«Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς». Η αιώνια Μελίνα το είχε δηλώσει σθεναρά και ήταν απόλυτη. Δυσαρεστούμαι, όμως, γιατί η τραγική ειρωνεία έχει αποχωρήσει από τον ιερό βωμό του θεάτρου και έχει γίνει αγαπημένο χόμπι της πολιτικής σκηνής. Πιστεύω η ίδια θα συμφωνούσε. Σίγουρα, από κάπου ψηλά έχει πικραθεί και σηκώνει μανίκια για κατά μέτωπο αγώνα δικαιωμάτων. Χωρίς φόβο, αλλά με περίσσιο πάθος, όπως εκείνη ήξερε καλά.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο εκείνο, στο οποίο ο ηθοποιός θεωρείται επίσημα και με την υπουργική βούλα, ανειδίκευτος εργάτης, ένα προσοντολόγιο του Υπουργείου Εσωτερικών, που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα κατάφερε να τσακίσει από τα πρώτα λεπτά της ανακοίνωσής του. Το διάταγμα με αριθμό 85, αφορά στην κατάταξη καλλιτεχνών, αποφοίτων δραματικών σχολών, ωδείων, κινηματογραφικών σχολών και σχολών χορού στη βαθμίδα ΔΕ, η οποία είναι ίδια με αυτή των αποφοίτων λυκείου, όπως εξηγεί και στο στοχευμένο και ενδιαφέρον άρθρο του ο συντάκτης, Σπύρος Πολυχρονόπουλος για το reporter.gr. Δεν θα σταθώ σε γραφειοκρατικές λεπτομέρειες και αναφορές, αλλά στην πάλη για δικαιοσύνη.
Ηθοποιός σημαίνει... απόφοιτος λυκείου!
Η οργανωτική ομάδα του Εθνικού Θεάτρου, μαζί με τον πρόεδρό της, Γιάννη Μόσχο, έχει αποστείλει σε όλους μας επίσημη ανακοίνωση, στην οποία τονίζεται η έντονη αγανάκτησή τους. Θα μείνω σε συγκεκριμένο σημείο: "Μακριά από οποιαδήποτε απόπειρα καπηλείας και πολιτικής αντιπαράθεσης, που ουδόλως μάς αφορά, καλούμε την Πολιτεία να άρει τις ανεπιεικείς συνέπειες και να επανεξετάσει το οικείο πλαίσιο, ώστε να αποτυπώνει δίκαια την εκπαιδευτική και επαγγελματική αξία των σπουδών Δραματικής Τέχνης. Σε αυτήν την κατεύθυνση, κρίνουμε ευκταία την άμεση έναρξη εκτεταμένων διαβουλεύσεων και του αναγκαίου διαλόγου μεταξύ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού με τους εμπλεκόμενους εκπαιδευτικούς φορείς ώστε να επιτευχθεί λύση που θα ικανοποιεί τα νόμιμα συμφέροντά τους".
Απολογισμός ηθικής
Σε λίγες ημέρες και αυτή η δύσκολη χρονιά φεύγει, αφήνοντας το στίγμα της. Καλλιτέχνες με όνειρα, ταλέντο και αγάπη μένουν χωρίς στήριξη στα μέσα και αυτής της πίστας. Θα έρθω ξανά στα λόγια της Μελίνας μας, καθώς αναρωτιέμαι ξανά και ξανά: "Γιατί σε αυτή τη χώρα, που πάντα λάτρευε την τέχνη, τοποθετώντας την ψηλά, τώρα την τιμωρεί Τι έφταιξε και τι μεσολάβησε για αυτόν τον πόλεμο αξιών; Η δημιουργία, η φαντασία, η γλυκιά προσμονή να ανοίξει η αυλαία είναι οι στιγμές, που αποτυπώνονται βαθιά στην ψυχή μας. Φοβάμαι, ντρέπομαι, "λυσσάω" να αποκτηθεί ισοτιμία. Άραγε, η χρονιά που θα ακολουθήσει θα αποκαταστήσει τη βλάβη και τον πόνο; Τα φώτα σβήνουν και πίσω από την κουίντα μια γνώριμη ανασφάλεια και απογοήτευση θα πρωταγωνιστήσει. Ας μην απατόμαστε αγαπητοί μου, ξέρουμε πολύ καλά όλοι την αλήθεια...
