Η Edith Piaf, ήταν Γαλλίδα τραγουδίστρια και η σπουδαιότερη παρουσία στη διεθνή σκηνή των βαριετέ. Γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου το 1915, κάτω από μια λάμπα υγραερίου. Ο πατέρας της ήταν ακροβάτης, ενώ η μητέρα της ήταν λυρική τραγουδίστρια. «Είχε όλο το ταλέντο στο λαιμό και όχι στο κορμί» δήλωσε ο πατέρας της, όταν αντιλήφθηκε τις ικανότητες της τότε 9χρονης κόρης του.

Από τις ερμηνείες του δρόμου, στο πιο κομψό καμπαρέ του Παρισιού, η Piaf μετονομάστηκε σε «Mome Piaf» (μικρό σπουργίτι), από τον Louis Leplée και το 1935 κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο. Τα υπόλοιπα, ανήκουν στην ιστορία.

Ο μύθος της Edith Piaf θα ζωντανέψει στις 4 Φεβρουαρίου στο Βασιλικό Θέατρο. Το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης παρουσιάζει ένα μουσικό αφιέρωμα στο πιο μελωδικό «σπουργίτι». Όλα τα έσοδα θα διατεθούν στο «Άσυλο του Παιδιού», το οποίο συμπλήρωσε 100 χρόνια πολύτιμης προσφοράς στην πόλη. Η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου υπό τη διεύθυνση της Λίζας Ξανθοπούλου θα συναντήσει επί σκηνής την εξαιρετική Βασιλική Ρούσση, η οποία ενσαρκώνει εδώ και χρόνια τον ρόλο της θρυλικής τραγουδίστριας σε παραγωγές θεάτρων των γερμανόφωνων χωρών. Στη συναυλία– παράσταση, πλημμυρισμένη από τα αθάνατα τραγούδια: «La vie en rose», «Non, je ne regrette rien», «Padam- padam», θα γίνει αναδρομή στην πορεί της Γαλλίδας ερμηνεύτριας. 

Η ζωή και τα τραγούδια της έμοιαζαν δεμένα λες μεταξύ τους, με μια άρρηκτη κλωστή. 

«Κάθε φορά που τραγουδούσε, νόμιζες, ότι πρόσφερε την ψυχή της», είχε πει κάποτε γι’ αυτήν ο ποιητής και αγαπημένος της φίλος, Jean Cocteau. Και όπως έλεγε και η ίδια: «Αν είχα πιο ήσυχη, τακτοποιημένη και ήρεμη ζωή δεν θα είχα δώσει στο κοινό μου αυτά που του δίνω τώρα».

 

Πράγματι, ζωή της Piaf μοιάζει βγαλμένη από κάποια δραματική ταινία, τα είχε όλα. Μετά τη γέννησή της, η μητέρα της εγκατέλειψε την οικογένειά τους και η γιαγιά της ανέλαβε το μεγάλωμα της εγγονής της. Στην ηλικία των 4 ετών, αρρώστησε κι έχασε την όρασή της, όμως θεραπεύτηκε, χωρίς τη βοήθεια κάποιου γιατρού. Ξεκίνησε την ενασχόλησή της με το τραγούδι σε ηλικία των 9, όταν ακολούθησε τον πατέρα της στις περιοδείες του τσίρκου όπου εργαζόταν ως ακροβάτης.

Στα 15 αποφάσισε να εγκατασταθεί στο Παρίσι και άρχισε να τραγουδά στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας. Εκεί, γνώρισε τον Louis Dupont και έφεραν στη ζωή ένα κοριτσάκι, την Μαρσέλ, η οποία πέθανε δύο χρόνια αργότερα από μηνιγγίτιδα.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και τη γερμανική κατοχή, έδινε συναυλίες για αιχμαλώτους πολέμου. Ήταν ενεργή, επαναστάτρια και αγέρωχη. Εισήγαγε πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων και βοήθησε πολλούς Γάλλους στρατιώτες να δραπετεύσουν. Στα 23 της, θεωρούνταν πλέον μια μεγάλη προσωπικότητα και γύρισε την πρώτη της ταινία, που θριάμβευσε. 

