Αεικίνητη και πάντα χαμογελαστή, η Φαίη Καζαντζίδου είναι το άτομο που βλέπεις πάντα με μία βαλίτσα στο χέρι! Ως καταξιωμένη graphic designer διαθέτει έμφυτη μια ολοκληρωμένη άποψη περί αισθητικής και με την έμπειρη ομάδα της αναλαμβάνουν πρότζεκτ που αφορούν εκδόσεις και καλλιτεχνικά events σε όλον τον κόσμο.

Άλλωστε, όταν την καλούν στο τηλέφωνο, η πρώτη ερώτηση που της κάνουν είναι «Πού βρίσκεσαι;», αφού ταξιδεύει συνεχώς από τη μια χώρα στην άλλη... Σε μία άλλη ζωή ίσως να ήταν η θηλυκή έκδοση του Φιλέα Φόγκ, του Ιούλιου Βερν!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου ζουν μέχρι σήμερα οι γονείς μου, ενώ τα Σαββατοκύριακα πήγαινα στο πατρικό σπίτι της μητέρας μου, μια υπέροχη μονοκατοικία στην Καλαμαριά. Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι μεταξύ κέντρου και Καλαμαριάς. Έπειτα, στην εφηβεία μου ξεκίνησα να ανακαλύπτω περισσότερο το κέντρο της πόλης, δοκιμάζοντας το πιο νόστιμο παγωτό στην Ωραία και τα πρώτα ποτά στο Belair.

Επέλεξα να συνεχίσω να μένω στο κέντρο και στην ενήλικη ζωή μου, καθώς πιστεύω ότι εδώ χτυπάει η καρδιά της πόλης. Μου αρέσει ο έντονος ρυθμός της καθημερινότητας, το οποίο ταιριάζει απόλυτα με την προσωπικότητας μου. Τα πάντα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, μπορείς να κάνεις εύκολα τις δουλειές σου, ένα διάλειμμα για φαγητό ή ποτό με φίλους και όλα αυτά χωρίς τη χρήση αυτοκινήτου ή μέσων μεταφοράς.

Αγαπώ το μέρος που μένω, δηλαδή τον πεζόδρομο στην οδό Δημητρίου Γούναρη, για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για το γεγονός ότι πρόκειται για έναν από τους πιο ιστορικούς και πολυσύχναστους δρόμους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Στη ρωμαϊκή εποχή η οδός Δημητρίου Γούναρη οδηγούσε απευθείας στο παλάτι, ενώ σήμερα είναι ο πιο ζωντανός πεζόδρομος της πόλης. Με ευχαριστεί πολύ να κοιτάζω από το μπαλκόνι μου από τη μία πλευρά την Καμάρα και τη Ροτόντα και από την άλλη τη θάλασσα.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω τα πάντα. Με επηρέασε στην τελική επιλογή μου η γιαγιά μου, η οποία μιλούσε γαλλικά και μου μετέδωσε και μένα αυτή την αγάπη για τη γαλλική κουλτούρα και το Παρίσι. Από μικρή μου άρεσαν τα γαλλικά ως γλώσσα και κατάφερα τελικά να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και να σπουδάσω στο Παρίσι στο École nationale supérieure des Arts Décoratifs.

Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από τα χρόνια των σπουδών μου στο Παρίσι είναι ο πολύς κόπος, το διάβασμα και οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις στο πανεπιστήμιο. Επίσης ο διαφορετικός τρόπος ζωής σε σχέση με αυτόν που άφησα στην Ελλάδα. Αυτό που κρατάω είναι ότι έκανα φίλους, με τους οποίους διατηρώ σχέσεις μέχρι σήμερα και ενώ προερχόμουν από ένα οικογενειακό περιβάλλον που αγαπούσε το θέατρο, συνέχισα να ανακαλύπτω συνεχώς καινούργιους καλλιτέχνες, να παρακολουθώ τις πρώτες παραστάσεις όπερας και να ακούω κλασική μουσική υπό τη διεύθυνση γνωστών μαέστρων. Ο γαλλικός πολιτισμός με επηρέασε στην κουλτούρα, με βοήθησε να διευρύνω τους ορίζοντες μου σε καλλιτεχνικά πλαίσια και λειτούργησε ως σχολείο πολιτισμού. Το γαλλικό πνεύμα του διαφωτισμού παραμένει διάχυτο ακόμα και σήμερα στη Γαλλία, και αποτελεί πηγή έμπνευσης νέων ιδεών. Για αυτό τον λόγο επισκέπτομαι το Παρίσι μία ή δύο φορές τον χρόνο, ώστε να παραμένει σημείο αναφοράς, αλλά και έμπνευσης για εμένα.

