Όταν δουλεύεις στα «κόκκινα», ο ξαφνικός περιορισμός ανεβάζει το θερμόμετρο δράσης στο «μπλε». Και εκεί έρχεσαι να διαχειριστείς κάτι που δεν είχες ποτέ για σένα: χρόνο.

Ευγνώμων. Έτσι θα έπρεπε να νιώθω. Όπως και όλοι μας. Εκτός από τρόμο, ο Covid-19 μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα αλλιώς. Φυσικά, το ερώτημα είναι «πόσο εύκολο είναι;». Μέχρι πρότινος, η μέρα ξεκινούσε στις 7 το πρωί και τελείωνε στις 9 (στην καλύτερη, αν δεν είχα επαγγελματικές υποχρεώσεις) και αυτό το ωράριο είχε μπει τόσο πολύ μέσα στο DNA μου που φάνταζε απόλυτα φυσιολογικό. Ίσως και να ήταν. Ίσως και να είναι. Θα το δείξει μάλλον η επόμενη μέρα.

Η λέξη «χρόνος» για μένα και για όλους φαντάζομαι, έχει πολλές έννοιες –και προκαλεί ατέλειωτους συνειρμούς, όπως: οργάνωση χρόνου εργασίας από το σπίτι, οργάνωση χρόνου για τον εαυτό σου, χρόνος για δημιουργικές σκέψεις, χρόνος για την οικογένεια, χρόνος για το μέλλον, χρόνος για το παρόν και το παρόν το ίδιο, χρόνος για ό,τι έχει σημασία, χρόνος για τους αγαπημένους σου ανθρώπους, (κανένας) χρόνος για τους τοξικούς ανθρώπους (;), χρόνος για τα social media και όσους έχουν άποψη για όλα και για όλους (;), χρόνος για την τρομολάγνα δημοσιογραφία, χρόνος για τη σωστή δημοσιογραφία, χρόνος να σκεφτείς το μέλλον και την επόμενη μέρα μετά από αυτή την τραγική περίοδο, χρόνος να δεις τον ήλιο, χρόνος να αναπνεύσεις καθαρό –ω ναι!– αέρα.

Βάζω μια άνω τελεία εδώ για να σας μεταδώσω το πόσο έντονα με εξέπληξε η στιγμή που ενώ περπατούσα –μετάβαση 6– κατά μήκος της Βασ. Όλγας, συνειδητοποίησα ότι ο αέρας που αναπνέω είναι καθαρός. Τόσο καθαρός μάλιστα, που ακόμη και τώρα θυμάμαι τη «γεύση» του. Πόσο κακό έχουμε κάνει στη γη μας πραγματικά; Χρόνος όλοι μας να το σκεφτούμε και να υιοθετήσουμε έναν πιο sustainable τρόπο ζωής. Και συνεχίζω.

Το αιώνιο παράπονο πάντα ήταν: δεν έχω χρόνο. Τώρα όμως το σύμπαν μας άκουσε και μας έδωσε.

Οι πρώτες μέρες μου στο σπίτι είχαν μια γερή δόση από τα απόνερα της αδρεναλίνης των προηγούμενων ημερών –ετών θα έλεγα. Adrenaline-positive ήταν βασικά οι δύο πρώτες εβδομάδες της «εργασίας από το σπίτι» και της διαχείρισης χρόνου της. Και αυτό που είχα στο μυαλό μου για να έχω σώας τας φρένας είναι ότι όλα πρέπει να είναι business as usual. Ίδιο ritual με τις προηγούμενες μέρες –πλην του ντυσίματος. Εδώ έκανα δέκα επιλογές πιο άνετες, τύπου trackpants, trainers ή Uggs – όμως όλα σε corporate χρώματα όπως μαύρο, γκρι και μπλε. Λίαν συντόμως, είχα δημιουργήσει τους δικούς μου 11 κανόνες εργασίας από το σπίτι:

