Ο Ουκρανός καλλιτέχνης Aljoscha, είναι ευρέως γνωστός για της μεγάλης κλίμακας εννοιολογικές εγκαταστάσεις, γλυπτά, παρεμβάσεις, πίνακες και σχέδια που βασίζονται σε ιδέες του βιοισμού, του βιοφουτουρισμού, της βιοηθικής και της βιοηθικής κατάργησης. Πρόσφατα παρουσίασε την έκθεσή του Celestial Bodies Guide Us Through Dark Times στην γκαλερί Donopoulos International Fine Arts της Θεσσαλονίκης. 

Η ιστορικός Τέχνης, Dr. Σάνια Παπά προχώρησε μαζί του σε μια εκ βαθέων συζήτηση, για τα παιδικά του χρόνια τις σπουδές του αλλά και για την εξέλιξή του τόσο ως οντότητα όσο και ως καλλιτέχνη. 

Ας τους απολαύσουμε!

SP: Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για το παρελθόν σας, πώς ξεκινήσατε ως παιδί; Έχετε γεννηθεί στην Ουκρανία. Ποια ήταν τα όνειρά σας εκεί; Πώς ξεκινήσατε; Φύγατε αρκετά νωρίς από την Ουκρανία; Πώς ήταν η παιδική σας ηλικία; Τι σπουδάσατε; Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για όλα αυτά. 

Aljoscha: Γεννήθηκα στην Σοβιετική Ένωση...

SP: Μάλιστα, στην Σοβιετική Ένωση...

Aljoscha: Σήμερα αυτό το τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης είναι η Ουκρανία. Η ανατολική Ουκρανία, η επαρχία Χάρκιφ. Νότια της επαρχίας του Χάρκιφ σε μια μικρή πόλη που ονομάζεται Losova. Και ως παιδί ήμουν πολύ... βαρετός και μου άρεσε να ταξιδεύω πολύ. Έκανα πολλά ταξίδια στην παιδική μου ηλικία. Και μου άρεσε να παίζω πολύ. Και να ζωγραφίζω πολύ. Πάντα είχα ενδιαφέρον στο Σχέδιο και την Βιολογία. Κατάλαβα από τα πρώιμα χρόνια μου πως οι περισσότεροι άνθρωποι που βρίσκονταν τριγύρω μου με στεναχωρούσαν. Και για χρόνια, ο κόσμος γύρω μου, είναι απασχολημένος με διάφορα ασήμαντα πράγματα. Ο κόσμος είναι ανήσυχος, είναι δυσαρεστημένος κάθε μέρα. Και δεν παίζουν μαζί μας...

SP: Είναι πολύ θυμωμένοι...

Aljoscha: Θυμωμένοι άνθρωποι, φοβισμένοι άνθρωποι. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι δημιουργούν φόβους για τον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα με βοηθάνε κάθε μέρα στη Γη μονίμως με τα χέρια τους. Κανείς δεν ενδιαφέρεται γύρω μου, όπως εγώ που σκεφτόμουν για την έννοια της ευτυχίας, που ήταν πολύ περίεργη, και είχα κατά νου ως παιδί. Είναι μια κατάσταση που υπάρχει σε όλα τα έμψυχα όντα. Κάθε ζώο παίζει τριγύρω. Οι γάτες παίζουν, οι σκύλοι παίζουν, τα πουλιά παίζουν, τα ψάρια παίζουν. Κάθε μικρή οντότητα παίζει αλλά μόνο για λίγο διάστημα (για λίγους μήνες). Και αυτή η ιδέα της μη ικανοποίησης και η πιθανότητα της ευτυχίας με οδήγησε να επιδιώκω αυτή την ιδέα την οποία και επεδίωκα όλη την ώρα. Και προσπάθησα να εφαρμόσω αυτή την ιδέα της ικανοποίησης, της ευτυχίας, του πιθανού παραδείσου, μέσω των σχεδίων μου, από νωρίς έως και την παιδική μου ηλικία.

