Όλοι επιθυμούμε την εξέλιξη και κάτι που γνωρίζουμε καλά είναι ότι για να συμβεί αυτή χρειάζεται να εργαστούμε πάνω στη «βάση» μας. Πού είμαστε δυνατοί, ποια είναι τα σημεία που χρήζουν βελτίωσης, τα οποία αφού εντοπίσουμε, με συνειδητή προσπάθεια ξεκινάμε την εξάσκηση μέχρις ότου φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Κάποιες φορές είναι πιο εύκολο, άλλες δυσκολότερο, ενώ είναι και εκείνες οι φορές που η εξέλιξη συμβαίνει χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Σε εκείνες τις καταστάσεις που οι ίδιες οι συνθήκες μας αναγκάζουν να αλλάξουμε, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας –σωματική, ψυχολογική ή/και πνευματική!
Κάπως έτσι, λειτούργησε η καραντίνα. Μία κατάσταση που βρεθήκαμε χωρίς να το περιμένουμε και που έναν χρόνο πριν η εικόνα μας να βαδίζουμε στον δρόμο μασκοφορεμένοι και κατά τα άλλα κεκλεισμένοι των θυρών, θα φάνταζε τουλάχιστον σουρεαλιστική!
Κι όμως, παρόλο που συνέβη ενάντια στη θέλησή μας, μάς ενεργοποίησε σε επίπεδο σκέψης, δεξιοτήτων ίσως και πεποιθήσεων, περνώντας στον «ψυχολογικό μας κώδικα», νέα ενισχυμένα στοιχεία που ενδυναμώνουν αυτή τη «βάση» χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε πάντα.
Έχετε καταφέρει πολλά περισσότερα από όσα νομίζετε!
Οι ημέρες περνούν και κάποιες φορές πιάνετε τον εαυτό σας να αναρωτιέται αν είναι Δευτέρα, Τρίτη ή Σάββατο -αφού όλες μοιάζουν το ίδιο. Αισθάνεστε αναβλητική, μη κινητοποιημένη, ότι ζείτε μία ζωή σε “replay” που άλλες ημέρες περιλαμβάνει πάρα πολλή δουλειά κι άλλες το απόλυτο «τίποτα».
Δοκιμάστε να αυτοπαρατηρηθείτε, ξεπερνώντας την τάση σας να υπεραναλύετε ή να συγκρίνετε τον εαυτό σας με το τι κάνατε πριν την πανδημία, τι θα κάνατε αν δεν υπήρχε ο κορωνοϊός ή τι θα έκανε κάποιος άλλος και κοιτάξτε καλύτερα όλα όσα πετύχατε τον τελευταίο χρόνο. Οι δεξιότητες που αναπτύσσετε είναι τα κρυφά σας όπλα.
Την περίοδο της απόλυτης παύσης σε κάθε τομέα, εσείς εξελιχθήκατε «κρυφά», σιωπηλά, υποσυνείδητα και τη στιγμή που το αναγνωρίσετε, θα έχετε στα χέρια σας όλα τα εφόδια που χρειάζεστε για να προχωρήσετε.
Ας δούμε, όμως, ποια είναι μερικά από αυτά!
1. Υπομονή
Είναι πολλοί που υποτιμούν τη δύναμή της, ενώ όσοι την έχουν δει γνωρίζουν γιατί θεωρείται αρετή! Η πανδημία,η ρευστότητα και η συνεχής ανασφάλεια δοκίμασε (και συνεχίζει να δοκιμάζει) τα όρια της υπομονής μας όσο τίποτε άλλο, με αποτέλεσμα να έρχονται στιγμές που συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή η δεξιότητα τελικά δεν έχει ταβάνι. Όσο τη δοκιμάζουμε, τόσο μεγαλώνει!
