Μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι που από το πρωινό γεύμα ήταν όλα όμορφα τοποθετημένα στο τραπέζι, με γεύσεις αγαπημένες και εκλεπτυσμένη απλότητα. «Η μητέρα μου είναι η πιο δημιουργική μαγείρισσα του κόσμου», τολμάει να πει. Έτσι, με την αγαπημένη της αδελφή έζησαν από πολύ μικρές ανάμεσα σε ξεχωριστές, φίνες γεύσεις, που τις «αγκάλιαζε» πάντα ο ζεστός προσεγμένος τρόπος αισθητικής παρουσίασης. Τα λουλούδια και τα αντικείμενα άλλαζαν ανάλογα με την περίσταση. Στα ταξίδια «ρουφούσαν» τις εικόνες κάθε πολιτισμού, δανείζονταν στοιχεία που τους ταίριαζαν και, κάπως μαγικά, τα προσάρμοζαν στην καθημερινότητά τους. Έμαθε να ζει με καλαισθησία και λεπτομέρεια, κάτι που την οδήγησε να φτάσει στο σήμερα και να μοιράζεται με τους γύρω της τι σημαίνει για εκείνη ομορφιά μέσω της Κalopsia.

Μιλήστε μας για την πορεία σας. Πώς ξεκίνησαν όλα και πώς εξελίχθηκε η διαδρομή σας; 

Από μικρή, λίγο μετά το σχολείο, ξεκίνησε η λατρεία μου για τη διακόσμηση. Κατά κάποιον τρόπο ήξερα τι δημιουργεί ζεστασιά σ’ έναν χώρο ή ακόμη έβρισκα τι του έλειπε. Σπούδασα στην Ελβετία, όπου κάποια από τα κτίσματα, δημόσια αλλά και ιδιωτικά, σχεδόν σε κάθε πόλη, ήταν εμπνευσμένα από τους πιο γνωστούς αρχιτέκτονες και designers επίπλων. Καθαρές γραμμές, παράθυρα από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι και το ξύλο να «ζεσταίνει» τον χώρο. Μελέτησα τον ελβετό αρχιτέκτονα Le Corbusier, αλλά και τους με τους Pierre Jeanneret, Charles Eames με τη Ray, την υπέροχη γυναίκα του, που σήμερα δημιουργήματά της βρίσκονται στα πιο γνωστά μουσεία. Πριν από 13 χρόνια, μου δόθηκε η ευκαιρία να επιμεληθώ την κατοικία που ανήκε στη Μελίνα Μερκούρη. Μεγάλο το αίσθημα ευθύνης. Συνέχεια περνούσε από το μυαλό μου αν το αποτέλεσμα θα ήταν της αισθητικής της… Την ίδια εποχή ανέλαβα τη διακόσμηση ενός σπιτιού στην Κέρκυρα. Δε θα ξεχάσω τα έντονα συναισθήματά μου κατά τη διάρκεια επιλογής υλικών, χρωμάτων, επίπλων και τέλος το πιο δύσκολο: την επιλογή αντικειμένων, που ολοκληρώνουν έτσι τη δημιουργία. Καθώς απέκτησα εμπιστοσύνη στις επιλογές μου, αποφάσισα να τολμήσω να αναλάβω το εσωτερικό του οικογενειακού μας σπιτιού στην Αθήνα. Προσπάθησα να χρωματίσω τον κάθε χώρο όπως τον είχα ονειρευτεί για χρόνια. Το πιο απαιτητικό κομμάτι ήταν και πάλι η επιλογή διαφορετικών ιδιαίτερων αντικειμένων. Ταξίδεψα στο εξωτερικό για να βρω παλιά κεραμικά αγγεία, αλλά και πάλι δεν ήταν ακριβώς αυτό που αναζητούσα. Έτσι, ξεκίνησα να σχεδιάζω κάποια κομμάτια που θα ταίριαζαν στον χώρο του σπιτιού. Πήρα μεγάλη χαρά με τη θετική αντίδραση της οικογένειάς μου και άρχισα να οργανώνω τα βήματα προς την επαγγελματική μου ευτυχία.

Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο ρόλος του interior design στη ζωή μας σήμερα και πώς διαφοροποιείται στο πέρασμα του χρόνου; 

Η διακόσμηση ενός χώρου «δένει» με την Τέχνη σε κάθε της μορφή. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει ανάγκη αλλαγής σχεδιασμού με το πέρασμα του χρόνου. Προστίθενται στοιχεία αλλά, αν μας εκφράζουν στην αρχή, δεν αφαιρούνται, είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. 

Τι είναι αυτό που περισσότερο απ’ όλα επιδιώκετε όταν επιμελείστε έναν χώρο; Να εκφράζει πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο που θα ζει ή θα εργάζεται σε αυτόν. Να του προσφέρει αρμονία, ζεστασιά, όπου κι αν βρίσκεται. Να μπαίνει και να «ανοίγει» η ψυχή του. Λατρεύω τις χρωματικές αντιθέσεις κοντά σε γήινα ζωντανά υλικά, όπως μάρμαρο, ξύλο, πηλό.

