Η πρώτη εικόνα που εισπράττει κανείς µπαίνοντας σ’ έναν χώρο λειτουργεί καταλυτικά. Στην περίπτωση του σπιτιού του Νικόλα Ναβροζίδη και της σχεδιάστριας κοσµηµάτων Κατερίνας Ιωαννίδη η πρώτη αίσθηση είναι ότι εδώ ζουν άνθρωποι που ασχολούνται µε την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη µουσική, αγαπούν τα παλιά αντικείµενα κι εστιάζουν σε αξίες διαχρονικές και καθόλου εφήµερες. Ζητήσαµε από τον Νικόλα να µας µιλήσει για το σπίτι του, την πόλη του, την αγάπη του για τα όµορφα της ζωής που µοιάζει να µην έχουν τελειωµό.
«Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το ’70 και µεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη του ‘80. Από τότε που θυµάµαι τον εαυτό µου, η νέα παραλία ήταν η γειτονιά µου και η θάλασσα ο ζωτικός µου χώρος. Τα πάρκα της παραλίας, η Σαλαµίνα, το πάρκο µε το φίδι, το άγαλµα του Μεγάλου Αλεξάνδρου για rollers. Στο Ποσειδώνιο πέρασα την εφηβεία µου ως αθλητής, µέτρησα ατέλειωτα πλακάκια στην πισίνα, που εκείνα τα χρόνια ήταν ανοιχτή, χειµώνα-καλοκαίρι.
Στο κέντρο της πόλης περνούσαµε τα βράδια µας. Στο Belair, το Μικρό καφέ και αργότερα, στο De-facto. Στα 80’s βλέπαµε πολύ σινεµά. Η Βασιλίσσης Όλγας ήταν γεµάτη κινηµατογράφους χειµερινούς, αλλά κυρίως θερινούς, όπως στο κέντρο. Τα καλοκαίρια παρακολουθούσαµε µε µεγάλο ενδιαφέρον αφιερώµατα σε σκηνοθέτες, ενώ τον χειµώνα βλέπαµε το Φεστιβάλ.
Με την Κατερίνα είµαστε µαζί στη ζωή, στη δουλειά, στα ταξίδια, στα όνειρα. Όλα µαζί τα φτιάξαµε. Της χρωστάω πολλά! Η µεγάλη µας κόρη, η Μαρία Νεφέλη, σπουδάζει σκηνοθεσία στο Queen Mary στο Λονδίνο, η µικρότερη, η Βασίλια, είναι µαθήτρια Λυκείου κι ετοιµάζεται µε τη σειρά της να φύγει κι αυτή… Η οικογένεια συµπληρώνεται από δύο άτακτα terrier, τον Petit Four και τον Broccoli που τ’ αγαπάµε σαν τα παιδιά µας. Κυριολεκτικά!»
Το σπίτι... είναι δοχείο ζωής (που έλεγε και ο Άρης Κωνσταντινίδης). Οι χώροι, τα έπιπλα, τ’ αντικείµενα έχουν µνήµη, είναι συνδεδεµένα µε στιγµές µοναδικές, θυµίζουν ανθρώπους. Κι όσο µεγαλώνεις το φορτίο γίνεται µεγαλύτερο, αλλά κι εσύ πιο έτοιµος να το κουβαλήσεις.
Aγαπηµένη γωνιά… είναι αυτή όπου το βλέµµα συναντά τη θάλασσα.
Αγαπηµένα αντικείµενα... οικογενειακά κειµήλια και παλιά αντικείµενα που άλλα τ’ αγοράσαµε κι άλλα τα βρήκαµε πεταµένα στα σκουπίδια. Τα περισσότερα συνδέονται µε τα ταξίδια µας. Πάντοτε κάτι κουβαλάµε, κάτι που µας φαίνεται ενδιαφέρον και µε τον χρόνο γίνεται κοµµάτι της καθηµερινότητας, που το αγαπάµε.
Έµπνευσή µου αποτελούν... η Κατερίνα και οι κόρες µας, που µ’ έκαναν ένα πολύ πιο ήρεµο άνθρωπο. Ο Le Corbusier και ο Άρης Κωνσταντινίδης. Οι Admen David Ogilvy και Jeorge Lois. Ο Μίκης Θεοδωράκης. Οι ταλαντούχοι και προικισµένοι άνθρωποι µ’ αίσθηση του χιούµορ.