SP: Έχετε σπουδάσει σε Σχολή Καλών Τεχνών;

Aljoscha: Όχι, δεν σπούδασα Τέχνη από νεαρή ηλικία. Στο σχολείο μας είχαμε κάποια συγκεκριμένα τμήματα για το Βιομηχανικό Σχέδιο. Κι έτσι κέρδισα κάποιους σημαντικούς διαγωνισμούς ως παιδί, σε αυτά τα βιομηχανικά ως επί τω πλείστον σχέδια. Ήμουν ακριβής και είχα καλές τρισδιάστατες απεικονίσεις (3D).

SP: Θυμάμαι, μιλήσατε για την Βιολογία. Έχω τελειώσει το Αμερικάνικο Κολλέγιο της Θεσσαλονίκης, αρκετά παλιό σχολείο, το οποίο προέρχεται από την Σμύρνη στις αρχές του ’20. Και στην Βιολογία υπήρξα από τις καλύτερες μαθήτριες. Γιατί με γοήτευε η έρευνα με τα μικροσκόπια. Αυτή η επιστήμη νομίζω ότι μου έκανε να κατανοήσω καλύτερα το έργο σας. Κι όσον αφορά τους γονείς σας; Υπήρξε κάτι για το οποίο σας πίεσαν, σας ενθάρρυναν; Έχετε αδέλφια;

Aljoscha: Έχω έναν αδελφό και οι γονείς μου είναι δάσκαλοι. Βασικά είναι επιδημιολόγοι. Και μάλιστα αρκετά διάσημοι. Αλλά στην πραγματικότητα αυτό που μου άρεσε επάνω τους, ήταν το ότι δεν νοιάζονταν για μένα. Είχαν αρκετά προβλήματα μεταξύ τους. Έτσι κατάφερα να εξελιχθώ, εντελώς σαν «άγρια» ύπαρξη. Διάβαζα φυσικά αρκετά, κι αυτό που πραγματικά εκτίμησα, ήταν ότι μπορούσα να ταξιδεύω πάρα πολύ με τον πατέρα μου, πέρα μάλιστα από τα καθιερωμένα της δουλειάς του. Βρισκόμουν σε μια μικρή πόλη, κι όμως καταφέρναμε και κάναμε πολύ δύσκολα και εκτεταμένα ταξίδια στην ευρεία περιοχή της τότε Σοβιετικής Ένωσης, κι ακόμη και στο εξωτερικό, πράγμα που ήταν εξαιρετικά δύσκολο στην Σοβιετική Ένωση επειδή υπήρχε το λεγόμενο «Σιδηρούν Παραπέτασμα», όσον αφορά τους σοσιαλιστές.

SP: Ταξιδεύατε στην Ευρώπη;

Aljoscha: Ως παιδί δεν μπορούσα. Όμως μπορούσα να ταξιδέψω πολύ στην Ουκρανία και τη Σοβιετική Ένωση.

Sp: «Φως ακόμη δεν υπήρχε στον ορίζοντα».

Aljoscha: Φυσικά όχι. Επειδή δεν χρειαζόταν βίζα μόνο για τις Δυτικές χώρες. Αλλά έπρεπε να έχεις εσωτερική άδεια για να ταξιδέψεις στο εξωτερικό. Δεν μπορούσαμε να πάμε, χρειαζόμασταν να αποκτήσουμε διαβατήρια. Τα διαβατήριά μας ήταν για τη Σοβιετική Ένωση, οπότε ήταν εξαιρετικά περίπλοκο το να φύγεις στο εξωτερικό, αν δεν ήσουν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σχεδόν αδύνατο. Και ιδίως για τα παιδιά το να πάνε μόνα τους κάπου αλλού.

Sp: Γεννηθήκατε στα 1974, άρα μιλάμε για τη δεκαετία του ’80 και του ’90;

Aljoscha: Την δεκαετία του '80 πήγα στο σχολείο και αργότερα πήγα στο Πανεπιστήμιο στα τέλη της δεκαετίας. Έτσι η εμπειρία για τα ταξίδια και για τον κόσμο, δεν ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο για τα παιδιά της Σοβιετικής Ένωσης. Επομένως, σ’ αυτήν την περίπτωση υπήρξε προνομιακή η θέση μου. Στα 17-18 μου χρόνια είχα ταξιδέψει σε τόσες πολλές χώρες, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι της Σοβιετικής Ένωσης δεν είχαν δει ποτέ σ’ όλη τους τη ζωή. Και ως Ουκρανός καλλιτέχνης, πιστεύω πάλι πως βρίσκομαι ακόμη σε εξαιρετική θέση γιατί έχω καταφέρει να δω την Ουκρανία από τις πρώτες μέρες της ενταγμένη στο σοβιετικό καθεστώς. Και πραγματικά επισκέφθηκα κάθε πόλη και κάθε χωριό σχεδόν της Ουκρανίας.

