Ο Στρατής Ταυλαρίδης γεννήθηκε την δεκαετία του '90 και μεγάλωσε με πολλή αγάπη σε ένα χωριό της Θεσσαλονίκης παίζοντας όλη την ημέρα. Στο δημοτικό σχολείο συνάντησε έναν σπουδαίο δάσκαλο, ο οποίος αντιλήφθηκε τις μαθησιακές του δυσκολίες και ουσιαστικά τον απάλλαξε από τα καθήκοντα ενός τυπικού μαθητή, παρακινώντας τον να δουλέψει σε έναν τομέα που αισθανόταν πιο άνετα, τη ζωγραφική. Όπως λέει ο ίδιος, τόνωσε την αυτοπεποίθησή του και του έδωσε ξαφνικά έναν σημαντικό ρόλο μέσα στον “μικρόκοσμο” της τάξης. Το παιχνίδι διαδέχτηκε την ζωγραφική και η έμπνευση από εκπαιδευτικούς που συνάντησε συνεχίστηκε στο Λύκειο Γραφιστικών Εφαρμογών, στο οποίο μαθήτευσε. Εκεί του έμαθαν να παλεύει για να κάνω αυτό που τον εκφράζει υποδεικνύοντας του, ουσιαστικά, τον δρόμο για τη Σχολή Καλών Τεχνών. Διανύοντας τα χρόνια της Σχολής κατάφερε να εκπαιδεύσει τα αισθητικά του κριτήρια και να δουλέψει πάνω στα θέματα που τον απασχολούσαν.

Ποια είναι τα αγαπημένα σας υλικά, πώς καταλήξατε σ’ αυτά και τι είναι αυτό το ξεχωριστό που σας προσφέρουν;

Λατρεύω τα χειροποίητα χαρτιά. Το χαρτί σαν υλικό μου προσφέρει τρομερή ευελιξία και μου δίνει τη δυνατότητα να εξελίσσω και να μεταλλάσσω την τεχνική μου συνεχώς. Όλα μου τα έργα είναι φτιαγμένα στο χέρι με χειροποίητα ασιατικά χαρτιά λίγων γραμμάριων, τα οποία κόβω με χειρουργικό νυστέρι. Το χαρτί μου έδωσε απλόχερα όλα αυτά που έψαχνα ώστε να μπορέσω να εκφράσω τη λεπτότητα, την κίνηση και την ευαισθησία που πρεσβεύει η δουλειά μου.

Τι μέρος της ζωής σας καταλαμβάνει η τέχνη;

Μπορώ να πω ολοκληρωτικό. Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από την δημιουργία της τέχνης. Η ανάγκη μου αυτή σπάνια διακόπτεται.

Ζωγραφική και paper cut. Πώς προέκυψε η τεχνική σας και πώς την επεξεργαστήκατε μέσα σας;

Η σχέση μου με το paper cut ξεκινάει το 2010. Το «paper cutting» βγήκε τελείως αυθόρμητα, ενώ ήμουν σπουδαστής στη Σχολή Κάλων Τεχνών. Θυμάμαι ότι μια μέρα κι ενώ ζωγράφιζα σε ένα μουσαμά σκέφτηκα ότι ήθελα να το τρυπήσω και να δω από μέσα. Άνοιξα έτσι μια τρύπα και εκεί ξεκίνησαν όλα. Ανακάλυψα ότι μπορώ να εκφράζομαι μέσα από τη δημιουργία των επαναλαμβανόμενων μοτίβων και με τον καιρό δουλεύοντας πάνω σε αυτή την νέα γλώσσα άρχισα να ζωγραφίζω αφαιρώντας. Μέσα από αυτή την πολύωρη, χειρωνακτική εργασία αντιλήφθηκα ότι οδηγούμαι πολύ κοντά στον πυρήνα μου. Εκεί αισθάνθηκα ένα κλίμα ασφάλειας που μπορεί να κάνει το έργο μου να ανθίσει.

Όταν έρχεται η μαγική στιγμή που ένα έργο ολοκληρώνεται, το νοιώθετε;

Συνήθως ναι. Η τέχνη, ευτυχώς, δεν έχει αρχή και τέλος. Πάντα υπάρχει ένα ερωτηματικό. Πολλές φορές πρέπει να αφήσεις το έργο στην άκρη και επιστρέψεις μετά από καιρό για να το κοιτάξεις με την μάτια ενός θεατή. Το σημαντικότερο είναι να βρεις τη σωστή στιγμή που θα απομακρυνθείς για να δεις το έργο σου, τότε ίσως είναι που μπορείς να διακρίνεις, πότε ένα έργο έχει βρει τον δρόμο προς την πιθανή ολοκλήρωσή του.

Yπάρχει όριο στη δημιουργικότητα σε σχέση με στην τέχνη;

Κανένα απολύτως. Η δημιουργία της τέχνης για εμένα είναι ένα ατελείωτο παιχνίδι, το οποίο με οδηγεί στην έκφραση των συναισθημάτων μου. Δημιουργώ έναν ιδανικό κόσμο που μπορεί να φιλοξενήσει μέσα του όποιον τον αφορά.

