Αισθάνομαι πολλές φορές, πως ζούμε στην εποχή του «μακάρι». Στην εποχή της ψεύτικης ελπίδας, στην εποχή όπου ό,τι μπορεί να παραμείνει στο σκοτάδι, δε μας απασχολεί και ιδιαίτερα. Ωστόσο, η σημερινή ημέρα έρχεται να μας δείξει πως δε χρειάζεται πια να περιμένουμε την αλλαγή. 

Δε χρειάζεται απλά να ελπίζουμε, αλλά να μην ενεργοποιούμαστε. Είναι η στιγμή να κάνουμε όλες ένα step μπροστά και να μιλήσουμε ελεύθερα, χωρίς δεύτερες σκέψεις και φόβο...

Μία εξέλιξη που μας δείχνει πολλά

Ο Πέτρος Φιλιππίδης, κηρύχθηκε ένοχος και για τις δύο απόπειρες βιασμού, από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο, παρά την πρόταση του εισαγγελέα της έδρας, Ανδρέα Καραφλού που ζήτησε την πλήρη αθώωσή του και τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης τριών ετών, ενώ αφέθηκε ελεύθερος. Η απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία 4 προς 3, ενώ η μειοψηφία -δύο ένορκοι και ένας δικαστής- είχε την άποψη ότι πρέπει να επιβληθεί ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών για τη μία πράξη και δύο για την άλλη. Το δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα τον ηθοποιό κι απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί περί υπαναχώρησης του κατηγορούμενου, με την πρόεδρος να σημειώνει πως: «Κρίθηκε ομόφωνα ένοχος για τις δύο πράξεις όπως και πρωτοδίκως. Απορρίπτουμε των ισχυρισμών περί υπαναχώρησης και μετατροπής της κατηγορίας επί το ευνοϊκότερο».

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο κατηγορούμενος άκουσε ψύχραιμος την απόφαση, ενώ την ίδια στιγμή ακούγονταν στην αίθουσα τα κλάματα των δύο συναδέλφων του, οι οποίες τον κατήγγειλαν και ουσιαστικά, ενεργοποίησαν όλες τις διαδικασίες, με φόντο τη δικαίωσή τους. Την ηθική, τη συναισθηματική δικαίωση. Ο ηθοποιός, κρίθηκε ένοχος για το κακούργημα της απόπειρας βιασμού σε βάρος συναδέλφου το 2010 μέσα στο καμαρίνι του στο θέατρο «Μουσούρη», αλλά και για την απόπειρα βιασμού σε βάρος γυναίκας συναδέλφου του μέσα στο όχημά του, το 2014 σε δρόμο του Παλαιού Ψυχικού. 

Το πιο μεγάλο μάθημα

Τι σημαίνει όλο αυτό; Σημαίνει πολύ απλά πως καμία γυναίκα δεν πρέπει να διστάζει να μιλήσει δημόσια και να μοιραστεί τη δική της αλήθεια. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να φοβάται να μιλήσει, όταν έχει υποστεί κακοποιητικές και παραβατικές συμπεριφορές. Ως γυναίκα, θεωρώ πως την αλλαγή αυτή μπορούμε να τη φέρουμε μόνο εμείς και κανείς άλλος. Κανένας φόβος, καμία δεύτερη σκέψη, καμία συστολή... Μόνη αλήθεια. Μόνο ειλικρίνεια, ακόμη και αυτοταπείνωση, με στόχο τη δικαίωση. Ξέρω πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να μοιραστεί κανείς μία τόσο σκληρή, τραυματική εμπειρία, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει διαφορετικός δρόμος. Είναι ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να οδηγήσει έστω και σε βάθος χρόνο σε μία ηρεμία, στη δικαίωση και κυρίως, είναι ο μοναδικός τρόπος για να μπει ένα τέλος σε όλον αυτόν τον φαύλο κύκλο, που δεν κλείνει ποτέ.

Η υπόθεση, αυτή, όπως και πολλές άλλες, έρχεται να μας δείξει για μία ακόμη φορά πως πλέον, στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, δεν υπάρχει λόγος να μένει τίποτα στο σκοτάδι. Η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, είναι το μοναδικό μέσο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, με φόντο την λύτρωση. Είναι ο μόνος τρόπος για να πάρει ο καθένας ακριβώς αυτό που του αξίζει. Τι πρέπει να κρατήσουμε -λοιπόν- από όλο αυτό; Ότι είναι πολύ-πολύ σημαντικό να μιλάμε, ακόμη κι αν χρειαστεί χρόνος για να γίνει αυτό και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για δεύτερη σκέψη. Να είμαστε δίπλα η μία στην άλλη και να μην κρίνουμε, αλλά να ακούμε, να κατανοούμε. Να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοικτά κι όταν συμβαίνουν άσχημες καταστάσεις μπροστά μας, να μιλάμε πρώτα εμείς, «καθοδηγώντας» το εκάστοτε θύμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η αλλαγή δε θα έρθει μόνη της, θα τη φέρουμε εμείς και η πραγματικότητα είναι πως η ίδια η ζωή μας δείχνει τον τρόπο...