SP: Πολύ ενδιαφέρον!

Aljoscha: Γνωρίζω την χώρα όπως κανείς άλλος καλλιτέχνης στην Ουκρανία. Αλλά μετά το πέρας των σπουδών μου στα Οικονομικά, Μαθηματικά, Κοινωνιολογία στην Ουκρανία, εκείνη ακριβώς την εποχή.

SP: Καταλαβαίνω...

Aljoscha: Ενδεχομένως να υπήρξε περίπτωση να ταξιδέψω στο εξωτερικό, και φυσικά το χρησιμοποίησα αμέσως πηγαίνοντας στο Ντίσελντορφ. Εκεί στην Ακαδημία Τεχνών, υπήρχε το εργαστήριο του σπουδαίου καλλιτέχνη και καθηγητή Λέσχη Konrad Klapheck

SP: Ω!!! Μ’ αρέσει πολύ! Είναι υπέροχος και ξεχωριστός καλλιτέχνης.

Aljoscha: Νομίζω έγινε γνωστός με τα εξαιρετικά έργα του με τις μηχανές. Κι έτσι με αποδέχθηκε πιθανότατα ως ένα προσωπικά καλεσμένο μαθητή του. Και όταν δίδασκε στην Ακαδημία, μπορούσα να επισκεφτώ όλες τις τάξεις του!

SP: Ήταν κάτι πολύ ανοιχτό! Ένα πολύ ωραίο σχολείο! Ήταν ένα από τα πιο δημιουργικά εργαστήρια όπου δίδαξε ο Κουνέλης αργότερα. Βασικά ο Κουνέλλης σπούδασε κι αυτός επίσης στο Ντίσελτορφ αργότερα;

Aljoscha: Το Ντίσελντορφ (Ακαδημία Τεχνών) φημίζεται για τους εξαιρετικούς καθηγητές του, τους οποίους μπορείς να συναντήσεις καθημερινά και όλα αυτά είναι πολύ ανοιχτά. Οι σπουδαστές ήταν εκεί. Πραγματικά για μένα ήταν μια πολύ καλή στιγμή γιατί μπορούσα να «βγω» έξω από τον κόσμο του Σχεδίου, να περάσω στον τρισδιάστατο χώρο, από τη ζωγραφική στις εγκαταστάσεις. Με ενθάρρυνε να πάω παραπέρα να μην μείνω προσκολλημένος στο χαρτί και στο σχέδιο. Πάντα μου έλεγε ότι είμαι εξαιρετικά σχολαστικός στο χαρτί και το μολύβι, αλλά αυτό δεν θα με κάνει ευτυχισμένο. Όφειλα να προχωρήσω περισσότερο και να εξερευνήσω διαφορετικά πράγματα. Είμαι πολύ ευγνώμων σ’ αυτόν για αυτό το πράγμα.

SP: Έχει αποβιώσει;

Aljoscha: Έχει αποβιώσει εδώ και κάποια χρόνια.

SP: Ένας πάρα μα πάρα πολύ σημαντικός καλλιτέχνης! Οπότε, ταξιδεύατε, αλλά η βάση σας ήταν στο Ντίσελντορφ. Και μετά φύγατε από την Ουκρανία, αλλά η πιθανότητα να επιστρέψετε ήταν ανοιχτή;

Aljoscha: Ναι, η κατάσταση παρέμενε αρκετά «ανοιχτή» για μένα, ακόμα και τώρα, κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η οικογένειά μου ζει στην Ουκρανία και θα μπορούσα να την επισκέπτομαι καθ'όλη τη διάρκεια των σπουδών μου.

SP: Πώς αντιλαμβάνεσαι τον πόλεμο, την κατάσταση με τον Ζελένσκι; Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς γίνεται! Διότι πρόκειται να γίνουν εκλογές, και οι περισσότεροι είναι εναντίον του Ζελένσκι. Αποζητούν έναν άλλο κόσμο, ή μια άλλη θέση;

Aljoscha: Φυσικά και δεν είναι τόσο απλό.