Αυτή η υπομονή όμως, είναι διαφορετική. Μέσα από την κατά τα άλλα παθητική της φύση, δεν μα βάζει σε θέση «αναμονής» ή απραξίας όπως μπορεί να αισθανόμαστε, αλλά -αντιθέτως- μας σπρώχνει στη δράση! Μας πιέζει να αποδεχτούμε, να κινητοποιηθούμε, να δώσουμε ώθηση ή να χαλαρώσουμε και τελικά να αλλάξουμε.
Αποδεικνύοντας έτσι, το ότι υπομένουμε δεν σημαίνει παύση ακόμη κι αν εξωτερικά μοιάζει ως τέτοια. Υπομένουμε και παράλληλα επεξεργαζόμαστε, παίρνουμε χρόνο για να φιλτράρουμε, αλλάζουμε κι αυτό σημαίνει «ξεκινώ» και όχι «σταματώ»!
2. Προσαρμοστικότητα
Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα και οι συνήθεις, γνώριμες επιλογές είναι μη εφαρμόσιμες, έρχεται ξανά η συνθήκη (ή αν θέλετε η ίδια η ζωή) και μας αναγκάζει να σκεφτούμε out of the box. Και τι υπάρχει έξω από αυτό; Η φαντασία, οι υποθέσεις, όσα μπορούν ή δεν μπορούν να συμβούν -δηλαδή οι εναλλακτικές!
Εναλλακτική μπορεί να είναι ένα back up plan, μία άλλη δυνατότητα, μία υπόθεση που πάντα θέλαμε να δοκιμάσουμε, αλλά δεν έτυχε ή δεν τολμήσαμε ποτέ.
Εκεί ήρθε το lockdownκαι ενώ μας έκλεισε μέσα στο σπίτι, μας έβγαλε έξω από το "κουτί" μας, αναγκάζοντάς μας να εξετάσουμε τις εναλλακτικές μας, ψάχνοντας τρόπους να τις προσαρμόσουμε στη νέα πραγματικότητα καθημερινά και στα πάντα –ακόμα και εσάς που έχετε πάντα τη ζώνη ασφαλείας σας πολύ σφιχτά δεμένη!
Βρήκατε τρόπο να προσαρμοστείτε στα νέα εργασιακά δεδομένα (βλ. remoteworking), στη συνεχόμενη για ώρες ή και ημέρες παραμονή στο σπίτι, στην αρμονική συνύπαρξη με τους συγκατοίκους σας, είτε αυτοί είναι η οικογένεια, ο σύντροφος, μία φίλη. Η προσαρμογή και η εύρεση νέων τρόπων επιβίωσης μέσα στη ρευστότητα της εποχής ήταν μονόδρομος κι εσείς το ασκείτε καθημερινά, εκπαιδεύοντας έτσι τον εαυτό σας συστηματικά σε δύο σκέψεις:
1. Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα περιμένουμε κι αυτό είναι εντάξει.
2. Για να λειτουργήσουμε σε μία νέα συνθήκη πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχα νέες συνήθειες και τελικά μπορούμε!
Αν το σκεφτείτε καλύτερα, όλη η ζωή μας είναι μια αλλαγή. Κάθε νέα ημέρα, δίνει τη δυνατότητα επανεκκίνησης κι αν μπορούμε να ανταποκριθούμε θετικά σε αυτό κι είμαστε έτοιμοι για ό,τι νέο έρθει, θα έχουμε κατακτήσει το μυστικό της επιτυχίας.
3. Ευγνωμοσύνη
Μπορεί να σκέφτεστε ότι είναι κλισέ, αλλά δεν παύει να το κάνει απαραίτητο για την ψυχική μας υγεία. Μεγαλώνοντας σε μία κουλτούρα που εστιάζει σε ό,τι αρνητικό κινείται γύρω ή μέσα μας, έχουμε εκπαιδεύσει το μυαλό μας να κοιτάζει όσα λείπουν, παρά όσα υπάρχουν.