Από τότε συνέχισε μια πετυχημένη καριέρα και έκανε μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους. Στα 30 της ερωτεύτηκε τον Υβ Μοντάν και ανέλαβε να στήσει την καριέρα του. Στα τέλη του 1945, έγραψε μόνη της την τεράστια επιτυχία της La vie en rose, που στην αρχή περνά απαρατήρητη, ενώ σε όλη την καριέρα της έγραψε περίπου 80 τραγούδια.

Στη Νέα Υόρκη, γνώρισε μεγάλες δόξες κι έζησε μεγάλους έρωτες, ο πιο γνωστός να είναι με τον μποξέρ, Μερσέλ Σερντάν. Ο θάνατός του σε αεροπορικό δυστύχημα, βύθισε το μελωδικό «σπουργίτι» σε κατάθλιψη, που ποτέ δεν ξεπέρασε πραγματικά. Εθίζεται στην μορφίνη, έπειτα από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που είχε, και στο αλκοόλ. Προσπάθησε πολλάκις να αποτοξινωθεί, όμως οι ουσίες την είχαν καταβάλλει.

Παρά τον εθισμό της, η Piaf συνεχίζει να ηχογραφεί και να δίνει παραστάσεις. Ακολούθησε ακόμα ένα ατύχημα και λίγους μήνες αργότερα κατέρρευσε κατά τη διάρκεια κονσέρτου της σε κατάμεστη αίθουσα της Νέας Υόρκης.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η Γαλλίδα καλλιτέχνης καταρρέει για ακόμα μια φορά επί σκηνής και αυτή τη φορά η διάγνωση των γιατρών είναι ανίατος καρκίνος. Με θάρρος η Piaf συνεχίζει το έργο της και δεν το βάζει κάτω. Πραγματοποίησε περιοδείες με τη συνοδεία αποκλειστικής νοσοκόμας για να τις φέρει εις πέρας.

Το καλοκαίρι του 1961 έλαβε το βραβείο της Ακαδημίας Charles Cros για το σύνολο της καριέρας της. Δύο χρόνια αργότερα, η φωνή της Piaf σβήνει για πάντα. Στα 48 της χρόνια είχε καταφέρει να ζήσει ακραία: επιτυχίες, έρωτες, πάθη και λάθη.

Η ζωή της Edith Piaf μπορεί να μην ήταν αντίστοιχη με τη μεγάλη μεταπολεμική της επιτυχία La vie en rose, αλλά με τη μεγάλη ερμηνευτική της ευαισθησία και τη βαθιά, δραματική φωνή της αναδείχθηκε στην αντιπροσωπευτικότερη ερμηνεύτρια της γαλλικής chanson intime. Η "mome Piaf" (το σπουργιτάκι) όπως την έλεγαν, έγινε η υπ' αριθμόν ένα βεντέτα του γαλλικού τραγουδιού. Πολλοί καλλιτέχνες επανεκτελούν τραγούδια της και επισκέπτονται το γλυπτό που στήθηκε προς τιμήν της στο Παρίσι, πάνω στην πλατεία που φέρει το όνομά της. Στη γαλλική πρωτεύουσα μάλιστα υπάρχει επίσης μουσείο με το όνομά της («Musée Edith Piaf»), στο οποίο μπορεί κανείς να δει διάφορα προσωπικά αντικείμενα της καλλιτέχνιδας, όπως ένα από τα φορέματά της και τη συλλογή από πορσελάνες της.

Μην παραλείψετε, λοιπόν, αυτό το ιδιαίτερο αφιέρωμα σε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού στερεώματος. Η εκδήλωση ξεκινά στις 21:00 μ.μ., ενώ η προπώληση εισιτηρίων έχει ξεκινήσει.