SP: Όχι, είναι αρκετά περίπλοκο.

Aljoscha: Η κατάσταση θα είναι πάντοτε περίπλοκη. Και φυσικά, κάποιοι άνθρωποι θα υπάρχουν ακόμη και σήμερα να θέλουν τον Ζελένσκι. Αλλά καθώς αισθάνομαι, αυτή η κατάσταση μεταβάλλεται κάθε μέρα στον πόλεμο, με κάθε ανθρώπινη απώλεια, με κάθε καταστροφή των υποδομών. Και με ανθρώπους να παραμένουν αλλά και να διαφεύγουν στο εξωτερικό, γιατί δεν είναι μόνο οι άντρες που έφυγαν στις πρώτες μέρες του πολέμου. Και οι γυναίκες φεύγουν καθημερινά από την Ουκρανία. Πολλοί άνθρωποι έχουν αποφασίσει να διαφύγουν στο εξωτερικό και να αφήσουν τη χώρα τους, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Και έτσι οι άνθρωποι απογοητεύονται με αυτόν τον υπερβολικά βάναυσο κόσμο. Πιστεύω ότι ο Ζελένσκι είναι πολύ αφελής για να νομίζει ότι απλώς, θα κερδίσει και την επόμενη εκλογική διαδικασία, λόγω της κατάταξής του. Η κατάσταση είναι δύσκολη για ανθρώπους που αποζητούν να έχουν ειρήνη.

SP: Έχω καταγράψει κάποιες έννοιες για το πολυδιάστατο έργο σου. Πώς εμφανίζεται το ορατό στο χρόνο του αόρατου. Περιγράφεις τον κόσμο γεμάτο παράδοξα μυστήρια και οι λέξεις κλειδιά σου είναι το οικοσύστημα, το μυστήριο της ζωής, το παράδοξο, το αόρατο, η δυστοπία, το ουράνιο χάος, οι ονειρεμένες ουτοπίες, χώρος για διαφυγή, η οργανική δυσλειτουργία, το απρόβλεπτο, όλα αυτά είναι τα σημεία των καιρών. Θα σε χαρακτήριζα ως «κοσμοναύτη του αόρατου».

Aljoscha: Ναι, αυτές είναι οι πολύ σημαντικές,λέξεις-κλειδιά. Θα ήθελα να προσθέσω στη λίστα σας μερικά ακόμη, πολύ σημαντικό κλειδί της ζωής που πάντα παραμελούμε, και που δεν μας αρέσει να καταλαβαίνουμε, είναι μεταλλάξεις και αποκλίσεις. Κάθε κύτταρο του σώματός μας όταν μεγαλώνουμε, όταν διασπάται όταν εξελίσσεται ο οργανισμός μας έχει τουλάχιστον 3% μεταλλάξεις. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ίσα κύτταρα, ούτε παρόμοια πράγματα στους βιολογικούς κόσμους. Ο τρόπος ζωής είναι η συνεχής αλλαγή.

SP: Σαν τη θεωρία του Ηράκλειτου!

Aljoscha: Ναι, η ζωή είναι μια διαδικασία σε αυτόν τον σημαντικό κόσμο και δεν μας αρέσει να καταλαβαίνουμε ότι είμαστε επεξεργαστές εξαιρετικά περίπλοκοι, αλλά δεν είμαστε άτομα, δεν είμαστε ατομικότητες, είμαστε κάτι πολύ, πολύ πιο περίπλοκο. Και κάτι πολύ πιο ρευστό. Εξελισσόμαστε μόνιμα, υπάρχουν στιγμές κατανόησης διότι αλλάζουμε και διότι το ζήτημα της ευτυχίας με το κλειδί της, που χρησιμοποιούμε εμείς οι άνθρωποι, έγκειται στην κατανόηση ότι και η ευτυχία είναι μια διαδικασία. Δεν είναι ψυχική κατάσταση. Είναι ένα μόνιμο ρεύμα απόκλισης. Μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις ότι σε αυτό το μπουκάλι στο τραπέζι, σε αυτό το φλιτζάνι καφέ υπάρχει ομορφιά. Kάθε σταγόνα βροχής και κάθε κόκκος άμμου, είναι ένας τέτοιος παράδεισος.

