Το καλύτερο ξεκίνημα για τη νέα χρονιά που διαφαίνεται άκρως δυναμική και με "άρωμα γυναίκας" έδωσε το κίνημα Time’s Up, που ξεκίνησε από τις ισχυρές γυναίκες του Χόλιγουντ ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση. Ένα γκρουπ από περισσότερες από 300 γυναίκες, όλες εξέχουσες προσωπικότητες στον χώρο του θεάματος, ένωσαν τις φωνές τους σε αυτήν την πρωτοβουλία που στόχο έχει να ανατρέψει δεκαετίες ανισότητας και διακρίσεων στον Ιερό Λόφο του Χόλιγουντ, όπου η εξουσία είναι ταυτισμένη με το ανδρικό φύλο και η κατάχρηση αυτής βρίσκεται στην καθημερινή ατζέντα ατόμων με υψηλές θέσεις -τουλάχιστον μέχρι το ξέσπασμα του πρόσφατου σκανδάλου με τον παραγωγό ταινιών Harvey Weinstein. Ταυτόχρονα όμως, αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία εξαιρετικά σημαντική είναι το γεγονός ότι προστατεύει και αφορά, όχι μόνο τις διασημότητες αλλά και τις απλές γυναίκες που παλεύουν με τα ίδια προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή.
Το Time’s Up, που στην ουσία ήρθε ως ένα φυσικό επακόλουθο στο κίνημα #MeToo που δημιουργήθηκε μετά τα σκάνδαλα, καταδεικνύει ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα που παρά τα τεράστια άλματα που έχει κάνει η ανθρωπότητα, εξακολουθεί να υφίσταται και στις μέρες μας. Από την εποχή που οι πρώτες φεμινίστριες έκαιγαν τα σουτιέν τους στα '70s μέχρι σήμερα έχουμε δημιουργήσει τεχνητά όργανα, στείλαμε νανοτσίπ διαστημόπλοια σε άλλους γαλαξίες, φλερτάρουμε με την τεχνητή νοημοσύνη κι όμως, οι γυναίκες ακόμη κακοποιούνται, σεξουαλικά και σωματικά και ακόμη αντιμετωπίζονται –και αμείβονται- ως κατώτερες σε σχέση με τους άνδρες. Απέναντι στο τεράστιο «Γιατί» που γεννιέται ως εύλογο ερώτημα, η πρόσφατη αυτή πρωτοβουλία ήρθε να ορθώσει ένα τείχος προστασίας και μια απάντηση καταπέλτη σε ένα δεύτερο –εξίσου παράλογο- ερώτημα: Γιατί τόσα χρόνια εμείς οι γυναίκες δεν κάναμε τίποτα γι’ αυτό;
Οι γυναίκες θα σώσουν τον κόσμο
Στον πυρήνα του Time’s Up, η ηθοποιός Reese Witherspoon, η παραγωγός Shonda Rhimes και η σκηνοθέτης Ava DuVernay μεταξύ άλλων, όλες γυναίκες με υψηλό προφίλ στη βιομηχανία του θεάματος, αποφάσισαν να ανακοινώσουν την πρωτοβουλία τους με τον καλύτερo δυνατό τρόπο: στέλνοντας μια επιστολή στους New York Times. «Σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, η πρόσβασή μας στα media και στους ανθρώπους που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις και επηρεάζουν το ευρύ κοινό έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει σε υπευθυνότητα και συνέπεια» ανέφερε η επιστολή. «Θέλουμε όλοι όσοι έχουν επιζήσει από μια σεξουαλική παρενόχληση, οπουδήποτε στον κόσμο, να ακουστούν, να γίνουν πιστευτοί και να γνωρίζουν, ότι η υπευθυνότητα είναι εφικτή».
Βέβαια, το γυναικείο φύλο, όπως και άλλες «αδύναμες» κοινωνικά ομάδες, όπως φυλετικές μειονότητες και άτομα με ειδικές ανάγκες, δεν βιώνουν καταπίεση και εξευτελισμό μόνο μέσω περιστατικών σεξουαλικής παρενόχλησης. Το πηγάδι με τις διακρίσεις είναι βαθύ και δεν αφορά μόνο στο φύλο. Αφορά στην καταγωγή, στο χρώμα του δέρματος, στην εμφάνιση, στην κοινωνική θέση. Και το Time’s Up movement έδωσε την ιδανική αφορμή για να ξεσκονίσουμε τις αρχές της δημοκρατίας στον σκληρό μας δίσκο, ότι ο κόσμος αυτός ανήκει σε όλους και ότι τα δικαιώματα του διπλανού μας έχουν την ίδια σπουδαιότητα με τα δικά μας –αλλιώς και τα δικά μας σταδιακά εξασθενούν.
Η δημοκρατία είναι μια συλλογική υπόθεση και η μνήμη της είναι κάτι που χάσαμε στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης αλλά ευτυχώς οι καιροί πάντα αποδεικνύουν ότι, όσο υπάρχουν άνθρωποι αρκεί μια σπίθα για να γεννηθεί η πυρκαγιά. Το γεγονός ότι τη συγκεκριμένη σπίθα την άναψε ένα γυναικείο χέρι δείχνει και τη γενικότερη τάση της εποχής, που θέλει πλέον τις γυναίκες να πρωταγωνιστούν σε όλα τα πεδία: είμαστε επιστήμονες, μορφωμένες, κατακτήσαμε βραβεία, τον τίτλο του καλύτερου multitasking και άρα είμαστε πιο αποδοτικές από τους άνδρες –αφού κρατάμε τόσους ρόλους ταυτόχρονα-, σίγουρα δε είμαστε πιο στοργικές και χαριτωμένες: Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να κερδίσουμε και τον σεβασμό που μας αξίζει;
Ακόμη κι αν αυτό γίνεται σήμερα με έναν ακραίο κάπως τρόπο, μιας και σχετικά με το ξέσπασμα όλων αυτών των σκανδάλων στο Χόλιγουντ, είναι κάπως υποκριτικό να υποστηρίζουμε ότι αφορά πρωτόγνωρες καταστάσεις και ότι κανένας από τους εκπροσώπους του λαμπερού λόφου δεν γνώριζε τι συνέβαινε. Τώρα που τελείωσε η σιωπή, ήρθε η πυρά, ως ξέσπασμα καταπίεσης πολλών χρόνων. Αυτοί είναι άλλωστε οι νόμοι της φύσης. Άραγε, για τη σιωπηλή συναίνεση, μπορεί να γίνει κάτι; Όπως με οξύ χιούμορ ανέφερε στο βήμα των πρόσφατων Χρυσών Σφαιρών η φεμινίστρια ηθοποιός Gina Davis, την ώρα που κλήθηκε να ανακοινώσει τους υποψήφιους για τον α΄ανδρικό ρόλο: «Και τώρα οι άνδρες υποψήφιοι μπορούν να επιστρέψουν τους μισούς μισθούς τους για να μπορέσουν οι γυναίκες να πληρώνονται περισσότερο από αυτούς». Δεν είδαμε, όμως, κάποιον να ανεβαίνει στη σκηνή...
