Ο σάλος που έχει προκληθεί από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα ονόματα των υποψηφίων για τα βραβεία της Ακαδημίας, δεν είναι άλλος από το κατά πόσο η επιτροπή δε μπορεί να δεχτεί τη διαφορετικότητα κι έχει μείνει αρκετά χρόνια πίσω με αποτέλεσμα, να θεωρούνται τα Όσκαρ ως ένας ξεπερασμένος θεσμός. Η συζήτηση γίνεται κυρίως γύρω από το πρόσωπο της ταλαντούχας και σαγηνευτικής JLo, που φέτος ταρακούνησε τους θεατές με μία ενδιαφέρουσα ταινία και σίγουρα με ένα θεϊκό pole dance, δείχνοντας σε όλους πως για εκείνη η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός.

Η αλήθεια είναι πως στα περισσότερα από όσα λέγονται το κοινό έχει δίκιο. Πιο συγκεκριμένα, ούτε φέτος δεν υπήρχε μία υποψήφια γυναίκα σκηνοθέτης, ενώ θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε αυτή τη θέση η εκπληκτική Greta Gerwig με την υπέροχη ματιά που έδωσε στην ταινία "Little Women". Ακόμη, γιατί σε αυτά τα χρόνια που η γυναικεία ενδυνάμωση είναι σαν να ξανασυζητιέται χωρίς να θεωρείται δεδομένη, δεν υπήρχε καμία ταινία που δίνει αυτό το μήνυμα όπως το "Hustlers"; Αυτό είναι ένα θέμα που ακούγεται πολύ, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως πέρσι το Όσκαρ καλύτερου μικρού μήκους ντοκιμαντέρ πήρε το "Period. End of Sentence", που όπως είπε και η εκπληκτική δημιουργός του, Rayka Zehtabchi, πρόκειται για ένα φιλμ που μιλάει για την περίοδο, ζήτημα που αφορά όλες τις γυναίκες της Γης.

Ναι, η Ακαδημία έχει μείνει κάποια χρόνια πίσω και αυτό είναι προφανές για κάποιον που ξέρει από κινηματογράφο. Δεν είναι λίγες οι ταινίες που δεν ακούγονται καν στα βραβεία αλλά αξίζουν τη θέση σε κάθε κατηγορία. Έχουν δίκιο όσοι λένε πως τα Όσκαρ είναι σνομπ, έτσι ήταν πάντα. Ο θεσμός δεν άλλαξε, η κοινωνία άλλαξε και το μεγάλο λάθος του είναι πως δεν ακολουθεί τους ρυθμούς της πραγματικότητας.

Οι περισσότεροι θεωρούν πως η ταινία "Hustlers", έπρεπε να είναι υποψήφια σε αρκετές κατηγορίες, -επιτρέψτε μου να διαφωνήσω σε μερικά σημεία. Σίγουρα η ταινία διαθέτει ένα εξαιρετικό σενάριο, που βασίζεται στην απόφαση πέντε κοριτσιών που δουλεύουν σε ένα strip club της Νέας Υόρκης, να κλέψουν με τον τρόπο τους λεφτά από τους εργαζομένους της Wall Street. Ό,τι λέγεται κατά τη διάρκεια του φιλμ συνέβη και είναι μία πραγματικότητα με την οποία ήρθαμε όλοι οι θεατές αντιμέτωποι, αλλά σίγουρα η επιτροπή "φοβάται το σεξ" και τις ταινίες που πραγματεύονται αυτό το θέμα. Αν και άξιζε να διαγωνιστεί για το καλύτερο πρωτότυπο σενάριο, ήταν δεδομένο πως δε θα τη βλέπαμε... Αρκετών η σκέψη πάει ως εξής: Πως είναι αδύνατον ένας καθαρά αμερικανοτραφής θεσμός να δώσει βραβεία σε μία ταινία που ουσιαστικά ξεσκέπασε σκάνδαλα των ανδρών στους οποίους στηρίζεται η οικονομία της χώρας. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί πως το φιλμ Bombshell δεν είναι υποψήφιο για το σενάριο του αλλά μόνο στις κατηγορίες Α' και Β' Γυναικείου ρόλου, μιλώντας για ακόμη ένα μεγάλο σκάνδαλο της Αμερικής που αυτή τη φορά διαδραματίζεται μέσα στα γραφεία του καναλιού Fox.

Από την άλλη, η Jennifer Lopez, ξεχώρισε με τις υποκριτικές της ικανότητες σε ένα φιλμ πολύ διαφορετικό από αυτά που την είχαμε συνηθίσει και προσωπικά θεωρώ πως αυτός είναι ο λόγος που το κοινό παραληρεί για την απόκλισή της από τα βραβεία. Η αλήθεια είναι πως η Ακαδημία έχει μία τάση να θέτει υποψήφιες ταινίες που γίνονται hit. Για παράδειγμα, θεωρώ εξωφρενικό πως η ταινία του Martin Scorcese, "Ο Ιρλανδός" είναι υποψήφια σε 10 κατηγορίες από τη στιγμή που δεν άγγιξε κανέναν θεατή, όπως οι δύο παραπάνω, απλώς χαρακτηρίστηκε ως το μεγάλο comeback κι έπρεπε να υπάρχει.

Τελειώνοντας, πιστεύω πως ο αποκλεισμός της Jennifer Lopez, δεν είναι προσωπικό ζήτημα που προκύπτει είτε από το γεγονός ότι δεν είναι λευκή, είτε λόγω του ότι δεν είναι ηθοποιός. Προκύπτει καθαρά και μόνο από το θέμα που αγγίζει η ταινία και αυτό είναι ακόμη πιο ντροπιαστικό για τον θεσμό των βραβείων Όσκαρ 2020. Νομίζω πως στο τέλος πρέπει όλοι να αποδεχτούμε το στιλ του θεσμού, γιατί οι ιθύνοντες δεν είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν όπως μας έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποδόμηση του.