SP: Ο τίτλος περιγράφει κάθε φορά το νέο μέρος της δουλειάς σας. Πόσο σημαντικός είναι ο τίτλος για εσάς;

Aljoscha: Πάντα επιλέγω τον τίτλο, όχι μόνο όταν είναι απαραίτητος, αλλά δουλεύω σ' αυτόν, ο οποίος αποτελούν πολύ σοβαρό μέρος της εργασίας μου. Έτσι σε κάθε έκθεση αναπτύσσω ένα διαφορετικό πολυδιάστατο τίτλο.

SP: Είναι σαν ένα μικρό μάθημα Φιλοσοφίας. Περιέχει όλο τον κόσμο. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Aljoscha: Ακριβώς! Προσπαθώ να μην φτιάχνω σύντομους τίτλους, αλλά να δημιουργώ τον τίτλο ως πρόταση προς κατανόηση του έργου.

SP: Αυτό περιλαμβάνει την ψυχική κατάσταση της στιγμής;

Aljoscha: Κάθε έργο μου αντανακλά την ιστορία του φιλοσοφικού και ηθικού μου «ταξιδιού», την ιστορία αυτής της «αέναης» διαδικασίας. Οπότε, φυσικά ανάλογα με την κατάσταση, μπορώ να ενσωματώσω αυτούς τους τίτλους. Έχω ακόμα και μικρές συλλογές για τους τίτλους που πρέπει να χρησιμοποιούνται μπροστά μας, στο μέλλον. Και φυσικά κάποιες φορές, τους προσαρμόζω, επειδή τα ιδρύματα που φιλοξενούν τις εκθέσεις τονίζουν ότι είναι πολύ μεγάλοι.

SP: Ναι, αλλά είναι ένα μέρος της δουλειάς σας. Όχι απλά ένας τίτλος.

Aljoscha: Ακριβώς, αλλά η δουλειά μου είναι πολύ έντονη και πρέπει να τοποθετείται «υψηλά».

SP: Και τι συμβαίνει ακριβώς με τους αριθμούς που βλέπουμε, υπάρχει κάποιο νόημα ή απλά τους επιλέγετε επειδή είστε ένας «μαθηματικός»; 

Aljoscha: Ναι, αλλά αρχίζω να προσπαθώ να είμαι κριτικός απέναντι και στους αριθμούς. Διότι οι αριθμοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλοποιημένες ιδέες. Και χρησιμοποιώντας το δεκαδικό σύστημα, βασικά ως άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή έχουμε δέκα δάχτυλα στα χέρια μας. Τα χταπόδια για παράδειγμα, και είναι επιστημονικά επιβεβαιωμένο, χρησιμοποιούν οκταδικό σύστημα αρίθμησης. Μετρούν μέχρι το οκτώ και η επόμενη σειρά είναι το δεκαέξι και πάει λέγοντας. Και αν είχαμε μόνο τρία δάχτυλα στα χέρια μας, λόγω του βιολογικού μας σύμπαντος, θα είχαμε ένα εξαδικό σύστημα. Και τα μαθηματικά μας, θα μας φαινόταν τελείως διαφορετικά απ’ ότι είναι τώρα. Κι είναι πράγματι αστείο, διότι έχουμε επίσης καθιερώσει ένα είδος «κρυπτικής» αριθμητικής λογικής λέξεων. Μάλιστα κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν σε νούμερα, τα οποία με κάποιο τρόπο μπορεί να ερμηνεύονται διαφορετικά ως κάτι τρελό! Αλλά δεν μ’ αρέσουν αυτά τα πράγματα.

SP: Το σύστημα των Επιμελητών Τέχνης βασίστηκε σε αριθμούς...

Aljoscha: Ναι φυσικά, αυτό κατά την άποψή μου, αποτελεί κάποιου είδους επανάσταση από τις «διαιρέσεις». Προσπαθούμε προσωπικά να χτίσουμε επάνω σε διαφορετικά συστήματα. Oι άνθρωποι μπορούν να πιστέψουν σε διαφορετικά συστήματα, αλλά όταν ένα από αυτά θεμελιωθεί, η δυσαρέσκεια είναι αναμενόμενη. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια νέα εναλλακτική ,που είναι πραγματικά ενδιαφέρον!