Αγαπώ... το διάβασµα, τα γαλλικά νουάρ των 60’s, τα αγγλικά χειροποίητα brogues και τη σύγχρονη τέχνη. Λατρεύω τη west coast jazz, τις βραδινές βόλτες στην πόλη, τους άσκοπους περιπάτους δίπλα στη θάλασσα και τις ατέλειωτες συζητήσεις µε γοητευτικούς ανθρώπους.
Η τέχνη… είναι µια πνευµατική διαµαρτυρία, µια θαρραλέα απόπειρα να υποδείξει κανείς στη ζωή τον «σωστό δρόµο».
Προτεραιότητά µου είναι… ένα νέο project Κaterina Ιoannidis Jewelry που ετοιµάζουµε.
Σε δέκα χρόνια θα ήθελα… όµορφα να παλιώνουµε.
Αγαπηµένα βιβλία... Η τριλογία της Μασαλίας του Jean Claude Izzo, The Great Gatsby του F. S. Fitzgerald, A Moveable Feast του Ernest Hemingway, Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης της Σώτης Τριανταφύλλου, Η Χαµένη Άνοιξη του Στρατή Τσίρκα, Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη.
Gadget... Ένα παλιό Filofax, τα γυαλιά και το τηλέφωνό µου.
Χρώµα... Όλες οι αποχρώσεις του µπλε.
Design… Pierre Chareau για το Maison de verr, Achille Castiglione για την Parentesi lamp, Marcel Breuer, Φρέντυ Κάραµποτ & Μιχάλης Κατζουράκης για τις καταπληκτικές αφίσες του ΕΟΤ των 60’s.
Καλλιτέχνες... Francis Bacon, Mark Rothko, Louis Bourgeois, Γιάννης Σπυρόπουλος, Βλάσσης Κανιάρης.
Μoυσείο... Hayward Gallery στο Λονδίνο, Met Breuer museum στη Νέα Υόρκη, Αρχαιολογικό Μουσείο της Άνδρου.
Μoυσική... Kind of blue του Miles Davis
Σινεµά... Παρένθεση του Τάκη Κανελόπουλου, Le Samurai του Jean-Pierre Melville, Il Sorpasso του Dino Rizi
Ξενοδοχείο… Poseidonion Grand Hotel στις Σπέτσες, Hotel Lutetia στο Παρίσι, τα Χenia του Άρη Κωνσταντινίδη, αλλά το πιο αγαπηµένο, αυτό της Άνδρου, που δεν υπάρχει πια.
Πόλη... Όσο µεγαλώνω, το Παρίσι µου πάει όλο και πιο πολύ…
Αγαπηµένο σηµείο στην πόλη µου... Η Νέα Παραλία (των πολυαγαπηµένων Νικηφορίδη & Cuomo). Αν κι έχει παραµεληθεί συστηµατικά και άδικα, αποτελεί σπουδαίο λόγο για να επισκεφτείς τη Θεσσαλονίκη. Ο Φραγκοµαχαλάς. Γιατί κάποτε ήµασταν κοσµοπολίτες. Τα παλιατζίδικα στην Τοσίτσα. Η ιστορία της πόλης.
Αν µπορούσα κάτι ν’ αλλάξω θα ήταν… «δόξα είν' η ευθύνη της δικής µας αλλαγής», που λέει και ο Σαββόπουλος.
Αbout
Αποφοίτησε από το University of California San Diego. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων κι εργάστηκε στη διαφήμιση για 10 χρόνια ως εκπαιδευόμενος, κειμενογράφος, δημιουργικός διευθυντής και τελικά, επιχειρηματίας. Παράλληλα, εμπνευσμένος από το ταλέντο της Κατερίνας (Ιωαννίδη), ανακάλυψε την αγάπη του για το κόσμημα. Μαζί δημιούργησαν την Katerina Ioannidis Jewelry.
Credits
Κεντρική Φωτογραφία: Αριστερά: Νικόλας Ναβροδίζης & Δεξιά: Μια σειρά από οικογενειακά κειμήλια, έργα τέχνης και κομψά αντικείμενα διανθίζουν το καθιστικό.
Φωτογραφία: STUDIO VD, ΝΙΚΟΣ ΒΑΒΔΙΝΟΥΔΗΣ - ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 158 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020