Σήμερα ασχολούμαι με αυτό που σπούδασα, προσπαθώντας να επεκτείνω το εύρος των δραστηριοτήτων μου. Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, διατηρώ γραφείο στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, συνεργάζομαι με εξαιρετικούς επαγγελματίες (ανάλογα τις απαιτήσεις των projects) και έχω την τύχη, μέσα από τη δουλειά μου να γνωρίσω αξιόλογους ανθρώπους. Με αυτό το σκεπτικό, ο διακριτικός τίτλος του γραφείου μου είναι Parteners creative. Εχω την τιμή να συνεργάζομαι με τον φωτογράφο Μίνο Αλχανάτη και το studio Nikoleri, τον expert της επικοινωνίας κai των social media Στράτο Σαφιολέα, τον guru της τεχνολογίας Τάσο Μάνο, την αεικίνητη καλλιτέχνιδα Esmeralda Kosmatopoulos, την dream team της τυπογραφίας DOT prepress κ.ά. Ασχολούμαι κυρίως με Ευρωπαϊκά προγράμματα, την τοπική αυτοδιοίκηση στον τομέα της τουριστικής προβολής, συνεργάζομαι με το γραφείο δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας Magenta με έδρα το Μιλάνο κ.ά.

Τα ταξίδια είναι για μένα τρόπος ζωής! Ταξιδεύω από μικρή ηλικία με τη μητέρα μου, αυτή μου κόλλησε το μικρόβιο του traveler... ετοιμάζω βαλίτσα σε 2’ (κυριολεκτικά)! Συνήθως συνδυάζω δουλειά με διασκέδαση. Κάθε χρόνο κάνω περίπου 10-12 ταξίδια σε διαφορετικούς προορισμούς.

Στη Θεσσαλονίκη έρχομαι συνήθως για δέκα μέρες το μήνα, γιατί μένω και στην Αθήνα. Μοιράζω τον χρόνο μου μεταξύ Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Σίφνου (το καλοκαίρι) και εξωτερικού. Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις μπω στο σπίτι μου είναι να δω αν οι ορχιδέες και τα φυτά μου είναι σε καλή κατάσταση και να τα «καλοπιάσω» που τα άφησα μόνα τους. Μόνιμος κηπουρός, τις ημέρες που απουσιάζω, είναι ο πατέρας μου!

Το αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το λιμάνι, γιατί το έχω συνδυάσει με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ, με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο Φωτογραφίας, με τη θάλασσα, με τους γερανούς και τους γλάρους και με τις ωραίες βόλτες που μπορείς να κάνεις μέσα σε αυτό κοιτάζοντας τη δύση του ήλιου.

Όταν είμαι στη Θεσσαλονίκη μπορεί να με συναντήσει κανείς τις μεσημεριανές ώρες για καφέ στο Play House στην Αγία Σοφία. Είναι το meeting point με τις φίλες μου! Το βράδυ πηγαίνω για ποτό ή φαγητό με φίλους μεταξύ Παύλου Μελά, Παλαιών Πατρών και Προξένου Κορομηλά.

Το μουσείο που ξεχωρίζω είναι το Μουσείο Φωτογραφίας στο Λιμάνι. Η αγαπημένη μου γκαλερί είναι η Ζήνα Αθανασιάδου, ενώ από τα βιβλιοπωλεία, all time favorite είναι το Κεντρί. Αφήνω τελευταίο το Stereodisk, που είναι το αγαπημένο μου δισκοπωλείο. Ανακαλύπτω μουσικές και περνάω υπέροχα μαζί με τους φίλους μου Κοσμά, Παναγιώτη και Μέμα.

