Με το ένα πόδι στο Los Angeles και με το άλλο στην Αθήνα, ο Πάνος Βλάχος μοιράζει τη ζωή του σε δύο ηπείρους. Ο ταλαντούχος ηθοποιός και τραγουδοποιός μιλάει σε πρώτο ενικό για όσα συμβαίνουν αυτήν τη στιγμή μέσα στο μυαλό του.
Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές οι δηλώσεις του έχουν παρεξηγηθεί. Όπως, επίσης, και οι προθέσεις του. Αυτό, όμως, που έχει αξία είναι ότι ο Πάνος Βλάχος αποφάσισε ν’ αφήσει την Ελλάδα πάνω στο peak της τηλεοπτικής του επιτυχίας με τη «Μουρμούρα» και να κάνει βαλίτσες για ένα αβέβαιο μέλλον στην Αμερική. Εκεί, συμμετείχε στην παράσταση «Mistero Buffo» του Dario Fo, που ανέβηκε σε Νέα Υόρκη και Hollywood, ενώ πήρε μέρος και στην τηλεοπτική σειρά «Day of our lives» του NBC. Καθόλου άσχημα, λοιπόν, για έναν Έλληνα ηθοποιό, που βρέθηκε σε μια χώρα άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Εκεί, δηλαδή, που ο ανταγωνισμός είναι αμείλικτος, αφού ακόμη και στο ταμείο των Starbucks μπορείς να συναντήσεις τον διάδοχο του Brad Pitt. Ο Πάνος κυνηγά το δικό του american dream, ενώ σχολιάζει τα κακώς κείμενα των ελληνικών media. Όσοι πιστεύουν ότι απλά διαθέτει ένα σετ καλογυμνασμένων κοιλιακών, μετά τη συνέντευξη θ’ αναθεωρήσουν.
Greece is…
«Εγώ την Ελλάδα που ξέρω την κουβαλώ μέσα μου και την Ελλάδα που δε μας εξυπηρετεί και είναι με απαρχαιωμένες αντιλήψεις την πετάω. Ο Χατζηδάκης το είχε πει καλύτερα από όλους μας, ότι, δηλαδή, ”οτιδήποτε είναι ελληνικό και μας ενώνει με την παγκόσμια δημιουργία το αγκαλιάζουμε. Οτιδήποτε μας διώχνει από αυτό και μας κλειδώνει, μας απομονώνει και μας κάνει να είμαστε περιορισμένοι το πετάμε”. Τα ίδια πράγματα που έκανα πριν φύγω από την Ελλάδα, τα ίδια έκανα και το διάστημα που ζούσα στο Los Angeles. Δεν είναι δηλαδή ότι, όσο ζούσα στην Ελλάδα ασχολιόμουν με κιτρινισμούς και ανηθικότητες των πρωινών εκπομπών και πήγα εκεί ξαφνικά κι άρχισα να διαβάζω Κάφκα. Η ζωή μου ανέκαθεν ήταν να υπηρετώ την Τέχνη μου. Οτιδήποτε αισθητικά και καλλιτεχνικά άξιο προτείνει η χώρα μου εγώ το υποστηρίζω με κάθε μου κύτταρο. Εμπνέομαι καθημερινά από τον Γιώργο Λάνθιμο, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, τον Νίκο Καραθάνο, τον Δημήτρη Θεοδωρακάκο, τον Λευτέρη Πετρούνια, αλλά και τόσους άλλους που κάνουν τη χώρα μας να λάμπει στο εξωτερικό».
Become social
«Η σημερινή εικόνα που παρουσιάζεται στα social media δεν είναι ειλικρινής, αλλά ψευδής. Σίγουρα τα social έχουν πολύ ψωμί, αλλά προσωπικά θέλω να ζω το παρόν και μέσω αυτών να λέω πράγματα τα οποία έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Με τη δύναμη και τη διεισδυτικότητα που έχουν δεν υπάρχει πια η δικαιολογία ότι το σύστημα πολεμάει κάποιον και δε βρίσκει χώρο να εκφραστεί και να δείξει τη δουλειά του. Όλα είναι ελεύθερα κι όλοι μας έχουμε ένα βήμα να πούμε αυτό που θέλουμε. Λόγου χάρη, δεν έχω καμιά δικαιολογία εγώ αν ο κόσμος δεν αγαπάει τα τραγούδια μου, γιατί όλο το υλικό είναι ανεβασμένο on line για να το αξιολογήσει. Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν αμέτρητους followers κι έχουν πάρα πολλά likes, αλλά δε δημιουργούν τίποτα ουσιώδες και κανείς δεν τους εκτιμά επαγγελματικά. Δυστυχώς, αυτό το τελευταίο είναι σημείο των καιρών μας».