Ποιες είναι οι σωστές δόσεις ενέργειας που διαθέτετε στην τέχνη, και σε όλα τα υπόλοιπα;

Δίνω το 100% μου. Δεν το αντιμετωπίζω σαν κάτι διαφορετικό από εμένα, είναι η φύση μου. Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το να παρατηρώ, να μελετώ το αίσθημα και να δημιουργώ μέσα από αυτό. Αυτή είναι η ζωή μου!

Τι σημαίνει για εσάς η Θεσσαλονίκη και τι διαφορετικό βρήκατε στην Αθήνα;

Ο χαρακτήρας και η ενέργεια ενός τόπου διαμορφώνεται αποκλειστικά από τους ανθρώπους. Η διάθεση της πόλης είναι αλληλένδετη με τους κατοίκους και τον τρόπο ζωής τους. Η Αθήνα, λοιπόν, σε προκαλεί να την ζήσεις. Να χαθείς μέσα σ’ αυτή και κάθε φορά να βρίσκεις και άλλο δρόμο να διασχίσεις, άλλες φορές κοντινότερο κι άλλες πάλι μακρύτερο και με εμπόδια. Αισθάνομαι ότι η δύναμη της Αθήνας έγκειται στο ότι εσύ ο ίδιος επιλέγεις πώς θα την ζήσεις. Είναι μια πόλη που δεν είναι όμορφη αλλά, για κάποιο λόγο, η ενέργεια της και το φως της την κάνουν γοητευτική στα μάτια μου. Προσπαθώ να ζω τη ζωή που μου αρέσει, στην πόλη που έχω επιλέξει. Δεν αφήνω συμπεριφορές, που δε μου ταιριάζουν, να με επηρεάσουν. Δυστυχώς, η κοινωνία μας δεν είναι ίση και δίκαιη για όλους. Πιστεύω πολύ στη δύναμη της πολυμορφίας και, ευτυχώς, που πλέον υπάρχει ορατότητά. Θα ήθελα να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να έχουν το δικαίωμα της επιλογής τους. Ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός όταν οι άνθρωποι αντιληφθούμε πόσο τυχερή αλλά και ποσό τυχαία είναι η ύπαρξή μας. Ανεξαίρετου όλοι μας έχουμε μόνο μια ζωή για να ζήσουμε. Ας την απολαύσουμε!

Πώς νοιώθετε όταν βλέπετε ένα έργο σας σε κάποιον χώρο και ποιο είναι για εσάς το σημαντικότερο; Οι συνεργασίες σας και τι έχετε αποκομίσει μέχρι τώρα;

Τα έργα τέχνης είναι αποτέλεσμα μια συναισθηματικής πράξης και έρχονται στο κόσμο μας με μια ματαιόδοξη διάθεση, διεκδικώντας το εισιτήριό τους για την αιωνιότητα. Πολλά από τα έργα μου ανήκουν σε μικρές ή μεγάλες συλλογές. Είναι πολύ σπουδαίο ο κόσμος να θέλει να σε βάλει στο σπίτι του και αισθάνομαι πολύ μεγάλη χαρά όταν επιλέγουν τα έργα μου να τους συντροφεύουν στην καθημερινότητά τους. Ακόμα μεγαλύτερη χαρά μου δίνει όταν άτομα της γενιάς μου, που έχουν ξεκινήσει την επαγγελματική τους σταδιοδρομία μέσα στην βαθιά κρίση αποκτούν ένα έργο μου. Φαινόμενο που παρατηρώ το τελευταίο διάστημα πολύ έντονα. Έτσι, ξεκινάει μια σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης και από τις δυο πλευρές που έχει μπροστά της μέλλον. Η αγάπη τους μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω. Με ενδιαφέρουν οι καλλιτέχνες πάσης φύσεως του σήμερα και οι συνεργασίες μαζί τους, φρέσκα άτομα χωρίς στεγανά. Να ανταλλάσσουμε απόψεις, εμπειρίες και να μην σταματάμε να διεκδικούμε τα όνειρα μας. Ο κόσμος μας, σήμερα, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τους καλλιτέχνες.

Τι άλλο σχεδιάζετε; Κάποιο αντικείμενο ή κάτι διαφορετικό;

Τα περισσότερα από τα έργα μου είναι επηρεασμένα από αντικείμενα της καθημερινότητας. Αφαιρώ από αυτά την χρηστικότητά τους και δημιουργώ υβρίδια αντικειμένων που ομοιάζουν με αυτά αλλά πλέον δεν έχουν τη χρηστική τους υπόσταση∙ εκεί, λοιπόν, γίνεται η μετάλλαξή τους σε κάτι άλλο, σε κάτι που θυμίζει αλλά δεν είναι...

