Με καταγωγή από τους ιθαγενείς Chamorro και θέση στη λίστα “Forbes 30 Under 30”, η Gisela McDaniel μετατρέπει σε Τέχνη τις δικές της εμπειρίες βίας και επιβίωσης, χαρίζοντας φωνή σε όσα συχνά μένουν κρυφά. Το πολύχρωμο project της, “Pineptran Istreyas & Αχινός”, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας της γκαλερί Dio Horia, ενώνει τις φωνές τριών Ελληνίδων συμμετεχουσών εικαστικών σε δύο πίνακες, διευρύνοντας την προσωπική και διαπολιτισμική της αναζήτηση για τη θεραπεία. Η παραμονή της στην Αθήνα και η διαμονή της στη Μύκονο ενίσχυσαν την ανάγκη της να μιλά ανοιχτά για όσα φοβόμαστε, με χαρά και αισιοδοξία, όπως μοιράστηκε μαζί μου στην ενδιαφέρουσα υνομιλία μας.
Η πρώτη επαφή με την Ελλάδα: Αθήνα και Μύκονος
Η Gisela μιλά για την πρώτη της εμπειρία στην Ελλάδα, όπου η γνωριμία με την Ιστορία, τους ανθρώπους και τη φύση τής χάρισε νέα έμπνευση. Ξεκινώντας από την Αθήνα και συνεχίζοντας στη Μύκονο, ένιωσε την οικειότητα του νησιωτικού τοπίου και τη ζεστή φιλοξενία των κατοίκων.
«Πρώτη φορά στην Ελλάδα και το απολαμβάνω! Η Ιστορία εδώ είναι πλούσια και με γοητεύει να μαθαίνω τις ρίζες της. Παράλληλα, με το project μου κάνω κοινωνική έρευνα, εστιάζοντας σε προσωπικές αφηγήσεις - ένας υπέροχος τρόπος να γνωρίσω τον τόπο. Στη Μύκονο, ζωγράφισα για πρώτη φορά σε νησί, συνδυάζοντας τις δικές μου ιστορίες με τα ευρήματα της περιοχής, όπως τα υπολείμματα των ψαράδων που μάζεψα και ενσωμάτωσα στα έργα μου. Στήνω τους καμβάδες μου έξω, στον ανοιχτό χώρο, κάτι που δεν συνηθίζω στη Νέα Υόρκη, και είναι μοναδικό να νιώθεις τον άνεμο, να βλέπεις τη δύση του ηλίου και να εμπνέεσαι από τις ζεστές παλέτες της φύσης».
Η φωνή των γυναικών και η παρουσία στα νησιά
Η συνεργασία της με Ελληνίδες καλλιτέχνιδες αποτέλεσε βασικό κομμάτι της έρευνάς της για τις εμπειρίες βίας των γυναικών, προβάλλοντας περισσότερο την ασφάλεια, τη συλλογική φροντίδα και τον σεβασμό στα προσωπικά βιώματα ως θέματα συζήτησης.
«Η Μαρίνα Βρανοπούλου από την γκαλερί Dio Horia επικοινώνησε μαζί μου και μου μίλησε για το project. Θεώρησα υπέροχο το να συνεργαστώ με τοπικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Έτσι, το στούντιο γρήγορα μετατράπηκε σε χώρο καταγραφής ιστοριών και συλλογής φωτογραφιών. Μέσα από την έκθεση αναδύονται σημαντικά ερωτήματα που αφορούν στις γυναίκες: πώς περπατούν στους δρόμους, πώς προστατεύουν τους εαυτούς τους και πώς μοιράζονται τις εμπειρίες τους για να προστατεύσουν και άλλους. Ως αποτέλεσμα, καλούμαστε να μάθουμε να σεβόμαστε τα πνευματικά δικαιώματα και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον. Είναι υπέροχο να “δένεσαι” με άλλους μέσα από τις ζωές και τις εμπειρίες. Ακόμα, το να είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου, το ένστικτό σου και τις σχέσεις σου δεν είναι ναρκισσισμός. Αυτό μας διδάσκει η έκθεση αυτή».