Beauty matters
«Δεν ένιωσα ποτέ μου ωραίος. Απεναντίας, από την πρώτη μέρα στη σχολή και αργότερα στο θέατρο, έκανα όλο ρόλους χαζών, κουτών και περιθωριακών. Δεν πιστεύω ότι η ομορφιά κρύβεται στους κοιλιακούς και στα χαρακτηριστικά του προσώπου σου, αλλά στο να προσέχεις τον εαυτό σου και να έχεις μια εικόνα που έχει αισθητική. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι όταν εσύ παρουσιάζεσαι κάπου εκεί έξω και είσαι περιποιημένος και μυρίζεις όμορφα, τότε κερδίζεις στο ημίχρονο τον συνομιλητή σου. Δεν μπορώ, επίσης, να καταλάβω γιατί εγώ απαγορεύεται να γράφω αυτό το λεγόμενο έντεχνο και πρέπει να γράφω μόνο pop τραγούδια. Το γεγονός ότι η εικόνα μου είναι pop δε συνεπάγεται και μια pop προσωπικότητα, απαραιτήτως».
The critics
«Δεν μπορώ κάθε μέρα να ψάχνω στο internet τι γράφει ο καθένας για μένα και να βγαίνω ν’ απαντώ. Για μένα είναι καλύτερο να μιλάς δημόσια μέσω του έργου σου και όχι μέσω των συνεντεύξεων. Αυτοί που μιλούν δημόσια μόνο με τις συνεντεύξεις τους είναι οι τηλεπερσόνες και οι influencers, που ουσιαστικά δεν έχουν κάτι σημαντικό να πουν. Αν κάποιος με ακούσει, μ’ έχει δει μια φορά στο θέατρο κι έχει δει το όποιο μικρό ταλέντο μπορεί να έχω, τότε εγώ νιώθω ότι τοποθετήθηκα ως καλλιτέχνης. Το τι γράφει ο καθένας για μένα, το πώς παρερμηνεύει αυτό που λέω, το πώς τα κόβει και τα ράβει στο μοντάζ είναι δικό του θέμα. Δεν μπορώ να έχω δέκα εκατομμύρια φίλους που να τους εξηγώ πώς εγώ βλέπω το χιούμορ. Προσπαθώ να μιλώ στα media πάρα πολύ λίγες φορές, γιατί θέλω καθετί που κάνω και λέω να εμπνέει κάποιον εκεί έξω. Ζούμε σε μια εποχή που δεν επικρατεί η ηθική».
Music is the answer
«Αυτόν τον δίσκο τον δημιούργησα γιατί θέλω να κάνω ό,τι με φοβίζει και με κάνει να ακροβατώ. Αυτό θέλω να κάνω. Όχι για να εντυπωσιάσω, ούτε να προκαλέσω. Απλά, γιατί εκφράζομαι ειλικρινά και λέω ιστορίες, γι’ αυτό γράφω τραγούδια που γίνονται ιστορίες. Μέσα μου γνωρίζω ότι δε θ’ αλλάξω τον κόσμο, αλλά τουλάχιστον θα τον διασκεδάσω. Αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως πειραματόζωο. Αυτό μέσα του ενέχει ρίσκο και ανασφάλεια, αλλά έχω επιλέξει να ζω έτσι τη ζωή μου».
Road to success
«Όταν βλέπω μπροστά μου έναν ταλαντούχο άνθρωπο αναρωτιέμαι μέσα μου τι θα “κλέψω” από αυτόν για να γίνω καλύτερος. Την πρώτη μέρα της καλλιτεχνικής μου ζωής, ακόμα και την εποχή που έπαιζα ποδόσφαιρο,
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 146 ΜΑΡΤΙΟΣ 2019