Πώς προέκυψε το Κalopsia; Τι ακριβώς πρεσβεύει και πόσο εξιτάρει τη δημιουργικότητά σας; 

Καθαρά ανάγκη έκφρασης ήταν. Ήθελα να δημιουργήσω αυτό που μου έλειπε, που έψαχνα πολύ καιρό να βρω. Κάτι μοναδικό. Από τα σχόλια των φίλων της Kalopsia αισθάνομαι πως έχω κι εγώ βοηθήσει στην ανάγκη τους για το κάτι διαφορετικό. Γήινα κομμάτια φτιαγμένα με ευαισθησία για τις γυναίκες που την αναζητούν. Η δημιουργικότητά μου έχει βρει καθημερινή θέση στη ζωή μου. Παρατηρώ τις αλλαγές της φύσης σε κάθε εποχή, τα σχήματα και τα χρώματα.

Ακολουθείτε συγκεκριμένη δημιουργική διαδικασία όταν παράγετε ένα νέο αντικείμενο; 

Καταρχάς να πω ότι το βράδυ είναι πηγή έμπνευσης για μένα. Τη νύχτα αισθάνομαι να ανοίγουν πόρτες δύσκολες, αλλά και ενδιαφέρουσες, να παρουσιάζονται λύσεις σε προβλήματα, να υπάρχει ένταση αλλά και ευαισθησία. Ανάβω τα φώτα και πιάνω τα μολύβια. Περιμένω το πρωί με ανυπομονησία για να τα δείξω στις συνεργάτιδές μου και να γίνουν δείγματα. Πολλά κομμάτια βγαίνουν και στα εργαστήρια. Μιλώντας για ό,τι μας τράβηξε το ενδιαφέρον, από το μανιτάρι πάνω στον κορμό ενός δέντρου, τα φύλλα με τα χρώματα της κάθε εποχής, τα λουλούδια. Άλλες πηγές έμπνευσης είναι τα παλιά αρχαία αντικείμενα, η γεωμετρία τους, τα αχνά χρώματα, η μοντέρνα Τέχνη και η αρχιτεκτονική. Συνεργάζομαι αποκλειστικά με ελληνίδες γλύπτριες κεραμικής που ξεκινήσαμε μαζί την προσπάθεια αυτήν.

Αν ήταν στο χέρι σας να διαλέξετε το επόμενο project, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί; 

Μετά την τόσο επιτυχημένη συνεργασία που είχα το καλοκαίρι με τρεις μοναδικές γυναίκες επιχειρηματίες, θα ήθελα να επαναληφθεί κάτι παρόμοιο. Μόνο με συνεργασία μπορεί να υπάρξει κάτι ζωντανό και λαμπερό.

Τι έχετε αποκομίσει από την προσωπική σχέση που αναπτύσσετε με τους ανθρώπους της Τέχνης και ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας; 

Είναι πολλοί οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες. Εκτός της αγαπημένης μου καλλιτεχνικής ομάδας, θαυμάζω και εκτιμώ βαθύτατα τον ιστορικό Τέχνης Παντελή Τσάβαλο. Ο τρόπος που περιγράφει την κάθε μορφή Τέχνης, την απογειώνει και μας «ταξιδεύει» στο σημείο που εξιστορεί. Έτσι, αισθανόμαστε μέρος της αφήγησης. Είμαι τυχερή που τον γνώρισα και ταξίδεψα μαζί του. Επίσης, με εμπνέουν οι φωτογραφίες με προοπτική της Candida Hofer, τα γλυπτά του Υοshitomo Νara, τα δυνατά σχέδια ζωγραφικής της Maria Lassnig, τα χρωματιστά σαν αληθινά λουλούδια της Georgia Ο’Keeffe και τα έργα της Joan Mitchell.

Ποιους έλληνες καλλιτέχνες ξεχωρίζετε και πώς θα βλέπετε την ελληνική Τέχνη να εξελίσσεται σε δέκα χρόνια από σήμερα; 

Είναι πολλοί... Με εμπνέει ο φωτογράφος τοπίων Φωκίων Ζησιάδης, η φωτογράφος Έφη Χαλιορή, η ζωγράφος Κατερίνα Παπαζήση, ο γλύπτης Γιώργος Γυπαράκης, η ζωγράφος Victoria de Bourbon Nomicos, με την οποία κάναμε πρόσφατα μια συνεργασία για κάποιες νέες δημιουργίες μας.
Ποιος είναι ο δικός σας ορισμός για την ομορφιά; Ομορφιά είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Χωρίς επαφή δεν υπάρχει ζωή.

Υπάρχει κάποιο art piece που ξεχωρίζετε; 

Έχω πολλά αγαπημένα. Το πιο αγαπημένο μου κομμάτι είναι το σχέδιο του μεγάλου μου γιου για τα πρώτα διακοσμητικά πιάτα της Kalopsia. Δε θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που το σχεδίαζε. Και την ημέρα που ολοκληρώθηκε! Λατρεύω το γλυπτό του Γιώργου Ζογγολοπούλου, μια μικρή κρεμαστή ομπρέλα δώρο των γονιών μου στα τριακοστά μου γενέθλια. Το έχω στο υπνοδωμάτιό μου για να μην ξεχνάω ποτέ τη σημασία της λεπτομέρειας. Στέκομαι καθημερινά απέναντι από τα δυο γλυπτά της Tracey Emin με νέον που γράφουν "Trust yourself" και "Be brave".

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΙΚΟΣ ΚΟΝΤΟΣΤΑΥΛΑΚΗΣ – ANIMA VISION

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023