αποτελεί ένα breath of fresh air με καλλιτέχνες από διάφορα backgrounds.

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να εξελίξω την τέχνη μου, να συνεργαστώ με πολλές gallery από όλων τον κόσμο και να μπορέσω να προσθέσω μία ροζ κουκίδα στην ιστορία, που είναι η δική μου οπτική. Τρέχουν πολλά ενδιαφέροντα project που θέλω πολύ να μοιραστώ – γι’ αυτό stay tuned!

Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι στο τέλος της Ικτίνου η εκκλησία του Αγίου Γιάννη –πάντα με ηρεμεί αυτή η γωνία που φαίνεται σαν ένας μικρός υπόγειος παράδεισος. Επίσης το La doze!

Το κρυφό μου σημείο στην πόλη είναι ένα συγκεκριμένο παγκάκι στην νέα παραλία δίπλα από τις λιμνούλες με τα νούφαρα που με φιλοξένησε αρκετές φορές αυτό το φθινόπωρο, όταν ήθελα να πάρω μία ανάσα και συναντούσα το Μάρκο και περπατούσαμε όλη την πόλη.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί έχει μία μοναδικότητα και μία ποιότητα ζωής που καμιά φορά μας κακομαθαίνει και την ξεχνάμε. Η Θεσσαλονίκη έχει ομορφιά, vibes και σουσού!

Θα ήθελα η πόλη μου να έχει πιο πολλά καλλιτεχνικά δρώμενα, τα οποία να ευρύνουν τους ορίζοντες μας. Παρόλα αυτά είναι στο χέρι όλων και ευελπιστώ να συνεισφέρω και εγώ σε αυτό.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις: Cocktail, Κουλτούρα, Μαμά.