Κάποιοι μπορεί να σκεφτείτε γιατί είναι κακό αυτό; Αν επενδύσουμε σε όσα λείπουν θα πάμε ένα βήμα μπροστά! Αυτό είναι η μία όψη. Η άλλη δείχνει πως εστιάζοντας κυρίως σε όσα λείπουν, ξεχνάμε, απομακρυνόμαστε και «ρίχνουμε» όσα ήδη έχουμε, όσα μας κρατούν στο σημείο που βρισκόμαστε, όσα μας ενδυναμώνουν – με αποτέλεσμα ακόμη κι αν κατακτήσουμε τις ελλείψεις μας, να είμαστε πάλι χαμένοι.
Η καραντίνα έστρεψε το βλέμμα μας σε όλα όσα υπάρχου: στις σχέσεις, στο σπίτι μας, μέσα μας. Πράγματα σημαντικά – που τελικά δεν είναι πράγματα, όπως μία αγκαλιά, η υγεία, μία σχέση που είχαμε παραμελήσει αλλά χρειαζόμαστε, τον εαυτό μας που είχαμε ξεχάσει και σταματήσαμε εδώ και καιρό να φροντίζουμε, γιατί απασχολούσαμε το μυαλό μας με άλλους στόχους όπως το να εξελιχθούμε εργασιακά ή να φροντίσουμε κάποιον άλλον.
Η ικανότητα να εστιάζουμε περισσότερο σε όσα υπάρχουν και λιγότερα σε όσα λείπουν δεν προσφέρει μόνο συνειδητοποίηση. Στο τέλος της ημέρας μας κάνει να αισθανόμαστε περισσότερο γεμάτοι, παρά άδειοι –ό,τι χρειαζόμαστε για να αισθανόμαστε δυνατοί και να ξεκινήσουμε κάθε επόμενη ημέρα με ενέργεια!
4. Επικοινωνία
Με τους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας να φτάνουν στο ζενίθ ο χρόνος για ουσιαστική επικοινωνία θεωρούσαμε πως ήταν πάντα λιγοστός, οπότε συνηθίζαμε να αρκούμαστε σε ένα γρήγορο chatting μέσω εφαρμογών, μία σύντομη βίντεο κλήση ή μερικές sharedεικόνες και βίντεο σε γνωστούς, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα για εμάς ή για εκείνους.
Η καραντίνα, η αποξένωση και η απομόνωση μας θύμισαν πόσο σημαντική είναι τελικά η ουσιώδης επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους – τόσο με αυτούς που ζούμε, όσο και με τους υπόλοιπους.
Η πολύωρη συνύπαρξη στον ίδιο χώρο μας ανάγκασε να βρούμε αποτελεσματικότερους τρόπους να επικοινωνούμε με βάση την κατανόηση, τη συνεννόηση, τις υποχωρήσεις, ενώ η ανάγκη για πιο ουσιαστικές συζητήσεις με τους αγαπημένους μας μάς θύμισαν πόση μεγαλύτερη αξία μπορούμε να δίνουμε στην κάθε μας ημέρα, πόσο μας ανακουφίζουν, μας κινητοποιούν και βελτιώνουν τη διάθεσή σας, κι αντίστοιχα εμείς εκείνους, συνειδητοποιώντας ότι η προσοχή είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε εμάς, αλλά και τους αγαπημένους μας.
Ακόμη και η δυσκολότερη επικοινωνία με τους συναδέλφους ή τον Manager που προκύπτει από το remoteworking, μάς ανάγκασε να προσαρμόσουμε τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, να είμαστε πιο προσεκτικοί, πιο ξεκάθαροι, πιο σύντομοι.
Το lockdown μάς θύμισε ότι η επικοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν σημαίνει μόνο ανταλλαγή funny videosή σύντομο texting με μία φίλη. Η επικοινωνία μας ενδυναμώνει, μας ενώνει, μας μαθαίνει, μας εξελίσσει, μας βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι.
Καλύτεροι σήμερα, ακόμα καλύτεροι αύριο συνεχίζοντας βήμα-βήμα τη φορά…
Infο
Σπαθάρη Μαίρη
Organizational & Personal Growth Coach
Τηλ.: 6932846037