Τότε γίνεται η μεταμόρφωσή τους σε αντικείμενα τέχνης.

Προσπαθώ να στρέψω το βλέμμα του θεατή σε κάτι που έχουμε παύσει να παρατηρούμε, το οποίο, εξαιτίας του τρόπου ζωής μας, περνά, πλέον, απαρατήρητο. Σε κάτι απλό!

Ποια είναι τα επόμενα σας βήματα;

Η κατάσταση, η οποία βιώνουμε μου έδωσε τη δυνατότητα να πάρω τον χρόνο μου και να απομονωθώ από του θορύβους της καθημερινότητας. Βρίσκομαι σε μια πολύ δημιουργική στιγμή έχοντας ξεκινήσει αρκετούς παράλληλους κύκλους εργασίας. Ένας από αυτούς τους κύκλους εργασίας σχετίζεται με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων του παγκόσμιου χάρτη, οι οποίοι μέχρι πρότινος θεωρούνταν περιθώριο. Ευελπιστούμε με την συνεργάτη μου οι συνθήκες να μας επιτρέψουν να παρουσιάσουμε τη σειρά των νέων έργων σε μια διαδρομή κομβικών πόλεων, όπως το Βερολίνο, το Λονδίνο και η Αθήνα.

Έργα όπως και πολλές λεπτομέρειες, κατά τη διάρκεια της δημιουργίας αυτής της νέας σειράς, μπορεί να παρακολουθεί ο θεατής μέσα από τον λογαριασμό μου στο Instagram Stratis Tavlaridis.

Παράλληλα εργάζομαι στις νέες εννοείτε έργων που πολύ σύντομα θα παρουσιαστούν μέσα από το stratistavlaridis.com όπου ο θεατής θα έχει την δυνατότητα να περιηγηθεί μέσα στο σύμπλεγμα των αυτοτελή special mini series καθώς και να αποκτήσει ένα έργο με την δυνατότητα της on line αγοράς.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει...

Επαφή με τη φύση, ψυχική ισορροπία, όμορφα ταξίδια και ατέλειωτες κουβέντες με φίλους και κρασί, πράγματα που τα έχουμε στερηθεί όλοι μας το τελευταίο διάστημα.

Περιγράψατε μας με τρεις λέξεις τον εαυτό σας.

Παρατηρητικός, Επίμονος, Εργατικός.

Το αγαπημένο σας μουσείο/gallery και η έκθεση που λατρέψατε.

Αγαπώ πολύ τα μουσεία και, ιδιαιτέρως, τους αρχαιολογικούς χώρους. Περισσότερο μου έχουν μείνει χαραγμένα τα συναισθήματα από την παιδική μου ηλικία, όταν ως μαθητής με το σχολείο μου επισκεπτόμασταν μουσεία της πόλης μου. Η πρώτη επαφή μαζί τους ήταν κάτι το συναρπαστικό που νομίζω με έχει ορίσει ως τώρα. Είναι ηλικία που μπορείς να βάλεις γερά θεμέλια στον άνθρωπο και, μέσα από την τέχνη, να του διδάξεις την ομορφιά της ζωή σε έναν δίκαιο κόσμου.

Ποιος είναι ο ορισμός της ομορφιάς για εσάς.

Η αρμονία μέσα από την έλλειψη του ολόκληρου. Με αφορά η αφαίρεση και αυτό που λείπει.

Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει ποτέ...

Αυτό που λείπει ορίζει αυτό που μένει Στρατή. Στο μυαλό μου έχει καρφωθεί αυτή η συμβουλή του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Μου δίνει κίνητρο για μια γεμάτη ζωή.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχετε κάνει...

Να αφεθώ στο πάθος ενός έρωτα και να ταξιδέψω μέσα σε αυτό.

Κάτι για το οποίο είστε περήφανος...

Για τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και για την ζωή που έχω επιλέξει να ζω ως δημιουργός.

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια...

Η γενιά μου έχει έρθει αντιμέτωπη με αρκετές αναταραχές, πολιτικές και οικονομικές. Έχει μάθει να πορεύεται χωρίς να έχει να χάσει τίποτα. Πολύ απλά γιατί δεν έχει να χάσει τίποτα απ’ την στιγμή που δεν της ανήκει τίποτα. Μου αρέσει αυτή η πορεία ζωής διότι είναι απολύτως απελευθερωτική. Ονειρεύομαι, στα επόμενα δέκα χρόνια, να είμαι κομμάτι μιας κοινωνίας που δεν θα διαχωρίζει τους ανθρώπους, δεν θα υπάρχει χώρος για βία, οι άνθρωποι δεν θα φοβούνται να ζήσουν όπως θέλουν, με όποιους θέλουν και όπου θέλουν με ευγένεια και ισότητα.

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε...

Με το απλό άνοιγμα του ματιών μπροστά στη θεά μια θάλασσας...

και θα τελείωνε...

Βλέποντας τα αστέρια.