SP: Οι αναφορές και οι παραθέσεις αναφέρονται στο έργο σας όπως π.χ. Albert Einstein, Mircea Eliade κ.α.. Ο Γάλλος φιλόσοφος ο Πολ Βιριλιό, είναι ένας από τους αγαπημένους μου στοχαστές με έργο προφητικό. Όπως και ο Γάλλος συγγραφέας Πωλ Βαλερύ (1871-1945) ο οποίος πιστεύει ότι το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι αυτό που συνήθιζε να είναι.

Aljoscha: Ναι, πράγματι! Επειδή αυτού του είδους το παράδοξο, αποτελεί ένα είδος αμφισβητούμενων θεμάτων, μερικές φορές, κι εγώ περιγράφω την τέχνη μου ως φουτουριστική.

SP: Φουτουριστική, μάλιστα.

Aljoscha: Το πρόβλημα με αυτήν την «ενόχληση» έγκειται στο γεγονός ότι η λέξη φουτουρισμός πολλές φορές επιδιώκεται να χρησιμοποιηθεί από την σύγχρονη ιστορία ως μια πολύ προβληματική κατάσταση. Είναι συνδεδεμένη επίσης με τον φασισμό και την τρέλα που επικρατεί σε βιομηχανικό επίπεδο. Αλλά, ειλικρινά προσπαθώ να κοιτάξω στο μέλλον. Προσπαθώ να νοιώσω τι είναι πιο πιθανό στον κόσμο. Και πιστεύω, ειλικρινά, ότι η παραμέλησή μας για τη Βιολογία δεν είναι μακροπρόθεσμη. Ζούμε σε έναν απολύτως βιολογικό κόσμο, αναπνεύουμε τον αέρα, το οποίο είναι ένα επίσης βιολογικό ζήτημα. Δημιουργείται καθημερινά από βιολογικούς οργανισμούς. Δεν μπορούμε να υπάρχουμε έξω από βιολογικές συνθήκες.

SP: Αλλά ο κόσμος παραμελεί αυτό το ζήτημα, επειδή όλοι πλέον μαθαίνουν μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης, η οποία μάλιστα είναι πολύ της μόδας στην Ελλάδα. Πώς αντιμετωπίζετε αυτή την αντίληψη της ύπαρξης προβλήματος και εχθρών από το εξωτερικό, οι οποίοι προσεγγίζουν τον πλανήτη με στόχο τη βιολογική καταστροφή; Φυσικά, είναι ένα μέρος της δουλειάς σας το να ονειρεύεστε το πώς θα εργαστείτε μεθαύριο, πως εργάζεστε ως κομμάτι της δουλειάς σας. Είναι βαθιά προφητική και αληθινή!

Aljoscha: Πώς το αντιμετωπίζω; Ναι, αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να το αποφεύγω. Βασικά, πιστεύω πάντα στην καλοσύνη του ανθρώπινου είδους. Αν και στην πραγματικότητα είμαστε αρπακτικά. Καταστρέφουμε τον κόσμο και συστηματικά όλα τα έμβια όντα που βρίσκονται γύρω μας, κάτι που θα μπορούσε να μας δημιουργήσει πρόβλημα, αλλά ακόμα πιστεύω στην ουτοπία. Το σύστημά μας, το πώς δρούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι απολύτως δυστοπικό για τους ανθρώπους, το χειρότερο σενάριο. Είναι μια ευκαιρία να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, και εφόσον κατανοήσουμε την Βιολογία -αν την κατανοήσουμε- τις αποκλίσεις και τις μεταλλάξεις, θα έχουμε καταφέρει μια αλλαγή για να δημιουργήσουμε μια καλύτερη ζωή σ’ αυτόν τον κόσμο. Ίσως να μην χτίσουμε έναν εντελώς νέο οργανισμό σ’ αυτόν τον πλανήτη, το οποίο μπορεί να καταστεί πραγματικά επικίνδυνο, αλλά μπορούμε να οδηγηθούμε στην κατάσταση στην οποία να οικοδομήσουμε ένα οικοσύστημα ξανά. Και στο οποίο μπορούμε τουλάχιστον να δημιουργήσουμε κάποια σταθερή ισορροπία μεταξύ εξελισσόμενων οργανισμών. Φυσικά δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μορφή από πλανήτες, νέα σύμπαντα, απλώς εννοώ να εξελιχτούμε σε διαφορετικά οικολογικά συστήματα.