1. Σηκώνομαι νωρίς. Πιο νωρίς από ότι πριν. Στις 6μιση. Βρίσκω ότι σώζω έτσι αποθέματα παραγωγικότητας – και σίγουρα την ψυχολογία μου.
2. Έχω κάνει ένα σημείο του σπιτιού μου το γραφείο μου. Συγκεκριμένα, την τραπεζαρία μου. Δεν έχω αλλάξει τη διακόσμηση. Το αντίθετο. Όπως όταν πήγαινα στο γραφείο, έτσι και τώρα, παίρνω το λάπτοπ από την τσάντα, το τοποθετώ, το ανοίγω, βάζω την ατζέντα μου δίπλα, τον καφέ μου, το μπουκάλι νερό και το κινητό μου. Όταν τελειώνω την καθημερινή εργασία, τα μαζεύω όλα, αφήνοντας τον χώρο όπως τον βρήκα. Σπιτίσιο. Αυτό που δίνει μια κινητικότητα κι έναν σκοπό στην όψη του, αν μπορώ να το πω έτσι.
3. Κάνω lunch break. Μία ώρα. Έχω παρατηρήσει ότι η διατροφή τον καιρό του Covid-19 είναι ακόμη πιο σημαίνουσα. Το τι δίνουμε στον οργανισμό μας έχει σήμερα μεγαλύτερη σημασία από ποτέ. Πλέον, έχω και τον χρόνο να δώσω περισσότερη σημασία. (δεν ανεβάζω πάντως συνταγές στο Instagram και σίγουρα δεν θα κάνω αίτηση στο Masterchef).
4. Έχω μουσική. Συγκεκριμένα, έχω διαμορφώσει λίστα home-office music. Με εμπνέει και μου δίνει ένα ελαφρύ nudge για πιο καλή διάθεση. Πιστέψτε με, η κατάλληλη μουσική μπορεί να κινήσει βουνά.
5. Βγαίνω βόλτα για μία ώρα σχεδόν καθημερινά – και σχολαστικά. Είπαμε να #staysafe, όμως πρέπει και να #staysane.
6. Δεν βλέπω τηλεόραση και ειδήσεις παρά μόνο από media outlets που εμπιστεύομαι. Από social media, όσο λιγότερο γίνεται. Αν μπω, θα δω ή θα ανεβάσω κάτι θετικό ή και ενθαρρυντικό.
7. Η μόνη χρήση της τηλεόρασης για μένα είναι α. τα ντοκιμαντέρ και β. οι σειρές τύπου «ποπ-κορν». Δεν είναι ώρα για τίποτα σοβαρό ή ψυχοπλακωτικό ή για κάτι που θα με βάλει σε επιπλέον σκέψεις. Αρκετές έχω να διαχειριστώ καθημερινά.
8. Θέτω χρόνο για δημιουργικές σκέψεις. Μία ώρα καθημερινά. Δεν είναι συγκεκριμένη. Μπορεί να συνδυαστεί με το περπάτημα. Αυτή η εποχή που διανύουμε όσο τραγική μοιάζει άλλο τόσο μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι ένα ουρανοκατέβατο διάλειμμα να σκεφτούμε εμάς, τον κόσμο και το αύριο. Θα είμαστε οι ίδιοι όταν έρθει αυτό το αύριο;

Το επόμενο βήμα ήταν καθοριστικό στο να μπορέσω να διαχειριστώ τον χρόνο μου ώστε να ρίξω -αναγκαστικά- ταχύτητες χωρίς να νιώθω μη παραγωγική.

Οπότε:

1. Εστιάζω την προσοχή μου μόνο σε ένα πράγμα. Υπάρχει μια έκφραση εκεί έξω που λέει «αν θέλετε να γίνει κάτι, ρωτήστε ένα πολυάσχολο άτομο». Ο περίεργος αλλά αληθινός κανόνας της παραγωγικότητας είναι ότι όσο πιο εργασιομανής είσαι, τόσο περισσότερα πράγματα θα κάνεις μέσα στη μέρα. Είναι σαν τον νόμο της αδράνειας του Νεύτωνα: Αν είσαι σε κίνηση, θα παραμείνεις σε κίνηση. Εάν είσαι σε ηρεμία, θα μείνεις σε ηρεμία. Τρόμος! Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να αναγνωρίσεις ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να φτάσεις στο επίπεδο ενέργειας που ήσουν πριν. Οπότε, πρέπει να επικεντρωθεί κανείς σε ένα πρόγραμμα επίτευξης ενός στόχου την ημέρα. Βέβαια, ο στόχος μπορεί να χωρίζεται και σε επιπλέον υπο-στόχους. Θα δώσω δύο παραδείγματα δικών μου στόχων:
   
2. Ενώ έχω βάλει στόχο ημέρας στην εργασία μου, παράλληλα θέτω και έναν οικιακό στόχο. Η αλήθεια είναι ότι γράφοντας αυτές τις γραμμές δεν με αναγνωρίζω και σίγουρα όσοι με γνωρίζουν θα πιστέψουν ότι πιθανότατα με έχουν απαγάγει εξωγήινοι και αυτό το άρθρο το γράφει ο εξωγήινος σωσίας μου. Ένας οικιακός στόχος λοιπόν είναι το ξεσκαρτάρισμα των βιβλίων μου και η επανατοποθέτηση των συναισθηματικά και λογοτεχνικά πολύτιμων τίτλων που θα κρατήσω στις βιβλιοθήκες. Έχω βιβλία που είχα ξεχάσει ότι είχα και δεν βλέπω την ώρα να ξαναγνωριστούμε.
3. Από όλες τις συμβουλές, τα τεχνάσματα και τα μυστικά που έχω ανακαλύψει για να είσαι πιο παραγωγικός στο σπίτι, ξεχωρίζει κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα δούλευε: Επιλέγω ένα ντοκιμαντέρ ιστορικού ενδιαφέροντος, το αφήνω να παίζει με χαμηλή ένταση, επιτρέπω στον εαυτό μου να παρακολουθήσει σοβαρά και με ειλικρίνεια και βλέπω ότι κατά έναν μαγικό τρόπο γίνομαι πιο παραγωγική. Και πιο σοφή.

Είναι ίσως η μαγεία της καθημερινότητας που ξανανακαλύπτουμε από ανάγκη όλοι μαζί – αναγκαστικά!

Bio

Η Γεωργία Δώδου ασχολείται με την επικοινωνία, τοevents management και τη δημοσιογραφία. Έχει εργαστεί σε εκδοτικούς οίκους όπως η Conde Nast στο περιοδικό Vogue, ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και το Βημαgazino και το Βημαgourmet, αλλά και σε site όπως η Popaganda.gr. Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια είναι η Υπεύθυνη Επικοινωνίας στον Όμιλο Sani/Ikos όπου επιπλέον έχει την ευθύνη έκδοσης των περιοδικών του Ομίλου, την επικοινωνία του Sani Gourmet και του Sani Festival, των χορηγιών και της διοργάνωσης των events.

Credits Κεντρικής Φωτογραφίας: Πάρις Ταβιτιάν