Θηλυκότητα, βία και θεραπεία μέσα από την τέχνη
Το έργο της Gisela εστιάζει στον πόνο αλλά και στη δύναμη της θηλυκότητας, μιλώντας ανοιχτά για τη βία που υφίστανται πολλές γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας, που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Ταυτόχρονα, θίγει πόσο σημαντική είναι η θεραπεία μέσω της Τέχνης.
«Η βία απέναντι στις γυναίκες υπάρχει παντού. Θέλω μέσα από την Τέχνη μου να μιλήσω για το πώς μπορούμε να την απομακρύνουμε και πώς η θηλυκότητα προχωρά στον κόσμο μετά από αυτήν. Όλοι πρέπει να μιλάμε γι’ αυτά τα προσωπικά αλλά και καθολικά θέματα. Ο πόνος εντοπίζεται παντού, αλλά δεν ανοιγόμαστε αρκετά γι’ αυτόν. Έχω και εγώ τα δικά μου τραύματα. Ωστόσο, πιστεύω πως τους ανθρώπους δεν μας καθορίζουν τα τραύματά μας. Είμαστε αυτά που αγαπάμε και οι ιστορίες μας για το πώς διαπλέουμε στον κόσμο. Κατά τη διαμονή μου και τη δημιουργική ενασχόλησή μου στο νησί, παρατηρούσα τα αστέρια και τα πλοία, και ένιωθα πως οι εναλλαγές που κάνουν αντικατοπτρίζουν και τις δικές μας εμπειρίες».
H οικογένεια ως πυρήνας έμπνευσης
Οι ρίζες της και η οικογένειά της, ειδικά η γιαγιά της, όπως μου αποκαλύπτει, διαμόρφωσαν το καλλιτεχνικό της όραμα και τις αξίες που μεταδίδει μέσα από το έργο της.
«Η οικογένειά μου ήταν ορόσημο για την καλλιτεχνική μου ταυτότητα. Είχε ισχυρές αξίες: σεβασμό για τους αγνώστους, τους μεγαλύτερους και την οικογένεια. Αυτές με ενέπνευσαν στο πώς απευθύνομαι στους ανθρώπους μέσω των έργων μου. Η γιαγιά μου ήταν η πιο σημαντική έμπνευση της ζωής μου. Έμαθα τις αξίες της, παρατηρώντας τη στην κουζίνα, μέσα από τις ιστορίες της, τις στιγμές φροντίδας, όταν έβαζε κραγιόν και κοσμήματα και περιποιούνταν τον εαυτό της. Χάρη σε αυτήν έμαθα να μη φοβάμαι τα χρώματα. Η Μύκονος είναι κι αυτή χρωματιστή, αλλά με διαφορετικό τρόπο».
Η αναγνώριση και το όραμα για το μέλλον
Η ένταξή της στη λίστα “Forbes 30 Under 30” το 2024 ήταν μια έκπληξη που ενίσχυσε το όραμά της να συνεχίσει να δημιουργεί με βάθος και ευθύνη.
«Η παρουσία μου στη λίστα ήταν μεγάλη έκπληξη! Δεν την είδα ως κατόρθωμα. Περισσότερο το στοιχείο στο οποίο εστίασα είναι ότι βρίσκομαι στον σωστό δρόμο. Ότι πρέπει να συνεχίσω να μοιράζομαι βαθιές ιστορίες με ανθρώπους, όπως στην Ελλάδα, καθότι αυτό αναγνωρίζεται. Από μικρή ήθελα να είμαι καλλιτέχνιδα και να εκπροσωπώ τις αξίες της οικογένειάς μου και των ριζών μου. Αυτή είναι η ευθύνη μου στον κόσμο και το όνειρό μου».
Info: H έκθεση “Pineptran Istreyas & Αχινός” θα διαρκέσει έως τις 29 Νοεμβρίου στην γκαλερί Dio Horia στην Ακρόπολη.
Κεντρική φωτογραφία: Gisela Mc Daniel. Image courtesy of artist and Pilar Carrias, London | Φωτογραφία Rachel Stern
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2025