SP: Εννοείται πως σας αρέσει μια «Ιουρασική» νέα εποχή;

Aljoscha: Απολύτως ενδιαφέρουσα

SP: Ίσως. Πώς είναι ο παρθένος ιδιοκτήτης, πως θα είναι το παρθένο όνομα... Ένα μέρος όπου θα μπορούμε να κατοικήσουμε. Φυσικά τονίζω εδω την δήλωση του Paul Klee, ότι μου αρέσει να δημιουργώ από το αόρατο το ορατό. Για τη μουσική στη δουλειά σας; Όταν βλέπω τη δουλειά σας, επειδή μου αρέσει η μουσική, για τον Varese και τον Ξενάκη, θα μπορούσε να είναι υπέροχο. Είναι σημαντικό για μένα οι μουσικές αυτές να προωθούνται προς τον κόσμο. Ο Varese είναι αυτός που μου αρέσει, και ο Ξενάκης επίσης.

Aljoscha: Ναι, έρχομαι πολύ συχνά εδώ και παρακολουθώ ορατές τέχνες με μουσική.

SP: Με τη μουσική, δημιουργείτε εγκαταστάσεις με ήχους και μουσική;

Aljoscha: Όχι, προσπαθώ να αποφεύγω τη μουσική.

SP: Μπράβο, συμφωνώ! Αλλά όταν δουλεύετε; 

Aljoscha: Όταν δουλεύω ακούω πολύ μουσική.

SP: Ίσως να υπάρχει μεγάλη διαδραστικότητα.

Aljoscha: Είναι πολύ σημαντικό και δεν είναι τόσο ωραίο αυτό, αλλά πάντα μ’ αρέσει να συγκρίνω συνθέσεις. Η τέχνη της σύνθεσης με την οποία έχουμε μια πολύ δημιουργική μουσική, έχουμε συνθέτες και διερμηνευτές. Οι συνθέτες είναι μουσική, οι οποίοι πρωτίστως ενδιαφέρθηκαν να συνθέσουν μια εντελώς πρωτότυπη νέα μουσική. Εντελώς νέα αρμονικά μοτίβα. Οι περισσότεροι μουσικοί είναι ερμηνευτές. Παίζουν απλώς ένα ερμηνευτικό κομμάτι που δημιουργήθηκε από συνθέτες κατά την αρχαιότητα. Αλλά οι συνθέτες είναι ένα πολύ πολύ μικρό κομμάτι από τους καλλιτέχνες. Η ίδια ιστορία, πιθανόν διακοσίων-τριακοσίων ετών περίπου στις εικαστικές τέχνες. Μόνο ένα μικρό μέρος των εικαστικών καλλιτεχνών έχουν συνθέσει πραγματικά νέα εικαστικά έργα. Και είναι πολύ σημαντικό για μένα να δημιουργήσω κάτι οπτικά άγνωστο. Δεν το κάνω για να περιγράψω κάτι που έχουμε στο επίπεδο των ορατών πραγμάτων της φύσης, σε αυτό που μπορώ να διακρίνω. Προσπαθώ να συνθέσω πράματα έξω από αυτό το πλαίσιο, έξω απ’ αυτόν τον κόσμο. Επομένως, κάποιες φορές φαντάζουν εξωγήινα.

SP: Εντάξει, νομίζω πως περάσαμε όμορφα.

Aljoscha: Ναι, ναι. Αν ζήσουμε αρκετά, θα περάσουμε ευχάριστα κλπ. Σας ευχαριστώ πολύ. Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα.

SP: Πιστεύω ότι το έργο σας είναι βαθιά προφητικό και φωτεινό!

Info: Ευχαριστώ θερμά τον πολύτιμο φίλο και συνεργάτη μου για τη μετάφραση και απόδοση από τα ελληνικά στα αγγλικά, Σοφοκλή Καφαρόπουλο.

Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στην γκαλερί Donopoulos International Fine Arts.