Το αγαπημένο μου μέρος για brunch είναι το Charlie D. Βrasserie, που το μενού υπογράφει ο γνωστός σεφ Arnaud Bignon και νιώθω σαν να βρίσκομαι στο Παρίσι! Για lunch break προτιμώ το Μασσαλία. Γνωρίζω τον Στέλιο Καραπιπέρη από 6 χρονών, τον αισθάνομαι σαν μικρό μου αδερφό και νιώθω πάντα οικεία όταν πηγαίνω εκεί. Το μενού είναι πρωτότυπο, με αγνά υλικά και το  πιάτο που λατρεύω είναι το καρπάτσιο λαυράκι με μανταρίνι, τσίλι και κόλιανδρο. Τα βράδια συχνάζω στο Canteen και το επιλέγω γιατί μου αρέσει το casual chic στιλ του, που χαρακτηρίζεται από mild industrial αναφορές και New York style πινελιές, ενώ συνυπάρχουν αρµονικά όλες οι ηλικίες! Αγαπημένο μου πιάτο: σπαράγγια σοτέ με μοσχαρίσιο παστράμι, φρέσκο τυρί με τρούφα και ντοματίνα. Εναλλακτικά, επιλέγω το MiaFeta, μια πρωτότυπη ιδέα με τα γαλακτοκομικά προϊόντα της εταιρίας Κourellas στο επίκεντρο και τη φέτα να κυριαρχεί στο ιδιότυπο cheesy μενού του. Με ήπιο βιομηχανικό design, inox και φυσικό ξύλο, διαθέτει κελάρι για τα κρασιά και για την ωρίμανση των τυριών. Αγαπημένο μου πιάτο: τυρολέ καπνιστό. Τέλος για ψάρι επιλέγω τη Μούργα με διαφορετικό μενού κάθε μέρα ανάλογα με τα κέφια της θάλασσας. Ξεχωρίζω τα πιάτα: Κασουλέ με μαύρα φασόλια, καπνιστό ξιφία και αυγά μπακαλιάρου και λαχανοντολμάδες με καραβίδα... και μετά από αυτήν την περιγραφή, δεν γίνεται να μην σου ανοίξει η όρεξη!

Για τη βραδινή μου έξοδο θα επιλέξω οικεία μέρη του κέντρου, για αυτό και συνεχίζω και πηγαίνω ακόμα στο Belair ή πλέον Βογατσικού 3. Εκεί μου αρέσουν τα εξαιρετικά cocktails, το design που έχει επιμεληθεί η Νένη Σπάρτση και οι συνεργάτες της και το γεγονός ότι είναι άκαπνο χειμώνα/καλοκαίρι.

Ένα από τα αγαπημένα μου "μυστικά" μέρη στην πόλη είναι σχολή κλασικού χορού Diagonal. Η ενασχόληση μου με το μπαλέτο, με την καθοδήγηση του αγαπημένου μου δασκάλου Γιάννη Μαργαρώνη είναι πολύ σημαντική για μένα. Με το μπαλέτο μαθαίνεις να σέβεσαι το σώμα και το μυαλό σου και να διοχετεύεις την ενέργεια σου εποικοδομητικά. Η εκτέλεση μιας χορογραφίας διδάσκει οργάνωση, συντονισμό, συγκέντρωση και υπευθυνότητα. Τέλος, ενισχύει τη μουσική καλλιέργεια και ενθαρρύνει την αγάπη για κλασσική μουσική.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί μένουν φίλοι μου και η οικογένεια μου. Η πόλη για μένα είναι οι άνθρωποι της. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να αλλάξεις, αλλά πάντα κοιτάω τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Οι τρεις λέξεις με τις οποίες θα χαρακτήριζα την Θεσσαλονίκη είναι: Κιμπάρης, Φούιτ, Ντεμέκ.